BATTLEROAR - Codex Epicus
BATTLEROAR - Codex Epicus
Τι να φοβηθώ ρε, οι επικάδες είστε τα καλύτερα παιδιά, άλλοι είναι οι αλητήριοι οι επικίνδυνοι!
BATTLEROAR - Codex Epicus
Τωρα εσύ μας βρίζεις με το γάντι...αλλά δεν μπορούμε να σου πούμε και τίποτα. Διότι ως γνωστόν τα "καλά παιδιά" δεν πότε...
Surreal Killer
BATTLEROAR - Codex Epicus
Tαυτίζομαι με Πρίαμο. Τρίτο Battleroar, στα 5 καλύτερα metal albums made in Greece.
BATTLEROAR - Codex Epicus
Πολύ χαλαρά το τρίτο Battleroar. Είναι από τους δίσκους που τα πάντα λειτουργούν στο μέγιστο: συνθέσεις, ερμηνείες, ισορροπία μεταξύ επικών και straight metal τραγουδιών, όλα. Έχω δε την εντύπωση ότι δεν εκτιμήθηκε κιόλας όπως έπρεπε, δλδ δεν πούλησε αρκετά κάτι που αν ισχύει φανερώνει την κατάντια του underground κοινού.
Και γενικά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν έχουν το hype των Atlantean Kodex ή Solstice ή τέτοιων μπαντών: προέρχονται από το underground δραστηριοποιούνται μεταξύ underground και mainstream χωρίς πρόβλημα. Έχουν δυνατούς δίσκους και δεν είναι η τυπική μπάντα Enforcer σε 45 στροφές.
Επίσης κορυφαία κριτική Πρίαπου, από τις καλύτερες που έχει γράψει.
Και γενικά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν έχουν το hype των Atlantean Kodex ή Solstice ή τέτοιων μπαντών: προέρχονται από το underground δραστηριοποιούνται μεταξύ underground και mainstream χωρίς πρόβλημα. Έχουν δυνατούς δίσκους και δεν είναι η τυπική μπάντα Enforcer σε 45 στροφές.
Επίσης κορυφαία κριτική Πρίαπου, από τις καλύτερες που έχει γράψει.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
BATTLEROAR - Codex Epicus
Έτσι είναι. Πιθανολογω ότι υπάρχει προκατάληψη από αρκετούς για τα ελληνικά συγκροτήματα. Αν δήλωναν καταγωγή Αμέρικα, όλα θα ήταν πιο εύκολα. Αλλά φαντάζομαι ότι πάλι καλα είμαστε. Υπάρχουν οπαδοί που έχουν σε εκτίμηση την ελληνική σκηνή. Οι λατινοαμερικάνοι, αντίθετα, είναι σε κατάσταση πλήρης ανυποληψίας και οι καλές μπάντες πασχίζουν δίπλα και τριπλά να αποδείξουν την αξία τους.Zippo190 έγραψε: ↑Τετ 20 Ιουν 2018, 09:02 Πολύ χαλαρά το τρίτο Battleroar. Είναι από τους δίσκους που τα πάντα λειτουργούν στο μέγιστο: συνθέσεις, ερμηνείες, ισορροπία μεταξύ επικών και straight metal τραγουδιών, όλα. Έχω δε την εντύπωση ότι δεν εκτιμήθηκε κιόλας όπως έπρεπε, δλδ δεν πούλησε αρκετά κάτι που αν ισχύει φανερώνει την κατάντια του underground κοινού.
Και γενικά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν έχουν το hype των Atlantean Kodex ή Solstice ή τέτοιων μπαντών: προέρχονται από το underground δραστηριοποιούνται μεταξύ underground και mainstream χωρίς πρόβλημα. Έχουν δυνατούς δίσκους και δεν είναι η τυπική μπάντα Enforcer σε 45 στροφές.
Επίσης κορυφαία κριτική Πρίαπου, από τις καλύτερες που έχει γράψει.
