Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από apeitharxos »

Heddigan έγραψε: Πέμ 17 Οκτ 2019, 10:28

Ένα ξεχασμένο στη λήθη του Internet με το όνομα The Tomb. Μαζί με ένα φίλο από το fan club των Grave Digger και κάποια παιδιά από το σύνδεσμο της Προοδευτικής. Ήταν οπαδικό blog με ποδοσφαιρική/metal θεματολογία. Ωραία χρόνια.
Κορυδαλλιώτης θα είσαι, αν είσαι Προοδευτική, δεν εξηγείται αλλιώς...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

apeitharxos έγραψε: Κυρ 20 Οκτ 2019, 18:25 Κορυδαλλιώτης θα είσαι, αν είσαι Προοδευτική, δεν εξηγείται αλλιώς...
Ο μπαμπάς μου ήταν Κορυδαλιώτης και πήρα την σωστή οπαδική ανατροφή.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Black Label Society - Catacombs of the Black Vatican (2014)

Εικόνα

Ήταν η εποχή που είχα πορωθεί με τη σειρά Sons of Anarchy κι ήθελα να βάλω στις μουσικές μου επιλογές λίγη νότια stonerιά. Ρωτάω κάτι αλκοολικούς φίλους που έχω, μου λένε θα ξεκινήσεις με τον Zakk Wylde και τους Black Label Society. Πάω στο δισκάδικο, και δεν ήξερα τι να αγοράσω γιατί είναι και δραστήριος ο μούσιας - κάθε δύο χρόνια δίσκο. Βλέπω τα κρανία στο εξώφυλλο και την ονομασία Catacombs of the Black Vatican - τίτλος γάντι για μισανθρωπική unholy black κυκλοφορία - και τον τσιμπάω.

Σαν σχετικά άσχετος με το ιδίωμα, μπορώ να πω πως γούσταρα αρκετά. Όμορφες southern ροκιές με τον Wylde να κεντάει στην κιθάρα, εναλλαγές μελαγχολίας και ρεμπελοέξαρσης και γκρουβάτες καταστάσεις.

Η πρώτη μου επαφή με τους Black Label Society ήταν γουστόζικη. Δεν πρόκειται να αρχίσω να φοράω αμάνικο με σημαία του νότου, ούτε να υψώνω ποτήρια μπύρας στην υγειά του Trump, αλλά έναν ακόμη δίσκο θα τον τσιμπήσω στο μέλλον.

Το LP της συλλογής μου είναι limited και συνοδευόταν με 7ίντσο με δύο bonus κομμάτια.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από apeitharxos »

Heddigan έγραψε: Δευ 21 Οκτ 2019, 11:13 Ρωτάω κάτι αλκοολικούς φίλους που έχω
Προοδευτικάνος, Κορυδαλλιώτης στην καταγωγή, συμβουλεύεσαι αλκοολικούς φίλους, πολύ φίλος μου θα γίνεις εσύ, να το ξες...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

apeitharxos έγραψε: Δευ 21 Οκτ 2019, 14:02
Heddigan έγραψε: Δευ 21 Οκτ 2019, 11:13 Ρωτάω κάτι αλκοολικούς φίλους που έχω
Προοδευτικάνος, Κορυδαλλιώτης στην καταγωγή, συμβουλεύεσαι αλκοολικούς φίλους, πολύ φίλος μου θα γίνεις εσύ, να το ξες...
Έλα όποτε θες Δουβλίνο, κερνάω μπύρες.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Timo Tolkki's Avalon - Angels of the Apocalypse (2014)

Εικόνα

Από τα πιο ανούσια, βαρετά, τεμπέλικα κακογραμμένα άλμπουμ που έχω στη συλλογή μου. Συμφωνικό power που με συνθέτη, στιχουργό, παραγωγό τον απόλυτα συμπαθή στρατόσαυρό Tolkki κι ένα σωρό mainstream ονόματα της power metal σκηνής που μάζεψε η Frontiers. Έχει φάει ban από το cd player του αυτοκινήτου μου αφού υπάρχει κίνδυνος να αποκοιμηθώ στο τιμόνι.

Όσες φορές κι αν άκουσα το άλμπουμ, πραγματικά δυσκολεύομαι να βρω έστω κι ένα συμπαθητικό κομμάτι και το πιο απογοητευτικό είναι τις ερμηνείες των συμμετεχόντων Lione, Floor Jansen, DeFeis (όχι ότι είχα κάποια προσδοκία εδώ με βάση τα τελευταία δείγματα), ο Zak Stevens (κι εσύ ρε Ζαχαρία;), τις βρίσκω τραγικές (με εξαίρεση ίσως την Simons αλλά klein mein...)

