Νυχτερινή διασκέδαση

Ταινίες, βιβλία, comics, ζωγραφική κλπ.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Η Metal διασκέδαση σήμερα. Rock & Metal μαγαζιά που μας αρέσουν.

Δημοσίευση από Zippo190 »

Και εγώ κάπου εκεί με τον redsharks είμαι. Θυμάμαι κάποια μεταλλάδικα αλλά ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερος θαμώνας. Ίσως επειδή οι περισσότεροι φίλοι μου δεν άκουγαν τόσο έντονα μουσική και φυσικά κανένας στο επίπεδο αναζήτησης του δικού μου (ότι ότι το παίζω ειδήμων αλλά οι περισσότεροι την βόλεψαν με Blind Guardian/Rhapsody/Sabaton/Paradise Lost κ.α.). Θυμάμαι βέβαια την περίοδο που το Legacy ήταν αρκετά δημοφηλές και όχι άδικα: και καλή μουσική έπαιζε με σχετικά πρωτότυπο πρόγραμμα και οι τιμές δεν ήταν άσχημες. Άλλα μαγαζιά δεν πολυθυμάμαι, πχ Bat City, Ragnarok, Αγκάθι, Paranoid, Rainbow (υπάρχει ακόμα;) κ.α. ίσως επειδή είχα πάει ελάχιστες φορές.

Σε μαγαζιά της επαρχίας νομίζω ότι περνούσα καλύτερα, σε κάποια στο Ηράκλειο και Θσσαλονίκη.

Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κλείνουν τα μαγαζιά, σχεδόν όλα είχανε κόσμο, στο Rainbow ¨οποτε είχα πάει γινόταν το αδιαχόρητο. Θα μου πείς τι κατανάλωση γίνεται, αλλά νομίζω ότι δεν θα είχαν παράπονο.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Η Metal διασκέδαση σήμερα. Rock & Metal μαγαζιά που μας αρέσουν.

Δημοσίευση από rbrigade »

Ενώ ακούω metal από το 1993, δεν θυμάμαι να πήγαινα σε μεταλλομάγαζα πριν το 1998-1999. Ακόμα και με μεταλλάδες φίλους πηγαίναμε στα Βαρελάδικα για να δούμε κώλους. Οπότε να πούμε το βασικό ότι στα μαγαζιά, μεταλλάδικα ή όχι, πρώτον πας για κυνήγι/γκομένισμα και δεύτερον για πιώμα/διασκέδαση (δηλαδή να γουστάρεις ακούγοντας αγαπημένη μουσική). Ούτε για να μάθεις ούτε για να κοινωνικοποιηθείς. Την περίοδο που λέω άρχισα να πηγαίνω σε κάποια μπαράκια όπως το Jasmine (αν το λέγανε έτσι δηλαδή, πριν πάει εκεί που είναι τώρα το Crow, ήταν σε ένα μικρό στενάκι πιο ψηλά στην Μιχαλακοπούλου). Αυτό έπαιζε πρόγραμμα ανά ημέρα, δηλαδή είχε κλασικό ροκ, ελληνικό ροκ, ποζεριές, και Π/Σ μιξ. Εκεί έπαιζε ωραίο πρόγραμμα στις μέρες που με ενδιέφεραν. Στον Πειραιά υπήρχαν κάνα δυο μαγαζιά που παίζανε κυρίως ελληνικό ροκ, το Λα Ρόκα και ακριβώς απέναντι κάτω από τον δρόμο άλλο ένα που δεν θυμάμαι πως το λέγανε. Και τα δύο κλειστά τώρα. Υπήρχε πιο μετά και ένα ροκάδικο/μεταλλάδικο στο Μικρολίμανο δίπλα στα Goody's, αλλά έκλεισε και αυτό και τα Goody's. Revenge of Rock πήγαινα επίσης μερικές φορές, σούπα πρόγραμμα και ότι ναναι αλλαγές. Δεν θυμάμαι αν άρχισα να πηγαίνω Texas πριν το 2004. Θρυλικές οι Δευτέρες του Σειρηνάκη, ήπια θάλασσες από αλκοόλ εκεί μέσα. Είχα φτάσει στο σημείο να σκάω μόνος μου και στην πορεία να τραγουδάμε αγκαλιά με άλλους θαμώνες Dying for your love και άλλους ύμνους. Για κάποιον λόγο ο Σειρηνάκης σταμάτησε από κει και ενώ συνέχισε αλλού άλλαξε το concept του και έπαιζε πιο κασσέτα και όχι τόσο εστιασμένα σε AOR. Δεν κατάλαβα τον λόγο, αφού πήγαινε τρένο. Επίσης το Texas έκανε μια άθλια ανακαίνιση από rock bar τίγκα στο ξύλο σε ένα εντελώς industrial στυλ, σαν εργοτάξιο το κάνανε βασικά, δεν μπορούσες να καταλάβεις αν έχουν τελειώσει οι εργασίες ή όχι και το μαγαζί λειτουργούσε κανονικά. Ελάχιστες φορές ανέβηκα στο πατάρι του όπου έπαιζε που και που ο HMRM τιγκαμεταλλάδικο πρόγραμμα με δυνατές επιλογές, αλλά ντάξει, ήταν σαν να είσαι σε κλουβί απομονωμένος, κάπου έλεος. Δεν την πάλευα για πάνω από ένα ποτό και φυσικά η φάση ήταν καψιμιτζίδικη. Εκεί κάπου στο 2005-6 πρέπει να έφτασε η εποχή κυριαρχίας του Wizard, όπου ήπια πολλά βαρέλια Southern Comfort. Παρασκευή Σάββατο (ειδικά Παρασκευή με Γρηγόρη) φοβερό πρόγραμμα που ξεκινούσε από AOR και poser και έφτανε σε NWOBHM τις μεγάλες ώρες. Και αυτό το μαγαζί ενώ πήγαινε γαμάτα έκλεισε και κάποιοι από τους συνεταίρους έκαναν το Legacy που περπάτησε για κάποιον καιρό στα ίδια μονοπάτια και γνώρισε μεγάλες δόξες. Bat City περίπου την ίδια περίοδο στην Αλεξάνδρας, κι αυτό πιο φιλικό στους AOR/hard rock ακροατές, δούλεψε κάποιο διάστημα και έπεσε. Τα τελευταία χρόνια όσες φορές κατέβηκα πέρασα από τα στέκια της Πανόρμου, Nathan's Saloon από την πάνω μεριά και ένα πιο μεταλλάδικο από την απέναντι μεριά που δεν θυμάμαι πως το λένε αλλά παίζει κάπως ότι να'ναι, ακόμα και black metal. Αυτό θα το έλεγα αμιγώς μεταλλάδικο, αλλά δεν παίζει αυτά που γουστάρουμε εμείς. Δεν έχω δει ένα στέκι που να πω ''εδώ είμαστε, όποτε κατεβαίνω θα έρχομαι εδώ με κλειστά μάτια''.

