Νέοι & "γέροι". Το metal των δημιουργών σε βάθος χρόνου.

[Xstroyer]

"Το metal είναι μουσική για πιτσιρικάδες. Όλοι οι γερόλυκοι των 80s που για οποιοδήποτε λόγο το παλεύουν ακόμα (είτε γιατί «αυτό είναι η ζωή τους», είτε γιατί πρέπει να κολλήσουν τα τελευταία ένσημα πριν βγουν στη σύνταξη) είναι καταδικασμένοι να κυκλοφορούν ανέμπνευστες μετριότητες (ως και φόλες), με κάποιες λίγες προφανείς εξαιρέσεις γερόλυκων που «περνάνε δεύτερη νιότη» (π.χ. Satan, Accept) απλά να είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα [...]"

Με αφορμή αυτό το σχόλιο που γράφτηκε από άλλο χρήστη και τη γενικότερη άποψη που παρατέθηκε εκεί, ανοίγω ένα thread με μπάντες-albums (ενδεικτικούς τίτλους κυκλοφοριών) και να συγκρίνουμε τον καλύτερο δίσκο συγκροτημάτων στη πρώτη τους δεκαετία, στη δεύτερη, στη τρίτη και την after-all (αν υπάρχει δισκογραφική δουλειά), αλλά και τη γενικότερη παρουσία του κάθε σχήματος.

Σε κάθε μπάντα, η "δεκαετία" είναι κάτι σχετικό και τη ξεκινάμε περίπου ανάμεσα στη περίοδο που δημιουργήθηκαν και τον πρώτο δίσκο. Σε κάθε "δεκαετία" μπορεί να υπάρχουν και διαφορετικές περίοδοι.

Νομίζω πως θα έχει ενδιαφέρον αν βάλουμε ονόματα στο τραπέζι και δούμε τις αλλαγές σε διαφορετικά επίπεδα, όπως η έμπνευση, τo performance, η μουσική κατεύθυνση, η αποδοχή και τα δεδομένα της κάθε εποχής (κάτι, τρομερά σημαντικό για εμένα).

Βάζετε τις δικές σας μπάντες στο μοτίβο που μπαίνουν παρακάτω οι 2 πρώτες (SAXON, W.A.S.P.). Βρίσκω λογικό στις περισσότερες περιπτώσεις να προτιμηθεί η πρώτη δεκαετία-περίοδος, κάποιοι θα σταθούν σε αυτά που αναφέρθηκαν σε άλλο thread (τύπου "το metal είναι μουσική για πιτσιρικάδες"), αλλά όταν μπουν όλα στο "τραπέζι", έχει ενδιαφέρον η ευρύτερη προσέγγιση.

SAXON
Formed: 1978 | Debut album: 1979 | Active: Yes | Ever stopped? No
1η δεκαετία: Wheels of Steel, Strong Arm of the Law, Denim and Leather...
2η δεκαετία: Dogs of War, Unleash the Beast, Metalhead...
3η δεκαετία: Killing Ground, Lionheart...
After all: Call to Arms, Sacrifice...

Σταθερό ύφος σε βάθος χρόνου με μικρές αλλαγές "αναζήτησης" στη πρώτη δεκαετία. Η όποια αλλαγή ύφους στη πορεία, έχει να κάνει με τις αλλαγές μελών (διαφορετική συνθετική προσέγγιση, αλλά πάντα σε συγκεκριμένα πλαίσια) και την παραγωγή. Περνάνε τα χρόνια, αλλάζουν οι καταστάσεις και η αγορές (κυνήγησαν την επιτυχία στην Αμερική στη πρώτη δεκαετία, το κατάφεραν παροδικά με το λιγότερο καλό album: Crusader). Φρέσκο το heavy metal σαν μουσική φόρμα όταν δημιουργήθηκαν, αν έβγαζαν σήμερα εκείνα τα κομμάτια, ίσως να τους έλεγαν γραφικούς. Αλλά βγήκαν το 1980, 1981 και έγραψαν ιστορία.
Υπάρχει μεγάλη μερίδα κοινού που προτιμάει τη δεύτερη περίοδο των Saxon, η οποία ξεκινάει κάπου με την αποχώρηση του Graham Oliver. Λίγο πιο σύγχρονη, ανά στιγμές power-άδικη, την αγαπάνε οι Γερμανοί, την αγνοούν οι Αμερικάνοι.
Στη τρίτη δεκαετία, βγάζουν και τον πιο power-άδικο δίσκο τους (Lionheart) κάτι που οφείλεται και στον drummer (άλλη δυναμική), οπότε πάντα παίζουν και τον ρόλο τους οι μονάδες.

