Νυχτερινή διασκέδαση

Ταινίες, βιβλία, comics, ζωγραφική κλπ.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Zippo190 »

Πάντως αναφορικά με το γιατί κλείνουν τα μαγαζιά εγώ θεωρώ ότι τα μεταλλάδικά πιάνουν εξ αρχής περιορισμένο κόσμο, μικρής σχετικά ηλικίας που ως επί το πλείστον δεν κάνει τζίρο. Πχ στο Legacy πριν δέκα χρόνια περίπου πηγαίναμε πέντε άτομα και πίναμε δύο άντε τρεις μπύρες ο καθένας. Σύνολο 10-15 ευρώ για πέντε ώρες που καθόμασταν εκεί. Για ποτό ούτε λόγος.

Πάντως μην ξεχνάτε ότι αρκετές φορές καταστήματα κλείνουν για όλους λόγους: χρέη σε κάβες (ελάχιστοι πληρώνουν την κάβα συνήθως οι περισσότεροι δίνουν ένα ποσοστό) και πρόστιμα εφορίας που επιθυμούν να σβήσουν ώστε μετά να λειτουργήσουν με άλλο νομικό πρόσωπο.

Πάντως εμένα δεν μου έλειψαν ποτέ. Και να πω την αλήθεια ποτέ δεν τα έβλεπα σαν οικείο χώρο: η πλειοψηφία του κόσμου είναι άσχετη με τα μουσικά μου γούστα σε σημείο που νιώθω σχεδόν παρόμοια φάση με πχ ελληνάδικό.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από apeitharxos »

rbrigade έγραψε: Τρί 14 Ιαν 2020, 00:26
Celephais έγραψε: Κυρ 12 Ιαν 2020, 23:24 Θα ήθελα να κλείσω με το Wizard το οποίο την περίοδο 2003-2006 ήταν ένα πολύ ωραίο μαγαζί, με πολύ μεγαλύτερη παρουσία του γυναικείου φύλλου, έστω και αν δεν με κάλυπτε τόσο μουσικά. Μάλιστα ένιωθα τόσο άνετα με το μαγαζί που σε ένα από τα πρώτα μας ραντεβού πήγα εκεί την μετέπειτα και νυν γυναίκα μου η οποία δεν έχει σχέση με μέταλ.
Έχω πεθάνει στο γέλιο γιατί μου θύμησες μια υποψήφια γκόμενα την οποία είχε φέρει στο μαγαζί και είχε φύγει τρέχοντας, φρίκαρε με μαλλιάδες και μουσική διαπασών! Η πλάκα είναι ότι τώρα είναι παντρεμένη και μιλάμε στο φιλικό και είναι στην κλασική φάση ''τι μαλάκας είναι αυτός που παντρεύτηκα'' και ''θύμησέ μου γιατί δεν κάναμε κάτι τότε'' και της έστειλα screenshot το αποπάνω λέγοντας ''ορίστε, εσύ φταις''
Χαχαχα!!! Να είσαι σίγουρος πως αν κάνατε φάση, αντίστοιχα θα έλεγε σε κάποιον άλλο 'τι μαλάκας είναι αυτός ο γκόμενός μου...'
giorgos έγραψε: Δευ 13 Ιαν 2020, 21:18
Για ένα διάστημα πηγαίναμε και σε ένα ροκάδικο κοντά στην πλατεία Αμερικής που λεγότανε Σεισμός. Ψιλοκονσέρβα πρόγραμμα, το πιο βαρύ που έπαιζε ήταν το Holy diver (σταθερά αυτό) και κανένα Sabbath. Το κόψαμε όταν φάγαμε πόρτα επειδή φορούσα φόρμα :-)

Ωραίο μαγαζάκι ο Σεισμός, 'ζεστό'. Στη ρημπάουντ κοντά ήταν. Ήταν το μόνο που μπορούσα να πείσω τον κολλητό μου τότε, που ήταν σκυλάς, να πάμε, χωρίς να γκρινιάξει. Η συμφωνία μετά ήταν, ωστόσο, να πάμε σε ένα ελληνάδικο, το οποίο επέλεγα εγώ με τη σειρά μου, ώστε να μην γκρινιάζω εγώ
Αυτό ήταν το μαγαζί του Νομικού στην Πειραϊκή, το Μπότζι, από τα λίγα ελληνάδικα που δεν με χάλαγαν να κάτσω μέσα. Λέγεται ότι πριν γίνει διάσημη δούλευε και η Δούκισσα εκεί. Εσύ rbrigade το θυμάσαι;
Στο Σεισμό πάντως είχα δει και live των Sorrowful Winds, μαζί με κάτι άλλες μπάντες που τώρα δεν θυμάμαι ποιες ήταν.
giorgos έγραψε: Δευ 13 Ιαν 2020, 21:18 Και το Αγκάθι στην πλατεία Αττικής ήταν ωραίο, αν και εκεί έπαιζε αρκετή κονσέρβα στο πρόγραμμα (σταθερά κάθε φορά Teenage idol και You don't remember, I'll never forget).
Θεός Μάκης Μακρής αφού, αλλά οκ, του τα συγχωρούμε όλα...

