The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από theBox »

Το Eternity στέκεται λίγο παραδίπλα από το σώμα της rock/metal δισκογραφίας, το κοιτάει... και χαμογελάει αυτάρεσκα.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από theBox »

Zippo190 έγραψε: Πέμ 01 Φεβ 2018, 12:33 Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με τον συμφερτό που λέγεται Anathema, Amorphis, The Gathering και γενικά δεν την πάλεψα ποτέ με αυτό το υφάκι των πρώην death/doom metal νύν casual/post-rock/indie hipsters. Ενδεχομένως να ρίξω μια αυτιά αλλά κάθε φορά που ανακαλώ αυτά τα ονόματα θυμάμαι την σχεδόν εμμονική λατρεία των συνταχτών στην Anneke Vanκάτι και το circle jerking που έπεφτε στο όνομα της (με ταυτόχρονη αισθητική υποτίμηση της Lita Ford σε άθρο για τις γυναίκες στο metal).
Χαχαχα...κορυφαίο πόστ, αν και τριγκάρομαι λίγο λόγω eternity και μονο...
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από rbrigade »

Zippo οι πιθανότητες να σου αρέσουν αυτές οι μπάντες είναι ίσες με τις πιθανότητες να κάνω sky diving και να προσγειωθώ στα ορθάνοιχτα σκέλια της Μόνικα Μπελούτσι, αλλά παρόλα αυτά θα μπω στον κόπο να πω ότι μπάντες όπως Anathema, The Gathering κτλ είχαν για μια μικρή περίοδο εκεί στα μέσα/τέλη των 90's διαολεμένη ρέντα που κράτησε για 2-3 δίσκους και έδωσαν υπέροχες μουσικές.
Άβαταρ μέλους
CountRaven
Δημοσιεύσεις: 14654
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από CountRaven »

Σοκαριστικά δυνατός δίσκος. Θυμάμαι που το είχα σε αντεγραμμένη κασέτα (αυτές που ακούνε οι χίπστερ τώρα και πλασάρουν σαν κορυφαία ποιότητα ήχου)
Έκλαψα.
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
Άβαταρ μέλους
CountRaven
Δημοσιεύσεις: 14654
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από CountRaven »

rbrigade έγραψε: Πέμ 01 Φεβ 2018, 20:46 Zippo οι πιθανότητες να σου αρέσουν αυτές οι μπάντες είναι ίσες με τις πιθανότητες να κάνω sky diving και να προσγειωθώ στα ορθάνοιχτα σκέλια της Μόνικα Μπελούτσι, αλλά παρόλα αυτά θα μπω στον κόπο να πω ότι μπάντες όπως Anathema, The Gathering κτλ είχαν για μια μικρή περίοδο εκεί στα μέσα/τέλη των 90's διαολεμένη ρέντα που κράτησε για 2-3 δίσκους και έδωσαν υπέροχες μουσικές.
Υπάρχουν ωραία πράγματα να ακούσει κανείς στις δισκογραφίες των σχημάτων που ανέφερες.
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από theBox »

CountRaven έγραψε: Πέμ 01 Φεβ 2018, 23:37
rbrigade έγραψε: Πέμ 01 Φεβ 2018, 20:46 Zippo οι πιθανότητες να σου αρέσουν αυτές οι μπάντες είναι ίσες με τις πιθανότητες να κάνω sky diving και να προσγειωθώ στα ορθάνοιχτα σκέλια της Μόνικα Μπελούτσι, αλλά παρόλα αυτά θα μπω στον κόπο να πω ότι μπάντες όπως Anathema, The Gathering κτλ είχαν για μια μικρή περίοδο εκεί στα μέσα/τέλη των 90's διαολεμένη ρέντα που κράτησε για 2-3 δίσκους και έδωσαν υπέροχες μουσικές.
Υπάρχουν ωραία πράγματα να ακούσει κανείς στις δισκογραφίες των σχημάτων που ανέφερες.
Μην ξεχνάμε οτι η σκηνή, περα απο το eternity, εχει δώσει κι ένα Omnio, ετσι?
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Scald- Will of the Gods Is Great Power