Παρά την απογοήτευσή μου με το Angels of the Apocalypse, η αξία του Timo Tolkki δεν αλλάζει στη συνείδησή μου, αλλά ρε διάολε τόσοι φτασμένοι καλλιτέχνες μαζί, χρήματα ξεπλένανε στη Frontiers με αυτό το δίσκο;
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Arch Matheos - Winter Ethereal (2019)

Εικόνα

Με τους Fates Warning δεν έχω πολύ σχέση, αφού τους άφησα από τότε που ξύπνησαν τον φρουρό. Πάραυτα, τους μουσικούς που πέρασαν από τη μπάντα τους σέβομαι αφού τους έχω συναντήσει αρκετές φορές σε άλλα μουσικά projects κι εκτιμώ ιδιαίτερα τη δουλειά τους. Όπως και να έχει το θέμα, διάβαζα πριν από λίγο καιρό το παρακάτω review

https://www.forgotten-scroll.net/metal- ... -ethereal/

και σκέφτομαι - καλά τα λέει ο μπάρμπας, τίμιος. Ψήθηκα λοιπόν και πρόσθεσα στην επόμενη τότε παραγγελία μου το Winter Ethereal. Ύστερα από τις πρώτες ακροάσεις οι ισχυρισμοί του review επιβεβαιώθηκαν ακόμη περισσότερο. Τρομερός δίσκος, από εκείνους που η διάρκεια 1 ώρας και 8 λεπτών δεν είναι αρκετή.

Οι John Arch και Jim Matheos αποδίδουν στο έπακρο το πεμπτουσιώδες τετράπτυχο της μουσικής, δηλαδή ρυθμική ηχητική πληροφορία - επικοινωνία - δημιουργία συναισθημάτων - διάθεση επανάληψης. Μάζεψαν κι όλα τα απανταχού μέλη της οικογένεια Fates Warning, έφεραν και τις μορφάρες από το χώρο του τεχνικού thrash, θα έκαναν και κανένα μπάρμπεκιου με μπιφτεκάρες και κρασιά, κι έβγαλαν την απίστευτη δισκάρα που δε λέει να ξεκολλήσει από το CD player μου.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Cloven Hoof - Eye of the Sun (2006)

Εικόνα

To άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2006 σε CD αλλά το αγόρασα πριν από λίγα χρόνια όταν το κόπιαρε σε βινύλιο η Γερμανική High Roller, με σωστό εξώφυλλο και logo. Οι Cloven Hoof μετά τις επιτυχίες στα 80s εξαφανίστηκαν και δεκαπέντε χρόνια μετά ο Lee Payne ακολουθεί τη "συνταγή της επιτυχίας" των 00's που λέγεται reunion (resurrection στην περίπτωσή μας γιατί ο μόνος αυθεντικός Σχισμενοποδαράς είναι ο Payne).

To είχα ξαναγράψει, πως όταν μία μπάντα έχει να κυκλοφορήσει δίσκο από εποχές ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ και μετά από δεκαπέντε είκοσι χρόνια με μέλη απ’ το πουθενά κάνουν reboot, βάζω στην άκρη το ένδοξο παρελθόν και ξανά συστήνομαι μαζί τους. Αν βγάλω από την κεφάλα μου συγκρίσεις του Russ North με τον μπόντζόβι Matt Moreton και ξεχάσω λίγο το παρελθόν, βρίσκω το Eye of the Sun διασκεδαστικό δίσκο (Cloven Hoof ≠ κακός δίσκος) που γουστάρω να τον βάζω να παίζει (αρέσει και στη σύζυγό μου που γουστάρει τις μοντερνιές που βγήκαν στα 00s).

Ο Payne θα μπορούσε να κυκλοφορήσει το δίσκο ως solo (τα μέλη που μάζεψε δεν είχαν την παραμικρή συμμετοχή εκτός από ένα credit που παίρνουν στο Eye of the Zombie - το πιο αδύναμο κομμάτι του δίσκου κατ’ εμέ) - αλλά πρέπει να ζήσει ο άνθρωπος. Στην τελική, κομμάτια σαν το Inquisitor, Eye of the Sun, Absolute Power και Angels in Hell μια χαρά συνεχίζουν την βαριά ιστορία των Cloven Hoof.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Priamos »

Arch/Matheos δεν το έχω εμπεδώσει, γιατί δεν το έχω αγοράσει ακόμα, αν και το έχω ακούσει αρκετές φορές. Η εντύπωση μου είναι ότι μοιράζεται ανάμεσα σε μέτρια και αριστουργηματικά κομμάτια (όπως το Vermillion moons που ανοίγει το άλμπουμ και είναι μέσα στα δυο-τρια αγαπημένα μου για φέτος), αλλά συνολικά είναι όσο πιο πιστό στο πνεύμα και τον ήχο του Awaken the guardian γίνεται, 30 φεύγα χρόνια μετά. Θα το αγοράσω σίγουρα για να το απολαύσω όπως του αξίζει, και σίγουρα θα καταλήξει ψηλά στις φετινές λίστες μου.
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Manilla Road - Atlantis Rising (2001)

Εικόνα

To Atlantis Rising κατέχει (και θα κατέχει) την κορυφαία θέση στην καρδιά μου από μουσικά έπη που μας χάρισαν οι Manilla Road. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, ακόμη κι αν ο Mark Shelton, σαν Lich King, σηκωθεί από τον τύμβο που αναπαύεται και μαζί με τον Mumm-Ra, τον Skeletor και τον Hordak φτιάξουν μπάντα και κυκλοφορήσουν καινούργιο δίσκο.