Και μια που είπες για Αγκάθι, ορίστε και το αφιέρωμα στο Αγκάθι









Ρε παιδιά, άλλο το Αγκάθι που έδωσαν οι Manowar το live, άλλο το club, δεν είναι έτσι; Νομίζω μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικά venues...

giorgos έγραψε: Δευ 13 Ιαν 2020, 21:18 Μπράβο στον Celephais που μας θύμισε το ΑΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΟ Metal Pub στην Αγία Παρασκευή. Μαγαζί καταδικασμένο να κλείσει αλλά έπαιζε γαμάτες μουσικές. Σημειώνω πως στο εμπορικό κέντρο που βρισκόταν το Metal Pub είχε λειτουργήσει νωρίτερα στον όροφο και ένα άλλο μεταλλάδικο με το όνομα Arise, το οποίο επίσης έκλεισε σχετικά γρήγορα.
Πώς το έχασα ρε γαμώτο αυτό το μαγαζί; Ιδέα δεν είχα για την ύπαρξή του, από εσάς το ακούω πρώτη φορά...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Blackwinged »

Zippo190 έγραψε: Τρί 14 Ιαν 2020, 10:31 Πάντως αναφορικά με το γιατί κλείνουν τα μαγαζιά εγώ θεωρώ ότι τα μεταλλάδικά πιάνουν εξ αρχής περιορισμένο κόσμο, μικρής σχετικά ηλικίας που ως επί το πλείστον δεν κάνει τζίρο. Πχ στο Legacy πριν δέκα χρόνια περίπου πηγαίναμε πέντε άτομα και πίναμε δύο άντε τρεις μπύρες ο καθένας. Σύνολο 10-15 ευρώ για πέντε ώρες που καθόμασταν εκεί. Για ποτό ούτε λόγος.

Πάντως μην ξεχνάτε ότι αρκετές φορές καταστήματα κλείνουν για όλους λόγους: χρέη σε κάβες (ελάχιστοι πληρώνουν την κάβα συνήθως οι περισσότεροι δίνουν ένα ποσοστό) και πρόστιμα εφορίας που επιθυμούν να σβήσουν ώστε μετά να λειτουργήσουν με άλλο νομικό πρόσωπο.

Πάντως εμένα δεν μου έλειψαν ποτέ. Και να πω την αλήθεια ποτέ δεν τα έβλεπα σαν οικείο χώρο: η πλειοψηφία του κόσμου είναι άσχετη με τα μουσικά μου γούστα σε σημείο που νιώθω σχεδόν παρόμοια φάση με πχ ελληνάδικό.
Εδώ επαρχία είναι ακόμη πιο περίπλοκη η κατάσταση. Για παράδειγμα όσο περνούσαν τα χρόνια και το metal μπαστάρδεψε για τα καλά και είχαν πείσει τον κόσμο πως κάποιοι ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ τύπου slip***t και λοιποί άμπαλοι είναι η απάντηση στη νέα εποχή, αναγκάστηκαν τα μαγαζιά να παίξουν μπάλα αναλόγως. Εδώ Γιάννενα ένα συγκεκριμένο μαγαζί, το Indian δεν έπαιξε ποτέ τέτοια, αλλά σταμάτησε π.χ. να παίζει Manowar. Ξαφνικά έβαλε το death και το black -πράγμα που εμένα δε με χάλασε καθόλου- αλλά μεγαλύτεροι σπάστηκαν με αυτά τα "κατσαρόλια". Thrash πάντα έπαιζε. Μετά άλλαξε μεριά στην πόλη, πήγε σε μία περιοχή όπου κυκλοφορούν σχεδόν αποκλειστικά φοιτητές και 40-65 που ποθούν να πιάσουν κανα φοιτητικό κωλαράκι, οπότε ναι μεν δε σταμάτησε να παίζει metal, αλλά έβαλε και άλλα πιο rock ακούσματα. Αρκετά εμπορικά..