Να σχολιάσω λίγο κάποια σημαντικά ερωτήματα του Redsharks:
1) ''Την ίδια κρίση περνάει ο Έλληνας που ακούει Κιάμο και Βέρτη με αυτόν που ακούει Saxon και Running Wild. Γιατί ο πρώτος θα βγει ακόμα, μαζικά, Σάββατο βράδυ να ακούσει την αγαπημένη του μουσική, και όχι ο δεύτερος;''
2) ''Επίσης, πόσο σημαντικός παράγοντας θεωρείτε ότι είναι ο κατακερματισμός του metal σε αμέτρητα sub-genres και sub-sub-genres, πολύ περισσότερα από όσα υπήρχαν στα 90s;''
Νομίζω ότι υπάρχουν πολλά θέματα εδώ. καταρχήν αυτός που άκουγε τσιφτετέλια στα 20 θα τα ακούει και στα 40,50...100. Δεν ισχύει το ίδιο με τους μεταλλάδες που ξεκινάνε απόκληροι και μετά αφομοιώνονται στο τσιφτετελιστάν. Ο 20άρης των 80's που άκουγε Saxon είναι σήμερα 50άρης και ακούει Ρέμο. Αντίστοιχα σήμερα υπάρχει ο 20άρης που δεν ακούει Saxon και Maiden, αλλά SOD κτλ και είναι εντελώς άλλο σύμπαν από το μέσο μέλος του FS. Δεν έχουμε εικόνα. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω. Υποθέτω υπάρχουν άπειρα στέκια στην Αθήνα για τον σημερινό 20άρη τα οποία δεν είναι όμως του γούστου μας. Υπάρχει δηλαδή ο σημερινός πιτσιρικάς με ηλεκτρικά ακούσματα, αλλά είναι σε άλλα subgenres που έχουν άλλη κουλτούρα, άλλο κύκλο και δεν συμβαδίζουν με τα δικά μας τα κλασσικομεταλλάδικα κόλπα. Επίσης η σύνθεση του μεταλλόκοσμου έχει αλλάξει. Κάποτε ο μεταλλάς ήταν ο χουλιγκάνος, ο εξωστρεφής. Στα 90's έγινε ο σπιτόγατος που παίζει 47 ώρες RPG στην σειρά. Ε αυτός τι να λέμε, δεν βγαίνει, μόνο κάθεται σπίτι και ακούει μουσική. Θα σκάσει μία φορά τα 3 χρόνια στην συναυλία της αγαπημένης του μπάντας και μετά πάλι θα εξαφανιστεί. Νομίζω δεν υπάρχει πλέον πιτσιρικαρία να γεμίσει metal (όπως τα εννοούμε εμείς) μαγαζιά.
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Η Metal διασκέδαση σήμερα. Rock & Metal μαγαζιά που μας αρέσουν.