Εικόνα
Το Επικό doom metal δεν έχει πολλούς υπερασπιστές, συγκροτήματα και οπαδούς αλλά οι λιγοστές αυτές ψυχές είναι παθιασμένες και υπερασπίζονται σαν πολεμιστές το συγκεκριμένο ήχο και μουσικό είδος. Τρανό παράδειγμα οι Ρώσσοι Scald. Από το όνομα τους και μόνο γνωρίζεις ότι κάτι επικό σε περιμένει, κάτι μνημειώδες για να σφραγίσει την μουσική σου εξέλιξη. Οι Scald ήταν άτυχη μπάντα. Δεν γνώρισε δόξες και τιμές από τους πολλούς γιατί αμέσως μετά τον θάνατο του τραγουδιστή τους Agyl σε σιδηροδρομικό ατύχημα, οι υπόλοιποι τίμησαν το όνομα του και διαλύσανε την μπάντα συνεχίζοντας με άλλο τραγουδιστή, άλλο όνομα (Tumulus) και άλλο μουσικό ύφος. Τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο χωρίς την επιολυρική χροιά του Agyl, το ξέρανε και επιλέξανε να το σεβαστούνε. Και γι αυτήν τους την απόφαση τους σεβόμαστε και μεις 19 χρόνια μετά. Ντάξει, μετράει βέβαια ότι είναι και καραδίσκαρος από τους λίγους.
Ετοιμαστείτε για νοητική δολιοφθορά. Η παραγωγή ίσως να το περιορίζει ελαφρά στην ανάδειξη του τέλειου ήχου αλλά από την άλλη του προσάπτει ένα πιο γήινο χρώμα. Αργόσυρτοι επικοπολεμικοί παιάνες, ιστορίες για Θεούς και δαίμονες, για θάλασσες και ξηρά. Η φωνή του Agyl εκτείνεται και προκαλέι παραλήρημα σε αυτούς που τολμούν να την ασπαστούν. Δυναμική, καταπληκτική σε αφήνει άναυδο και αποσβολωμένο με τις δυνατότητες της. Πραγματική ικεσία προς τους Θεούς ή η ίδια η Φωνή των Θεών. Μουσικά φανταστείτε κάτι σαν επικούς Bathory, Solitude Aeternus, Solstice και τους Atlantean Kodex. Το χετε στο μυαλό σας; Κάτσε να βοηθήσω. Αβίαστοι ρυθμοί, παρορμητικές μελωδίες, τελετουργικά κρουστά, χειμμαρρώδες μπάσο, πυρολίθινα φωνητικά και φρεσκοκατασκευασμένα riffs από την μεταλλική κάμινο που σφυροκοπούν μερόνυχτα. Καλύτερα τώρα; Μουσική να διαγείρεις την φαντασία σου, να ταξιδέψεις σε αρχαίες εποχές, να μπαρκάρεις με ένα πολεμικό πλοίο των βίκινγκς. Πυροδοτούν την φλόγα μέσα μου με τα επαλαμβανόμενα κιθαριστικά θέματα που απλώνονται. Δεν επιζητώ να προκαλέσω αλλά πείτε μου 2-3 μπάντες που ακούγονται πιο Αληθινές και Επικές μαζί. Ο πίδακας του πάθους τους είναι αστείρευτος και το ακούς σε όλους, όχι μόνο στην Φωνή. Άπλετος ενθουσιασμός και αγάπη για το Σφυρί και το Αμόνι είναι αρκετά για να δημιουργήσεις ολόκληρο κόσμο. Σαν όταν είμασταν μικροί που με 5 στρατιωτάκια όλα κι όλα φτιάχναμε ολόκληρες ιστορίες, μάχες ,χάρτες, συμμαχίες, προδοσίες....Ξεφεύγω....
Ξέρετε τι άλλο έχει σε περίσσευμα οι Scald; Προσωπικότητα. Θα φορούν το στέμμα τους και θα τους έχει εκλέξει ο λαός. Έχουν την σοφία και χρησιμοποιούν το επικό συναίσθημα στο μέγιστο βαθμό στον ήχο τους χωρίς να γίνονται τσίρκο, χωρίς βλαχιές, χωρίς δηθενισμούς. Μια ηχοθύελλα που τα σαρώνει όλα. Εξαπόλυση μύδρων. Και φτιαγμένη από όλους. Το ξαναλέω, κανένα όργανο δεν είναι υποβαθμισμένο. Ένας για όλους και όλοι για έναν. Το νιώθανε, το λέγανε, το πράττανε. Στην μουσική και στην ζωή τους... Agyl, Your voice is worthy of Valhalla, so let it forever resonate in the ears of gods you had praised...
Άβαταρ μέλους
CountRaven
Δημοσιεύσεις: 14654
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από CountRaven »

Μόνο δέος για Scald. Τίποτα άλλο.
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από LuciferSteele »

Anathema μόνο με Darren
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Hexenhaus - The Edge of Eternity