όσον αφορά την κατανάλωση έχεις δίκαιο. Το κοινό αυτό δεν έχει ούτε τα λεφτά, αλλά ούτε και την διάθεση να πιει. Το ξέρω από πρώτο χέρι, αφού στην τρίτη μπύρα τότε οι συνομήλικοι σε έβγαζαν αλκοολικό... Αυτοί και αυτές έχασαν :D :D :D

Έπειτα θεωρώ πως πλέον ούτε οι ιδιοκτήτες θέλουν πολύ αυτό το παρείστικο να πιάνεις τον άλλο και να τραγουδάτε, διότι ξενερώνουν οι φοιτητές που νομίζουν πως είναι σε χασαποταβέρνα.. Προσωπικά, έχω 3 και βάλε χρόνια συνειδητά να πάω σε αυτά τα ένα με δύο μαγαζιά για πολλούς λόγους. Ακούω τη μουσική μου σπίτι και βρίσκομαι με αυτούς που θέλω, metalάδες και μη, σε παρακείμενα καφενεία και το τσίπουρο δεν έχει τελειωμό..

Φαντάσου πως ακόμη και όταν παλιοί συμμαθητές, που δεν άκουγαν καθόλου metal μου λένε τώρα που επέστρεψαν εδώ μετά απο σπουδές, "Πάμε ρε μαλάκα Indian μία φορά έστω και τώρα που τότε δεν σε ακολουθούσαμε".. τους απαντώ βρείτε κανά καφενείο, ουζερί μάλλον τα λέτε εσείς :) :) , και έρχομαι να σας βρω να τα πιούμε.
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

giorgos έγραψε: Δευ 13 Ιαν 2020, 21:18 Καταθέτω κι εγώ την εμπειρία μου από την περίοδο 1996-2006 (περίπου) που έδινα συστηματικά το παρών σε μεταλλοροκάδικα:

Πρώτο μεταλλάδικο που πήγα (μια φορά μόνο) ήταν το Chaos (αν θυμάμαι καλά το όνομα) το οποίο βρισκόταν στην Μπουμπουλίνας πίσω από το Αρχαιολογικό Μουσείο. Το θυμάμαι ελάχιστα, μου έχει μείνει πως είχε παίξει το Child of the damned των Warlord.

Texas και Χωρίς Ανάσα τα είχαμε λιώσει. Τρελά ξενύχτια και μεθύσια και στα δύο. Θυμάμαι συμφοιτητή μου στο Texas (σήμερα καθηγητή σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού) να βάζει στο ποτήρι του όποια μπύρα είχε ξεμείνει σε ξένα ποτήρια που δεν είχαν μαζέψει οι γκαρσόνες και να την κατεβάζει :-)

Για ένα διάστημα πηγαίναμε και σε ένα ροκάδικο κοντά στην πλατεία Αμερικής που λεγότανε Σεισμός. Ψιλοκονσέρβα πρόγραμμα, το πιο βαρύ που έπαιζε ήταν το Holy diver (σταθερά αυτό) και κανένα Sabbath. Το κόψαμε όταν φάγαμε πόρτα επειδή φορούσα φόρμα :-)

Και το Αγκάθι στην πλατεία Αττικής ήταν ωραίο, αν και εκεί έπαιζε αρκετή κονσέρβα στο πρόγραμμα (σταθερά κάθε φορά Teenage idol και You don't remember, I'll never forget).

Γαμάτο το παλιό Τζασμίν, το οποίο κάθε Πέμπτη είχε προσφορά για φοιτητές (πλήρωνες είσοδο και έπαιρνες δύο ποτά αντί ενός) και έκανε πρόγραμμα η Jane Σαμπανίκου.

Μπράβο στον Celephais που μας θύμισε το ΑΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΟ Metal Pub στην Αγία Παρασκευή. Μαγαζί καταδικασμένο να κλείσει αλλά έπαιζε γαμάτες μουσικές. Σημειώνω πως στο εμπορικό κέντρο που βρισκόταν το Metal Pub είχε λειτουργήσει νωρίτερα στον όροφο και ένα άλλο μεταλλάδικο με το όνομα Arise, το οποίο επίσης έκλεισε σχετικά γρήγορα.

Ωραίο και το καφέ Διόνυσος στο Χαλάνδρι, στο οποίο ο dj Άκης έπαιζε και καλή μουσική.

Τα τελευταία μαγαζιά που πήγαινα πριν κόψω τις εξόδους σε ροκάδικα ήταν το Revenge of Rock και το Wizard. Συμπαθητικά και τα δύο, με το δεύτερο να καταντάει ανυπόφορο ορισμένες φορές λόγω του πολύ hair metal που έπαιζε.

