Heddigan's Collection
- Δημοσιεύσεις: 62
Heddigan's Collection
Με προλαβες αυτα πανω κατω θα εγραφα κ εγω..theBox έγραψε: ↑Τετ 26 Φεβ 2020, 11:43Starfire Burning ενας απο τους τρεις πιο πολυακουσμενους δισκους μου εβερ. Μετα δυστυχως η ποιοτητα πεφτει εκθετικα με καθε κυκλοφορια και ανεβαινει καπως στο τελευταιο της εξαλογιας. Ή μαλλον δεν ειναι ακριβως οτι πεφτει η ποιοτητα, απλα γινεται ΠΟΛΥ πιο DISNEY και πλαστική, σε σχεση με τα δυο πρωτα, και ειδικα με το δευτερο που ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ σαν να βιωνεις τις πιο ΣΚΟΤΕΙΝΑ επικες ιστοριες του Howard.
@Heddigan Που ζεις αγορι μου; εχουμε επαναδραστηριοποιηση της μπάντας με όλα τα μελη πλην του Byron, στους KULL το οποιο βγηκε περσι (και φετος αναμενεται το βινυλιο). Το αλμπουμ λεγεται exile.
Το ξέρω πως ακουγεται αστειο, αλλά ΔΕΝ ειναι, ειναι good old Bal Sagoth, μια μιξη cthonic cronicles και starfire burning, αρκετα πιο σκοτεινουλι δλδ απο τη μεσαια περιοδο. Και ο τραγουδιαρης την παλευει μια χαρα.
Το KULL για μενα περασε κ δεν ακούμπησε.. not bad αλλα μεχρι εκει.
- Δημοσιεύσεις: 227
- Τοποθεσία: Dublin
Heddigan's Collection
Rage - Secrets in a Weird World (1989)
O Wagner είχε ανακαλύψει από πολύ νωρίς τη χήνα με τα χρυσά αυγά κι έβγαζε τη μία δισκάρα πίσω από την άλλη. Με την γνωστή τριδα Manni, Peavy και Χρηστάρας που κατεβαίνει στο γήπεδο και κερδίζει όλα τα ματς, το Secrets in a Weird World είναι ένας ακόμη αγαπημένος οργισμένος δίσκος.
Το άλμπουμ έγινε γνωστό για τα δύο hits Invisible Horizons και Light into the Darkness με τα πολύ δυνατά ρεφρέν (τα έχει ψωμοτύρι ο -νυν- καράφλας κάτι τέτοια), αλλά την αφεντιά μου την κέρδισαν τα τρία πρώτα τραγούδια Time Waits for No One (με Sergei Prokofiev intro παρακαλώ), Make My Day και The Inner Search. Δύναμη και το Distant Voices αλλά το εννιά-λεπτό κλείσιμο Without a Trace μουσικά το βρίσκω λίγο μιεχ, αλλά στιχουργικά είναι και γαμώ (η μυστηριώδης εξαφάνιση της πτήσης 19 στο τρίγωνο των Βερμούδων).
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η λεπτομέρεια που αναφέρεται στο metal-archives: It was planned to have very good artwork but something fell through and it ended up only being the band. Δηλαδή είχαν αποφασίσει να φτιάξουν εξώφυλλο που θα γαμήσει, αλλά κάποιος στην παραγωγή θα είπε "μάγκες το έχουμε, φορέστε γυαλιά ηλίου γιατί είστε ροκσταρς, πάρτε ύφος Γαρδέλη "με θυμάσαι ρε πούστη", μία φωτογραφία και καθαρίσαμε". Ακόμη κι έτσι, το εξώφυλλο το βρίσκω μια χαρά.
Χρυσές εποχές, που μετά από μία δεκαετία θα τελειώσουν γιατί ο Peavy χλαπάκιασε τη χήνα (μάλλον γουρνοπούλα θα ήταν έτσι μπουχεσάκος που έγινε), και την μεταγραφή αεροδρομίου Smolski να βάζει νέα δεδομένα στη μπάντα.
O Wagner είχε ανακαλύψει από πολύ νωρίς τη χήνα με τα χρυσά αυγά κι έβγαζε τη μία δισκάρα πίσω από την άλλη. Με την γνωστή τριδα Manni, Peavy και Χρηστάρας που κατεβαίνει στο γήπεδο και κερδίζει όλα τα ματς, το Secrets in a Weird World είναι ένας ακόμη αγαπημένος οργισμένος δίσκος.
