The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
Xstroyer
Δημοσιεύσεις: 1850
Εγγραφή: Πέμ 11 Ιαν 2018, 12:26

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Xstroyer »

Όμορφα κείμενα!
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από LuciferSteele »

μία απορία που μου γεννήθηκε στο UTH
μπορούμε να εξακριβώσουμε με βεβαιότητα αν τη νεκροκεφαλή με τα φτερά νυχτερίδας την εισήγαγαν πρώτοι οι Overkill ή οι Manilla Road?
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

While Heaven Wept - Sorrow of the Angels

Εικόνα

Υπάρχουν κάποια συγκροτήματα που δεν απογοητεύουν ποτέ. Ακόμα και όταν αλλάζουν μουσική κατεύθυνση. Και αυτό γιατί ότι κάνουν, το κάνουν από εσωτερική ανάγκη και για κανένα άλλο λόγο. Οι While Heaven Wept τιμούσαν ανέκαθεν το όνομα τους και τον ήχο τους. Αν και πλέον θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει ένα πολύπλοκος χαρακτηρισμός, στα πρώτα τους βήματα τα πράγματα ήταν πιο απλά και ένα Doom Metal θα ήταν αρκετό.

Το πρώτο τους βήμα, ‘’Sorrow Of The Angels’’ αποτελούνταν από τέσσερις συνθέσεις εκ των οποίων οι τρεις ήτο επικών χρονικών διατάσεων. Όλες οι συνθέσεις είναι δημιούργμα του αρχηγού Tom Phillips που τότε εκτός της κιθάρας και πλήκτρων, ήταν και ο τραγουδιστής της μπάντας. Τα άλλα δυο μέλη που συμπλήρωναν την μέχρι τότε ομάδα των While Heaven Wept, αποχώρησαν στο επόμενο θαυματούργημα τους.

Το ‘’Sorrow Of The Angels’’ κυκλοφόρησε το 1998 αλλά οι συνθέσεις του είναι αρκετά παλιότερες. Το ‘’Thus With A Kiss I Die’’ πήρε την πρώτη του, πρώιμη μορφή το 1990, ήδη πριν δημιουργηθούν οι While Heaven Wept ένα χρόνο αργότερα. Βέβαια η τελική του μορφή δόθηκε μεταξύ 1994.-1996. Τα δεκαεπτά λεπτά που διαρκεί, επιτρέπει την αργόσυρτη σύνθεση να συστρέφεται ξανά και ξανά γύρω από τον doom άξονα του και να παρασέρνει μαζί του διάφορα άλλα στοιχεία. Αγγελικά φτερά ταξιδεύουν τις λέξεις από το στόμα του Tom και τις μεταφέρουν σαν χιονονιφάδες που πέφτουν πάνω στην μουσική και την κρυώνουν ακόμα περισσότερο, προκαλώντας περισσότερη θλίψη και οδύνη.

Τα έγχορδα, ακουστικά ή μη, μέρη εγκολπώνονται οποιαδήποτε συγκεκαλυμμένη απειλή μπορούν να προκαλέσουν , φορώντας πάντοτε το μεταλλικό προσωπείο του ήρεμου και τραγικού. Το ‘’Into The Veils Of Sorrow’’ (1991) και ‘’The Death Of Love’’ (1992) αντιπροσωπεύουν και υιοθετούν τα παραπάνω. Νοητική και ψυχική εγκατάλειψη των εγκόσμιων για όσα λεπτά διαρκεί η απορρόφηση του νου. Τα τύμπανα/κρουστά αναπνέουν το λιγοστό οξυγόνο και το μετατρέπουν σε διοξείδιο με τον τυραννικό τους παίξιμο αναγκάζοντας τον ακροατή να ασφυκτιά για κάποιο ίχνος ελπίδας. Η περιπλάνηση στα σκοτεινά μουσικά τους σοκάκια είναι ανηλεής και βαθιά. Η εξιλέωση φτάνει με το πέρας του ορχηστρικού ‘’September’’ (1996) που και χωρίς το βροντερό παρόν των ψυχόπονων φωνητικών καταφέρνει να στρίψει ακόμα πιο πολύ το μαχαίρι στο κόκκαλο.

