Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Avenger - Prayers of Steel (1985)

Avenger - Depraved to Black (1985)


Εικόνα

Πολύ πριν οι γνωστές metal διαδικτυακές εγκυκλοπαίδειες κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη, υπήρχαν ατομικά projects όπως ο Brian Russ και το speed-n-power. Ειδικά το speed-n-power αποτελούσε προσωπική αδυναμία μου, παρά την άθλια αισθητική λες και το είχε σχεδιάσει φοιτητής από το ΙΕΚ Άλφα Θεσσαλονίκης γράφοντας HTML 1.0 σε BBEdit. Σε εκείνη την ιστοσελίδα (που πρόσφατα μας άφησε χρόνους), ανακάλυψα για πρώτη φορά πως οι αγαπημένοι μου Rage, είχαν ξεκινήσει σαν Avenger και μάλιστα είχαν κυκλοφορήσει άλμπουμ και EP.

Οι πρώιμοι Rage, στην μετ’εφηβική τους πορεία ζωστήκαν με αλυσίδες και φυσεκλίκια και κίνησαν για την οργισμένη εκδίκηση κατά της αγαμίας (η λέξη virgin αναφέρεται σε πέντε από τα τραγούδια τους, κάτι ήθελε να πει ο Peavy).

Το Prayers of Steel είναι δίσκος που βγάζω γούστα όταν είμαι σε γερμανικό speed eightίλα mood, στέκεται δίπλα στα πρώτα Rage, με πασιφανή τα σημάδια συνθετικής και μουσικής απειρίας. Περιέχει όμως κομμάτια που έχουν να πουν πράγματα. Το Prayers of Steel είναι ύμνος (ειδικά η '94 εκδοχή με ένα κλικ πιο κάτω τα γκάζια και τη γρεζάτη φωνή του Wagner), θα μπορούσε να ήταν μόνιμα στο συναυλιακό σετ των Rage. To Battlefield, το Adoration, Faster than Hell, Depraved to Black, μουσικές δημιουργίες που φώναζαν από μακριά για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Το διπλό CD της συλλογής μου είναι από το box Early Years, περιέχει το EP Depraved to Black, demo εκδόσεις κι ακυκλοφόρητα εκείνης της περιόδου.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Blackwinged »

Heddigan έγραψε: Τρί 19 Νοέμ 2019, 20:40 Destruction - Eternal Devastation (1986)

Εικόνα

Τις παλιές καλές εποχές η μουσική ήταν αφορμή για οπαδικές κόντρες, λεκτικές διαμάχες, πεσίματα και ξύλο. Σήμερα τα πράγματα έχουν φλωρέψει, τείνει να εξαλειφθεί ακόμη και το διαδικτυακό λεκτικό χέσιμο, όταν θα βγάλουν οι Metallica έναν ακόμη αμφιλεγόμενο δίσκο ή ποιο θα πρέπει να είναι η σωστή lineup σειρά στο Rockwave. Τις παλιές λοιπόν καλές εποχές, οι καλύτερες κόντρες ήταν μεταξύ οπαδών της ίδιου genre αλλά με ουσιαστική διαφοροποίηση όπως Αμερικάνοι thrashaδες vs Ευρωπαίων. Οι Bay area thrash με τους οπαδούς του τευτονικού thrash τις βγάζαν έξω να τις μετρήσουν (για δισκάρες λέμε). Νικητής ήταν πάντα το χόρτο κι η συμφιλίωση υπό το σύνθημα "το Thrash μας ενώνει, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι".

Ένα από τα δυνατά χαρτιά του γερμανικού thrash είναι το Eternal Devastation. Κάποιες στιγμές αδυνατώ να πιστέψω ότι οι Destruction, μία απόλυτα υπερτιμημένη μπάντα (κατά την αποψή μου), έβγαλαν έναν τόσο καλό και περίεργο (weird) δίσκο. Ριφάρες, σολίδια, δύναμη, τρέλα και thrash ύμνοι όπως το υπερκλασσικό Curse the Gods, Life Without Sense, Eternal Ban αλλά και τα υπόλοιπα (Confused Mind - απίστευτο κλείσιμο).

Ότι έχω ακούσει κι έχω συλλέξει από Destruction (λίγα πράγματα) τα θεωρώ μετριότητες κι ο Schmier μου βγάζει μία αντιπάθεια (να πω την αλήθεια ότι στο backstage στο live των Overkill που τον πέτυχα για μία στιγμή ήταν ευγενέστατος), αλλά το Eternal Devastation είναι thrash διαμάντι που περήφανα λαμβάνει τη θέση του στη δισκοθήκη μου.
Πωωωωω το θυμάμαι σαν τώρα... παιδάκι/χωριατάκι στα Γιάννινα και είχα μπει στο metal.. Κανονικά και παραδοσιακά με Live After Death, Hail to England και λοιπά.. Μου λέει τότε ο Κοσμάς, ο μεγαλύτερος και μέντορας των μικρότερων. "Πήγαινε και αγόαρσε το Metal Hammer, έχει δύο κορυφαίους δίσκους. Έτσι για να μπαίνεις και σε άλλα μονοπάτια". Ένας ήταν αυτός και το άλλο ήταν το We Have Arrived από Dark Angel... Είχα πάθει την πλάκα μου τότε... Τι απίστευτος δίσκος είναι αυτός. Οι συνθέσεις, η παραγωγή, οι αποδόσεις.. ΚΑΙ τα δύο, από το 2007 που οδηγώ, τα έχω στο αυτοκίνητο... Ο ήχος αυισοπρίονο που πολλοί blackmetallers επόθησαν, αλλά απέτυχαν να τον επαναλάβουν.. Ο ορισμός του no filler δίσκου... .....CUUUUUUUURSE THE GODS....!!!
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από LuciferSteele »