Δημοσίευση από LuciferSteele »

νομίζω πως πρέπει να ενώσουμε τα 2 τόπικ

και τα ελληνάδικα περνάνε κρίση παίδες, καμία σχέση με αυτή την παντοκρατορία των παλαιότερων χρόνων. έχουν κλείσει πολλά και η πελατεία έχει μειωθεί. σε οτι αφορά το δικό μας χώρο, έχουν αλλάξει οι συνήθειες του κοινού. κόσμος μία χαρά υπάρχει που θα μπορούσε να γεμίσει τα μαγαζιά. απλά δεν διασκεδάζει πλέον έτσι. μετά υπάρχουμε και μεις οι παλαιότεροι που είμαστε και πιο παράξενοι πια. τα είχα γράψει και στο άλλο τόπικ.
φυσικά οι μαγαζάτορες κούρασαν πολύ τη φάση με ίντριγκα και τσακωμούς, συνεργασίες που έγιναν έχθρες κλπ και σταδιακά έφτιαξαν κακό όνομα. δεν μπήκαν φρέσκοι επιχειρηματίες στη φάση ή νέοι άνθρωποι με νέα μυαλά
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από rbrigade »

Οι ίντριγκες νομίζω είναι γνωστές σε λίγους οπότε δεν είναι αποτρεπτικός λόγος για τους πολλούς. Εκτός αν τελικά είμαστε τόσοι λίγοι που οι πάντες ξέρουν τα πάντα. Για τα νέα μυαλά τι εννοείς; Νέα μυαλά ενδεχομένως σημαίνει να πάρουν τα μαγαζιά τύποι σαν τους ''παρατηρητήριο Χατζημεταλλάδων'' οπότε εκεί που ακούγαμε έστω κασέτα Maiden Priest στο τέλος δεν θα ακούμε τίποτα που να μας αρέσει. Επειδή είμαστε λιγάκι απολιθώματα ψιλοβολεύει τα μαγαζιά να είναι στα απολιθώματα. Μήπως να ανοίγαμε ένα ξεχωριστό τόπικ με τα χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να έχει το μεταλλάδικο του 2020 για να γουστάρουμε και να πηγαίνουμε;
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από LuciferSteele »

το οτι είσαι μεγάλος σε ηλικία, δεν σημαίνει πως θέλεις να ακούς μόνο τα ίδια 10 γκρουπ με τα 50 τραγούδια. αυτό ισχύει μόνο για μία συγκεκριμένη ομάδα που δεν πέρασε ποτέ από το 1989 στο 1990. οι οποίοι βέβαια είναι οι μοναδικοί σταθεροί και πιστοί θαμώνες των μαγαζιών πλέον.
χωριό είμαστε και η ίντριγκα και η μίρλα κάνουν κύκλο πολύ γρήγορα και ναι, κουράζουν και ξενερώνουν. νέα και φρέσκα άτομα δεν εννοώ χιπστερς και πουθενάδες, εννοώ ανθρώπους που δεν είναι απαραίτητο να έχουν γράψει χιλιάδες χιλιόμετρα στη νύχτα αλλά θα έχουν γράψει πολλαπλάσια χιλιόμετρα σαν ακροατές μέσα στον ευρύτερο hard n heavy χώρο. για παράδειγμα, αν ΑΥΡΙΟ έλεγε ένας φίλος από αυτούς με τους οποίους απολαμβάνω τον εβδομαδιαίο καφέ μου (νομίζω ξέρεις) πως θα άνοιγε μαγαζί, τότε θα πήγαινα με μεγάλη χαρά να πιω εκεί τη μπύρα ή τον καφέ μου. τώρα δεν πάω σε κανένα μαγαζί
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Η Metal διασκέδαση σήμερα. Rock & Metal μαγαζιά που μας αρέσουν.

Δημοσίευση από Zippo190 »

LuciferSteele έγραψε: Σάβ 11 Ιαν 2020, 17:31 φυσικά οι μαγαζάτορες κούρασαν πολύ τη φάση με ίντριγκα και τσακωμούς, συνεργασίες που έγιναν έχθρες κλπ και σταδιακά έφτιαξαν κακό όνομα.
ξέρεις κίτρινο τύπο και δεν λές; :toothy: :toothy: :toothy:
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Η Metal διασκέδαση σήμερα. Rock & Metal μαγαζιά που μας αρέσουν.