Τα τελευταία χρόνια έχω πάει μια-δύο φορές στο Rainbow στο Γκάζι αλλά διαπιστώνω πως δεν με συγκινεί πλέον η φάση ροκάδικο/μεταλλάδικο.
Μια λοιπόν φορά που έπαιζε η Σαμπανίκου στο Jasmine, είχα πάει με έναν φίλο... τίγκα το μαγαζί, κλασικά τραγούδια, αλλά κάτι έλειπε...
Πάω λοιπόν και της ζητάω ένα Manowar και εκείνη μου απαντα "Manowar δεν παίζω". Κρατήθηκα να μη λυθώ στα γέλια μπροστά της και επέστρεψα στο φιλαράκι, μείναμε περίπου μισή ώρα ακόμα και όταν αποφασίσαμε να φύγουμε, αυτός πάει και της ζητά αν μπορεί να βάλει "το Pleasure Slave από MANOWAR". Του απαντά "Φίλε, δεν παίζω Manowar" και φύγαμε με χαμόγελο. :D :D
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

Το Αγκάθι είχε την απόλυτη ατμόσφαιρα για μένα.

Δυνατά η μουσική, δεν άκουγες τον αλλο στο 1 μέτρο, τα μπάσα στα ηχεία να ηχούν σα μυλόπετρες του χάους. Τα κορίτσια να περιμένουν Savatage, Whitesnake, Wasp, Crimson Glory (Lοnely χα χα χα), θυμάμαι ακόμα τα συγκεκριμενα κομμάτια που έπαιζε ο Μακρής. Το βινύλιο Gutter ballet, ήταν εμφανώς ανισόπεδο αφού στο ομότιτλο κομμάτι έβλεπες να βουλιάζει (μόνο αυτό έπαιζε).

Ένα μάτσο υποψιασμένοι να περιμένουν τη 1 ώρα (?) που αναλάμβανε ο Άγγελος και έπαιζε επικά undergound. Unborn, when immortals die, death by the hammer, blackwing, fly high και άλλους ύμνους, ασταμάτητο κοπανημα για 1 ώρα.

Επίσης όλο το πρόγραμμα pitched +10 στροφές (trademark Αγκαθιού). Το Hotel California γινόταν ρέγκε, ο Dickinson στρουμφάκι, ο Adams μόλις τέλειωσε το δημοτικό κτλ

Φοβερά σκηνικά με τσακωμούς και πολύ ξύλο που θα άξιζαν να μπουν σε ταινίες. Έχω δει να πετούν μπουκάλια στον Μακρή στην κοσνσόλα και αυτός να απαντά με βινύλια αλά φρίσμπυ. Τσουρμοπλακωμό ανάμεσα σε επικάδες και θρασάδες (επειδή οι δεύτεροι χλεύαζαν το Power of thy sword συγκεκριμένα) - εικόνα που συναντά κανείς στα καρέ του Αστερίξ.

Και μια ωραία εμπειρία... πριν ξεκινήσει το κανονικό πρόγραμμα ο Άγγελος έπαιζε ότι του κατέβαινε και εγώ είχα αράξει σε μια γωνιά του μαγαζιού. Όταν έβαλε το Keeper of the holy grail (Grave digger), ενα κομμάτι που δύσκολα θα έβαζα να ακούσω μόνος, το όλο μαγαζί απέκτησε μυσταγωγική ατμόσφαιρα. Θες τα σπαθιά οι ασπίδες και τα τσεκούρια στους τοίχους, θες ο σκοτεινός φωτισμός, η όλη φάση έγινε ξαφνικά ονειρική.

Fun times και πάλι!
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από apeitharxos »

Advancing Yokeda έγραψε: Τετ 15 Ιαν 2020, 13:10
giorgos έγραψε: Δευ 13 Ιαν 2020, 21:18 Καταθέτω κι εγώ την εμπειρία μου από την περίοδο 1996-2006 (περίπου) που έδινα συστηματικά το παρών σε μεταλλοροκάδικα:

Πρώτο μεταλλάδικο που πήγα (μια φορά μόνο) ήταν το Chaos (αν θυμάμαι καλά το όνομα) το οποίο βρισκόταν στην Μπουμπουλίνας πίσω από το Αρχαιολογικό Μουσείο. Το θυμάμαι ελάχιστα, μου έχει μείνει πως είχε παίξει το Child of the damned των Warlord.