το αιώνιο μυστήριο με τον Peavy είναι πως κατάφερε από τα έπη των Avenger να πάει σε κάτι χτυπητά χειρότερο όπως τα δύο πρώτα Rage. ευτυχώς μετά έστρωσε το πράμα με θριαμβευτικά αποτελέσματα
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

LuciferSteele έγραψε: Σάβ 23 Νοέμ 2019, 17:50 το αιώνιο μυστήριο με τον Peavy είναι πως κατάφερε από τα έπη των Avenger να πάει σε κάτι χτυπητά χειρότερο όπως τα δύο πρώτα Rage. ευτυχώς μετά έστρωσε το πράμα με θριαμβευτικά αποτελέσματα
Διαφωνώ για το πρώτο Rage, to Reign of Fear είναι τίμια δισκάρα. Το Execution Guaranteed όντως δεν παλεύεται, θα τα πούμε σύντομα για αυτό.

Excalibur - Until Morning Breaks (1997)

Excalibur - Redreamer (1998)


Εικόνα

Δύο αγαπημένα demo από μία άγνωστη και ξεχασμένη μπάντα από τη Σουηδία. Έχοντας έρθει σε επαφή με τον Stefan Zell, τον τραγουδιστή των Wolverine, πήρα το email του Henrik Petterson (κιθαρίστα και βασικό συνθέτη των Excalibur) κι επικοινώνησα μαζί του για να αποκτήσω τα πολυπόθητα demos. Τα δύο μυνήματα που ανταλλάξαμε δίνουν όλο το background story.

Hello Henrik,

Stefan (Zell) gave me your email address, regarding your old band Excalibur. Back in late 90s, I downloaded some (low bit rate) mp3 samples from a website which I found them pretty interesting. A few weeks ago, I visited by accident your MySpace and had the chance to listen again to some of your demo songs (good quality this time). First of all, I would like to say that you did some amazing work and don’t understand why you never had an official release.

According the metal-archives you released four demos (Excalibur, Soundtrack of the Gods, Until Morning Breaks, Redreamer). Here in Ireland I work (partially) as DJ and among my set lists always playing hidden diamonds of power metal. So, is it possible to purchase the demos in CD format? I am happy to send money in any bank account and cover the demos’ and shipping cost (to Dublin).

Thanks a lot!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hello

First of all I would like to thank you for your kind words! The band was disbanded pretty much after the Redreamer demo was recorded back in ´99. Mainly because of dificulties finding av proper singer in the small town area where we lived at the time. Stefan Zell was only assigned for that very recording. I had never imagined someone showing interest in the material some 17 years later. The first txo demos (Excalibur/Soundtrack of our gods) were only available on cassette and are frankly of very poor quality in all aspects. The later two were recorded on CD though. If you provide with me with yor address I'll search through my drawers and see what I can find.

Thanks for your interest!

Henrik


Για την ιστορία, ο Henrik μου έστειλε τα demos εντελώς δωρεάν (ούτε καν τα μεταφορικά δεν ήθελε), μαζί με μπόλικο υλικό (στίχους, φωτογραφίες και χειρόγραφες ταμπλατούρες) από το αρχείο του, προκαλώντας στον Heddigan δάκρυα συγκίνησης.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Priamos »

Χαχα...σε παρασυραμε στις underground-ιες! Για βαλε κανα δειγμα, γιατι μου ειναι παντελως παναγνωστοι (πλεονασμος).
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Priamos έγραψε: Κυρ 24 Νοέμ 2019, 15:58 Χαχα...σε παρασυραμε στις underground-ιες! Για βαλε κανα δειγμα, γιατι μου ειναι παντελως παναγνωστοι (πλεονασμος).
Χαχα :D συγκυρία ήταν, η σειρά παρουσιάσης προκύπτει από αλγόριθμο.

