Heddigan's Collection
Δημοσιεύτηκε: Τετ 17 Ιουν 2020, 10:00
Therion - Lemuria (2004)
Therion - Sirius B (2004)
Από την προσωπική μου εμπειρία, ο καλύτερος τύπος ανθρώπου να σε συντροφεύσει σε μία ολονύκτια μπυροποσία με συζήτηση κάτω από τον έναστρο ουρανό είναι ο εξής. Αυτός που κινείται στους χώρους της εναλλακτικής αναζήτησης, a.k.a συνωμοσιολόγος ή "ψεκασμένος" (όρο που αποφεύγω να υιοθετώ γιατί καλό είναι δείχνουμε σεβασμό σε κάθε άνθρωπο). Ειδικά αν μπλέξεις με hardcore τύπο, διαβασμένο, με ωραίο λόγο, μετά τη δεύτερη μπύρα έχουν μπει οι βάσεις για δυνατό διάλογο, ανταλλαγή απόψεων, λεκτική κόντρα και φοβερή παρέα. Δεν ασπάζομαι ως πραγματικότητα ούτε το ελάχιστο (αν και κάποια θα γούσταρα να ισχύουν) της κλασσικής συνωμοσιολογίας περί νέας τάξης πραγμάτων, μυστικών ελίτ παγκόσμιας επιβολής, οντότητες από το διάστημα που ζουν αναμεσά μας, κούφια γη, επίπεδη γη και σε ότι άλλο μοντέλο κυκλοφορεί.
Εκτιμώ κι αναγνωρίζω την συστηματική τους ενασχόληση με θέματα, που όσο κι αν παραβιάζουν τη λογική σκέψη και τα επιστημονικά δεδομένα, έχουν αρχή-μέση-κατάληξη. Στις θεωρίες τους περιπλέκουν αρχαίους μύθους, παλαιούς και σύγχρονους κλασσικούς συγγραφείς, μέχρι και blockbuster χολιγουντιανές ταινίες. Old κι Elder gods, ερπετόμορφοι , εξωγήινοι, εβραιομασώνοι, μορφές και γεγονότα από τις ακτές της αρχαίας Ελλάδα κι Αιγύπτου στα βάθη της Ανατολής και της Ασίας μέχρι τους λαούς της σημερινής Λατινικής Αμερικής. Ατλαντίδα, Νιμπίρου, Σείριος κι Ανδρομέδα, αδελφότητες, πανίσχυρες ομάδες που δρουν στο παρασκήνιο, ταξιδιώτες του χρόνου, άτομα με υπερφυσικές δυνάμεις και προσωπικότητες που παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές του χωροχρόνου. Πως να μην δείξεις ενδιαφέρον σε όλα αυτά, είτε πρόκειται για μυθοπλασία, είτε για επαυξημένη φιλολογική απόδοση παλαιάς και σύγχρονης λαογραφίας.
Σε αυτά τα στιχουργικά μονοπάτια κινήθηκε ο Christofer Johnsson κι ο Thomas Karlsson, τη χρονιά που σήκωνε η Ελλάδα το Euro (εδώ να δεις συνομωσία), βγάζοντας σε κυκλοφορία τα δύο καλύτερα (in my humble opinion) Therion άλμπουμ. Το μουσικό συγγραφικό ταλέντο του Johnsson ξεδιπλώθηκε στο Lemuria/Sirius B, παρέχοντας απόλυτο συμφωνικό metal εμπλουτίζοντάς το με deathιές εκεί που χρειάζεται, ήχο από παραδοσιακά όργανα, χορωδίες και τον Mats Leven σε απίστευτα κέφια. Ξεχασμένοι κόσμοι, αρχέγονοι φόβοι και συμπαντικά πλάσματα παρελαύνουν πάνω στο ατμοσφαιρικό ιδιοφυές μουσικό χαλί των Therion, παντρεύοντας τον ηλεκτρισμό των σύγχρονων οργάνων με την ηχώ του παρελθόντος.