Υ.Γ. ‘’Sadness, Unlike Love, is Eternal’’
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Lamented Souls - The Origins of Misery

Εικόνα

Οι Lamented Souls υπήρξαν ένα super group και αυτό δεν ισχύει μόνο για τα μέλη του συγκροτήματος αλλά και για το λιγοστό υλικό που καταθέσανε στο μνημείο του Doom Metal. Ο ICS VORTEX (Simen Hestnaes κατά κόσμο) και APOLLYON (σαν OJ Joir στις γειτονιές της πόλης του) μαζί με άλλα μέλη ( όπως οι Olav Knutsen και Einar Sjurno) που αλλάξανε κατά την διάρκεια των demo τους. Αν και η ημερομηνία κυκλοφορίας του ‘’The Origins Of Misery’’ είναι το 2004, το υλικό είναι (σχεδόν) όλες οι δημιουργίες τους από το 1993-1997 και είδε το φως των δισκοπωλείων (ναι, ακόμα υπήρχαν τέτοια) μέσω της Dublicate Records, εταιρίας του drummer τους.

Η συλλογή του ‘’The Origins Of Misery’’ λειτουργεί χρονικά αντίστροφα. Τα πρώτα επτά τραγούδια είναι και οι πιο πρόσφατες συνθέσεις τους με χρονολογία το 1997. Καλύτερη παραγωγή, καλύτερος ήχος, πιο δουλεμένες συνθέσεις. Μόνο αυτά τα τραγούδια να είχε η συλλογή, είναι αρκετή για να κοσμεί αιώνια κάθε δισκοθήκη. Τα φωνητικά του Vortex είναι από τα πλέον πιο χαρακτηριστικά που μπορείς να ακούσεις στις σημερινές γενιές. Δυο λέξεις να ξεστομίσει με τα φάλτσα, διαστημικά του σκερτσάκια και έχεις καταλάβει από ποιανού λαρύγγι βγαίνουν αυτοί οι ήχοι. Επιβλητική φωνή για επιβλητική μουσική και το αντίθετο. Απερίγραπτος θρήνος που αψηφά περιπατημένες οδούς και επιβάλλεται με ζωντανούς ρυθμούς και οργισμένες αρμονίες. Οι κιθάρες σχίζουν τον αέρα με τις ριπές τους και ο Τρελοθλιμμένος κουρελιάζει την ψυχή του τραγουδώντας σαν ζει στην απόλυτη νοητική μοναξιά του σύμπαντος. Γενικότερα παίζει μια εναλλαγή ανάμεσα σε πιο Doom τραγούδια και σε πιο Arcturιακά χωρίς το black στοιχείο. Ανάλογα τις ορέξεις. Ανάλογα το αν κάθονται γύρω από μια θρηνητική πυρά και μετατρέπουν την οργή τους σε ήχους ή αν βρίσκονται κάτω από την επήρεια ψυχονοητικών στροβιλισμών. Όποτε θέλουν ροκάρουν, όποτε θέλουν μιζεριάζουν. ¨Αλλοτε οι κραυγές τους είναι στα Αγγλικά και άλλοτε στην μητρική τους γλώσσα, τα Νορβηγικά. ¨Αλλοτε, όταν, όποτε, εάν…. Τέτοια η περιγραφή τους, αντίστοιχη και η μουσική τους. Αν θες κάτι απλά για να παίζει στα ηχεία, απόφυγε το, δεν είναι μουσική για να ακούσεις αλλά για να νιώσεις να καίνε τους πόρους της επιδερμίδας σου.

Στην συνέχεια τέσσερις συνθέσεις από το μακρινό 1995 (όταν ο OJ Joir έπαιζε ακόμα τα drums στους Lamented Souls) θα πάρουν την σκυτάλη. Εδώ ξανακούμε και τα ‘’Var’’ και ‘’Hybris’’ στην συγκεκριμένη συλλογή μα όχι άδικα μιας και μιλάμε για doom metal ολοκαύτωμα. Θρήνος σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, αποκλείεται να μην σε επηρεάσει. Ελαφρώς πιο άγαρμπα αλλά και πιο παθιασμένα. Εννοείται ότι τραγούδια σαν τα ‘’Eternal Existence’’ και το ελαφρώς Sabbathικό ‘’Nemesis’’ κάνουν τα πάντα τριγύρω τους να μαραίνονται ή να λυγίζουν από την παραζάλη. Πάντοτε ανάλογα τα κέφια τους και ότι επιλέγουν να φτάσουν στα αυτιά μας. Αντίστοιχα ξανακούμε άλλα δυο τραγούδια αλλά σε πιο άγρια μίξη του 1996 για μια τελική βουτιά στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο 1993 για μια σύνθεση που υπήρχε στο πρώτο τους demo, το ορχηστρικό ‘’Soulstorm’’. Αρκετά διαφορετικοί, πιο γρήγοροι και τραχείς με τα doom ψήγματα να είναι εκεί και η παράνοια να καραδοκεί έτοιμη να κάνει την εμφάνιση της τα επόμενα χρόνια.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Priamos »