Το άλμπουμ έγινε γνωστό για τα δύο hits Invisible Horizons και Light into the Darkness με τα πολύ δυνατά ρεφρέν (τα έχει ψωμοτύρι ο -νυν- καράφλας κάτι τέτοια), αλλά την αφεντιά μου την κέρδισαν τα τρία πρώτα τραγούδια Time Waits for No One (με Sergei Prokofiev intro παρακαλώ), Make My Day και The Inner Search. Δύναμη και το Distant Voices αλλά το εννιά-λεπτό κλείσιμο Without a Trace μουσικά το βρίσκω λίγο μιεχ, αλλά στιχουργικά είναι και γαμώ (η μυστηριώδης εξαφάνιση της πτήσης 19 στο τρίγωνο των Βερμούδων).
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η λεπτομέρεια που αναφέρεται στο metal-archives: It was planned to have very good artwork but something fell through and it ended up only being the band. Δηλαδή είχαν αποφασίσει να φτιάξουν εξώφυλλο που θα γαμήσει, αλλά κάποιος στην παραγωγή θα είπε "μάγκες το έχουμε, φορέστε γυαλιά ηλίου γιατί είστε ροκσταρς, πάρτε ύφος Γαρδέλη "με θυμάσαι ρε πούστη", μία φωτογραφία και καθαρίσαμε". Ακόμη κι έτσι, το εξώφυλλο το βρίσκω μια χαρά.
Χρυσές εποχές, που μετά από μία δεκαετία θα τελειώσουν γιατί ο Peavy χλαπάκιασε τη χήνα (μάλλον γουρνοπούλα θα ήταν έτσι μπουχεσάκος που έγινε), και την μεταγραφή αεροδρομίου Smolski να βάζει νέα δεδομένα στη μπάντα.
1
Starman
- Δημοσιεύσεις: 379
Heddigan's Collection
Δεν είμαι τόσο φαν όσο φαίνεται ότι είσαι εσύ.
Το secrets είναι σίγουρα το πιο αγαπημένο μου και συμφωνώ μαζί σου για τα 3 πρώτα τραγούδια.
Θυμάμαι στο γυμνάσιο να πηγαίνω αγγλικά με το ποδήλατο 5χμ από το σπίτι μου και να ακουω στο discman το άλμπουμ αυτό!
Το secrets είναι σίγουρα το πιο αγαπημένο μου και συμφωνώ μαζί σου για τα 3 πρώτα τραγούδια.
Θυμάμαι στο γυμνάσιο να πηγαίνω αγγλικά με το ποδήλατο 5χμ από το σπίτι μου και να ακουω στο discman το άλμπουμ αυτό!
1
Heddigan
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Τοποθεσία: ATHENS
Heddigan's Collection
Από τους δίσκους των Rage που είχα λιώσει εκείνα τα χρόνια. Ακόμα και σήμερα μπορώ να θυμηθώ τους περισσότερους στίχους απ’ έξω. Μέσα στην τριάδα μου από τις κυκλοφορίες τους.
1
Heddigan
- Δημοσιεύσεις: 4869
Heddigan's Collection
Δισκάρα ανελέητη.
1
Heddigan
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
- Δημοσιεύσεις: 227
- Τοποθεσία: Dublin
Heddigan's Collection
Dragonheart - The Battle Sanctuary (2015)
Έχω τερματίσει την τριλογία του Dragon Age και ψάχνω το επόμενο cRPG να λιώσω. Πέφτει το μάτι μου στο CD με τίτλο Dragonheart, οπότε βάζω να το εγκαταστήσω στο PC. Αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι video game, αλλά μουσικό άλμπουμ. Ακόμη καλύτερα. Βάζω να ακούσω να γουστάρω. Και παίζει power/heavy της Γερμανικής σχολής που έχω τόσο αγαπήσει. Ψάχνω λίγο παραπάνω για τους Dragonheart, είναι Βραζιλιάνοι. Ωραία, αγαπάμε Βραζιλία, χώρα που τιμάει τη metal μουσική κι ενίοτε παράγει μάγους που τους ντύνουμε στα ερυθρόλευκα. Παρατηρώ επίσης πως η μπάντα υπάρχει από το 2000 με τρεις ακόμη κυκλοφορίες, οι τύποι προσκυνούν Blind Guardian και Grave Digger, οπότε μάλλον θα ξεπαραδιαστώ αλλά χαλάλι (επένδυση στη πνευματική καλλιέργεια).