Δημοσίευση από theBox »

rbrigade έγραψε: Σάβ 11 Ιαν 2020, 16:33 Επίσης η σύνθεση του μεταλλόκοσμου έχει αλλάξει. Κάποτε ο μεταλλάς ήταν ο χουλιγκάνος, ο εξωστρεφής. Στα 90's έγινε ο σπιτόγατος που παίζει 47 ώρες RPG στην σειρά. Ε αυτός τι να λέμε, δεν βγαίνει, μόνο κάθεται σπίτι και ακούει μουσική.
Αυτος ειναι πολυ σημαντικος παράγοντας. Μιας και εμπίπτω ακριβως σε αυτη την κατηγορια, να πω οτι για εμας (εμενα εστω) το μεταλ ηταν απόδραση και ταξίδι σε φανταστικα μέρη. Συνοδευταν κυριως με φανταστικη λογοτεχνια και προφανως rpg.

Δεν ειναι οτι δεν εβγαινα, το αντιθετο, απλά εκει προτιμούσα ειτε γκοθαδικα (για τους κώλους), είτε κουτουκια/μικρα χαλαρα ροκαδικα/εντεχναδικα για "σοβαρές" συζητησεις με φίλους. Μερη δηλαδη που ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ να μιλησεις με την παρέα σου χωρις να ξελαρυγγιαστείς. Οι ανάγκες μου για μεταλ (οπως το βιωνα εγω) καλύπτονταν κυρίως στο σπίτι, και όσες φορες όντως βγήκα και πηγα σε μεταλλάδικο, θυμαμαι να σκεφτομαι οτι αυτη η μουσικη ΔΕΝ ειναι φτιαγμενη για να παιζει σε μαγαζια. Ετσι κι αλλίως, "αλήτικο" κλασσικο μεταλ δεν ακουγα ποτε, ούτε ποζερ, μοτορχεντ και λοιπα είδη που δεν προσέφεραν escapism.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Η Metal διασκέδαση σήμερα. Rock & Metal μαγαζιά που μας αρέσουν.

Δημοσίευση από apeitharxos »

rbrigade έγραψε: Σάβ 11 Ιαν 2020, 16:33 Την περίοδο που λέω άρχισα να πηγαίνω σε κάποια μπαράκια όπως το Jasmine (αν το λέγανε έτσι δηλαδή, πριν πάει εκεί που είναι τώρα το Crow, ήταν σε ένα μικρό στενάκι πιο ψηλά στην Μιχαλακοπούλου). Αυτό έπαιζε πρόγραμμα ανά ημέρα, δηλαδή είχε κλασικό ροκ, ελληνικό ροκ, ποζεριές, και Π/Σ μιξ.
Καλό ήταν το Jasmine, εκεί κοντά είχε και το La Palenque by the way ένα μαγαζί που ήταν μόνο για latin χορούς.
rbrigade έγραψε: Σάβ 11 Ιαν 2020, 16:33 Εκεί έπαιζε ωραίο πρόγραμμα στις μέρες που με ενδιέφεραν. Στον Πειραιά υπήρχαν κάνα δυο μαγαζιά που παίζανε κυρίως ελληνικό ροκ, το Λα Ρόκα και ακριβώς απέναντι κάτω από τον δρόμο άλλο ένα που δεν θυμάμαι πως το λέγανε. Και τα δύο κλειστά τώρα. Υπήρχε πιο μετά και ένα ροκάδικο/μεταλλάδικο στο Μικρολίμανο δίπλα στα Goody's, αλλά έκλεισε και αυτό και τα Goody's.
Το Διαχρονικό λες, απέναντι από το Λα Ρόκα.
Μήπως λες την Town που ήταν πίσω από το American House και έπαιζε '70s rock;
rbrigade έγραψε: Σάβ 11 Ιαν 2020, 16:33 Εκεί κάπου στο 2005-6 πρέπει να έφτασε η εποχή κυριαρχίας του Wizard, όπου ήπια πολλά βαρέλια Southern Comfort. Παρασκευή Σάββατο (ειδικά Παρασκευή με Γρηγόρη) φοβερό πρόγραμμα που ξεκινούσε από AOR και poser και έφτανε σε NWOBHM τις μεγάλες ώρες. Και αυτό το μαγαζί ενώ πήγαινε γαμάτα έκλεισε και κάποιοι από τους συνεταίρους έκαναν το Legacy που περπάτησε για κάποιον καιρό στα ίδια μονοπάτια και γνώρισε μεγάλες δόξες.
Το Wizard έκλεισε γιατί, όπως είχα μιλήσει με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού που πήγε στη θέση του, και ήταν συνέταιρος στο Wizard, έφερναν μπύρες απ' έξω οι θαμώνες με αποτέλεσμα το μαγαζί να μην κάνει τζίρο...
LuciferSteele έγραψε: Σάβ 11 Ιαν 2020, 18:14 το οτι είσαι μεγάλος σε ηλικία, δεν σημαίνει πως θέλεις να ακούς μόνο τα ίδια 10 γκρουπ με τα 50 τραγούδια. αυτό ισχύει μόνο για μία συγκεκριμένη ομάδα που δεν πέρασε ποτέ από το 1989 στο 1990. οι οποίοι βέβαια είναι οι μοναδικοί σταθεροί και πιστοί θαμώνες των μαγαζιών πλέον.
Πολύ σωστός!
LuciferSteele έγραψε: Σάβ 11 Ιαν 2020, 18:14 χωριό είμαστε και η ίντριγκα και η μίρλα κάνουν κύκλο πολύ γρήγορα και ναι, κουράζουν και ξενερώνουν. νέα και φρέσκα άτομα δεν εννοώ χιπστερς και πουθενάδες, εννοώ ανθρώπους που δεν είναι απαραίτητο να έχουν γράψει χιλιάδες χιλιόμετρα στη νύχτα αλλά θα έχουν γράψει πολλαπλάσια χιλιόμετρα σαν ακροατές μέσα στον ευρύτερο hard n heavy χώρο. για παράδειγμα, αν ΑΥΡΙΟ έλεγε ένας φίλος από αυτούς με τους οποίους απολαμβάνω τον εβδομαδιαίο καφέ μου (νομίζω ξέρεις) πως θα άνοιγε μαγαζί, τότε θα πήγαινα με μεγάλη χαρά να πιω εκεί τη μπύρα ή τον καφέ μου. τώρα δεν πάω σε κανένα μαγαζί
Πολύ σωστός!
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Η Metal διασκέδαση σήμερα. Rock & Metal μαγαζιά που μας αρέσουν.