Ωραίο άλμπουμ. Γενικά δεν ακούστηκε πολύ.
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Άλμπουμ αποκάλυψη. Αυτό κ το Tefra. Μια κ έξω.
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Realm - Suiciety

Εικόνα

Έχουν γίνει μύρια συζητήσεις για αδικημένα άλμπουμς και συγκροτήματα στο χώρο της Metal μουσικής. Είναι τόσοι οι λόγοι που μπορούν να περιορίσουν ένα τεράστιο και άψογο δίσκο σε λίγα μόνο ζευγάρια αυτιά, που η τελική εξίσωση παραμένει άλυτη. Άρα μας μένει μόνο η συζήτηση και τα προσωπικά γούστα του καθενός. Από την πλευρά μου, αδικημένη μπάντα (θεωρώ πως) είναι οι Realm που δεν κατάφεραν να φτάσουν όσο ψηλά δικαιούνται. Και δικαιούνταν την κορυφή με τα δυο Θαύματα που μας παραχώρησαν, τα ‘’Endless War’’ και Suciety’’. Το τι έφταιξε μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ. Κυκλοφόρησαν από την Roadracer και πιστεύω ότι θα είχαν κάποια προώθηση στην εποχή τους. Ίσως να φταίει το εκλεκτικό τεχνικό Power/Thrash που υπηρέτησαν. Ίσως να φταίει ότι όλοι θέλανε πιο χύμα Thrash ήχο ή ότι γεννιότανε το Death Metal. Ίσως… Ίσως… Ίσως.. Πολλές εικασίες και θεωρίες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι κάτι που πρέπει να ακούσεις αν σου αρέσει η τεχνική στο metal σου.

Πυκνό riffing από Ανατολή και Δύση (εκ των οποίων ο ένας ονομάζεται Τάκης Κίνης) , φωνή από το Βασίλειο των Υψηλών Συχνοτήτων και ρυθμικό ντουέτο που περιστρέφεται γύρω από τους παλλόμενους μουσικούς σκελετούς. Το σιδηρουργείο των Realm κατασκευάζει τα καλύτερα μέταλλα με μεγάλη δεξιοτεχνία. Ακούστε το ‘’Energetic Discontent’’ και συνειρμικές συγκρίσεις με Watchtower θα σας έρθουν στο μυαλό και δεν θα φταίει μόνο ο τίτλος του τραγουδιού. Δοκιμάστε το με τραγούδι της επιλογής σας. Οι ριφομηχανές δουλεύουν ασταμάτητα, προς κάθε κατεύθυνση και παράγουν ταχύτητα και θερμότητα. Ο Mark Antoni δεν δέχεται ούτε στιγμή να κατεβεί από την κορυφή και τραγουδά όσο ψηλά του επιτρέπουν τα πνευμόνια του. Και με αφθονία λέξεων, όχι πέντε λέξεις και ξεκούραση για κανένα δίλεπτο. Ίσως αφελές αλλά απίστευτα πορωτικό και ενθουσιώδες.