Συνεχίζουν ποιοτικά με κομμάτια εκπλήξεις ανά δίσκο. Συνεχίζω να βρίσκω πάθος στη παρέα του Biff, μετά από 20+ albums.

Αγαπημένη μου περίοδος: 2 πρώτες δεκαετίες. Λατρεύω γενικώς όμως και πάντα βρίσκω σπουδαίες στιγμές στα albums.

W.A.S.P.
Formed: 1982 | Debut album: 1984 | Active: Yes | Ever stopped? Υποτίθεται κανα-δυο χρόνια στα μέσα 90s, αν δεν κάνω λάθος, αλλά παπάρια...
1η δεκαετία: W.A.S.P., The Last Command, The Headless Children...
2η δεκαετία: Still Not Black Enough, K.F.D., Dying for the World...
3η δεκαετία: The Neon God, Dominator, Babylon...
After all: Golgotha

Ξεκίνησαν ως μπάντα-σοκ παίζοντας heavy metal, αλλά μπήκαν στη ταμπέλα του hair και glam metal και έχουν μείνει εκεί για κάποιους. Είναι γεγονός ότι αρέσουν περισσότερο σε τέτοιο κοινό, παρά σε "pure" metallers και δεν μπορώ να το καταλάβω. Ποτέ δεν το κατάλαβα. Αν και η πρώτη περίοδος είναι τα 3 πρώτα albums, στη δεκαετία μπαίνουν και The Headless Children, The Crimson Idol (οριακά), οπότε είναι ξεκάθαρο το peak σε αυτή τη περίπτωση.
Η δεύτερη δεκαετία είναι πειραματική και ξεκαθαρίζει τη μπάντα ως σχήμα του Blackie. Υποτιμημένο το Still Not Black Enough, διαφορετικό το K.F.D., συνδυασμός πρώτης περιόδου (3 πρώτα albums) με την δεύτερη περίοδο, τα υπόλοιπα. Εκεί, ξεχωρίζω ξεκάθαρα το Dying for the World, το οποίο λατρεύω.

Κολλάνε ένσημα πλέον, σε ύφος μανιέρα. Δεν βρίσκω το πάθος και τη λάμψη στο βλέμμα του Blackie πλέον - περισσότερο solo σχήμα είναι εδώ και πολλά χρόνια.

Αγαπημένη μου περίοδος: η δεύτερη της πρώτης δεκαετίας (οριακά, όπως είπαμε), δηλαδή Headless Children / Crimson Idol.

[CountRaven]

Πολύ ωραίο τόπικ. Θα συνεισφέρω μόλις καθήσω σε υπολογιστή.

[Priamos]

Εξω οι γεροι απο το metal!!!

[White Wolf]

Ειναι παρα πολλοι, πηγαινουν εκνευριστικα αργα και τα πι τους ειτε κολλανε στην εξοδο ειτε μπλεκονται μεταξυ τους και δημιουργειται μποτιλιαρισμα.
Θα αργησουν να βγουνε εξω απο το μεταλ...

[rbrigade]

Black Sabbath/Tony Iommi: Δεύτερη δεκαετία εξίσου ή και περισσότερο παραγωγική

Ρε σεις, την ίδια συζήτηση δεν την ξανακάναμε πρόσφατα; Και κάποιος ανέφερε Blackmore κτλ

[Xstroyer]

RIOT
Formed: 1975 | Debut album: 1977 | Active: Yes | Ever stopped? 2-3 χρόνια στα mid 80s
1η δεκαετία: Rock City, Narita, Fire Down Under, Restless Breed, Born In America
2η δεκαετία: Thundersteel, The Privilege of Power, Inishmore...
3η δεκαετία: Sons of Society, Through the Storm...
After all: Immortal Soul... RIOT V
Ιδιάζουσα περίπτωση, στην οποία υπάρχει μεγάλη μερίδα κοινού που δεν προτιμάει τη περίοδο που ήταν "πιτσιρικάδες", αλλά την επόμενη. Ή μάλλον, τις 2 επόμενες: Tony Moore-era και Mike DiMeo-era.
Aπό την άλλη, κάποιος θα μπορούσε να πει πως οι Riot της πρώτης περιόδου, είναι άλλη μπάντα σε σχέση με την περίοδο του Tony Μοοre... Και μετά, πάλι ξαναέγιναν άλλη μπάντα. Και κάπου εδώ, μπαίνει στην εξίσωση ο παράγοντας "μονάδα", αφού στα 2 Tony Moore albums υπάρχει ο Donnie Van Stavern ο οποίος δίνει σημαντικό credit (τα μισά κομμάτια είναι δικά του) και όταν φεύγει, αλλάζει αισθητά το ύφος της μπάντας και πάλι. Το Nightbreaker είναι μεταβατικό και στα καταπληκτικά The Brethren of the Long House, Inishmore βλέπουμε κάτι άλλο, που ξεφεύγει από τις προηγούμενες μορφές των Riot.