Δεν έχω προτίμηση μεταξύ του Lemuria ή του Sirius B, προσωπικά τα αντιμετωπίζω ως ένα διπλό άλμπουμ (τι γκαϊλέ είχε ο Johnsson κι ήθελε σώνει και καλά δύο ξεχωριστά CD, no idea) και τα 21 κομμάτια έχουν τη θέση τους μέσα στα δύο CDs. Ξεχωρίζω τα εισαγωγικά Typhoon (με την ατελείωτη ριφάρα και την deathia να δένει άψογα με την soprano φωνή της Krawe) και Blood of Kingu (respect στον Mats Leven), τα ανατριχιαστικά Lemuria, An Arrow from the Sun, Son of the Sun, Call of Dagon (υπάρχουν φήμες πως κάποιος το έβαλε να παίξει σε boombox σε παραλία κι ο Dagon αναδύθηκε), και τα (μόνο ξύλο) The Khlysti Evangelist, Melek Taus.
Θυμάμαι πόσο είχα πορωθεί το καλοκαίρι που είχα αγοράσει την διπλή κυκλοφορία κι έπαιζαν τα δύο CD στο repeat. Επίσης θυμάμαι τη πολυσέλιδη συνέντευξη της ηγετικής μορφής των Therion σε Ελληνικό metal περιοδικό (μου διαφεύγει το όνομα, είχε πρώτο κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή αλλά δεν "έζησε" αρκετά), πόσο απολαυστική ήταν που φανέρωνε τον ειλικρινή ενθουσιασμό του για το τελικό αποτέλεσμα. Τέλος θυμάμαι και το απίστευτο live που έδωσαν στην Αθήνα για την περιοδεία που προωθούσαν τις δύο αυτές κυκλοφορίες.
Η πορεία των Therion το 2004 κι ότι ακολούθησε έπειτα είναι όμοια με απόκριση καμπύλης χαμηλοπερατού RC φίλτρου. Με τα Lemuria/Sirius B έφθασαν στο πικ της απόδοσής τους κι έπειτα ακολούθησε μία απίστευτη πτώση. Θα ήμουν ευχαριστημένος αν είχαν κλείσει με αυτά τα δύο άλμπουμ κι έτσι θα είχα αποφύγει το πρόσφατο ανοσιούργημα για το οποίο θα γράψω στο μέλλον.
Therion - Sirius B (2004)
Από την προσωπική μου εμπειρία, ο καλύτερος τύπος ανθρώπου να σε συντροφεύσει σε μία ολονύκτια μπυροποσία με συζήτηση κάτω από τον έναστρο ουρανό είναι ο εξής. Αυτός που κινείται στους χώρους της εναλλακτικής αναζήτησης, a.k.a συνωμοσιολόγος ή "ψεκασμένος" (όρο που αποφεύγω να υιοθετώ γιατί καλό είναι δείχνουμε σεβασμό σε κάθε άνθρωπο). Ειδικά αν μπλέξεις με hardcore τύπο, διαβασμένο, με ωραίο λόγο, μετά τη δεύτερη μπύρα έχουν μπει οι βάσεις για δυνατό διάλογο, ανταλλαγή απόψεων, λεκτική κόντρα και φοβερή παρέα. Δεν ασπάζομαι ως πραγματικότητα ούτε το ελάχιστο (αν και κάποια θα γούσταρα να ισχύουν) της κλασσικής συνωμοσιολογίας περί νέας τάξης πραγμάτων, μυστικών ελίτ παγκόσμιας επιβολής, οντότητες από το διάστημα που ζουν αναμεσά μας, κούφια γη, επίπεδη γη και σε ότι άλλο μοντέλο κυκλοφορεί.
