Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Καλημέρα, έτυχε μετά από πολύ καιρό ν ακούσω το 'Dominator' των Cloven Hoof και σκεφτόμουν πόσο ανώτερο θα ήταν με μια αξιοπρεπή παραγωγή..Αντίστοιχες απόψεις για άλλες περιπτώσεις?
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Ωραιο θεμα!
Το πρωτο που μου ερχεται στο μυαλο (γιατι το εχω και προσφατο) ειναι το Hellfriends απο Demon Bitch, που ειναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ επος, αλλά δυστυχως πρεπει να στησεις πολυ "αυτι" για να καταλαβεις τι παιζεται. Οκ, γουσταρω μπουντρουμίλα εννοειται, αλλα εδω αφενος ισως να το εχουν παρακανει λιγο, αφετερου, νομιζω η μουσικη τους παραειναι πλουραλιστικη για κάτι τετοιο.
Το πρωτο που μου ερχεται στο μυαλο (γιατι το εχω και προσφατο) ειναι το Hellfriends απο Demon Bitch, που ειναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ επος, αλλά δυστυχως πρεπει να στησεις πολυ "αυτι" για να καταλαβεις τι παιζεται. Οκ, γουσταρω μπουντρουμίλα εννοειται, αλλα εδω αφενος ισως να το εχουν παρακανει λιγο, αφετερου, νομιζω η μουσικη τους παραειναι πλουραλιστικη για κάτι τετοιο.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Είναι λίγο στο βάθος του ορίζοντα οι κιθάρες είναι αλήθεια και χάνει σε δυναμική, αλλά προσωπικά δε με χάλασε ο 'οργανικός' ήχος, μετά από μια 'βιτρινάτη' ακρόαση. Σίγουρα θα μπορούσε να είναι τουλάχιστον ένα level πάνω.theBox έγραψε: ↑Παρ 27 Σεπ 2019, 11:47 Ωραιο θεμα!
Το πρωτο που μου ερχεται στο μυαλο (γιατι το εχω και προσφατο) ειναι το Hellfriends απο Demon Bitch, που ειναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ επος, αλλά δυστυχως πρεπει να στησεις πολυ "αυτι" για να καταλαβεις τι παιζεται. Οκ, γουσταρω μπουντρουμίλα εννοειται, αλλα εδω αφενος ισως να το εχουν παρακανει λιγο, αφετερου, νομιζω η μουσικη τους παραειναι πλουραλιστικη για κάτι τετοιο.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Στο θέμα αυτό κολλάει πολύ μεγάλο ποσοστό των 80s, που ευτυχώς ήταν τέτοιο το songwriting που έσωνε την κατάσταση. Το Dominator είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, αλλά έχει κάτι ύμνους μέσα που ακόμα και έτσι είναι αθάνατο. Από την εγχώρια σκηνή άνετα μπαίνει το Road To Macedonia των Arrayan Path (Arryan τότε). Τρομερός δίσκος με δύο από τα καλύτερα τραγούδια όλου του Ελληνικού μέταλ (Piri Reis και The Liberation Song) και σε απόσταση αναπνοής όλα τα υπόλοιπα, αλλά που δυστυχώς χαντακώθηκε από την κακή παραγωγή και ήχο.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Δεν είναι "πηγάδι" σαν αυτά που έχετε στο μυαλό, αλλά δεν μπορώ καν να φανταστώ πόσο πιο έπος θα ήταν το "Long Way From Love" του Mark Free με τούμπανο παραγωγή.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Επίσης όσο ανυπέρβλητο έπος κι αν είναι το 'One small voice', αυτή η παραγωγή του πάντα θα με αφήνει με την αίσθηση ότι κάτι του λείπει.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Προβοκατορικη δηλωση για το τοπικ.