Δημοσίευση από apeitharxos »

Advancing Yokeda έγραψε: Παρ 10 Ιαν 2020, 20:08
Αναφέρω τη νοσταλγία μου για Χωρίς Ανάσα γιατί αυτή με οδήγησε πριν λίγα χρόνια να κλείσω στο φτερό Παρασκευή βράδυ εισιτήρια για Αθήνα, 10 ώρες πλοίο, για να περάσω λέει μια αξέχαστη μεταλλική νύχτα όπως τότε... Εκείνο που συνάντησα ήταν αφιέρωμα death στο Rainbow, αφιέρωμα metallica στο Ragnarok. Πίκρα με λίγα λόγια και δεν επιχείρησα κάτι ανάλογο μέχρι και σήμερα. Δυστυχώς μετά έμαθα ότι και το Ragnarok έκλεισε....

Με κατάλληλες συνθήκες, θα επιχειρούσα να αναβιώσω εκείνη την εποχή με τα πάρτυ γιατί βραδιές όπως εκείνες στο Χωρίς Ανάσα και το Αγκάθι δύσκολα θα ξαναδω νομίζω...
Μην ψάχνεις για αναβιώσεις μέσα από τέτοια μαγαζιά που λες, κρίμα που έχασες το χρόνο σου τότε.
Μακάρι να μπορέσεις να πετύχεις αυτό που λες, να υποθέσω το οραματίζεσαι εδώ και όχι στην Κρήτη, αν μπορούσες να το κάνεις, δεν είναι έτσι;
Advancing Yokeda έγραψε: Παρ 10 Ιαν 2020, 20:08
Χωρίς Ανάσα, στάση παλατάκι, τελευταίο λεωφορείο γεμάτο μεταλλάδες, τσιγάρο και μπύρα στο γειτονικό παρκάκι, κουβεντούλα για το μέταλ - war of words όταν εστιάζαμε στους Manowar και μετά μπουκα στο κλάμπ... Χρώματα, καθρέφτες, ο γραφικός Άκης να κοιτά τον εαυτό του εκεί για 2 λεπτά με το ρολόι και να φτιάχνει το μαλλί τσεκάροντας αν του έφτασε στον 5ο οσφυικό από τον 4ο που έφτανε την προηγούμενη εβδομάδα. Μετά, πρόγραμμα χύμα - motorhead και καπάκι accept και καπάκι bathory, πίστα στη μέση, ήχος πριμαριστός να σου ξυρίζει το τύμπανο με ξυράφι ζιλέτ, ο Γεωργιόπουλος να φορά γυαλιά ηλίου όταν έπαιζε μουσική, όλοι να τα δινουν όλα.... και πάλι good times!
Και μόνο που είχε Γεωργιόπουλο, θεό Μάκη Μακρή, Φιορέντη να εναλλάσσονται στα decks και να σε κοιτάνε από ψηλά και εσύ να χτυπιέσαι από κάτω σαν να τους προσκυνάς, τα λόγια περιττεύουν...
Η απόλυτη ανατριχίλα για εμένα ήταν να ακούς το The Voice of the Cult μέσα από τα ηχεία του μαγαζιού γύρω στα μεσάνυχτα, όπου και έσκαγε μύτη το τελευταίο λεωφορείο, ήταν συνήθως το 'εναρκτήριο λάκτισμα' της μετάβασης από το thrash/death στο power.

