"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Θεματάρα άνοιξες Πρίαμε και δεν έχω διαβάσει καν την Θεοκτονία και μαζεύονται τα σεντόνια που θέλω να σου γράψω!
Πράγματι είχα μια πολύ σχετική κουβέντα με τους Ghost σε διάφορα σημεία, οπότε παραπέμπω εκεί για αρχή στα σεντόνια κονσέρβα! Προφανώς όσα λέω για τους Ghost αφορούν κάθε μπάντα, όσον αφορά το θέμα όραμα, δουλειά και σταθερή ανοδική πορεία. Πάντα πρέπει να τονίζουμε το "διαχρονικό" αλλά και το "αρμόδιο κοινό" όταν κρίνουμε κάτι βάσει των αριθμών.
Σημαντικό θρεντ από κάτω του Δημήτρη Τσέλλου που είναι από την αντίθετη μεριά. Το νήμα του μιλάει για την επιτυχία και πώς προκύπτει και έχει κανά-δυο σεντόνια, προς το τέλος κάτω από την κουβέντα του Dinos Ganitis (Μεηντενάς σεσημασμένος) αναφέρεται και το grunge και η αδικία στην βιομηχανία και πάρα πολλά που αφορούν το θέμα εδώ.
Το grunge φυσικά δεν σκότωσε το μέταλ. Σκότωσε το μεηνστρημ και σκότωσε μερικές μπάντες σε πολυεθνικές που χάσανε το συμβόλαιό τους. Αλλά από τους Sanctuary βγήκαν οι Nevermore άρα το μέταλ δεν έπαθε και τίποτα και κάποιος μπορεί να πει ότι κάποιοι τότε έδειξαν την στόφα τους γυρίζοντάς το σε γκραντζέ καταστάσεις ενώ άλλοι (όπως οι Dane/Sheppard/Loomis) ότι έχουν μέταλ όραμα και να πα να γαμηθεί και το γκραντζ. Ούτε καν το hard rock δεν σκότωσε, όταν μεσουρανούσαν οι Nirvana η μεγαλύτερη μπάντα στον κόσμο ήταν οι Guns n Roses, οι Metallica έβγαζαν το Black Album, οι Skid Row πιάνανε κορυφή στα τσαρτ και οι Queensryche απολάμβαναν της μεγαλύτερης αναγνώρισης και unplugged στο Mtv. Απλά όσοι περίμεναν να γίνουν οι νέοι Maiden (με κάποια αντίστοιχη υποστήριξη EMI και κάποιου ανάλογου Smallwood) προφανώς ατύχησαν. Κακό timing! Αν θέλανε να παίξουν χέβυ μέταλ θα έπρεπε να το κάνουν για την τιμή των όπλων ή να αφοσιωθούν στην Ευρώπη... Το grunge έτσι κι αλλιώς σαν τρέλα της Αμερικής έπαψε με την αυτοκτονία του Cobain, το χέβυ μέταλ μια χαρά υπάρχει σήμερα...
Crimson Glory ωραίοτατο παράδειγμα XStroyer, θυμάμαι και την συνέντευξη με τον Βενέρη που ο Ντρένινγκ ήταν πολύ σίγουρος ότι ξέρει τι κάνει και ακολουθεί την σωστή οδό που προβλέπει η μουσική βιομηχανία (και είχε τσαντιστεί με τον Βενέρη που δεν ήταν τόσο σίγουρος), εννοείται θυμάμαι την σπρωξιματάρα, όπως θυμάμαι και την ξε-νέ-ρα που έφαγε ο κόσμος με τον δίσκο... Άλλο τάιμινγκ και εκείνο...
Αντίστοιχα θυμάμαι και το timing του Craig Locicero των Forbidden. Οι οποίοι μετά το Twisted into Form είχαν γυρίσει προς πιο μελωδική προσέγγιση, σαν μια πιο power/prog έκδοσή τους (αλλά ακόμα αρκετά χέβυ) μαζί και ακουστική μπαλάντα (την είχαν την φωνή για κάτι τέτοιο). Και ο Craig πάει Ευρώπη να παίξει δεύτερη κιθάρα στους Death στην περιοδεία του Individual και στον γυρισμό (έχοντας παρακολουθήσει και τους Anacrusis στο support) ήταν σίγουρος ότι το πράμα πάει αλλού και το γύρισε στο πιο Νεβερμορέ (πριν τους Nevermore), πετώντας το ντέμο στα σκουπίδια (Trapped, ΕΠΟΣ ΕΠΩΝ), πριν της ώρας τους.