Αντιλαμβάνομαι πως αντικειμενικά οι 80s κυκλοφορίες του συγκροτήματος, από Crystal Logic μέχρι Mystification κατέχουν κυρίαρχη θέση στην καρδιά των οπαδών, όμως για μένα το Atlantis Rising ήταν ο δίσκος που όχι απλά με έμπασε στον κόσμο των Manilla Road, αλλά μου άνοιξε τους ορίζοντες στον μυσταγωγικό επικό χώρο που ταίριαξε τόσο όμορφα εδώ και δεκαετίες με τη metal μουσική και της φανταστικής dark horor μυθοπλασία των Lovecraft, Howard, Smith, Blackwood, Derleth και τόσων άλλων.

Πολλοί φαντάζομαι, στην περίοδο της εφηβείας σας στα 90s (ή όποτε την περάσατε) αγοράσατε κάποιο άλμπουμ γιατί σας τράβηξε την εντύπωση το εξώφυλλο, το logo ή όνομα της μπάντας, ο τίτλος του δίσκου, χωρίς να έχετε ιδέα τι παίζει με τη μουσική. Στη δική μου εφηβεία με τους Manilla Road είχε συμβεί κάτι παρόμοιο από την απέναντι πλευρά. Έβρισκα το όνομα τελείως ηλίθιο κι αταίριαστο για metal μπάντα (εξακολουθεί να μη μου αρέσει το όνομα), γεγονός που με εμπόδιζε να ξοδέψω χρήματα για να αποχτήσω κάποιο άλμπουμ τους (παρά τις προτροπές φίλων και συγγενών). Λίγα χρόνια αργότερα κάποιος συμφοιτητής μου, ως ευγνωμοσύνη για κάποια βιβλία που του δάνεισα, μου χάρισε το Atlantis Rising.

Πριν ακόμη το βάλω το CD να παίξει, μου είχε τραβήξει την προσοχή το booklet που ήταν πηγμένο σε εισαγωγικό storyline και προχώρησα τους στίχους. Αφού καταβρόχθισα την ιστορία που έπλεξε ο Shelton, με Παλαιούς, Λεμούριους, Ασγκαρντιανούς, Ποσειδώνες και Τρίτωνες βάζω τη μουσική να παίξει και παθαίνω πλάκα. Μπαίνει το εναρκτήριο Megadolon και ξεχνάω τις γερμανικές powerιές, τα στρουμφομέταλ των Σκανδιναβών, τις καφρίλες και βοθρίλες, το "είμαστε μπίχλα" NWOBHM κι ανακαλύπτω έναν underground ήχο που είναι πολύ τεράστιος για να μείνει κρυμμένος στο υπέδαφος.

Είκοσι χρόνια αργότερα, έχοντας ακούσει άπειρες φορές το Atlantis Rising, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα κομμάτια σαν καλύτερο ή χειρότερο. Όλα έχουν τον λόγο ύπαρξής τους στην ιστορία που αφηγείται η βρώμικη φωνή του Shelton με την κιθάρα, το μπάσο και τα τύμπανα να ζωγραφίζουν την ανάδυση της Ατλαντίδας.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8724
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

στηρίζω αυτοκολλητάκι με τιμούλα.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Zippo190 έγραψε: Παρ 25 Οκτ 2019, 20:20 στηρίζω αυτοκολλητάκι με τιμούλα.
Εννοείται, ειδικά εκείνα που η τιμή ήταν ακόμη σε δραχμές.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Heddigan έγραψε: Παρ 25 Οκτ 2019, 20:30
Zippo190 έγραψε: Παρ 25 Οκτ 2019, 20:20 στηρίζω αυτοκολλητάκι με τιμούλα.
Εννοείται, ειδικά εκείνα που η τιμή ήταν ακόμη σε δραχμές.
Και που για να τα ξεκολλήσεις έπρεπε να χαλάσεις μισό μπουκάλι οινόπνευμα και μισό ρολο χαρτί κουζίνας, μόνο κ μόνο για να αφήσουν μια θαμπάδα :pasok:
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από LuciferSteele »

γιαυτό ποτέ δεν αφαιρούμε τα οποιαδήποτε αυτοκόλλητα!!!
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Rage - The Devil Strikes Again / Destruction - Second to None (2016)

Εικόνα

Ένα 7ιντσο split με δύο κομμάτια από τις ναυαρχίδες της Nuclear Blast. Το The Devil Strikes Again, old school Rage με φοβερή ανανέωση που έφερε ο Μανιατόπουλος με τον Rodriguez. Το Second to None είναι διασκεδαστική thrashia με αρκετά έξυπνους στίχους.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”