Το '96 είχε γίνει και καλοκαιρινό Χωρίς Ανάσα στη Γλυφάδα, το είχες προλάβει; Ήταν όμως για ένα καλοκαίρι μόνο...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Starman
Δημοσιεύσεις: 1530
Εγγραφή: Παρ 02 Νοέμ 2018, 14:09
Τοποθεσία: ATHENS

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Starman »

Όσον αφορά εμένα και τη σχέση μου με τη metal διασκέδαση, μπορώ να πω ότι δεν έχω ιδιαίτερη επαφή με το αντικείμενο. Οι βόλτες μου στα μαγαζιά ήταν περιστασιακές.
Για τα 80s και μέχρι 1987 που τελείωσα το λύκειο τα είχα πει εδώ.

"Τώρα όσον αφορά τα μαγαζιά, σαν μαθητής λυκείου είχα επισκεφτεί μερικές φορές με την παρέα μου μέταλ μαγαζιά όπως Ombre, Rainbow και κανά δυο φορές τη Βικτώρια. Όπως είχα γράψει και παλιότερα σε ανάλογη συζήτηση, δεν πέτυχα τις λίγες φορές που πήγα κάτι ακραίο, αλλά γενικά η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι. Καταλάβαινες ότι μπορούσε να ξεκινήσει καβγάς με το παραμικρό και να καταλήξει σε μαχαιρώματα. Ποτέ δεν έτυχα σε κάτι τέτοιο αλλά ήταν της μόδας τότε. Τα παραπάνω μαγαζιά κατά τη γνώμη μου ήταν και τα χειρότερα με βάση τα συμβάντα που ακούγαμε τότε. Άρα δεν θεωρώ και παράξενο αυτό που γράφεις στο 5. Έτσι για την ιστορία να πω ότι το Heavy Metal Mania που το έχω και για avatar, στην Ombre το άκουσα πρώτη φορά."
(Δεν μπορεί να γίνει παράθεση γιατί το τόπικ είναι κλειδωμένο).

Να συμπληρώσω εδώ ότι εκτός από τα παραπάνω γνωστά στους κύκλους μας μαγαζιά, υπήρχαν και πολλά καφέ-μπαρ της εποχής σε κάθε γειτονιά, όπου μπορούσες να ακούσεις σκληρή μουσική. Οκ δεν θα άκουγες Deadly Blessing, αλλά Dio, Maiden, Sabbath και Purple θα άκουγες σίγουρα. Τότε το Μεταλ ήταν στα πάνω του και όλοι οι μαγαζάτορες σχετικοί ή όχι προσπαθούσαν να το εντάξουν στο πρόγραμμα τους. Να θυμίσω ότι ο μεταλλάς τότε τα άκουγε όλα, από Gallagher και Bad Company έως Terrorizer.
Στα 90s, την εποχή της ακμής των metal clubs, δεν την έζησα όπως οι περισσότεροι από σας. Αφενός τη μισή δεκαετία λόγο δουλειάς έλειπα από την Αθήνα ή και τη χώρα ακόμα, αφετέρου όλοι οι φίλοι και γνωστοί που μοιραζόμασταν τις metal ανησυχίες τα προηγούμενα χρόνια, άλλαξαν μουσικό προσανατολισμό και διασκέδαση. Σε συνδυασμό, με ότι τα χρόνια αυτά αρραβωνιάστηκα και παντρεύτηκα είχα απομακρυνθεί από αυτού του είδους τη βραδινή έξοδο. Παρόλα αυτά όπου μπορούσα πήγαινα για ένα ποτό, και ως εκ τούτου μια βόλτα είχα περάσει από τα περισσότερα που ποστάρατε. Αυτού του είδους τα μαγαζιά όμως θέλουν και την ανάλογη παρέα. Κάπως έτσι πορεύτηκα από εκεί και πέρα. Οι έξοδοι στα metal clubs αντικαταστάθηκαν με όσες περισσότερες συναυλίες μπορούσα να δω. Μέχρι και σήμερα όσο αντέχει η τσέπη και τα πόδια μου προσπαθώ να βλέπω live.
Να συμπληρώσω στα μαγαζιά και τη Μπυραρία Prost στη Νέα Φιλαδέλφεια που δραστηριοποιήθηκε για λίγα χρόνια, μεταξύ 2005 – 2010, με αμιγώς metal πρόγραμμα και clips από προτζέκτορα. Κλασικό φαγητό μπυραρίας με λουκάνικα, κότσι και σία και πολλές ετικέτες σε μπύρες. Ρε [mention]rbrigade[/mention] νομίζω ότι έχω πάρει κάποια τεύχη από το zine σου εκεί. Καλά θυμάμαι;
Καλύτερα μαγαζιά για μένα τα Χωρίς Ανάσα και Wizard και χειρότερα τα 7 Sins και Lazy.
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από LuciferSteele »

