Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

apeitharxos έγραψε: Σάβ 21 Σεπ 2019, 23:01 Εξαιρείται, στην συνθετική μετριότητα (πλην φυσικά των δύο πρώτων που ανέφερα), το today is a good day to die, το οποίο για εμένα είναι ίσως το μόνο που θα μπορούσε να συγκαταλλέγεται σε άλμπουμς όπως το Sign of the Hammer. Και κρίμα που επέλεξαν να μην έχει φωνητικά το συγκεκριμένο έπος...
Συμφωνώ ότι το Today is a good day to die έχει το ηχητικό ύφος που ταιριάζει στην εποχή Hail to England/Sign of the Hammer αλλά (κατά την άποψη μου) το κομμάτι δεν εξελίσεται ούτε έχει μουσική κορύφωση αλλά στα αυτιά μου ακούγεται σαν ένα χαλί επικής ατμόσφαιρας που λείπει το κύριο μουσικό θέμα. Ακόμη και χωρίς φωνητικά, φαντάζομαι τον Friedman πόσο όμορφα θα είχε "κεντήσει" ένα μουσικό κιθαριστικό θέμα πάνω στο υπάρχον υλικό του Today is a good day to die. Καλά, αν είχε και τον Adams να καταθέσει ψυχή, στυλ Defender, θα χέζαμε τα βρακιά μας από χαρά.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από apeitharxos »

Heddigan έγραψε: Κυρ 22 Σεπ 2019, 16:08 φαντάζομαι τον Friedman πόσο όμορφα θα είχε "κεντήσει" ένα μουσικό κιθαριστικό θέμα πάνω στο υπάρχον υλικό του Today is a good day to die. Καλά, αν είχε και τον Adams να καταθέσει ψυχή, στυλ Defender, θα χέζαμε τα βρακιά μας από χαρά.
Καλά, και ο Ross the Boss με σόλο όπως αυτό στο revelation, μας έχει κάνει να περπατάμε στην επιφάνεια της λίμνης της Γεννησαρέτ...Θα μου πεις, όπως είναι γραμμένο το κομμάτι, ο friedman ίσως να μπορούσε να το 'ντύσει' πιο ταιριαστά...
Όσο για το αν θα έβαζε φωνητικές γραμμές ο Adams σε αυτό το κομμάτι, νομίζω πως θα λύγιζαν σύμπαντα σε μια τέτοια περίπτωση...Και πρόσεξε, παρά το ότι είναι έτσι επικό, δεν έχει αυτό το πομπώδες στυλ όπως στο heart of steel, ή το the crown and the ring, που φέρνουν λίγο σε σαπουνόπερα...Είναι λιτό, δωρικό...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

GloryHammer - Legends from Beyond the Galactic Terrorvortex (2019)

Εικόνα

Ένα από τα πιο πρόσφατα αποκτήματα μου, το οποίο παίζει στο CD player μου αρκετά αυτό τον καιρό, εν όψει της συναυλίας (άντε να γουστάρουμε, ένας μήνα μένει). Η ιστορία του Angus McFife συνεχίζεται, το καλοπαιγμένο power metal καλά κρατεί, τα κλισέ κι οι τρολοαναφορές συνεχίζουν μια χαρά, είμαστε κομπλέ. Το narration πάνω στη συμφωνική power μουσική μου θύμισε Bal Sagoth, πολύ μπλιμπλίκι, κομμάτάρες το The Siege of Dunkeld, το Gloryhammer και το δωδεκάλεπτο έπος που όπως ορίζει το Codex:Power Metal πρέπει να ολοκληρώνει τέτοιου είδους αλμπουμς.

Από το booklet: This album is the 3rd in a series of 21 albums. Gloryhammer will be back sometime in the distant future with the upcoming 4th album "Return to the Kingdom of Fife".