Αποδώσαμε την τεχνική της μπάντας στην μη αναγνωρισιμότητα του σύγκροτήματος. Η αλήθεια είναι ότι πιθανότατα να ήταν αποτρεπτικός παράγοντας μιας και κάνουν πολλούς συνάδελφους τους να ακούγονται σαν ανάπηροι. Ατελεύτητη ηχητική περιπλάνηση στους λαβύρινθους του πολύπλοκου αλλά ενδιαφέροντος συνθετικού οίστρου. Κοψίματα, γεμίσματα, ανεβοκατεβάσματα. Δεν μιλάμε για βάψιμο τοίχου αλλά για κομψοτέχνημα ζωγραφικής πάνω σε νοητικό σεντόνι. Ένας ηλεκτρικά φορτισμένοι ήχοι που ακούγονται συχνά αρκετά μπροστά για την εποχή τους (1990). Οι κιθάρες ψεκάζουν με θανατηφόρες συγχορδίες, καθώς το μπάσο χορεύει πάνω στις λεπτές γραμμές της τελειότητας τους με το υπερβολικό του βάρος ,απόλυτα αδιάφορο για τα αποτελέσματα. Οι αισθήσεις ακονίζονται στο υπερβολικό για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στα πολλαπλά και πολυσύνθετα ηχητικά κύματα που επιτίθενται. Πολλά ακούσματα σημαίνει πιο οξύ ακόνισμα. Πολλά ακούσματα σημαίνει μεγαλύτερη απόλαυση
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Flotsam and Jetsam - Doomsday for the Deceiver

Εικόνα

Ομάδα που νικάει ,δεν αλλάζει. Σοφό το γνωμικό, σοφοί και οι Flotsam and Jetsam που με την ίδια σύνθεση κυκλοφόρησαν δίσκαρους του Power/Thrash Metal σαν τα ‘’Doomsday For The Deceiver’’ και ‘’ No Place For Disgrace’’. Οκ, τους έφυγε ο μπασίστας τους μετά το ντεμπούτο να πάει στους…Metallica αλλά ήταν δικιά του επιλογή. Οι Flotsam και Jetsam είναι ότι υποδηλώνει και το όνομα τους. Το πλήρωμα ενός καραβιού που αποφάσισε να πετάξει οτιδήποτε περιττό και να παίξει Speed Metal με τις αποσκευές του γεμάτες μελωδίες, ευθύτητα, νεότητα, οργή και ξυλίκι. Μια παρέα νεαρών από την Αριζόνα με μοναδικό σκοπό να φέρει την ηχητική συντέλεια σε αυτούς που την ποθούσαν κάπου ανάμεσα στο Αμερικάνικο Power και το αντίστοιχο βαβουριάρικο Thrash.Κάπου στην μέση , βρήκαν την τελειότητα και την απόδωσαν σε νότες για δυο συνεχόμενους δίσκους.

Την τιμητική του Μνημείου έχει ο δίσκος που έπαιξε ο Jason Newsted στο μπάσο. Τότε που δεν ήταν μαριονέτα των Metallica. Στο ‘’Doomsday For The Deceiver’’ όλοι οι στίχοι είναι γραμμένοι από αυτόν ενώ συμβάλλει στην μουσική σύνθεση όπως βέβαια και όλα τα μέλη της μπάντας. Το ίδιο κάνουν και με τα φωνητικά που όλοι έχουν το μερίδιο τους στα πολυφωνικά που ακούγονται και δίνουν επιπλέον δύναμη αλλά και ένα ‘’γηπεδικό’’ συναίσθημα. Τελικές ταχύτητες χωρίς φρένα και σολαρίσματα με τις κιθάρες να γλιστράνε ηγεμονικά πάνω σε πολλές στρώσεις ήχου.

Το ‘’Doomsday For The Deceiver’’ θεωρείται σαν ιερό κείμενο της Speed Metal Βίβλου και όχι άδικα. Αρμονίες καταδικασμένες να παραμείνουν πορωτικές στον χρόνο. Ριφς που θρέφουν μυαλά και καλλιεργούν νέες γενεές μεταλλάδων. Τα τσιριχτά φωνητικά του Erik δίνουν ένα πιο Powerαδικο τόνο όπως και τα δεκάδες ηχητικά λαμπαδιάσματα πάνω στις ταστιέρες. Η δύναμη και η ένταση όμως δεν ενδίδουν στιγμή, δεν υποχωρούν βήμα. Λιτό, κατευθείαν στο δόξα πατρί, με μεράκι και προσοχή, λες και είναι θέμα επιβίωσης. Ο εξομοιωτής οδήγησης ενός τετραξονικού φορτηγού που έχει σκοπό να υπερπηδήσει μια σπασμένη γέφυρα. Τσίτα όλα. Ξυλοκόπημα μέχρι οι μπακέτες να θυμίζουν ξυλαράκια από σπασμένα τριαντάφυλλα και οι χορδές του μπάσου τα μαλλιά του Άινστάιν.