Στη πορεία, αλλάξαν επιπλέον τα πράγματα, σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα.

BLACK SABBATH
Formed: 1969 | Debut album: 1970 | Active: No | Ever stopped? Complicated
1η δεκαετία (οι πιτσιρικάδες): Paranoid, Master of Reality, Sabbath Bloody Sabbath...
2η δεκαετία (οι μεγάλοι): Heaven and Hell, Mob Rules, Headless Cross, Tyr...
3η δεκαετία (οι κουρασμένοι): Dehumanizer, Cross Purposes, Forbidden
After all (οι γέροι...): 13

H Aρχή των πάντων είναι ο ορισμός του diversity στο οποίο η αλλαγή των μελών είναι το κομβικό σημείο, παρότι ο βασικός συνθέτης είναι ο Iommi. H συνεισφορά των υπολοίπων ανα περίοδο, οριοθετούσε και τον ήχο της μπάντας, σε συνάρτηση με τις αλλαγές της μουσικής ανα τα χρόνια. Ξεκάθαρη η πρώτη περίοδος και η original σύνθεση - ένας να έφευγε, άλλαζαν τα πάντα. Αυτό φάνηκε κατευθείαν με το Heaven and Hell, σε συνδυασμό με τη συνθετική προσφορά του Dio και την παραγωγή του Birch. H δεύτερη περίοδος έχει περισσότερα σκαμπανεβάσματα στον ήχο, αλλά υψηλό επίπεδο μουσικής ποιότητας. Το Born Again είναι κυριολεκτικά άρρωστος δίσκος, ενώ ο Tony Martin έφερε δικά του στοιχεία, το πουκάμισο και διαφορετικού είδους μελωδία.

Στη τρίτη δεκαετία γίνεται πισωγύρισμα με το Dehumanizer, και μετά, ξανα πισωγύρισμα με Cross Purposes. Το ότι επανέρχεται ο Butler στο Cross Purposes, διαφοροποιεί λίγο το δίσκο σε σχέση π.χ. με το Headless Cross και υπάρχει "παλιακή" αύρα. Το Forbidden χαντακώθηκε από τη παραγωγή (είπαμε ότι παίζουν πολλά πράγματα ρόλο) αλλά και η κούραση.

Η αγαπημένη μου μπάντα.

Γιατί να το περιορίσουμε στο metal;

JOURNEY
Formed: 1973 | Debut album: 1975 | Active: Yes | Ever stopped? Late 80s to mid 90s
70s: Journey, Next, Infinity...
80s: Escape, Frontiers, Raised on Radio...
3η περίοδος: Η παύση
After all: Revelation, Eclipse...

Ψιλοζαβολιά, αφού η πρώτη δεκαετία θα μπορούσε να πιάσει και τα 80s (αν και έχει σημαντικές διαφορές π.χ. το Journey με το Frontiers), αλλά ας το αφήσω έτσι γιατί το ζητούμενο είναι το μετά. Tα albums από το Arrival και μετά, δεν είναι σαν κάποια παλιότερα, αλλά σίγουρα δεν είναι μουσική από κουρασμένα παλιόσκυλα.

[Scrollkeeper]

Το Forbidden χαντακώθηκε από τη παραγωγή (είπαμε ότι παίζουν πολλά πράγματα ρόλο) αλλά και η κούραση.