Το Battle Sanctuary το φχαριστιέμαι με την ψυχή μου, όπως κάθε άλμπουμ που τιμάει το τευτονικό power (ακόμη κι αυτά με τις αδύναμες στιγμές τους). Οι συνθέσεις είναι δυνατές (όχι όλες), φοβερές κιθάρες, τρεις διαφορετικές φωνές (a. clean, b. μία οκτάβα πάνω, c. τραχιά-κάνω γαργάρες με πρόκες), και χορωδιακά (όλοι γιούρια) μέρη. Με ξένισε κάπως η παραγωγή στις φωνές που ακούγονται λίγο ατσούμπαλες αλλά και πάλι το αποτέλεσμα δεν είναι κακό.
Η στιχουργική θεματολογία κινείται σε μία fantasy εκδοχή του Theodoric the Great βασιλιά των Οστρογότθων (ή κάτι τέτοιο, μπορεί να κατάλαβα μαλακίες, υπήρχαν αρκετά references που πρέπει να τα ψάξω λίγο περισσότερο). Βρίσκω ωραία φάση όταν άλμπουμ που πιάνονται στιχουργικά με ιστορία (fantasy ή πραγματική) να δίνουν σε κείμενο το background story στο booklet πριν τους στίχους του κομματιού. Τέτοιες πληροφορίες δίνουν άλλη βαρύτητα στο στίχο και με βοηθούν σαν ακροατή να πλάθω εικόνες ακούγοντας τη μουσική.
Προσωπικά highlights: Inside the Enemy's Mind, Forged in Metal και το The Battle Sanctuary.
Έχω τερματίσει την τριλογία του Dragon Age και ψάχνω το επόμενο cRPG να λιώσω. Πέφτει το μάτι μου στο CD με τίτλο Dragonheart, οπότε βάζω να το εγκαταστήσω στο PC. Αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι video game, αλλά μουσικό άλμπουμ. Ακόμη καλύτερα. Βάζω να ακούσω να γουστάρω. Και παίζει power/heavy της Γερμανικής σχολής που έχω τόσο αγαπήσει. Ψάχνω λίγο παραπάνω για τους Dragonheart, είναι Βραζιλιάνοι. Ωραία, αγαπάμε Βραζιλία, χώρα που τιμάει τη metal μουσική κι ενίοτε παράγει μάγους που τους ντύνουμε στα ερυθρόλευκα. Παρατηρώ επίσης πως η μπάντα υπάρχει από το 2000 με τρεις ακόμη κυκλοφορίες, οι τύποι προσκυνούν Blind Guardian και Grave Digger, οπότε μάλλον θα ξεπαραδιαστώ αλλά χαλάλι (επένδυση στη πνευματική καλλιέργεια).
Το Battle Sanctuary το φχαριστιέμαι με την ψυχή μου, όπως κάθε άλμπουμ που τιμάει το τευτονικό power (ακόμη κι αυτά με τις αδύναμες στιγμές τους). Οι συνθέσεις είναι δυνατές (όχι όλες), φοβερές κιθάρες, τρεις διαφορετικές φωνές (a. clean, b. μία οκτάβα πάνω, c. τραχιά-κάνω γαργάρες με πρόκες), και χορωδιακά (όλοι γιούρια) μέρη. Με ξένισε κάπως η παραγωγή στις φωνές που ακούγονται λίγο ατσούμπαλες αλλά και πάλι το αποτέλεσμα δεν είναι κακό.
Η στιχουργική θεματολογία κινείται σε μία fantasy εκδοχή του Theodoric the Great βασιλιά των Οστρογότθων (ή κάτι τέτοιο, μπορεί να κατάλαβα μαλακίες, υπήρχαν αρκετά references που πρέπει να τα ψάξω λίγο περισσότερο). Βρίσκω ωραία φάση όταν άλμπουμ που πιάνονται στιχουργικά με ιστορία (fantasy ή πραγματική) να δίνουν σε κείμενο το background story στο booklet πριν τους στίχους του κομματιού. Τέτοιες πληροφορίες δίνουν άλλη βαρύτητα στο στίχο και με βοηθούν σαν ακροατή να πλάθω εικόνες ακούγοντας τη μουσική.