Surreal Killer
- LuciferSteele
- Δημοσιεύσεις: 6992
- Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24
BATTLEROAR - Codex Epicus
my 2 cents, μία λιτή αναφορά στο δίσκο
Οι Αθηναίοι Battleroar δεν δισκογραφούν συχνά, αλλά όταν το κάνουν, ο κόσμος του επικού metal συντονίζεται για να ακούσει με ενδιαφέρον αυτό που έχουν να παρουσιάσουν. 4 χρόνια πέρασαν από την κυκλοφορία του κομβικού Blood of Legends, του πρώτου τους άλμπουμ με τον G.P.Mutz (Sacred Steel, Dawn of Winter) στα φωνητικά, ενός δίσκου που αντιπροσώπευε μία νέα εποχή για τη μπάντα και το κοινό υποδέχθηκε με θέρμη. Στο Codex Epicus η μπάντα καλείται να υπερασπιστεί τα κεκτημένα κάνοντας παράλληλα και το βήμα παραπάνω. Στο εικαστικό κομμάτι το καταφέρνει με άνεση κιόλας μιάς και το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι το καλύτερο που είχαν ποτέ και υπεύθυνος για αυτό είναι ο Βαγγέλης Πέτικας της Revolver Design. Στο μουσικό τομέα, το γκολ μπαίνει σχεδόν από τα αποδυτήρια με το Sword of the Flame, μία επική σύνθεση όπου τα φωνητικά έχει αναλάβει ο προσφάτως εκλιπών Mark Shelton (Manilla Road) ο οποίος δίνει μία ανατριχιαστική ερμηνεία. Η παραγωγή είναι πιο ξερή και δυναμική πράγμα που πιστεύω πως ταιριάζει περισσότερο σε αυτό τον ήχο. Τα «στολίδια» που είχε το Blood of Legends έχουν σχεδόν εκλείψει δίνοντας τη θέση τους σε μία πιο μονολιθική προσέγγιση που σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι απλοϊκή. Οι συνθέσεις κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα και στα συνήθη λημέρια που οριοθετούν οι Manowar, Primordial, Solstice, Bathory και Manilla Road. Επιπλέον πόντους στο αποτέλεσμα προσθέτει η πυροβολαρχία των drums Γρηγόρης Βλάχος με τα ουσιαστικά και συγχρόνως αδιάκοπα γεμίσματά του.
Στο Codex Epicus η μπάντα δείχνει πως έχει βρει μία πολυπόθητη ισορροπία που κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να διαταραχθεί από περισσότερες αλλαγές μελών όπως στο παρελθόν.
Οι Αθηναίοι Battleroar δεν δισκογραφούν συχνά, αλλά όταν το κάνουν, ο κόσμος του επικού metal συντονίζεται για να ακούσει με ενδιαφέρον αυτό που έχουν να παρουσιάσουν. 4 χρόνια πέρασαν από την κυκλοφορία του κομβικού Blood of Legends, του πρώτου τους άλμπουμ με τον G.P.Mutz (Sacred Steel, Dawn of Winter) στα φωνητικά, ενός δίσκου που αντιπροσώπευε μία νέα εποχή για τη μπάντα και το κοινό υποδέχθηκε με θέρμη. Στο Codex Epicus η μπάντα καλείται να υπερασπιστεί τα κεκτημένα κάνοντας παράλληλα και το βήμα παραπάνω. Στο εικαστικό κομμάτι το καταφέρνει με άνεση κιόλας μιάς και το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι το καλύτερο που είχαν ποτέ και υπεύθυνος για αυτό είναι ο Βαγγέλης Πέτικας της Revolver Design. Στο μουσικό τομέα, το γκολ μπαίνει σχεδόν από τα αποδυτήρια με το Sword of the Flame, μία επική σύνθεση όπου τα φωνητικά έχει αναλάβει ο προσφάτως εκλιπών Mark Shelton (Manilla Road) ο οποίος δίνει μία ανατριχιαστική ερμηνεία. Η παραγωγή είναι πιο ξερή και δυναμική πράγμα που πιστεύω πως ταιριάζει περισσότερο σε αυτό τον ήχο. Τα «στολίδια» που είχε το Blood of Legends έχουν σχεδόν εκλείψει δίνοντας τη θέση τους σε μία πιο μονολιθική προσέγγιση που σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι απλοϊκή. Οι συνθέσεις κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα και στα συνήθη λημέρια που οριοθετούν οι Manowar, Primordial, Solstice, Bathory και Manilla Road. Επιπλέον πόντους στο αποτέλεσμα προσθέτει η πυροβολαρχία των drums Γρηγόρης Βλάχος με τα ουσιαστικά και συγχρόνως αδιάκοπα γεμίσματά του.
Στο Codex Epicus η μπάντα δείχνει πως έχει βρει μία πολυπόθητη ισορροπία που κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να διαταραχθεί από περισσότερες αλλαγές μελών όπως στο παρελθόν.