να πούμε επίσης πως η αποτυχία των μαγαζιών οφείλεται και σε ένα μεγάλο μέρος και στο "απαιτητικό κοινό". στα ελληνάδικα πάνε και τα σπάνε ότι και να τους βάλεις, δεν υπάρχουν απαιτήσεις, είναι mainstream η φάση. 100 από μας να πάρεις, 100 γούστα θα έχεις να διαχειριστείς και σίγουρα πολύ γκρίνια
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από apeitharxos »

RedSharks έγραψε: Σάβ 11 Ιαν 2020, 01:17 Πολύ ωραίο το βίντεο και να σκεφτεί κανείς ότι είναι από τα τελειώματα της φάσης (2000-2001)... φανταστείτε τι θα γινόταν στα 80s και στα 90s. Ένα βασικό ερώτημα που θα με ενδιέφερε πολύ να διαβάσω τις απόψεις σας είναι το γιατί τελείωσε (ή έστω παρήκμασε) αυτή η φάση των μεταλλάδικων; Υπάρχουν λιγότεροι μεταλλάδες σήμερα από ότι πριν 20 και 30 χρόνια; Δεν νομίζω. Ούτε η κρίση μου φαίνεται πειστική ως αιτιολόγηση. Τα ελληνάδικα τύπου «ΟΛΑ Ελληνικά» μια χαρά δουλεύουν και σήμερα. Άρα δεν φταίει η κρίση. Την ίδια κρίση περνάει ο Έλληνας που ακούει Κιάμο και Βέρτη με αυτόν που ακούει Saxon και Running Wild. Γιατί ο πρώτος θα βγει ακόμα, μαζικά, Σάββατο βράδυ να ακούσει την αγαπημένη του μουσική, και όχι ο δεύτερος;
Δυστυχώς το metal, ως προς το κοινό του, πέρασε και αυτό την φάση του εκσυγχρονισμού που έφερε η Μητσοτακική ΝΔ και το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ (που είναι οι δύο σχεδόν ίδιες αποχρώσεις του φιλελευθερισμού), με διαφορά φάσης βέβαια από την υπόλοιπη κοινωνία.
Σήμερα, οι σχετικά μεγάλοι χώροι όπως το Interpid Fox ή το Rainbow δεν προσελκύουν πλέον θαμώνες αναλόγου νοοτροπίας με το Χωρίς Ανάσα, είμαστε πλέον σχετικά ομογενοποιημένοι με την υπόλοιπη κοινωνία, απλά ακούμε διαφορετική μουσική. Αδελφές και παλληκάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια με λίγα λόγια.
Η μόνη διαφορά είναι ότι ο μεταλλάς είναι προβληματισμένος όσο δημοσιεύει στο facebook για να πάρει μερικά like, όταν το κλείσει γίνεται ίδιος με αυτούς που στιγματίζει.
Τι διαφέρει ο καριερίστας με το i phone στο χέρι, σε σχέση με τον σημερινό μεταλλά; Σε τίποτα, ως προς την νοοτροπία.
Τότε ήμασταν ηθελημένα διαφορετικοί, ηθελημένα ένα άλλο κοινωνικό στρώμα, ηθελημένα απομονωμένο από τους υπόλοιπους αστούς, γνήσια λαϊκά παιδιά.
Ως προς αυτό που λέει και ο Starman παραπάνω, ακόμα και οι μικρότεροι χώροι ήταν τότε πολύ περισσότερο αυθεντικοί σε σχέση με το σήμερα. π.χ. στη φάση του φροντιστηρίου, λέγαμε με κάποια άλλα παιδιά να πάμε να αράξουμε μετά το μάθημα στο δίπλα μπιλιαρδάδικο, που έπαιζε μέχρι και spitfire.
Στα χρόνια της σχολής, στα μέσα '90s δηλαδή, ο καφές στα Εξάρχεια ήταν πάρα πολύ διαφορετικός από το σήμερα. Τότε καθόσουν άνετα για καφέ, σήμερα περπατάς στην πλατεία και βλέπεις όλο πρεζόνια.
Σήμερα επίσης, όλοι σε mainstream τύπου καφετέριες, δεν απολαμβάνουν τον καφέ τους, παρά παίζουν με το κινητό τους...Αυτός είναι και ο λόγος που τα νέα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς ενδιαφέροντα. Το μόνο ενδιαφέρον τους είναι το κινητό. Κανένα ενδιαφέρον για αθλητισμό, για μουσική, μόνο κάγκουρες πλέον παράγει η κοινωνία μας.
Δεν ξέρω αν σε κάλυψε αυτή η εκδοχή, ως αιτιολόγηση του φαινομένου...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Re: Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Blackwinged »