Εικόνα

Ο Mike Wead μας είναι λίγο πολύ γνωστός σαν ο κιθαρίστας των King Diamond/Mercyful Fate σε πολλούς από τους δίσκους του Μουστακαλή. Όμως έχει και την δικιά του μπάντα με την δική της ιστορία και ποιότητα. Τους Hexenhaus. Δημιουργήθηκαν το 1987 και ήδη το 1989 είχαν κυκλοφορήσει την πρώτη τους δισκάρα, το ’’A Tribute To Insanity’’. Κατάφεραν μέχρι το 1992 που μεταξελίχθηκαν σαν Memento Mori (και πιο Doom μονοπάτια) να γράψουν ιστορία τρεις φορές με το τεχνικό power/thrash τους. Ένας τέταρτος δίσκος (dejavoodoo) ήρθε με την διάλυση των Memento Mori (τέσσερις δίσκοι και για αυτούς) το 1997 και τετράτωσε το καλό και μνημιώδες υλικό τους. Το 2012 ανακοινώθηκε επανένωση τους και περιμένουμε κάτι εξίσου θεσπέσιο και θαυμάσιο από αυτούς. Ήδη από τότε ετοιμάζουν το "At The Spirals End" που επρόκειτο να είναι η μελλοντική τους κυκλοφορία.... Προς τα παρόν, διακτινίζομαι στο 1990, σε μια άκρη του μουσικού διαστήματος και απολαμβάνω το παντοτινό μνημείο του ’’The Edge Of Eternity’’.
Ο Mike Wead, σαν ιθύνων νους των Hexenhaus υπογράφει όλες τις συνθέσεις στο συγκεκριμένο δίσκο με εξαίρεση τα ’’Toxic Threat’’ και ’’The House of Lie’’ που συμβάλλει και ο (έτερος κιθαρίστας στο ντεμπούτο τους) R.Meister. Επίσης όλοι οι στίχοι είναι γραμμένοι από αυτόν. Οι Hexenhaus είναι η μπάντα του, οι King Diamond η δουλειά του. Και εδώ ξεδιπλώνει και την τεχνική του και την συνθετική του ικανότητα άψογα. Όλη η ομάδα πλην αυτού έχει αλλάξει σε σχέση με το ’’A Tribute To Insanity’’ και ακούγεται σαν το δικό του ηχητικό κύημα. Και ηχητικά η τεχνική του κατάρτιση ενστερνίζεται την προοδευτική του διάθεση μέσα σε ένα επιθετικό και ακραίο μουσικό περίβλημα. Μουσική που θα ευχαριστήσει από shredders, progsters, U.S. power metallers, μέχρι και thrashάδες. Κοφτερά ριφφς που ακονίζονται πάνω στο μεταλλική χροιά του Tommie Agrippa. Ρυθμικός χείμαρρος από το δίδυμο που εκτιμήσαμε και στο ’’La Danse Macabre’’ των Memento Mori. Το μανιακό παίξιμο του Wead καταναλώνει τον περισσότερο χώρο στην μουσική τους, έντεχνα και επιδέξια χωρίς να χάνει από την αιχμηρότητα του κάνοντας το τελικό αποτέλεσμα να ισορροπεί ανάμεσα σε δυο εντελώς διαφορετικούς κόσμους τόσο άνετα. Δεν ξεχωρίζω συνθέσεις. Όλα μπορούν να σε πληγώσουν, όλα μπορούν να σου διαγείρουν τα εγκεφαλικά σου κύτταρα στο τρελό χορό τους, όλα μπορούν να σε παρασύρουν στον εξωγήινο ήχο τους. Πολυποίκιλο και δυσκολοχώνευτο, ΑΠΑΙΤΕΙ πολλαπλές ακροάσεις ωστέ οι ηχητικές του λεπτομέρειες να εισέλθουν στην ψυχή και στο μυαλό σου. Σίγουρα δεν ανήκει στους δίσκους-ξελογιαστές/πλανευτές της πρώτης ακρόασης.
Μικρό σε διάρκεια άλμπουμ. Όμως περιέχει άπλετη ενέργεια, έτοιμη και συσσωρευμένη να σου επιτεθεί και να σου φανερώσει τα μυστικά του. Μόνο το ορχηστρικό ’’A Temple for the Soul ’’ να ακούσεις, έχεις χορτάσει ριφάρες και ρυθμικές ενορχηστρώσεις που αλλού δεν βρίσκεις σε ολόκληρο δίσκο. Σε ενάμιση λεπτό και χωρίς φωνητικά, τι να λέμε τώρα. Φανταστείτε τι γίνεται σε ολοκληρωμένες συνθέσεις και χωρίς καμμιά χρονική πίεση. Και κάπως έτσι κλέινουν τον δίσκο τους με το ομώνυμο τραγούδι να ξεπερνά τα 13 λεπτά και τις όποιες απαιτήσεις και προσδοκιές μας. Περιττό να αναφέρω το ότι περιέχεται ένας ωκεανός από κιθαριστικές εφευρέσεις και μονόλογους, μια συνθετική ύπαρξη χωρίς κενά ή επιπρόσθετες αθλιότητες. Πλήρες, σκοτεινό και πιο προοδευτικό-τεχνικό από ποτέ. Κρίμα που χαντακώθηκε και αυτή η κυκλοφορία από την μικρή Active Records και δεν επανακυκλοφόρησε ποτέ (εκτός αθλίων bootlegs) και δεν έχει φτάσει στα αυτιά περισσοτέρων.
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από LuciferSteele »