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
- Scrollkeeper
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 5979
- Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
- Επικοινωνία:
BATTLEROAR - Codex Epicus
+100%LuciferSteele έγραψε: ↑Τετ 29 Αύγ 2018, 17:56 my 2 cents, μία λιτή αναφορά στο δίσκο
Οι Αθηναίοι Battleroar δεν δισκογραφούν συχνά, αλλά όταν το κάνουν, ο κόσμος του επικού metal συντονίζεται για να ακούσει με ενδιαφέρον αυτό που έχουν να παρουσιάσουν. 4 χρόνια πέρασαν από την κυκλοφορία του κομβικού Blood of Legends, του πρώτου τους άλμπουμ με τον G.P.Mutz (Sacred Steel, Dawn of Winter) στα φωνητικά, ενός δίσκου που αντιπροσώπευε μία νέα εποχή για τη μπάντα και το κοινό υποδέχθηκε με θέρμη. Στο Codex Epicus η μπάντα καλείται να υπερασπιστεί τα κεκτημένα κάνοντας παράλληλα και το βήμα παραπάνω. Στο εικαστικό κομμάτι το καταφέρνει με άνεση κιόλας μιάς και το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι το καλύτερο που είχαν ποτέ και υπεύθυνος για αυτό είναι ο Βαγγέλης Πέτικας της Revolver Design. Στο μουσικό τομέα, το γκολ μπαίνει σχεδόν από τα αποδυτήρια με το Sword of the Flame, μία επική σύνθεση όπου τα φωνητικά έχει αναλάβει ο προσφάτως εκλιπών Mark Shelton (Manilla Road) ο οποίος δίνει μία ανατριχιαστική ερμηνεία. Η παραγωγή είναι πιο ξερή και δυναμική πράγμα που πιστεύω πως ταιριάζει περισσότερο σε αυτό τον ήχο. Τα «στολίδια» που είχε το Blood of Legends έχουν σχεδόν εκλείψει δίνοντας τη θέση τους σε μία πιο μονολιθική προσέγγιση που σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι απλοϊκή. Οι συνθέσεις κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα και στα συνήθη λημέρια που οριοθετούν οι Manowar, Primordial, Solstice, Bathory και Manilla Road. Επιπλέον πόντους στο αποτέλεσμα προσθέτει η πυροβολαρχία των drums Γρηγόρης Βλάχος με τα ουσιαστικά και συγχρόνως αδιάκοπα γεμίσματά του.
Στο Codex Epicus η μπάντα δείχνει πως έχει βρει μία πολυπόθητη ισορροπία που κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να διαταραχθεί από περισσότερες αλλαγές μελών όπως στο παρελθόν.
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
- CountRaven
- Δημοσιεύσεις: 14658
- Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09
BATTLEROAR - Codex Epicus
Πολύ καλά τα λέει ο Λούσι. Επαυξάνω για όσα λέτε για το τρίτο Roar άλμπουμ ότι δηλαδή είναι δυνατό άλμπουμ κτλ...
Και επίσης θυμίζω πως όταν η μπάντα ξεκινούσε υπήρχε απίστευτος ντόρος μέσα στο underground για πάρτη τους. Ξεκινάω από τα εγχώρια και αναφέρομαι και στα παγκόσμια ύδατα. Και ενώ η μπάντα προχωρούσε από δίσκο σε δίσκο με ανοδική πορεία στο μουσικό κομματι, κάπου παρατηρούσα πως ο ντόρος δεν ήταν ο ίδιος σε σχέση πχ με την εποχή που δεν είχαν κάνει καλά καλά το 7ρι -που αλλάζαμε χέρι με χέρι τις ηχογραφήσεις από το προβαδικό τους- ή και λίγο αργότερα όταν βγήκε το ντεμπούτο...
Και επίσης θυμίζω πως όταν η μπάντα ξεκινούσε υπήρχε απίστευτος ντόρος μέσα στο underground για πάρτη τους. Ξεκινάω από τα εγχώρια και αναφέρομαι και στα παγκόσμια ύδατα. Και ενώ η μπάντα προχωρούσε από δίσκο σε δίσκο με ανοδική πορεία στο μουσικό κομματι, κάπου παρατηρούσα πως ο ντόρος δεν ήταν ο ίδιος σε σχέση πχ με την εποχή που δεν είχαν κάνει καλά καλά το 7ρι -που αλλάζαμε χέρι με χέρι τις ηχογραφήσεις από το προβαδικό τους- ή και λίγο αργότερα όταν βγήκε το ντεμπούτο...