Lilith έγραψε: Πέμ 29 Μαρ 2018, 22:01 Στα Ιωάννινα υπάρχουν πολλά μέρη για όποιον θέλει να βγεί το βράδυ και να πάει να πιεί ένα ποτό αλλά δυστυχώς τα μαγαζιά που παίζουν Rock/Metal είναι ελάχιστα. Το πιο γνωστό είναι το Indian Cafe-Bar στο κέντρο της πόλης. Ωραία διακόσμηση, "For those about to rock" επάνω στον τοίχο και γενικά όποτε και να πάς είτε για καφέ είτε αργα το βράδυ για ποτό, ξέρεις τι μουσική θα ακούσεις.

Δίπλα στο παραλίμνιο υπάρχει το Rasim. Το πρωί μπορείς να πιείς εκει τον καφέ σου και αντίστοιχα το βράδυ θα πάς για το ποτάκι σου. Δυστυχώς μουσικά κινείται στα μονοπάτια που επιτάσει η μόδα οπότε ακούς τα γνωστά Ελληνικά και ξένα σουξεδάκια. Περιστασιακά φέρνει και καλλιτέχνες για κάποιες εμφανίσεις και πέρισυ Απρίλιο αν θυμάμαι καλα είχε φιλοξενήσει τον Joe Lynn Turner μαζί με τον George Gakis and the Troublemakers.

Μιας και αναφέρθηκα στον Γιώργο Γάκη να πω οτι κι αυτός έχει ενα μαγαζί μέσα στην αγορά των Ιωαννίνων το Kαπλάνειο. Απαλή μουσική το πρωί μαζί με τον καφέ και το βράδυ παίζει κλασικά κομμάτια Rock/metal και γενικά φιλοξενεί και αυτός τοπικά και μή γκρουπάκια σε αρκετά events που διοργανώνει στον χώρο του.

Bar Route 66 κι αυτό στο κέντρο και πολύ κοντά στο Indian. Πέτρινο μαγαζί με Vintage διακόσμηση και απο μουσική παίζει Rock που ξεκινά από την δεκαετία του 60 και φτάνει μέχρι και σήμερα. Αρκετά συχνά διοργανώνει lives με γνωστά Ελληνικά και ξένα συγκροτήματα.

Η Disco "Taiga" ενα απο τα πιο ιστορικά μαγαζιά της πόλης άνοιξε φέτος και πάλι τις πύλες του μετα απο πάρα πολλά χρόνια απουσίας. Σε γυρνάει πίσω στα 80ς στην Disco εποχή, με τις ντισκόμπαλες να κρέμονται απο το ταβάνι και όλα τα σχετικά.

Μόνο στο παλιό Indian πήγαινα και παλιά/νέα ίριδα. Είχε ανοίξει κάποτε εάν θυμάμαι καλά και δεν ξέρω εάν λειτουργεί ένα "Μαύρο Πρόβατο", αλλά απ' ότι εάν θυμάμαι πάλι καλά, μου είχαν πει πως ήταν all around.. Γάκη είχα πάει μία φορά και τη θυμάμαι σαν τώρα. Είχε αφιέρωμα σε Whitesnake -τι σόκ...- φορούσα τότε ένα μπλουζάκι Morbid Angel και μου έκανε διάλεξη περί σωστής μουσικής.. έκτοτε από το μακρινό 2006 ΔΕΝ έχω ξαναπάει.. Τ΄αλλα μαγαζιά που ανέφερες, παρόλο που τα τελευταία 31 χρόνια ζω Γιάννινα δεν τα ξέρω. Είμαι 150% τσιπρικός (φαν του τσίπουρου...), αλλά και πάλι ούτε από γνωστούς τα έχω ακούσει. Πλην αυτής της disco που άνοιξε και όλα τα τζόβενα (γιαννιώτικη slang να 'ούμε) αναπόλησαν και ματαπάνε να θυμηθούμε πόσο μίζερη ήταν η ζωή τους 20 και βάλε χρόνια πίσω.
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από LuciferSteele »

υπήρχε και ένα Legacy στα Γιάννενα ή κάνω λάθος?
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Νυχτερινή διασκέδαση

Δημοσίευση από Blackwinged »

LuciferSteele έγραψε: Κυρ 12 Ιαν 2020, 13:53 υπήρχε και ένα Legacy στα Γιάννενα ή κάνω λάθος?
Α....μπράβο ναι... αλλά μη φανταστείς κάτι ιδιαίτερο.. τουλάχιστον εμένα τις λίγες φορές που πήγα δεν με εντυπωσίασε..
Απάντηση

Επιστροφή στο “Heavy metal κουλτούρα”