Προσωπικά highlights: Inside the Enemy's Mind, Forged in Metal και το The Battle Sanctuary.
- Δημοσιεύσεις: 2708
Heddigan's Collection
Ωπ τι εχουμε εδω;?; Ειναι πολλες οι λεξουλες που κανουν "γλινγκ!" μεσα στο κεφαλι μου σε αυτο το κειμενο. Σπεύδω να τσεκάρω.Heddigan έγραψε: ↑Κυρ 01 Μαρ 2020, 10:58Dragonheart - The Battle Sanctuary (2015)
Έχω τερματίσει την τριλογία του Dragon Age και ψάχνω το επόμενο cRPG να λιώσω. Πέφτει το μάτι μου στο CD με τίτλο Dragonheart, οπότε βάζω να το εγκαταστήσω στο PC. Αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι video game, αλλά μουσικό άλμπουμ. Ακόμη καλύτερα. Βάζω να ακούσω να γουστάρω. Και παίζει power/heavy της Γερμανικής σχολής που έχω τόσο αγαπήσει. Ψάχνω λίγο παραπάνω για τους Dragonheart, είναι Βραζιλιάνοι. Ωραία, αγαπάμε Βραζιλία, χώρα που τιμάει τη metal μουσική κι ενίοτε παράγει μάγους που τους ντύνουμε στα ερυθρόλευκα. Παρατηρώ επίσης πως η μπάντα υπάρχει από το 2000 με τρεις ακόμη κυκλοφορίες, οι τύποι προσκυνούν Blind Guardian και Grave Digger, οπότε μάλλον θα ξεπαραδιαστώ αλλά χαλάλι (επένδυση στη πνευματική καλλιέργεια).
Το Battle Sanctuary το φχαριστιέμαι με την ψυχή μου, όπως κάθε άλμπουμ που τιμάει το τευτονικό power (ακόμη κι αυτά με τις αδύναμες στιγμές τους). Οι συνθέσεις είναι δυνατές (όχι όλες), φοβερές κιθάρες, τρεις διαφορετικές φωνές (a. clean, b. μία οκτάβα πάνω, c. τραχιά-κάνω γαργάρες με πρόκες), και χορωδιακά (όλοι γιούρια) μέρη. Με ξένισε κάπως η παραγωγή στις φωνές που ακούγονται λίγο ατσούμπαλες αλλά και πάλι το αποτέλεσμα δεν είναι κακό.
Η στιχουργική θεματολογία κινείται σε μία fantasy εκδοχή του Theodoric the Great βασιλιά των Οστρογότθων (ή κάτι τέτοιο, μπορεί να κατάλαβα μαλακίες, υπήρχαν αρκετά references που πρέπει να τα ψάξω λίγο περισσότερο). Βρίσκω ωραία φάση όταν άλμπουμ που πιάνονται στιχουργικά με ιστορία (fantasy ή πραγματική) να δίνουν σε κείμενο το background story στο booklet πριν τους στίχους του κομματιού. Τέτοιες πληροφορίες δίνουν άλλη βαρύτητα στο στίχο και με βοηθούν σαν ακροατή να πλάθω εικόνες ακούγοντας τη μουσική.
Προσωπικά highlights: Inside the Enemy's Mind, Forged in Metal και το The Battle Sanctuary.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 4618
- Επικοινωνία:
Heddigan's Collection
Say no more:
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Τοποθεσία: ATHENS
Heddigan's Collection
Για μένα καλύτερη δουλειά το Vengeance In Black και ακολουθούν τα Throne Of The Alliance και The Battle Sanctuary. Δυστυχώς το πρώτο πάσχει από παραγωγή. Υπερτίμια μπάντα Γερμανικού power, made in Brazil.
- Δημοσιεύσεις: 2708
Heddigan's Collection
Ουπς! Περιμενα κατι σαν ΕVERTALE ή JUDICATOR Τελικα ηταν ΠΟΛΥ πιο γιδισιο/ατσουμπαλο...oh well...the hunt continues...