Texas και Χωρίς Ανάσα τα είχαμε λιώσει. Τρελά ξενύχτια και μεθύσια και στα δύο. Θυμάμαι συμφοιτητή μου στο Texas (σήμερα καθηγητή σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού) να βάζει στο ποτήρι του όποια μπύρα είχε ξεμείνει σε ξένα ποτήρια που δεν είχαν μαζέψει οι γκαρσόνες και να την κατεβάζει :-)

Για ένα διάστημα πηγαίναμε και σε ένα ροκάδικο κοντά στην πλατεία Αμερικής που λεγότανε Σεισμός. Ψιλοκονσέρβα πρόγραμμα, το πιο βαρύ που έπαιζε ήταν το Holy diver (σταθερά αυτό) και κανένα Sabbath. Το κόψαμε όταν φάγαμε πόρτα επειδή φορούσα φόρμα :-)

Και το Αγκάθι στην πλατεία Αττικής ήταν ωραίο, αν και εκεί έπαιζε αρκετή κονσέρβα στο πρόγραμμα (σταθερά κάθε φορά Teenage idol και You don't remember, I'll never forget).

Γαμάτο το παλιό Τζασμίν, το οποίο κάθε Πέμπτη είχε προσφορά για φοιτητές (πλήρωνες είσοδο και έπαιρνες δύο ποτά αντί ενός) και έκανε πρόγραμμα η Jane Σαμπανίκου.

Μπράβο στον Celephais που μας θύμισε το ΑΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΟ Metal Pub στην Αγία Παρασκευή. Μαγαζί καταδικασμένο να κλείσει αλλά έπαιζε γαμάτες μουσικές. Σημειώνω πως στο εμπορικό κέντρο που βρισκόταν το Metal Pub είχε λειτουργήσει νωρίτερα στον όροφο και ένα άλλο μεταλλάδικο με το όνομα Arise, το οποίο επίσης έκλεισε σχετικά γρήγορα.

Ωραίο και το καφέ Διόνυσος στο Χαλάνδρι, στο οποίο ο dj Άκης έπαιζε και καλή μουσική.

Τα τελευταία μαγαζιά που πήγαινα πριν κόψω τις εξόδους σε ροκάδικα ήταν το Revenge of Rock και το Wizard. Συμπαθητικά και τα δύο, με το δεύτερο να καταντάει ανυπόφορο ορισμένες φορές λόγω του πολύ hair metal που έπαιζε.

Τα τελευταία χρόνια έχω πάει μια-δύο φορές στο Rainbow στο Γκάζι αλλά διαπιστώνω πως δεν με συγκινεί πλέον η φάση ροκάδικο/μεταλλάδικο.
Μια λοιπόν φορά που έπαιζε η Σαμπανίκου στο Jasmine, είχα πάει με έναν φίλο... τίγκα το μαγαζί, κλασικά τραγούδια, αλλά κάτι έλειπε...
Πάω λοιπόν και της ζητάω ένα Manowar και εκείνη μου απαντα "Manowar δεν παίζω". Κρατήθηκα να μη λυθώ στα γέλια μπροστά της και επέστρεψα στο φιλαράκι, μείναμε περίπου μισή ώρα ακόμα και όταν αποφασίσαμε να φύγουμε, αυτός πάει και της ζητά αν μπορεί να βάλει "το Pleasure Slave από MANOWAR". Του απαντά "Φίλε, δεν παίζω Manowar" και φύγαμε με χαμόγελο. :D :D
χαχαχα!!! Η πλάκα είναι ότι κάποτε τους παίρναμε στα σοβαρά τέτοιους μυρωδιάδες και περαστικούς από το χώρο!
'Φίλε δεν παίζω Manowar, εγώ είμαι οπαδός του life-style!'
Advancing Yokeda έγραψε: Τετ 15 Ιαν 2020, 13:54 Το Αγκάθι είχε την απόλυτη ατμόσφαιρα για μένα.

Δυνατά η μουσική, δεν άκουγες τον αλλο στο 1 μέτρο, τα μπάσα στα ηχεία να ηχούν σα μυλόπετρες του χάους. Τα κορίτσια να περιμένουν Savatage, Whitesnake, Wasp, Crimson Glory (Lοnely χα χα χα), θυμάμαι ακόμα τα συγκεκριμενα κομμάτια που έπαιζε ο Μακρής. Το βινύλιο Gutter ballet, ήταν εμφανώς ανισόπεδο αφού στο ομότιτλο κομμάτι έβλεπες να βουλιάζει (μόνο αυτό έπαιζε).