Εκτιμώ κι αναγνωρίζω την συστηματική τους ενασχόληση με θέματα, που όσο κι αν παραβιάζουν τη λογική σκέψη και τα επιστημονικά δεδομένα, έχουν αρχή-μέση-κατάληξη. Στις θεωρίες τους περιπλέκουν αρχαίους μύθους, παλαιούς και σύγχρονους κλασσικούς συγγραφείς, μέχρι και blockbuster χολιγουντιανές ταινίες. Old κι Elder gods, ερπετόμορφοι , εξωγήινοι, εβραιομασώνοι, μορφές και γεγονότα από τις ακτές της αρχαίας Ελλάδα κι Αιγύπτου στα βάθη της Ανατολής και της Ασίας μέχρι τους λαούς της σημερινής Λατινικής Αμερικής. Ατλαντίδα, Νιμπίρου, Σείριος κι Ανδρομέδα, αδελφότητες, πανίσχυρες ομάδες που δρουν στο παρασκήνιο, ταξιδιώτες του χρόνου, άτομα με υπερφυσικές δυνάμεις και προσωπικότητες που παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές του χωροχρόνου. Πως να μην δείξεις ενδιαφέρον σε όλα αυτά, είτε πρόκειται για μυθοπλασία, είτε για επαυξημένη φιλολογική απόδοση παλαιάς και σύγχρονης λαογραφίας.
Σε αυτά τα στιχουργικά μονοπάτια κινήθηκε ο Christofer Johnsson κι ο Thomas Karlsson, τη χρονιά που σήκωνε η Ελλάδα το Euro (εδώ να δεις συνομωσία), βγάζοντας σε κυκλοφορία τα δύο καλύτερα (in my humble opinion) Therion άλμπουμ. Το μουσικό συγγραφικό ταλέντο του Johnsson ξεδιπλώθηκε στο Lemuria/Sirius B, παρέχοντας απόλυτο συμφωνικό metal εμπλουτίζοντάς το με deathιές εκεί που χρειάζεται, ήχο από παραδοσιακά όργανα, χορωδίες και τον Mats Leven σε απίστευτα κέφια. Ξεχασμένοι κόσμοι, αρχέγονοι φόβοι και συμπαντικά πλάσματα παρελαύνουν πάνω στο ατμοσφαιρικό ιδιοφυές μουσικό χαλί των Therion, παντρεύοντας τον ηλεκτρισμό των σύγχρονων οργάνων με την ηχώ του παρελθόντος.
Δεν έχω προτίμηση μεταξύ του Lemuria ή του Sirius B, προσωπικά τα αντιμετωπίζω ως ένα διπλό άλμπουμ (τι γκαϊλέ είχε ο Johnsson κι ήθελε σώνει και καλά δύο ξεχωριστά CD, no idea) και τα 21 κομμάτια έχουν τη θέση τους μέσα στα δύο CDs. Ξεχωρίζω τα εισαγωγικά Typhoon (με την ατελείωτη ριφάρα και την deathia να δένει άψογα με την soprano φωνή της Krawe) και Blood of Kingu (respect στον Mats Leven), τα ανατριχιαστικά Lemuria, An Arrow from the Sun, Son of the Sun, Call of Dagon (υπάρχουν φήμες πως κάποιος το έβαλε να παίξει σε boombox σε παραλία κι ο Dagon αναδύθηκε), και τα (μόνο ξύλο) The Khlysti Evangelist, Melek Taus.
Θυμάμαι πόσο είχα πορωθεί το καλοκαίρι που είχα αγοράσει την διπλή κυκλοφορία κι έπαιζαν τα δύο CD στο repeat. Επίσης θυμάμαι τη πολυσέλιδη συνέντευξη της ηγετικής μορφής των Therion σε Ελληνικό metal περιοδικό (μου διαφεύγει το όνομα, είχε πρώτο κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή αλλά δεν "έζησε" αρκετά), πόσο απολαυστική ήταν που φανέρωνε τον ειλικρινή ενθουσιασμό του για το τελικό αποτέλεσμα. Τέλος θυμάμαι και το απίστευτο live που έδωσαν στην Αθήνα για την περιοδεία που προωθούσαν τις δύο αυτές κυκλοφορίες.
Η πορεία των Therion το 2004 κι ότι ακολούθησε έπειτα είναι όμοια με απόκριση καμπύλης χαμηλοπερατού RC φίλτρου. Με τα Lemuria/Sirius B έφθασαν στο πικ της απόδοσής τους κι έπειτα ακολούθησε μία απίστευτη πτώση. Θα ήμουν ευχαριστημένος αν είχαν κλείσει με αυτά τα δύο άλμπουμ κι έτσι θα είχα αποφύγει το πρόσφατο ανοσιούργημα για το οποίο θα γράψω στο μέλλον.