μιλάμε γιά μεγάλη μπάντα
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Sieges Even - The Art of Navigating by the Stars

Εικόνα

Οι Sieges Even είναι λίγο πολύ γνωστοί σε όλους μας. Γερμανοί, υπηρέτες και άρχοντες τους Progressive metal. Η δισκογραφία τους θα μπορούσε να χωριστεί σε δυο μέρη. Το πρώτο θα περιλάμβανε το πιο τεχνικό και ζόρικο παίξιμο (δηλαδή τους 3 πρώτους δίσκους) και το δεύτερο τα υπόλοιπα. Ή και σε τρία μέρη. Με το μεσαίο να περιλαμβάνει τους δυο δίσκους που κυκλοφόρησαν με τον Greg Keller πίσω από το μικρόφωνο. Όπως και να χει, σε όσα μέρη και να κατακερματιστεί η δισκογραφία τους, το θαύμα που ονοματίστηκε ’’The Art Of Navigating The Stars’’ σίγουρα θα άνηκε πάντα στο τελευταίο της (όπως και το Paramount). Εδώ τα αδέρφια του ρυθμικού οργασμού, Holzwarth, μαζί με τον αρχικό κιθαρίστα Markus Steffen σκαρφαλώνουν στην συνθετική τους κορυφή. Στην δύσκολη αυτή ανάβαση, καινούριος τραγουδιστής, ο Arno Menses, που πιο πριν έπαιζε ντραμς στους Bonebag. Η ίδια τετράδα άντεξε ακόμα ένα όμορφο δίσκο και διαλύθηκαν το 2008. Βέβαια από τις στάχτες τους δημιουργήθηκε μια άλλη πολύ ωραία μπάντα, οι Subsignal ενώ τα αδέρφια ενσωματώθηκαν σε άλλες υπάρχουσες και μή μπάντες.
Η αντίληψη του τι είναι τέλειο μερικές φορές δεν είναι κάτι το υποκειμένικό. Όποιος μπορεί να απολαύσει μουσική δίνοντας βάση μόνο στο βαθύ ηχητικό ποτάμι που ρέει ορμητικά κατεβάζοντας ένα σωρό ιδέες και αρμονίες ενώ για τους τυχερούς που θα δώσουν χρόνο να ψαρέψουν μέσα του, όλο και κάποια ανταμοιβή θα υπάρξει. Το ’’The Art Of Navigating The Stars’’ είναι ένα ώριμο άλμπουμ. Δεν βιάζεται, δεν πειραματίζεται, δεν προκαλεί. Έχει την εμπειρία και την γνώση να σε κερδίσει αλλιώς. Ότι ακούς, συνδέται μεταξύ του. Πληθώρα συναισθηματικών υπερβάσεων. Αλλαγές ρυθμών με ομαλή μετάβαση και θεοσταλούσα έμπνευση. Ήδη το πρώτο 10λεπτο τραγούδι σε έχει πατήσει με το βάρος του και σε έχει λυγίσει διάπλατα αν είσαι ανθρώπινο όν.
Το μαγευτικό ξεκίνημα του ’’The Lonely Views of Condors’’ πείθει ότι θα υπάρξει ανάλογη συνέχεια. Μπααα, λάθος μου. Τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα. Το μπάσο προειδοποιεί και οι χορδές μετουσιώνονται σε Σειρήνες που καλούν και ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να τις αντισταθεί αν δεν έχει κερί στα αυτιά του. Οι στίχοι του Markus Steffen (όλοι είναι γραμμένοι από αυτόν) είναι σαν να εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να ακουστούν από την γλυκιά, τρυφερή μα με απόλυτη δύναμη να σε παρασυρει και να υπνωτίσει φωνή του Arno. Πάντοτε χαμηλών τόνων, σχεδόν ψιθυρίζει, σαν να αφήνει σκιές και όχι ήχους. Γι αυτό και τα αδέρφια ξεφαντώνουν μουσικά. Με το που σταματά να έρπεται η φωνή του και να ψάχνει ψυχές να τσίμπίσει, τα αδέρφια κρατούν έντονους τους ρυθμούς μετατρέποντας τους επίδοξους ακροατές-μουσικούς να εκτελούν κινήσεις ταιριαστές μόνο σε ζόμπις ή σε ανθρώπους με κινητικά (σπαστικά) προβλήματα. Κοντεύω να εξαρθρώσω τους ώμους μου από το air bass μου ενώ τα δάκτυλα μου απελευθερώνουν το άζωτο από τις αρθρώσεις μου.
Αν οι συνθέσεις τους ήταν γράμματα, θα ήταν καλλιγραφικά. Προσεγμένα, με μια ομορφιά που τα ξεχωρίζει από την κοινοτυπία. Ακόμα και όταν ξεφεύγουν από τα στεγανά και τα υποτιθέμενα στερητικά όρια της μεταλ μουσικής, το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο. Θυσιάζεται η σκληράδα για τα πιο ευγενλη συναισθήματα που είναι ικανή η ίδια η μουσική να σου ξεριζώσει από μέσα σου. Και στο ’’Blue Wide Open’’ οι Sieges Even μπορούν και το κάνουν με μια ακουστική κιθάρα, με μια αληθινή φωνή και με τον σωστό πάτημα ευαίσθητων χορδών του ακροατή. Και αν τα ακουστικά περάσματα υπερισχύουν των πιο σκληρών, με την βοήθεια του σφύζοντα μπάσου και των μυτερών αποδόσεων τυμπάνων, το αποτέλεσμα ακούγεται αδρό και αιχμηρό. Η προσθήκη φλάουτου που ακούγεται από τα πνευμόνια του Walter Dorn φροντίζει να παρέχει ακόμα περισσότερη απίθανη σαγήνη στο υποσυνείδητο μας. Όχι ότι το είχε ανάγκη το ’’Lighthouse’’ με τέτοια πληθώρα φρέσκων και ξεχωριστών ιδεών που περιέχει. Η αλληλουχία της πλοήγησης των 8 Αστεριών φτάνει στο τέλος της με το ’’Styx’’, ένα απερίφραστα εξαίσιο τραγούδι που υποστηρίζει χωρίς ενοχές ότι η μουσική είναι ΤΕΧΝΗ.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Zippo190 »