Τρελος φαν των κακων παραγωγων το μονο που μπορω να προσφερω εδω ειναι:
Αλμπουμ που μετρανε αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Τρελος φαν των κακων παραγωγων το μονο που μπορω να προσφερω εδω ειναι:
Αλμπουμ που μετρανε αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Μπράβο, ενα level ζηταω ακριβως! Οχι παραπάνω, μετα θα χανοταν η "μαγεία". Ελπιζω να το καταλαβουν αυτο στο 2ο αλμπουμ, αν και εφοσον υπάρξει.JimmyF έγραψε: ↑Παρ 27 Σεπ 2019, 11:56Είναι λίγο στο βάθος του ορίζοντα οι κιθάρες είναι αλήθεια και χάνει σε δυναμική, αλλά προσωπικά δε με χάλασε ο 'οργανικός' ήχος, μετά από μια 'βιτρινάτη' ακρόαση. Σίγουρα θα μπορούσε να είναι τουλάχιστον ένα level πάνω.theBox έγραψε: ↑Παρ 27 Σεπ 2019, 11:47 Ωραιο θεμα!
Το πρωτο που μου ερχεται στο μυαλο (γιατι το εχω και προσφατο) ειναι το Hellfriends απο Demon Bitch, που ειναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ επος, αλλά δυστυχως πρεπει να στησεις πολυ "αυτι" για να καταλαβεις τι παιζεται. Οκ, γουσταρω μπουντρουμίλα εννοειται, αλλα εδω αφενος ισως να το εχουν παρακανει λιγο, αφετερου, νομιζω η μουσικη τους παραειναι πλουραλιστικη για κάτι τετοιο.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
ανοιξε το τωρα!Corum Jhaelen Irsei έγραψε: ↑Παρ 27 Σεπ 2019, 12:12 Προβοκατορικη δηλωση για το τοπικ.
Τρελος φαν των κακων παραγωγων το μονο που μπορω να προσφερω εδω ειναι:
Αλμπουμ που μετρανε αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Δώσε!Corum Jhaelen Irsei έγραψε: ↑Παρ 27 Σεπ 2019, 12:12 Προβοκατορικη δηλωση για το τοπικ.
Τρελος φαν των κακων παραγωγων το μονο που μπορω να προσφερω εδω ειναι:
Αλμπουμ που μετρανε αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Btw, τις μπουντρουμο-παραγωγες δεν τις θεωρω τοσο κακες, οσο ...αληθινες. "Κακες" παραγωγες θα θεωρουσα πραγματα που ΠΗΓΑΙΝΑΝ να βγουν τουμπανο/κρυσταλλο αλλά για καποιο λόγο, κάποιος τα σκάτωσε. Πχ, διάφορα ντεμπουτα europower συγκροτηματων...
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Ένα ενα μου ερχονται...
παντα ονειρευομουν το ντεμπουτο των Rhapsody με "κανονικες", ΜΕΤΑΛ ρυθμικες κιθάρες που να ακουγονται.
παντα ονειρευομουν το ντεμπουτο των Rhapsody με "κανονικες", ΜΕΤΑΛ ρυθμικες κιθάρες που να ακουγονται.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Χμμμ, αυτο ειναι λιγο δυσκολο να απαντηθει απλα, γιατι νομιζω παιζει πολυ μεγαλο ρολο πως/ποτε το ακουσαμε. Δλδ μια "καινουρια" μπαντα στα αυτια μου δεν θα μπορεσω να την ακολουθησω αν εχει σάπια παραγωγη.
Πολλες "κακές" παραγωγες εχουν γινει βιωμα στα αυτια μας και πλεον κυμαινονται απο το "δεν με ενοχλει" μεχρι το πιο ακραιο "καλυτερα ετσι γιατι εχει feeling".
Εχω αυτη την εποχη στο αυτοκινητο κι εχω λιωσει το πρωτο των Doomsword το οποιο ειναι τιμιοτατο και αναπνεει η παραγωγη κλπ κλπ, αλλα "καλή" με την αντικειμενικη εννοια (οσο αυτη υπαρχει) σιγουρα δεν ειναι.
Το ιδιο με το Champion Eternal των Domine, με εχω πιασει πολλες φορες να αναρωτιεμαι αν θα ήταν καλυτερο ή αν θα εχανε το Feeling αν ειχε μια πιο γυαλισμενη παραγωγη οπως ειχαν στα επομενα albums.