Τους μαγάρισε ο Ice-T

[SlayerKing]

και ας πάμε και σε άλλα είδη

ROTTING CHRIST
Formed: 1984 | Debut album: 1993 | Active: Yes | Ever stopped: No
1η δεκαετία : Thy Mighty Contract, Non Serviam
2η δεκαετία : Triarchy of the Lost Lovers, A Dead Poem, Genesis
3η δεκαετία : Theogonia, Aelo, Κατά τον δαίμονα εαυτού
After all : The Heretics

Δύσκολες εποχές για το black metal το 1984 πόσο μάλλον για μια ελληνική μπάντα.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να μάθουν να παίζουν και να βρουν τον ήχο τους, οπότε μετά απο πολλά demo, ένα πολύ promising ep και 9 χρόνια μετά την δημιουργία τους κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους.
Οριακά στην 1η δεκαετία τους βγάζουν 2 άλμπουμ τα οποία και τα 2 είναι κλασικά, τουλάχιστον για τον Ελληνα μεταλα
2η δεκαετία συνεχίζουν με πολύ καλές κυκλοφορίες όπως το Triarchy και το Dead Poem και κάνουν διάφορους πειραματισμους (ενδιαφέροντες κατά την άποψη μου) στα Sleep of the Angel, Khronos κλπ.
Στην 3η δεκαετία διαφοροποιούν τον ήχο τους και με album όπως τα Theogonia, Aelo φτάνουν στο απόγειο της εμπορικής επιτυχίας τους με το Κατά τον δαίμονα εαυτού 29 χρόνια μετά την δημιουργία τους
Στην 4η δεκαετία έχουν κυκλοφορήσει 2 αξιοπρεπή άλμπουμ, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο.
Overall στο σύνολο των κυκλοφοριών τους έχουν κάποια μέτρια άλμπουμ αλλά κανένα κακό, έγραψαν κάποια από τα καλύτερα τραγούδια τους την 3η δεκαετία τους και είναι σταθερά σε υψηλό επίπεδο μετά από τόσα χρόνια.

KREATOR
Formed: 1984 (as Kreator) | Debut album: 1985 | Active: Yes | Ever stopped: No
1η δεκαετία : Pleasure to Kill,Extreme Aggression, Coma of Souls
2η δεκαετία : Endorama,Violent Revolution
3η δεκαετία : Enemy of God, Phantom Antichrist
After all : Gods of Violence

Παρόμοια φάση με RC ξεκίνησαν με πολλά κλασσικά άλμπουμ, πειραματιστηκαν με θετικά και αρνητικά αποτελέσματα και γύρισαν σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά και συνέχισαν να το κάνουν καλά.. , αραιώνοντας με την πάροδο των χρόνων την συχνότητα των κυκλοφοριών τους !!
Overall έβγαλαν πολύ καλά άλμπουμ σε όλα τα στάδια της καριέρας τους και έχουν καταφέρει να έχουν τραγούδια που είναι all time classic, ακόμα και στα μετέπειτα άλμπουμ τους.

Υ.Γ. 2 Μήπως οι κάφροι μένουν νέοι για πάντα ?
Υ.Γ. 2 Μήπως οι πειραματισμοί παρατείνουν την έμπνευση του καλλιτέχνη ? (ή σκοτώνουν την μπάντα )
Υ.Γ. 3 Sorry για τυχόν λάθη το έγραψα στα γρήγορα απο την δουλειά.

[Xstroyer]

Βαδίζεις σε επικίνδυνα μονοπάτια. Θα έρθει ο [mention]rbrigade[/mention] και θα σου πει πως οι κάφροι είναι αχρείαστοι έτσι κ αλλιώς.

[Metal_Warrior]

Βαδίζεις σε επικίνδυνα μονοπάτια. Θα έρθει ο @rbrigade και θα σου πει πως οι κάφροι είναι αχρείαστοι έτσι κ αλλιώς.

και γω θα συμφωνήσω και μπορεί να πατήσω και καρδούλα

[CountRaven]

JOURNEY
Formed: 1973 | Debut album: 1975 | Active: Yes | Ever stopped? Late 80s to mid 90s
70s: Journey, Next, Infinity...
80s: Escape, Frontiers, Raised on Radio...
3η περίοδος: Η παύση
After all: Revelation, Eclipse...

Ψιλοζαβολιά, αφού η πρώτη δεκαετία θα μπορούσε να πιάσει και τα 80s (αν και έχει σημαντικές διαφορές π.χ. το Journey με το Frontiers), αλλά ας το αφήσω έτσι γιατί το ζητούμενο είναι το μετά. Tα albums από το Arrival και μετά, δεν είναι σαν κάποια παλιότερα, αλλά σίγουρα δεν είναι μουσική από κουρασμένα παλιόσκυλα.

Μπα δεν είναι ζαβολιά για μένα γιατί όπως έχω γράψει και σε άλλο τόπικ εγώ προσωπικά διαχωρίζω την 70ς περίοδο της μπαντάρας -και γενικά των μεγάλων AOR σχημάτων που είχαν 70ς παρουσία-.

