Οι Soen ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία που εγώ ονομάζω ζάναξ Metal ή Πυξ Λαξ Metal. Κλάψα δηλαδή για την κλάψα. Όλη αυτή η σκηνή με Riverside / Evergrey ύστερους Katatonia, Opeth κτλ έχει αυτόν τον κοινό παρονομαστή. Και μάλιστα κάποιοι έχουν βγει και την έχουν ονομάσει και Prog -βάζοντας διάφορες επιπλέον περιγραφές πριν ή μετά τον όρο-.
Η δημοτικότητα αυτών των γκρουπ και αυτής της τάσης γενικότερα έχει δημιουργήσει ένα νέο και σταθερά αυξανόμενο κοινό που όντως κουμπώνει μερικά Ζαναξάκια πριν ή μετά των ύπνο, βάζει στα social φωτογραφίες με κοντινά ζουμ σε βιβλία, κούπες απο χαμομήλι, τα δέντρα στο πάρκο το φθινόπωρο, γράφει στιχάκια πάνω από youtube posts τα οποία τελιώνουν πάντα με τρεις τελείες ... και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
At the end of the day όπως την βρίσκει ο καθένας, μα οι χαμηλές απαιτήσεις και η μουσική άγνοια αυτού του είδους κοινού ωθούν αυτές τις μπάντες να γίνονται όλο και χειρότερες. Μιας και εφόσον μπορούμε να βολευτούμε με 2 αποστειρωμένα ακόρντα και ένα κουλτουρέ lyric video, τι τα θες, τι τα γυρεύεις...
Επειδή όμως εμάς μας ενδιαφέρει η μουσική δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι ακόμα και σε αυτή την σκηνή υπάρχει κάποιο υλικό που έχει ενδιαφέρον. Και οι Soen είναι σε αυτή τη φάση. Με το τελευταίο τους άλμπουμ να έχει το υλικό με το καλύτερο songwriting σε σχέση με τα υπόλοιπα τρία. Έχουν δώσει μεγάλη έμφαση στις φωνητικές μελωδίες στο τελευταίο άλμπουμ κάτι το οποίο το κάνει ιδιαίτερα δραματικό και το γράφω για καλό το σχόλιο. Στα αυτιά μου ετούτοι εδώ έχουν όντως κάποιες από τις ρίζες του στο μινιμαλιστικό κομμάτι του Σκανδιναβικού Prog -Anekdoten κτλ- και γενικά αποτελούν ένα ενδιαφέρον σκοτεινό άκουσμα.
Ίσως και οι Riverside αν έδειχναν λίγο περισσότερο ενδιαφέρον στο να στήσουν τα κομμάτια τους με κάτι περισσότερο από απλές επαναλαμβανόμενες απλωμένες μελωδίες που τις φτιάχνεις σε 3 λεπτά να είχαν καταφέρει να ξεχωρίσουν γιατί ενώ ξεκίνησαν καλά μετά τους έφαγε η κλάψα σε βαθμό ενοχλητικό. Στο τελευταίο είχα παρατηρήσει κάποια σημάδια ανάκαμψης σε μεμονωμένα άσματα, μετά την σχεδόν πιεστική προπαγάνδα του Κουτιού για να ακούσω το άλμπουμ...
Τέλος στηρίζω αγάπη για Chelsea Wolfe όπως και την παραπάνω δήλωση από φίλο [mention]Coroner[/mention]:
Με την έννοια ότι παντού παίζει καλή μουσική ακόμα και σε ιδιώματα που ο καθένας απο εμάς απορρύπτει ή δεν ακούει / δεν θέλει να ακούσει.Οχι οτι εχω καμια ιδιαιτερη αποψη γι αυτα τα ιδιωματα, αλλα ακουω ο,τι μ αρεσει απο αυτα.
Θέλει επιλεκτικότητα και όχι στενομυαλιά το ψάξιμο μας. Εκτός αν πέσεις πάνω σε Black Metal μπάντα που σου λέει ότι οι στίχοι της μιλάνε -και- για veganism.