Ένα μάτσο υποψιασμένοι να περιμένουν τη 1 ώρα (?) που αναλάμβανε ο Άγγελος και έπαιζε επικά undergound. Unborn, when immortals die, death by the hammer, blackwing, fly high και άλλους ύμνους, ασταμάτητο κοπανημα για 1 ώρα.

Επίσης όλο το πρόγραμμα pitched +10 στροφές (trademark Αγκαθιού). Το Hotel California γινόταν ρέγκε, ο Dickinson στρουμφάκι, ο Adams μόλις τέλειωσε το δημοτικό κτλ

Φοβερά σκηνικά με τσακωμούς και πολύ ξύλο που θα άξιζαν να μπουν σε ταινίες. Έχω δει να πετούν μπουκάλια στον Μακρή στην κοσνσόλα και αυτός να απαντά με βινύλια αλά φρίσμπυ. Τσουρμοπλακωμό ανάμεσα σε επικάδες και θρασάδες (επειδή οι δεύτεροι χλεύαζαν το Power of thy sword συγκεκριμένα) - εικόνα που συναντά κανείς στα καρέ του Αστερίξ.

Και μια ωραία εμπειρία... πριν ξεκινήσει το κανονικό πρόγραμμα ο Άγγελος έπαιζε ότι του κατέβαινε και εγώ είχα αράξει σε μια γωνιά του μαγαζιού. Όταν έβαλε το Keeper of the holy grail (Grave digger), ενα κομμάτι που δύσκολα θα έβαζα να ακούσω μόνος, το όλο μαγαζί απέκτησε μυσταγωγική ατμόσφαιρα. Θες τα σπαθιά οι ασπίδες και τα τσεκούρια στους τοίχους, θες ο σκοτεινός φωτισμός, η όλη φάση έγινε ξαφνικά ονειρική.

Fun times και πάλι!
Χαχαχα!!!
Δεν το είχα ζήσει το Αγκάθι σχεδόν καθόλου, καθώς μετά από Χωρίς Ανάσα, Paranoid, Ηχόχρωμα, μου φαινόταν δυσαναπλήρωτο κενό...Αν και, με τα σημερινά δεδομένα, είναι χιλιόμετρα ανώτερο από σχεδόν οποιοδήποτε μαγαζί...
Ο Άγγελος που λες, τον Γεωργιόπουλο εννοείς;
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

Άγγελος Τσουκαλάς, drummer τότε των πολύ καλών Phantom Lord. Έπαιζε τα θρας και τα underground επικά.

Ο Μακρής έπαιζε κλασικούρα από μέταλ, hard rock και μπαλάντες στο τέλος για να έχουμε όνειρα γλυκά.

Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από apeitharxos »

Advancing Yokeda έγραψε: Τετ 15 Ιαν 2020, 18:42 Άγγελος Τσουκαλάς, drummer τότε των πολύ καλών Phantom Lord. Έπαιζε τα θρας και τα underground επικά.

Ο Μακρής έπαιζε κλασικούρα από μέταλ, hard rock και μπαλάντες στο τέλος για να έχουμε όνειρα γλυκά.

Ξέρω πολύ καλά αδελφέ ποιος είναι ο Τσουκαλάς! Α, ήταν αυτός dj εκεί; Αν το ήξερα, θα πήγαινα ποιο συχνά εκεί...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

Ένα άλλο συνοικιακό μαγαζί που πέρασα πολλές απολαυστικές νύχτες Παρασκευής ήταν το Spirit στο Βύρωνα. Πλατεία Κωνσταντινουπόλεως (ή Βυζαντίου? δε θυμάμαι) από 23.00 και έπειτα δεν υπηρχε ψυχή στους γύρω δρόμους, πέρναμε τελευταίο λεωφορείο με φιλαράκι και φτάναμε εκεί για να ακούσουμε το πρόγραμμα του πιο φανατικού μανογουορά που έχω γνωρίσει.

Πρόγραμμα που μπορούσε να ταιριάξει Exciter, Rush, Manowar, Riot, Stormwitch με τρόπο αριστοτεχνικό. Πραγματικά ήταν απόλαυση να ακούς τις άψογες και αρμονικές αλλαγές που έκανε... Όταν ο dj γινόταν καλλιτέχνης... (Φίλε Τάκη να 'σαι πάντα καλά).