Πάει από δω κι από κει ο ειρμός της σκέψης, πάντως να ξαναπροτείνω τα βιβλία που είχα προτείνει αλλού, για την μουσική βιομηχανία. Γίνεται πολύ προφανής ο τρόπος σκέψης τους και ποιοι πετυχαίνουν και ποιοι όχι, ποιοι είναι εφήμεροι και ποιοι διαχρονικοί και πώς τους ανακάλυπταν, είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό.
Επανέρχομαι όταν τακτοποιήσω λίγο τις σκέψεις μου!
Πράγματι είχα μια πολύ σχετική κουβέντα με τους Ghost σε διάφορα σημεία, οπότε παραπέμπω εκεί για αρχή στα σεντόνια κονσέρβα! Προφανώς όσα λέω για τους Ghost αφορούν κάθε μπάντα, όσον αφορά το θέμα όραμα, δουλειά και σταθερή ανοδική πορεία. Πάντα πρέπει να τονίζουμε το "διαχρονικό" αλλά και το "αρμόδιο κοινό" όταν κρίνουμε κάτι βάσει των αριθμών.
Σημαντικό θρεντ από κάτω του Δημήτρη Τσέλλου που είναι από την αντίθετη μεριά. Το νήμα του μιλάει για την επιτυχία και πώς προκύπτει και έχει κανά-δυο σεντόνια, προς το τέλος κάτω από την κουβέντα του Dinos Ganitis (Μεηντενάς σεσημασμένος) αναφέρεται και το grunge και η αδικία στην βιομηχανία και πάρα πολλά που αφορούν το θέμα εδώ.
Το grunge φυσικά δεν σκότωσε το μέταλ. Σκότωσε το μεηνστρημ και σκότωσε μερικές μπάντες σε πολυεθνικές που χάσανε το συμβόλαιό τους. Αλλά από τους Sanctuary βγήκαν οι Nevermore άρα το μέταλ δεν έπαθε και τίποτα και κάποιος μπορεί να πει ότι κάποιοι τότε έδειξαν την στόφα τους γυρίζοντάς το σε γκραντζέ καταστάσεις ενώ άλλοι (όπως οι Dane/Sheppard/Loomis) ότι έχουν μέταλ όραμα και να πα να γαμηθεί και το γκραντζ. Ούτε καν το hard rock δεν σκότωσε, όταν μεσουρανούσαν οι Nirvana η μεγαλύτερη μπάντα στον κόσμο ήταν οι Guns n Roses, οι Metallica έβγαζαν το Black Album, οι Skid Row πιάνανε κορυφή στα τσαρτ και οι Queensryche απολάμβαναν της μεγαλύτερης αναγνώρισης και unplugged στο Mtv. Απλά όσοι περίμεναν να γίνουν οι νέοι Maiden (με κάποια αντίστοιχη υποστήριξη EMI και κάποιου ανάλογου Smallwood) προφανώς ατύχησαν. Κακό timing! Αν θέλανε να παίξουν χέβυ μέταλ θα έπρεπε να το κάνουν για την τιμή των όπλων ή να αφοσιωθούν στην Ευρώπη... Το grunge έτσι κι αλλιώς σαν τρέλα της Αμερικής έπαψε με την αυτοκτονία του Cobain, το χέβυ μέταλ μια χαρά υπάρχει σήμερα...
Crimson Glory ωραίοτατο παράδειγμα XStroyer, θυμάμαι και την συνέντευξη με τον Βενέρη που ο Ντρένινγκ ήταν πολύ σίγουρος ότι ξέρει τι κάνει και ακολουθεί την σωστή οδό που προβλέπει η μουσική βιομηχανία (και είχε τσαντιστεί με τον Βενέρη που δεν ήταν τόσο σίγουρος), εννοείται θυμάμαι την σπρωξιματάρα, όπως θυμάμαι και την ξε-νέ-ρα που έφαγε ο κόσμος με τον δίσκο... Άλλο τάιμινγκ και εκείνο...