Επειδή τέτοιες δηλώσεις/υποσχέσεις πρέπει να τις παίρνουμε μόνο στα σοβαρά, βλέπω αρκετά μεγαλεπίβολο το όραμα του Bowes για 21 albums. Δύσκολο εγχείρημα αλλά μπορεί μετά τον 5o/6o δίσκο, o Bowes με τον Winkler τα σπάσουν (για αλλάγη μουσικής κατεύθυνσης) και δημιουργηθεί μία δεύτερη μπάντα με άλλο όνομα (π.χ. GloryHammer of Fire) συνεχίζοντας το Fife Saga δισκογραφώντας παράλληλα (στο ίδιο ακριβώς μουσικό μοτίβο, κάτω από την ίδια δισκογραφική).
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

Η gloryhammer-ικη πτέρυγα του forgotten scroll στηρίζει το παραπάνω ποστ.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

theBox έγραψε: Δευ 23 Σεπ 2019, 18:39 Η gloryhammer-ικη πτέρυγα του forgotten scroll στηρίζει το παραπάνω ποστ.
Υπάρχει μη-gloryhammer-ικη πτέρυγα στο FS? :P
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

ναι.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από rbrigade »

Σαφής, λιτός, δωρικός.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Bathory - Blood Fire Death (1988)

Εικόνα

Κάθε συλλέκτης μουσικής έχει δίσκους που τους ξεχωρίζει στην υποληψή του ως διαμάντια που προσδίδουν λάμψη κι ολοκλήρωση. Το Blood Fire Death της μουσικής ιδιοφυίας, που μας άφησε νωρίς, είναι ένας οργασμός μουσικής πληροφορίας, έκστασης και συναισθημάτων. Τσεκάρει όλα τα κουτάκια του αριστουργηματικού έργου τέχνης, είναι δίσκος που τον κρατάω στα χέρια μου με δέος, θαυμάζω το αριστούργημα του Peter Nicolai Arbo, ζηλεύω τα Longswords που κρατάει ο Quorthon o Vvornth, κι ο Kothaar (αυτά είναι σπαθιά για metal φωτογράφιση κι όχι τα σπαθάκια από τα Jumbo στο Into Glory Ride), κι η ακροασή του είναι ιεροτελεστεία.

Ο Quorthon με τις τόσες ατέλειες στη φωνή, στo κιθαριστικό παίξιμο, ακόμη και στιχουργικά, αγγίζει την τελειότητα στο Blood Fire Death. Από το πρώτο χλιμίντρισμα που ακούγεται στο Odens Ride over Norldand μέχρι και το κλείσιμο του Blood Fire Death για 45 λεπτά οι Bathory μου επιβραβεύουν την ενασχόληση μου με την τεράστια οικογένεια της metal μουσικής.

Ο αγαπημένος Bathory δίσκος χωρίς απαραίτητα να είναι κι ο καλύτερος.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από apeitharxos »

Heddigan έγραψε: Τρί 24 Σεπ 2019, 17:55 Bathory - Blood Fire Death (1988)

Εικόνα

(αυτά είναι σπαθιά για metal φωτογράφιση κι όχι τα σπαθάκια από τα Jumbo στο Into Glory Ride), κι η ακροασή του είναι ιεροτελεστεία.
Να και σε κάτι που υπερτερούν οι bathory από τους manowar, έχουν πιο αληθοφανή σπαθιά στα εξώφυλλά τους...
Συγγνώμη φίλε μου που σχολιάζω κάπως 'άκομψα', φυσικά δεν σχολιάζω εσένα, καθώς υποκειμενικά είναι τα πάντα, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα την γενικότερη πεποίθηση πολλών ότι οι bathory θεωρούνται η καλύτερη επική μπάντα μετά τους manowar...Πιο πολύ σε viking metal φέρνει η φάση, παρά σε επικό metal...Τεράστια η διαφορά μεταξύ των δύο ειδών, σαν να συγκρίνουμε Βόρεια και Νότια Κορέα...
Να καταλάβω δηλαδή ότι οκ είναι επιρροή για τους warheart, για παράδειγμα, αλλά πρωτοπόροι του επικού metal, από πού και ως πού;
Καυτηριάζω με λίγα λόγια, και δεν αποδέχομαι, την γενικότερη πεποίθηση πολλών ότι μετά τους manowar, οι bathory...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