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
- LuciferSteele
- Δημοσιεύσεις: 6992
- Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24
BATTLEROAR - Codex Epicus
πολύ σωστό point και ο λόγος που ήμουν σκληρός μαζί τους από την αρχή. η μπάντα ακολούθησε το σωστό δρόμο και καλυτέρευε από κυκλοφορία σε κυκλοφορία αλλά ο κόσμος ήταν ιδιαίτερα ανυπόμονος και ξεκίνησε ανάποδα!CountRaven έγραψε: ↑Πέμ 30 Αύγ 2018, 00:44 Και επίσης θυμίζω πως όταν η μπάντα ξεκινούσε υπήρχε απίστευτος ντόρος μέσα στο underground για πάρτη τους. Ξεκινάω από τα εγχώρια και αναφέρομαι και στα παγκόσμια ύδατα. Και ενώ η μπάντα προχωρούσε από δίσκο σε δίσκο με ανοδική πορεία στο μουσικό κομματι, κάπου παρατηρούσα πως ο ντόρος δεν ήταν ο ίδιος σε σχέση πχ με την εποχή που δεν είχαν κάνει καλά καλά το 7ρι -που αλλάζαμε χέρι με χέρι τις ηχογραφήσεις από το προβαδικό τους- ή και λίγο αργότερα όταν βγήκε το ντεμπούτο...
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
BATTLEROAR - Codex Epicus
Ο κόσμος έχει αλλάξει από τότε που ξεκινούσε η μπάντα. Πλέον η γενιά του "underground" των late 90s'early '00s κοντεύει τα σαράντα. Φυσικά είμαστε ακόμα εδώ αλλά νομίζω ότι οι νεώτερες γενιές θέλουν και λίγο το στημένο 80ς hype που οι Battleroar δεν ενδιαφέρονται να δώσουν. Αλλιώς δεν υπάρχει λογική στο να αποθεώνονται οι Gatekeeper και όχι οι Battleroar.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
- Scrollkeeper
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 5979
- Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
- Επικοινωνία:
BATTLEROAR - Codex Epicus
Μην ξεχνάμε πως ήταν και η εποχή που οι μύθοι των 80ς άρχισαν να ξυπνούν από το 10ετή υπνο τους. MANILLA ROAD, OMEN, BROCAS HELM, αλλά και πιο κάλτ μπάντες κυρίως μέσω επανεκδόσεων (πχ DARK QUARTERER, ADRAMELCH), έδωσαν αλλη αίσθηση στην όλη φάση αφού πλέον μπορούσες να "αγγίξεις" τον μύθο. BATTLEROAR, DOOMSWORD, HOLY MARTYR, κλπ απέκτησαν momentum καθώς πήραν το "χρίσμα" και έτσι χτίστηκε όλο αυτό το bromance μεταξύ των πάντων που καμιά φορά οδηγούσε την υπερβολή από πλευράς του κόσμου.
Λογικό κάποια πράγματα να έγιναν ανάποδα, αλλά βλέπωντας πως εξελίχθηκε η φαση μετά από τόσα χρόνια, δε με χάλασε καθόλου που το έζησα κ αυτό. Το μόνο μου παράπονο σε ό,τι αφορά τους BATTLEROAR είναι ότι το Swordbrothers F.C. φαίνεται να έχει πεθάνει εδώ και καιρό κ είναι κρίμα
Λογικό κάποια πράγματα να έγιναν ανάποδα, αλλά βλέπωντας πως εξελίχθηκε η φαση μετά από τόσα χρόνια, δε με χάλασε καθόλου που το έζησα κ αυτό. Το μόνο μου παράπονο σε ό,τι αφορά τους BATTLEROAR είναι ότι το Swordbrothers F.C. φαίνεται να έχει πεθάνει εδώ και καιρό κ είναι κρίμα
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
BATTLEROAR - Codex Epicus
Λογικό αφού η μπάντα κόπηκε στα δύο. Επίσης τα δύο πρώτα των Battleroar τα θεωρώ πανμέτρια. Η μουσική τους απέκτησε πραγματική υπόσταση με τον τρίτο δίσκο.