Το μαγαζί είχε τζαμαρία να βλέπει στην πλατεία, μέσα διακοσμημένο με πίνακες Φραζέτα διασκευασμένους από ντόπιο καλλιτέχνη, φιλικές προς τον σπουδαστή τιμές, ο Γιώργος σαν ιδιοκτήτης ήταν χύμα τύπος. Μπορούσες να τον δεις να κραυγαζει συνθηματα για τον ΠΑΟΚ στο άσχετο, να βρίζει αστυνομικούς, να χτυπιέται μόνος καταμεσής. Η ατμόσφαιρα οικεγενειακή, πολυσυλλεκτικό μαγαζί πελατιακά, εκεί κατά τις 5 παρά το πρωί είμασταν όλοι σουρούδια και τραγουδούσαμε ακόμα την τελευταία μπαλάντα που έκλεινε το πρόγραμμα (το πιο συνηθισμένο ήταν ο ύμνος The crown and the ring).

Glory Times!
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

apeitharxos έγραψε: Τετ 15 Ιαν 2020, 18:46
Advancing Yokeda έγραψε: Τετ 15 Ιαν 2020, 18:42 Άγγελος Τσουκαλάς, drummer τότε των πολύ καλών Phantom Lord. Έπαιζε τα θρας και τα underground επικά.

Ο Μακρής έπαιζε κλασικούρα από μέταλ, hard rock και μπαλάντες στο τέλος για να έχουμε όνειρα γλυκά.

Ξέρω πολύ καλά αδελφέ ποιος είναι ο Τσουκαλάς! Α, ήταν αυτός dj εκεί; Αν το ήξερα, θα πήγαινα ποιο συχνά εκεί...
Εξαιρετικά συμπαθής φυσιογνωμία ο Άγγελος, έδινε άλλη νότα στο προσωπικό του μαγαζιού σε αντίθεση με τον Μάκη που ήταν πιο καζανόβας-σε-δημόσιες-σχέσεις τύπος....
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

apeitharxos έγραψε: Τρί 14 Ιαν 2020, 12:24
giorgos έγραψε: Δευ 13 Ιαν 2020, 21:18 Για ένα διάστημα πηγαίναμε και σε ένα ροκάδικο κοντά στην πλατεία Αμερικής που λεγότανε Σεισμός. Ψιλοκονσέρβα πρόγραμμα, το πιο βαρύ που έπαιζε ήταν το Holy diver (σταθερά αυτό) και κανένα Sabbath. Το κόψαμε όταν φάγαμε πόρτα επειδή φορούσα φόρμα :-)
Ωραίο μαγαζάκι ο Σεισμός, 'ζεστό'. Στη ρημπάουντ κοντά ήταν. Ήταν το μόνο που μπορούσα να πείσω τον κολλητό μου τότε, που ήταν σκυλάς, να πάμε, χωρίς να γκρινιάξει. Η συμφωνία μετά ήταν, ωστόσο, να πάμε σε ένα ελληνάδικο, το οποίο επέλεγα εγώ με τη σειρά μου, ώστε να μην γκρινιάζω εγώ
Αυτό ήταν το μαγαζί του Νομικού στην Πειραϊκή, το Μπότζι, από τα λίγα ελληνάδικα που δεν με χάλαγαν να κάτσω μέσα. Λέγεται ότι πριν γίνει διάσημη δούλευε και η Δούκισσα εκεί. Εσύ rbrigade το θυμάσαι;
Στο Σεισμό πάντως είχα δει και live των Sorrowful Winds, μαζί με κάτι άλλες μπάντες που τώρα δεν θυμάμαι ποιες ήταν.
Ωραίο μαγαζάκι ο Σεισμός. Δεν πήγαινες για να ακούσεις τη μουσική με την οποία ψαχνόσουν, αλλά ότι έπαιζε σου ήταν οικείο ή κοντά στα γούστα σου. Συνήθως αράζαμε καθημερινές που δεν είμασταν για «πολλά». Μετά από ένα σημείο έσπασε η παρέα και σταματήσαμε να πηγαίνουμε... Θυμάται κανείς πότε έκλεισε;
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από apeitharxos »