apeitharxos έγραψε: Τετ 25 Σεπ 2019, 02:55
Να και σε κάτι που υπερτερούν οι bathory από τους manowar, έχουν πιο αληθοφανή σπαθιά στα εξώφυλλά τους...
Συγγνώμη φίλε μου που σχολιάζω κάπως 'άκομψα', φυσικά δεν σχολιάζω εσένα, καθώς υποκειμενικά είναι τα πάντα, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα την γενικότερη πεποίθηση πολλών ότι οι bathory θεωρούνται η καλύτερη επική μπάντα μετά τους manowar...Πιο πολύ σε viking metal φέρνει η φάση, παρά σε επικό metal...Τεράστια η διαφορά μεταξύ των δύο ειδών, σαν να συγκρίνουμε Βόρεια και Νότια Κορέα...
Να καταλάβω δηλαδή ότι οκ είναι επιρροή για τους warheart, για παράδειγμα, αλλά πρωτοπόροι του επικού metal, από πού και ως πού;
Καυτηριάζω με λίγα λόγια, και δεν αποδέχομαι, την γενικότερη πεποίθηση πολλών ότι μετά τους manowar, οι bathory...
Σωστή η επισήμανσή σου, να προσθέσω κι εγώ. Το σχόλιο περί σπαθιών έγινε (α) για την καβλάντα, (β) αναφορά στη σύγκριση (που έχει γίνει άπειρες φορές στη metal κοινότητα) της αισθητικής του εξώφυλου Into Glory Ride με την μοναδική φωτογράφιση της μπάντας των Bathory.

Όσον αφορά τον ήχο, το status, την πορεία και το πόσο επηρέασαν οι δύο μπάντες δεν υπάρχει καμία σύγκριση, μήλα με πορτοκάλια.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Axel Rudi Pell - The Masquerade Ball (2000)

Εικόνα

Τον Axel τον πάω πολύ (σε αντίθεση με τον παπάρα των Guns N Roses) γιατί ενώ εμπίπτει στην κατηγορία των guitar hero bands οι δίσκοι του είναι απολαυστικό μελωδικό Hard n Heavy χωρίς φανφάρες ανούσιας τεχνικής στο παιξιμό του. Υπερπαραγωγικός με ποιοτική δισκογραφία, συνεργάστηκε με φωνάρες, κι ενώ είναι ωραίο παλικάρι δεν βάζει τον εαυτό του στα εξώφυλα των δίσκων του (όπως κάτι άλλοι μπουλούκοι).

Δεν έχω πολλά πράγματα από την πλούσια δισκογραφία του Axel, κάποια στιγμή θέλω να αποκτήσω τις δουλειές του με Jeff Scott Soto και Rob Rock, οπότε για την ώρα απολαμβάνω το The Masquerade Ball. Κολλητικός δίσκος που γούσταρα από το πρώτο άκουσμα, με ραδιοφωνικές στιγμές όπως το Voodoo Nights και Tear Down the Walls αλλά και μακρόσυρτα κομμάτια όπως το ομώνυμο ή το The Temple of the Holy που δεν θες να τελειώσει.

Φωνάρα ο Gioeli τον οποίο δεν τον είχα ξανακούσει, και φοβερή δουλειά στο rhuthm session από τον - πάντα δίπλα στον Axel - Volker Krawczak και τον - γύρνα πίσω στους Rage - Mike Terrana.