Αντίστοιχα θυμάμαι και το timing του Craig Locicero των Forbidden. Οι οποίοι μετά το Twisted into Form είχαν γυρίσει προς πιο μελωδική προσέγγιση, σαν μια πιο power/prog έκδοσή τους (αλλά ακόμα αρκετά χέβυ) μαζί και ακουστική μπαλάντα (την είχαν την φωνή για κάτι τέτοιο). Και ο Craig πάει Ευρώπη να παίξει δεύτερη κιθάρα στους Death στην περιοδεία του Individual και στον γυρισμό (έχοντας παρακολουθήσει και τους Anacrusis στο support) ήταν σίγουρος ότι το πράμα πάει αλλού και το γύρισε στο πιο Νεβερμορέ (πριν τους Nevermore), πετώντας το ντέμο στα σκουπίδια (Trapped, ΕΠΟΣ ΕΠΩΝ), πριν της ώρας τους.
Πάει από δω κι από κει ο ειρμός της σκέψης, πάντως να ξαναπροτείνω τα βιβλία που είχα προτείνει αλλού, για την μουσική βιομηχανία. Γίνεται πολύ προφανής ο τρόπος σκέψης τους και ποιοι πετυχαίνουν και ποιοι όχι, ποιοι είναι εφήμεροι και ποιοι διαχρονικοί και πώς τους ανακάλυπταν, είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό.
Επανέρχομαι όταν τακτοποιήσω λίγο τις σκέψεις μου!
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Vic την Τρί 05 Ιουν 2018, 16:58, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Μη χαλαρώνεις γιατί ακολουθεί και το "Αιματινα Δάκρυα" για να έχεις πλήρη εικόνα. Στο θέμα των διηγημάτων μου είμαι φορτικός όπως οι γιαχωβαδες στην πόρτα σου. Ανελέητος και επίμονος οπως το πιτ-μπουλ όταν κλειδώσουν τα σαγόνια του στο χέρι σου...
Surreal Killer
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Στέλνε εσύ! Θα τα τυπώσω και θα τα πάρω μαζί μου στις διακοπές που ρίχνω παραδοσιακά τρανά διαβάσματα!
Χαρκόρ οι Νέβερμορ ε;
Χαρκόρ οι Νέβερμορ ε;
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
nu-metal/hardcore. Power metal που τους βγάζανε με την καμία...
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Σκέτο μέταλ θα τους έλεγα. Είχαν και (σκοτεινότατο) power και thrash/ποστ-thrash και groove στοιχεία (2000 περίπου και μετά αυτά πάντως) σίγουρα. Νου μέταλ και χαρκόρ με τέτοια σόλο...δύσκολο!
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
panteroειδές nu-hardcore metal τίποτε λιγότερο με αυτό τον ήχο....
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Εγώ γιατί νομίζω ότι σε σύγκριση με τα late 90s το metal που με αφορά τουλάχιστον είναι ολοζώντανο;
- LuciferSteele
- Δημοσιεύσεις: 6992
- Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
το τι γλέντι σας έχουν στήσει οι παντέρα 30 χρόνια τώρα, ΔΕ ΛΕΓΕΤΑΙ
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
ΑΥΤΟΣ ΕΙΣΑΙ!
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
ντρέπομαι για λογαριασμό σου.LuciferSteele έγραψε: ↑Τρί 05 Ιουν 2018, 23:46 το τι γλέντι σας έχουν στήσει οι παντέρα 30 χρόνια τώρα, ΔΕ ΛΕΓΕΤΑΙ
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
και για εσένα το ίδιο.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
- giannis.pantazis
- Δημοσιεύσεις: 106
- Εγγραφή: Τετ 16 Μάιος 2018, 17:37
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Τώρα πια που υπάρχει η δυνατότητα να ακουστούν τα πάντα και να συγκριθούν, είμαι πεπεισμένος πως η μουσική βομηχανία, τουλάχιστον όπως την ξέραμε, αν και ήταν πολύ σκληρή, ήταν δίκαιη.
Το timing και η σωστή διαχείριση ( με ότι αυτό συνεπάγεται ) είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την εμπορική επιτυχία.
Και αυτό ισχύει για κάθε μορφή μπίζνας.
Επίσης όσοι ήταν αποφασισμένοι να δουλέψουν σκληρά, να επιμείνουν, να προσαρμοστούν και κυρίως να θυσιάσουν πράγματα, πήγαν μπροστά.
Η καλλιτεχνική επιτυχία τώρα είναι ένα άλλο κομμάτι το οποίο χωράει μεγάλη συζήτηση και άκρη δεν θα βγάλουμε.
https://vinylom.com | Vinyl Marketplace