Scrollkeeper έγραψε: Τετ 22 Ιαν 2020, 18:15
apeitharxos έγραψε: Τρί 14 Ιαν 2020, 12:24
giorgos έγραψε: Δευ 13 Ιαν 2020, 21:18 Για ένα διάστημα πηγαίναμε και σε ένα ροκάδικο κοντά στην πλατεία Αμερικής που λεγότανε Σεισμός. Ψιλοκονσέρβα πρόγραμμα, το πιο βαρύ που έπαιζε ήταν το Holy diver (σταθερά αυτό) και κανένα Sabbath. Το κόψαμε όταν φάγαμε πόρτα επειδή φορούσα φόρμα :-)
Ωραίο μαγαζάκι ο Σεισμός, 'ζεστό'. Στη ρημπάουντ κοντά ήταν. Ήταν το μόνο που μπορούσα να πείσω τον κολλητό μου τότε, που ήταν σκυλάς, να πάμε, χωρίς να γκρινιάξει. Η συμφωνία μετά ήταν, ωστόσο, να πάμε σε ένα ελληνάδικο, το οποίο επέλεγα εγώ με τη σειρά μου, ώστε να μην γκρινιάζω εγώ
Αυτό ήταν το μαγαζί του Νομικού στην Πειραϊκή, το Μπότζι, από τα λίγα ελληνάδικα που δεν με χάλαγαν να κάτσω μέσα. Λέγεται ότι πριν γίνει διάσημη δούλευε και η Δούκισσα εκεί. Εσύ rbrigade το θυμάσαι;
Στο Σεισμό πάντως είχα δει και live των Sorrowful Winds, μαζί με κάτι άλλες μπάντες που τώρα δεν θυμάμαι ποιες ήταν.
Ωραίο μαγαζάκι ο Σεισμός. Δεν πήγαινες για να ακούσεις τη μουσική με την οποία ψαχνόσουν, αλλά ότι έπαιζε σου ήταν οικείο ή κοντά στα γούστα σου. Συνήθως αράζαμε καθημερινές που δεν είμασταν για «πολλά». Μετά από ένα σημείο έσπασε η παρέα και σταματήσαμε να πηγαίνουμε... Θυμάται κανείς πότε έκλεισε;
Δεν πρέπει να πήγε παραπέρα από μέσα των '00, θυμάμαι που πήγαινα εποχές 1999-2000 πολύ, μετά δεν ξαναπήγα, βάλε μετά ότι δεν θα κράτησε 4-5 χρόνια ακόμη;
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Τελευταία φορά είχα πάει χειμώνα του 2004 αν δε κανω λάθος. Μετά αλλάξανε τα στέκια.
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από apeitharxos »

Scrollkeeper έγραψε: Πέμ 23 Ιαν 2020, 16:39 Τελευταία φορά είχα πάει χειμώνα του 2004 αν δε κανω λάθος. Μετά αλλάξανε τα στέκια.
Ε, ναι, κοίτα όλα αυτά τα παλιά μαγαζιά, για κάποιο λόγο κρατήσανε μέχρι την έναρξη της κρίσης. Μέχρι το 2009 είχαν κλείσει όλα. Και τα τελευταία χρόνια βλέπω συνεχώς καινούρια μαγαζιά να ξεπετάγονται, δεν ξέρω, ίσως κάποιοι βρίσκουν άκρη με τα ΕΣΠΑ (και μπορεί να έχουν και τίποτα καβάτζες από προηγούμενα χρόνια) και ανοίγουν έτσι καινούριους χώρους διασκέδασης...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από rbrigade »

Για τους βόρειους που γουστάρουν 70's-80's hard rock μια καλή πρόταση για διασκέδαση -αν τους πετύχετε στην πόλη σας- είναι η διασκευομπάντα του Anastasio Farini. Χτες ήταν στον Πολύγυρο σε μορφή κιθάρα/φωνή και προηχογραφημένα backing tracks τα υπόλοιπα και παίξανε από 11.00 έως 03:45 με δυο διαλείμματα. Απίστευτο setlist, η μια κομματάρα πάνω στην άλλη, ωραία απόδοση, τα περισσότερα κομμάτια πραγματικά τους βγαίνουν πολύ ωραία, την τελευταία ώρα παίξανε ροκ μπαλάντες σε ακουστική μορφή (δυο κιθάρες-φωνή). Επειδή ήμουν με παρέα με μπαρμπαδομεταλλάδες και ο ένας Manowar-άς φωνάζαμε για πλάκα αποκάτω παίξε κάνα μέταλ και κάποια στιγμή λέω Master of the wind, έπαθα την πλάκα μου, αρχίζει ο τραγουδιστής να παίζει μόνος του κιθάρα και ξεκινάει: In the silence of the darkness... Θυμόταν τους στίχους εκείνη την στιγμή όπως το έλεγε, το έφτασε μέχρι και το πρώτο ρεφραίν, ανατρίχιασα! Δικός μας και αυτός...

Ενδεικτικό βιντεάκι (ναι, ο καράφλας είναι ο κρυφομανογουοράς):
Απάντηση

Επιστροφή στο “Heavy metal κουλτούρα”