Στο ομώνυμο τραγούδι ανακαλύπτεται η πρώτη όαση και προστασία από την ανεμοθύελλα που χαρακτηρίζει τα υπόλοιπα τραγούδια. Ακουστικές κιθάρες, συνάμα με τις lead δίνουν μια άλλη, διαφορετική όψη της μπάντας. Δεν μαλακώνει, σε στερεώνει κανονικά με κάποια από τα πιο μυτερά καρφιά που έχεις δει (και νιώσει) ποτέ. Εκατοντάδες τα καρφιά σε 50 λεπτά, ικανά για καταστροφή αλλά και για χτίσιμο μιας από τις ομορφότερες μεταλλοκατασκευές που ακούγονται και ‘’νιώθονται’’ συγχρόνως. Τα ‘’Iron Tears’’,’’ Der Fuhrer’’ , ‘’Metalshock’’, ‘’Doomsday For The Deceiver’’ , ‘’U.L.S.W.’’ είναι από μόνα τους ικανά να σε κατακυριεύσουν και να εξουδετερώσουν οποιαδήποτε σύγκριση είχες να προτείνεις μέχρι εκείνη την στιγμή σε ανάλογο ύφος. Οκ, με ελάχιστες εξαιρέσεις για να μην μην είμεθα και υπερβολικοί.

Υ.Γ. Και που στε κύριοι FAJ! Άθλιο το εξώφυλλο αλλά μην κάνετε κανένα λάθος να το αλλάξετε ή να επαναηχογραφήσετε τον δίσκο. Είμαστε εμείς περήφανοι για τους δίσκους σας και δεν είστε εσείς; Ασυγχώρητοι….
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Zippo190 »

Κόλαση τα τρία πρώτα Flots. Η μετέπειτα δισκογραφία τους είχε άφθονες ενδιαφέρουσες στιγμές αλλά δυστυχώς ποτέ δεν τα πλησίασαν. Το πρόσφατο δισκάκι τους ήταν όμως θεαματική επιστροφή στο classic speed metal.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Zippo190 έγραψε: Πέμ 28 Ιουν 2018, 16:32 Κόλαση τα τρία πρώτα Flots. Η μετέπειτα δισκογραφία τους είχε άφθονες ενδιαφέρουσες στιγμές αλλά δυστυχώς ποτέ δεν τα πλησίασαν. Το πρόσφατο δισκάκι τους ήταν όμως θεαματική επιστροφή στο classic speed metal.
Πολυ καλο το καινουριο τους. Παντως το When the Storm Comes Down δεν με ενθουσιαζει
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Priamos »

dargaard-79 έγραψε: Πέμ 28 Ιουν 2018, 18:40
Zippo190 έγραψε: Πέμ 28 Ιουν 2018, 16:32 Κόλαση τα τρία πρώτα Flots. Η μετέπειτα δισκογραφία τους είχε άφθονες ενδιαφέρουσες στιγμές αλλά δυστυχώς ποτέ δεν τα πλησίασαν. Το πρόσφατο δισκάκι τους ήταν όμως θεαματική επιστροφή στο classic speed metal.
Παντως το When the Storm Comes Down δεν με ενθουσιαζει
Ναι ρε. Και μενα μου φανηκε περιεργο που ο Ζιππο το εβαλε ιδια κατηγορια με τα πρωτα.
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Zippo190 »

Ρε γαμάει, τι λέμε τώρα.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Priamos »

Zippo190 έγραψε: Πέμ 28 Ιουν 2018, 19:01 Ρε γαμάει, τι λέμε τώρα.
Λεμε οτι δεν γαμαει... :twisted:
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Zippo190 »

Priamos έγραψε: Πέμ 28 Ιουν 2018, 19:03
Zippo190 έγραψε: Πέμ 28 Ιουν 2018, 19:01 Ρε γαμάει, τι λέμε τώρα.
Λεμε οτι δεν γαμαει... :twisted:
άνιωθος alert.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Vicious Rumors - Soldiers of the Night