Διπλός δίσκος βινύλιο που αξίζει να μπει σε κάθε δισκοθήκη.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Judas Priest - Angel of Retribution (2005)

Εικόνα

Θυμάμαι τις αρχές της νέας χιλιετίας που ανακοινώθηκε η επιστροφή του Halford στους Priest. Ειδικά όταν έκαναν γνωστό πως γράφουν και καινούργιο δίσκο, ήταν το γεγονός που κυριαρχούσε στα μεταλλικά φόρα της τότε εποχής. Συζητήσεις επί συζητήσεων για το αν θα επιστρέψουν στον ήχο του Painkiller ή θα συνεχίσουν από το Demolition, αν θα ξεπεράσουν την επιτυχία του Brave New World ή θα πατώσουν όπως το St. Κατσαρόλι. Και λίγα χρόνια αργότερα, το Angel of Retribution ήταν από το δισκοπωλείο στο ράφι μου.

Χωρίς να φτάνει τις κορυφές του παρελθόντος, το Angel of Retribution είναι δίσκος που αν και ήθελε μερικές ακροάσεις παραπάνω, με κέρδισε απόλυτα. Πέρα από τα Priest classic κομμάτια Judas Rising και Hellrider γουστάρω τη southernίλα που βγάζει το Worth Fighting For και το opera experiment με το Lochness ήταν επιτυχές (τόσο επιτυχές που αργότερα μας φόρτωσαν ολόκληρο δίσκο - story for another time).

Ιδιαίτερα εκνευριστικό είναι το γεγονός πως ψάχνω στο booklet να βρω τα στιχουργικά credits τα οποία δεν αποδίδονται πουθενά. Λεπτομέρεια, αλλά μου αρέσουν τέτοιες πληροφορίες να τις έχω για να ξέρω ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να χώνει εδώ κι εκεί τίτλους από τα προηγούμενα albums των Priest (που το έχω ξαναδεί αυτό άραγε).
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Hell on Earth - I (2000)
Hell on Earth - II (2002)
Hell on Earth - III (2003)
Hell on Earth - IV (2005)
Hell on Earth - V (2009)


Εικόνα

Μου αρέσει η αποτύπωση μίας live συναυλίας σε καλή ποιότητα ήχου κι εικόνας, όπως επίσης συνεντεύξεις, rockumentaries, tour events, backstages, clips, making of κι άλλα τέτοια ωραία. Τα Hell on Earth DVDs τα παρέχουν όλα αυτά συν βυζιά (όχι μόνο στα εξώφυλλα).

Την εποχή που ακόμη ο κόσμος αγόραζε μουσικά DVD, τα οποία ήταν πανάκριβα, ένοιωθα ιδιαίτερη ικανοποίηση για το ποιοτικό και χορταστικό υλικό που αγόραζα. Ξεχωρίζω το ΙΙ που έχει την συναυλία στο Sao Paolo, μπροστά σε τριάντα χιλιάδες τρελαμένους fans.

Από τις μπάντες που έριξαν τόση δουλειά και βάρος στις live περιοδείες που για δεκαετίες κατέκτησαν πόλεις, με άξιοπιστο συστημα ηλεκτροδότησης, και διέδωσαν τη μουσική τους στα πέρατα του πλανήτη. Τα Hell on Earth αποτελούν παρακαταθήκη και κληρονομιά για κάθε Manowar fan κι ανυπομονώ να βγάλουν και την έκτη συνέχεια για το Final Battle.
Άβαταρ μέλους
Metal_Warrior
Δημοσιεύσεις: 1159
Εγγραφή: Τρί 02 Ιαν 2018, 19:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Metal_Warrior »

τι να λέμε, μνημεία
Άβαταρ μέλους
Starman
Δημοσιεύσεις: 1530
Εγγραφή: Παρ 02 Νοέμ 2018, 14:09
Τοποθεσία: ATHENS

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Starman »

Metal_Warrior έγραψε: Δευ 30 Σεπ 2019, 18:18 τι να λέμε, μνημεία
Πολιτιστική κληρονομιά καλύτερα. Ελπίζω ο [mention]rbrigade[/mention] να μη το δει αυτό. :D
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”