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
- Δημοσιεύσεις: 4869
Heddigan's Collection
Μόνο λατρεία για Βραζιλιάνους Blind Guardian. Το ντεμπούτο και το throne of the alliance τα είχα λιώσει.Heddigan έγραψε: ↑Κυρ 01 Μαρ 2020, 10:58Dragonheart - The Battle Sanctuary (2015)
Έχω τερματίσει την τριλογία του Dragon Age και ψάχνω το επόμενο cRPG να λιώσω. Πέφτει το μάτι μου στο CD με τίτλο Dragonheart, οπότε βάζω να το εγκαταστήσω στο PC. Αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι video game, αλλά μουσικό άλμπουμ. Ακόμη καλύτερα. Βάζω να ακούσω να γουστάρω. Και παίζει power/heavy της Γερμανικής σχολής που έχω τόσο αγαπήσει. Ψάχνω λίγο παραπάνω για τους Dragonheart, είναι Βραζιλιάνοι. Ωραία, αγαπάμε Βραζιλία, χώρα που τιμάει τη metal μουσική κι ενίοτε παράγει μάγους που τους ντύνουμε στα ερυθρόλευκα. Παρατηρώ επίσης πως η μπάντα υπάρχει από το 2000 με τρεις ακόμη κυκλοφορίες, οι τύποι προσκυνούν Blind Guardian και Grave Digger, οπότε μάλλον θα ξεπαραδιαστώ αλλά χαλάλι (επένδυση στη πνευματική καλλιέργεια).
Το Battle Sanctuary το φχαριστιέμαι με την ψυχή μου, όπως κάθε άλμπουμ που τιμάει το τευτονικό power (ακόμη κι αυτά με τις αδύναμες στιγμές τους). Οι συνθέσεις είναι δυνατές (όχι όλες), φοβερές κιθάρες, τρεις διαφορετικές φωνές (a. clean, b. μία οκτάβα πάνω, c. τραχιά-κάνω γαργάρες με πρόκες), και χορωδιακά (όλοι γιούρια) μέρη. Με ξένισε κάπως η παραγωγή στις φωνές που ακούγονται λίγο ατσούμπαλες αλλά και πάλι το αποτέλεσμα δεν είναι κακό.
Η στιχουργική θεματολογία κινείται σε μία fantasy εκδοχή του Theodoric the Great βασιλιά των Οστρογότθων (ή κάτι τέτοιο, μπορεί να κατάλαβα μαλακίες, υπήρχαν αρκετά references που πρέπει να τα ψάξω λίγο περισσότερο). Βρίσκω ωραία φάση όταν άλμπουμ που πιάνονται στιχουργικά με ιστορία (fantasy ή πραγματική) να δίνουν σε κείμενο το background story στο booklet πριν τους στίχους του κομματιού. Τέτοιες πληροφορίες δίνουν άλλη βαρύτητα στο στίχο και με βοηθούν σαν ακροατή να πλάθω εικόνες ακούγοντας τη μουσική.
Προσωπικά highlights: Inside the Enemy's Mind, Forged in Metal και το The Battle Sanctuary.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
- Δημοσιεύσεις: 227
- Τοποθεσία: Dublin
Heddigan's Collection
Ten - The Essential Collection (2006)
Σε αυτό το thread, από ότι φαίνεται, βγάζω τα εσωψυχά μου (μαζί με τη συλλογή μου). Εχθές το βράδυ γεννήθηκε η κορούλα μου και μεταξύ αυπνίας, κούρασης και μοναδικών αισθημάτων, εύχομαι να μεγαλώσει να γίνει όμορφη, μαγευτική, δυναμική και καλλιεργημένη σαν την μουσική των Ten.
We Rule the Night μικρή μου Patricia.
Σε αυτό το thread, από ότι φαίνεται, βγάζω τα εσωψυχά μου (μαζί με τη συλλογή μου). Εχθές το βράδυ γεννήθηκε η κορούλα μου και μεταξύ αυπνίας, κούρασης και μοναδικών αισθημάτων, εύχομαι να μεγαλώσει να γίνει όμορφη, μαγευτική, δυναμική και καλλιεργημένη σαν την μουσική των Ten.
We Rule the Night μικρή μου Patricia.
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Τοποθεσία: ATHENS
-
White Wolf
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 4618
- Επικοινωνία:
Heddigan's Collection
Να σου ζησει @Heddigan!
1
Heddigan
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.