Φυσικά και έχουν διαφορές το Journey με το Frontiers, οι Journey στα 70ς και κυρίως στο ξεκίνημα είχαν και κατά βάση μια Prog Rock οπτική στο υλικό τους.

Αν δούμε την πορεία τους γενικά μπορούμε να πούμε πως σε γενικές γραμμές ο πήχης ήταν πάντα αρκετά ψηλά, ακόμα και στην μετά - Arrival εποχή.

Την φυγή του Perry πάντως πιστεύω πως η μπάντα ποτέ δεν μπόρεσε να την διαχειριστεί απόλυτα.

[theBox]

Για να καταλαβω παντως...μια μπαντα απο 30αρηδες - 35αρηδες που κανει το ντεμπουτο της σημερα, θεωρειται "πιτσιρικαρία"; Το αναφερω αυτο για να τονισω οτι το θεμα δεν ειναι τοσο ηλικιακο, οσο "ποσους δισκους θα μου παρει να βγαλω ολους τους πιθανους συνδιασμους που εχω μεσα μου πριν αρχισω να ανακυκλωνομαι ασχημα".

[apeitharxos]

Για να καταλαβω παντως...μια μπαντα απο 30αρηδες - 35αρηδες που κανει το ντεμπουτο της σημερα, θεωρειται "πιτσιρικαρία"; Το αναφερω αυτο για να τονισω οτι το θεμα δεν ειναι τοσο ηλικιακο, οσο "ποσους δισκους θα μου παρει να βγαλω ολους τους πιθανους συνδιασμους που εχω μεσα μου πριν αρχισω να ανακυκλωνομαι ασχημα".

Για Ελλάδα το 30-35 είναι πιτσιρικαρία, για εξωτερικό αν δεις τους 20άρηδες-25άρηδες που ξεφυτρώνουν σε Ισπανία, Γερμανία, Λ. Αμερική, Σουηδία, επειδή έχω και πολλούς τέτοιους φίλους στο facebook, θα αρχίσεις να αναρωτιέσαι, εμείς εδώ είμαστε γηροκομείο σε σχέση με το νέο αίμα που βγαίνει εκεί.
Ως προς το β' σκέλος, πιστεύεις ότι είναι θέμα 'αλγορίθμου' συνδυασμών, ή το πώς αισθάνεσαι κάθε φορά όταν γράφεις νέα κομμάτια, το οποίο θα σε επηρεάσει και ανάλογα;

[CountRaven]

Πιστεύω και εγώ πως δεν είναι ηλικιακό το θέμα.

[theBox]

Ως προς το β' σκέλος, πιστεύεις ότι είναι θέμα 'αλγορίθμου' συνδυασμών, ή το πώς αισθάνεσαι κάθε φορά όταν γράφεις νέα κομμάτια, το οποίο θα σε επηρεάσει και ανάλογα;

Οχι ακριβως τοσο "ρομποτικα" οσο το παρουσιαζεις. Ειναι βασικα αυτο που εγραψα στο αλλο τοπικ το οποιο γεννησε αυτο εδω.

Το μουσικο λεξιλογιο...τα εκφραστικα μεσα αν θες, του καθε καλλιτεχνη ειναι λιγο ως πολυ πεπερασμενα. Εχει να κανει με τις επιρροες του, το τι μελεταγε κατα τα "χρονια σχηματισμου" του, το προσωπικο αισθητηριο του και φυσικα το ταλεντο ή/και την νοημοσυνη του (ή φαντασια του αν θες).

Αν λοιπον κανουμε την παραδοχη οτι συνεχιζει να κινειται στο ιδιο πανω κατω στυλ παντα, καποια στιγμη θα εξαντλησει αυτα "ειχε να πει", το προσωπικο μουσικο του statement ας πουμε, και οι μετεπειτα δουλειες θα αρχισουν να ακουγονται σαν παραλλαγες πραγμάτων που εχει ήδη γράψει. Αυτο ο ακροατης συνηθως το εκλαμβανει σαν "πτωση ποιοτητας" αργά ή γρηγορα. Σε καποιους παιρνει 3 δισκους να το παθουν αυτο, καποιοι χρειαζονται 7 κ.ο.κ.

Φυσικα η διαδικασια αυτη έχει τις εξαιρέσεις της, και καποιες φορες ειναι και αντιστρέψιμη, αλλα στατιστικα μιλώντας, αυτη ειναι γενικα η πορεια των πραγματων.