Εικόνα

Όταν εγώ γεννιόμουν το 1979, άλλοι δημιουργούσαν συγκροτήματα που θα με επηρέαζαν στη εφηβεία μου. Οι Vicious Rumors είναι ένα από αυτά. Βέβαια τους έμαθα στα μέσα των 90ς σε μια άσχημη (προσωπικό γούστο) περίοδο για την μπάντα και άργησα να νιώσω το μεγαλείο των τεσσάρων πρώτων άλμπουμς τους που κυμαίνονται στον Αμερικάνικο Power Metal ήχο. Οι Vicious Rumors συνεχίζουν ακάθεκτοι μέχρι σήμερα, συναυλιακά και στουντιακά, με ένα πιο μοντέρνο ήχο (που δυστυχώς με χαλάει αρκετά) αλλά πάντοτε με ποιότητα και οργώνουν σκηνές και αυτιά σε όλα τα μέρη τη Γης. Σαν σύνθεση μπάντας, έχει δεχτεί πολλές αλλαγές, με πιο σημαντική την αλλαγή του τραγουδιστή Carl Albert που απεβίωσε το 1995 λόγω αυτοκινητιστικού ατυχήματος. Οι δίσκοι που τραγουδά είναι εξαίσιοι (ειδικά οι πρώτοι τρεις από τους τέσσερις που συμμετέχει) αλλά ας δούμε τι γινότανε παλιότερα…

Στο ‘’Soldiers Of The Night’’ του 1985,έχουμε δυο σημαντικές αλλαγές στην σύνθεση. Η μια είναι ότι στο μικρόφωνο ήταν ο Gary Pierre και η άλλη ότι δεύτερος κιθαρίστας ήταν ο Τεράστιος Vinnie Moore. Τεράστιος παιχταράς. Ήδη από το εισαγωγικό ορχηστρικό (και το επόμενο ορχήστρικό) σου δίνει μια γεύση των ικανοτήτων του. Αμέσως ξεκινά το μεταλλικό ταξίδι. Και οι δυο Ax(e)men γνωρίζουν καλά πώς να θεοποιήσουν την εσωτερική δύναμη της κιθάρας και στέλνουν αρμάδες από ριφς να παρελαύνουν. Γεμάτο ζήλο το ρυθμικό μέρος, ωραία τα φωνητικά αλλά η πραγματική αποκάλυψη εκτελείται από τον διπλό βιασμό των Moore/Thorpe.

Από μόνος του ο δίσκος έχει (και) κάποια μικρά σκαμπανεβάσματα (το μέτριο ‘’Domestic Bliss για παράδειγμα ‘’) συνθετικής ποιότητας. Στο ομώνυμο τραγούδι φτάνουν το ζενίθ τους. Μοιραίες μελωδίες, πιασάρικο πολυφωνικό επωδό, σολάρισμα –(μ)πλέξιμο, κεραυνοβόλο μπάσο, οξύ μπάσο… και ένα μουσικό άδειασμα προς το τέλος με μπροστά τα φωνητικά για πλήρη εμπέδωση-εθισμού των στίχων. Υποτροπιασμός από εκεί και πέρα με κορδικά βέλη να εκτοξεύονται από τους ενισχυτές τους. Ο άνθρωπος που τραγούδησε και στο ‘’One Nation Underground ‘’ των Hawaii του Marty Friendman, δεν απογοητεύει ούτε τώρα. Τραγουδά σε ψηλές νότες (και μας αρέσει) όπως συνήθιζαν να κάνουν στην απέναντι ήπειρο τις προηγούμενες δεκαετίες . Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει τεράστιο εύρος ή ποικιλία στη φωνή του αλλά ταιριάζει με το συνολικό αποτέλεσμα. Από την άλλη, ο ακόμη και τώρα drummer της μπάντας Larry, γνωρίζει πότε και που πρέπει να κάνει το κάθε χτύπημα προσθέτοντας στην σφοδρότητα της κάθε σύνθεσης. Δεν μπορώ να μην αναφέρω κάτι και για την άλλη σύνθεση –επίδειξη δυνάμεων, το ‘’In Fire’’. Επιθετικό, ταχύτατο, λειτουργεί ως θηρίο που κυνηγά. Για τρία λεπτά μόνο, τόσο χρειάζεται για να πιάσει το θήραμα του, εσένα. Το ‘’Soldiers Of The Night’’ είναι ένας δίσκος γεμάτο κιθαριστικά δωράκια αφιερωμένα στους λάτρεις της εξάχορδης Θεάς. Άκου το, Χριστούγεννα είναι, δέξου τα χαρίσματα τους.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”