On Topic απο μια αγαπημενη Ελληνικη μπαντα/αλμπουμ, η Οδυσσεια των Reflection πάσχει πολυ σε 2-3 τομεις με την παραγωγή να ειναι το νο1. Αλλο ενα καλο παραδειγμα που δεν με ενοχλει, ενω σιγουρα θα επρεπε.
Πολλες "κακές" παραγωγες εχουν γινει βιωμα στα αυτια μας και πλεον κυμαινονται απο το "δεν με ενοχλει" μεχρι το πιο ακραιο "καλυτερα ετσι γιατι εχει feeling".
Εχω αυτη την εποχη στο αυτοκινητο κι εχω λιωσει το πρωτο των Doomsword το οποιο ειναι τιμιοτατο και αναπνεει η παραγωγη κλπ κλπ, αλλα "καλή" με την αντικειμενικη εννοια (οσο αυτη υπαρχει) σιγουρα δεν ειναι.
Το ιδιο με το Champion Eternal των Domine, με εχω πιασει πολλες φορες να αναρωτιεμαι αν θα ήταν καλυτερο ή αν θα εχανε το Feeling αν ειχε μια πιο γυαλισμενη παραγωγη οπως ειχαν στα επομενα albums.
On Topic απο μια αγαπημενη Ελληνικη μπαντα/αλμπουμ, η Οδυσσεια των Reflection πάσχει πολυ σε 2-3 τομεις με την παραγωγή να ειναι το νο1. Αλλο ενα καλο παραδειγμα που δεν με ενοχλει, ενω σιγουρα θα επρεπε.
Album που 'μετράνε' αλλά η παραγωγή τα χαντακώνει.
Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την προσέγγιση. Νομίζω στο πρώτο 'κλικ' μια παραγωγή που στον εκάστοτε ακροατή κάθεται καλά παίζει ρόλο για να συνεχίσει σε ένα νέο άκουσμα. Ειδικά με τους Domine έτυχε τότε στα πρώτα ακούσματα να μη μου 'κάθεται' η παραγωγή και έκανα καιρό ώσπου να πάρω την απόφαση και να τ ακούσω όπως πρέπει. Αντίστοιχα τότε πάνω κάτω νομίζω το Tales.. των Nocturnal Rites ακουγόταν πιο 'φιλικό' στα αυτιά μου.Aphelian έγραψε: ↑Παρ 27 Σεπ 2019, 14:59 Χμμμ, αυτο ειναι λιγο δυσκολο να απαντηθει απλα, γιατι νομιζω παιζει πολυ μεγαλο ρολο πως/ποτε το ακουσαμε. Δλδ μια "καινουρια" μπαντα στα αυτια μου δεν θα μπορεσω να την ακολουθησω αν εχει σάπια παραγωγη.
Πολλες "κακές" παραγωγες εχουν γινει βιωμα στα αυτια μας και πλεον κυμαινονται απο το "δεν με ενοχλει" μεχρι το πιο ακραιο "καλυτερα ετσι γιατι εχει feeling".
Εχω αυτη την εποχη στο αυτοκινητο κι εχω λιωσει το πρωτο των Doomsword το οποιο ειναι τιμιοτατο και αναπνεει η παραγωγη κλπ κλπ, αλλα "καλή" με την αντικειμενικη εννοια (οσο αυτη υπαρχει) σιγουρα δεν ειναι.
Το ιδιο με το Champion Eternal των Domine, με εχω πιασει πολλες φορες να αναρωτιεμαι αν θα ήταν καλυτερο ή αν θα εχανε το Feeling αν ειχε μια πιο γυαλισμενη παραγωγη οπως ειχαν στα επομενα albums.
On Topic απο μια αγαπημενη Ελληνικη μπαντα/αλμπουμ, η Οδυσσεια των Reflection πάσχει πολυ σε 2-3 τομεις με την παραγωγή να ειναι το νο1. Αλλο ενα καλο παραδειγμα που δεν με ενοχλει, ενω σιγουρα θα επρεπε.