BATTLEROAR - Codex Epicus
έχοντας πλήρη εικόνα του δίσκου λόγω αγοράς, τολμώ να πω ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες αδικίες που οι Battleroar δεν ξεπουλάνε με το κιλό το merch τους. Μιλάμε για ΔΙΣΚΑΡΑ τεραστίων διαστάσεων με Gerrit να δίνει κατάθεση ψυχής. Χαλαρά ο καλύτερος δίσκος της μπάνας μετά το "To death and beyond" με κομμάτια σαν το "Enchanting Threnody" και "Chronicles of Might" να ανοίκουν στις καλύτερες συνθέσεις τους. Ο Shelton στο "Sword of flame" είναι συγκινητικός (μας λείπει). Κρίμα που έφυγε ο Gerrit γιατί πλέον είχε δέσει απόλυτα με την μπάντα. Ελπίζω ο αντικαταστάτης του να είναι ακόμα καλύτερος.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
BATTLEROAR - Codex Epicus
Μιας και το ανασύραμε το θέμα, ας αφήσω ένα γενικότερο προσωπικό σχόλιο. Παρακολουθώ τη μπάντα από το ξεκίνημα και τους πρωτοαγάπησα με Marco στη φωνή, αφού δεν μου είχε "μιλήσει" ιδιαίτερα το 7αρι. Τα 2 πρώτα είχαν κάνει αξιοπρόσεκτη αίσθηση στην underground σκηνή, αλλά όταν βγήκε το τρίτο album, το προσωπικό αγαπημένο μου από τη μπάντα και ένας από τους καλύτερους κατ εμέ δίσκους της Ελληνικής σκηνής (αν εξαιρέσουμε τα ακραία είδη), αγκαλιάστηκε περισσότερο από κάποιους στο εξωτερικό, παρά στην Ελλάδα. Ακόμα θυμάμαι τη κριτική απογοήτευσης π.χ. στο On The March 'zine και μου είχε κάνει εντύπωση η χλιαρότητα, αλλά και οι χαμηλές του, τότε, πωλήσεις. Το δε βινύλιο είχε πάει άκλαυτο και ακόμα βρίσκονται κόπιες μετά από τόσα χρόνια...
Τα χρόνια πέρασαν, σήμερα έχει μεγαλύτερη αποδοχή, ακόμα το έχω ψηλά, αλλά θα συμφωνήσω με τον rbrigade, και δεν θα μπορούσα να το βάλω δίπλα σε κλασικούς δίσκους (πέρα από την Ελληνική σκηνή), ούτε είχαν ποτέ τη διεισδυτικότητα σε άλλα ήδη, όπως αναφέρθηκε σε άλλο thread, με άλλες μπάντες.
Όσον αφορά τη γενικότερη αποδοχή και γιατί δεν είχαν ποτέ το hype σχημάτων όπως οι Atlantean Kodex και οι Solstice που αναφέρθηκαν παραπάνω, για μένα είναι απλή η απάντηση. Τα 2 τελευταία Battleroar δεν θα τα ξαναβάλω εύκολα να τα ακούσω, αλλά δεν έχω πρόβλημα να ακούσω εύκολα τα 2 τελευταία Kodex. Όσο για τη σύγκριση με Solstice, όσο αγαπημένο και να είναι το To Death And Beyond, δεν αγγίζει καν το New Dark Age το οποίο είναι και επιδραστικό, στοιχείο που ποτέ δεν είχαν οι αγαπημένοι μας Battleroar.
Τα χρόνια πέρασαν, σήμερα έχει μεγαλύτερη αποδοχή, ακόμα το έχω ψηλά, αλλά θα συμφωνήσω με τον rbrigade, και δεν θα μπορούσα να το βάλω δίπλα σε κλασικούς δίσκους (πέρα από την Ελληνική σκηνή), ούτε είχαν ποτέ τη διεισδυτικότητα σε άλλα ήδη, όπως αναφέρθηκε σε άλλο thread, με άλλες μπάντες.
Όσον αφορά τη γενικότερη αποδοχή και γιατί δεν είχαν ποτέ το hype σχημάτων όπως οι Atlantean Kodex και οι Solstice που αναφέρθηκαν παραπάνω, για μένα είναι απλή η απάντηση. Τα 2 τελευταία Battleroar δεν θα τα ξαναβάλω εύκολα να τα ακούσω, αλλά δεν έχω πρόβλημα να ακούσω εύκολα τα 2 τελευταία Kodex. Όσο για τη σύγκριση με Solstice, όσο αγαπημένο και να είναι το To Death And Beyond, δεν αγγίζει καν το New Dark Age το οποίο είναι και επιδραστικό, στοιχείο που ποτέ δεν είχαν οι αγαπημένοι μας Battleroar.
BATTLEROAR - Codex Epicus
Διαφωνώ πιο εύκολα ακούγονται τα πρώτα Battleroar παρά τα Kodex που όσο περνάει ο καιρός δείχνουν τις αδυναμίες τους. Επίσης η κύρια διαφορά (για μένα) έγκειται στο γενικότερο μάρκετινγκ: οι Kodex κάνανε αντι-promotion: official bootlegs σε τραγικά limited εκδόσεις και φρόντισαν να χτύσουν ένα hype γύρω από το όνομα τους σε αντίθεση με τους Battleroar που (για μένα) στόχευαν πάντα μπροστά.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.