Κορυφαία μπάντα οι Sieges Even στο περιθώριο του mainstream οπως άλλωστε και πολλές prog-power μπάντες που είχαν ξεπηδήσει με την επιτυχία των Queensrcyhe/Fates Warning/Dream Theatre.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Priamos »

Zippo190 έγραψε: Πέμ 08 Φεβ 2018, 14:43 Κορυφαία μπάντα οι Sieges Even στο περιθώριο του mainstream οπως άλλωστε και πολλές prog-power μπάντες που είχαν ξεπηδήσει με την επιτυχία των Queensrcyhe/Fates Warning/Dream Theatre.
Ρε Ζιππο μ απογοητευεις. Sieges Even?? Κι εσυ;; Θα λες για γιδες και καφρομεταλλα και θα σκεφτομαι :"Ασε ρε!!". :P :twisted:
Το πρωτο ειναι ψιλο-οκ, το δευτερο που το ακουσα πρωτο στις αρχες των 90ς, το θεωρησα "τη δολοφονια της μουσικης απολαυσης" και το "χειροτερο αλμπουμ που ειχα στην κατοχη μου" (πραγμα που διορθωσα χαριζοντας την κασετα) και το τριτο ειναι παλι ψιλο-οκ. Αυτα ειναι και τα μονα που εχω (και εχω ακουσει).

ΥΓ. Δηλαδη ρε παιδες τα υπολοιπα (μετα το Sense...) ειναι πιο φιλικα προς τον χρηστη; Σ'εμενα που μου αρεσουν Shadow Gallery και Soul Cages, θα μου αρεσουν;
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Zippo190 »

και εγώ του πρώτου είμαι, από τα υπόλοιπα έχω ακούσει σκόρπια τραγούδια αλλά θεωρώ ότι ήταν/είναι πιστοί υπηρέτες του prog.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”