Δεν νομίζω να υπάρχει τίποτε online από δαύτους, η MySpace σελίδα τους δεν υπάρχει πια και δεν βρήκα κάτι άλλο.
Άβαταρ μέλους
Metal_Warrior
Δημοσιεύσεις: 1159
Εγγραφή: Τρί 02 Ιαν 2018, 19:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Metal_Warrior »

μουσικά τι λένε;
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Metal_Warrior την Κυρ 24 Νοέμ 2019, 17:24, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Ναι, οι συνθέσεις τους είναι καλοπαιγμένο power στο στυλ των Brainstorm κι ειδικά στο Redreamer με τον Zell στα φωνητικά, θα μπορούσαν άνετα να είχαν βρει το δρόμο τους σε μία κυκλοφορία της τότε εποχής.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Bolt Thrower - Honour Valour Pride (2001)

Εικόνα

Υπηρέτησα στο σώμα πεζοναυτών, τα πράσινα μπερέ, Θαρσειν Χρη κι άλλα τέτοια, στη 32 ΜΠΠ στη Λάρισα. Σαν καλά κομάντο που είμασταν, όπου κι αν πηγαίναμε τροχάδην ή βάδην, λέγαμε συνθήματα για καράβια και κεριά. Αν ήμουν διοικητής στη μοίρα, θα έβαζα στη ημερησία διάταξη να παίζει το Honour Valour Pride από τα ηχεία του στρατοπέδου και το απόγευμα μαραθώνιοι Warhammer 40K miniatures strategy, για σωστό σφυριλάτισμα ηθικού των πεζοναυτών.

Μία ακόμη φοβερή δισκάρα από τις ειδικές δυνάμεις του death.

"As man casts one last shadow
onto stone fields of the forgotten
overgrown ruins now
that fall into rank no longer...
HONOUR - The fallen brave
VALOUR - With their lives they gave
PRIDE - That will never fade
We still remember"
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Rage - Execution Guaranteed (1987)

Εικόνα

Μεγαλώσαμε με τσιρίδες. Γερμανικές metal τσιρίδες κι εκείνες της μαμάς. Στο Execution Guaranteed όμως, σε πολλά σημεία αναπολούσα τις τσιρίδες της μαμάς παρά του Peavy, οπότε κάτι δεν μου κάθεται καλά με αυτό το άλμπουμ. Κακό δεν είναι, χμ... μέτριο ίσως, για Rage (έστω και πρώιμους) ναι. Σε αντίθεση με κάποιους φίλους μου, δεν κόβω φλέβες - κι είμαι ακόμη ζωντανός, ειδικά αν το βάλω στη σύγκριση με τα υπόλοιπα άλμπουμ της πρώτης περιόδου.

Καλές, έως πολύ καλές στιγμές υπάρχουν, Before the Storm, Deadly Error, Mental Decay, αλλά πιο πολύ με κερδίζει η νοσταλγία που με διαχέει όταν τον ακούω παρά η μουσική αξία των κομματιών.

Στη συλλογή μου έχω την επανέκδοση της Noise με γαμάτα bonus live tracks από τα κομμάτια των επόμενων άλμπουμ, και το διπλό CD του Early Years Boxset με την original μίξη και τη remastered.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Cloven Hoof - Who Mourns for the Morning Star (2017)

Εικόνα

Άλμπουμ που τιτλοφορείται με ερώτηση. Για κάτι ψυχαναγκαστικούς σαν κι εμένα, κάτι τέτοια είναι αγχωτικά. Ποιος θρηνεί για το άστρο της αυγής; Είναι ρητορική ερώτηση, κρίσεως, φιλοσοφική, πρέπει να ακούσω το άλμπουμ και να στείλω την απάντησή μου στον Payne;

Αφού έγραψα τα σωψυχά μου, δισκάρα το Who Mourns for the Morning Star, το έβαλα και στο top 30 της δεκαετίας με περίσσεια περηφάνεια. Με (έναν ακόμη) καινούργιο τραγουδιστή - ωραία φωνή, τον Luke Hatton, αλλαγές και στις θέσεις 4 και 2, οι Cloven Hoof συνεχίζουν την παράδοση που ξεκίνησε ο Ajax για την ανάδειξη και καταξίωση ταλαντούχων παιχτών.

Ο δίσκος μου αρέσει από την αρχή μέχρι το τέλος, είναι από τις περιπτώσεις που δεν θέλω να ξεχωρίσω κομμάτια αφού το σύνολο είναι πολύ δυνατό και χαίρομαι που δεν έχει εφευρεθεί skip button για το πικάπ.

Πορτοκαλί βινύλιο γιατί στηρίζω τη θετική ενέργεια και το γεγονός ότι ήταν ένα ευρώ φθηνότερο από το μαύρο.
Άβαταρ μέλους
Metal_Warrior
Δημοσιεύσεις: 1159
Εγγραφή: Τρί 02 Ιαν 2018, 19:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Metal_Warrior »

τόσο καλό ρε; ούτε μπήκα στον κόπο να ακούσω με βάση τα προηγούμενα. Θα τσεκάρω αν είναι
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Metal_Warrior έγραψε: Πέμ 28 Νοέμ 2019, 23:38 τόσο καλό ρε; ούτε μπήκα στον κόπο να ακούσω με βάση τα προηγούμενα. Θα τσεκάρω αν είναι
Ναι, το γουστάρω πολύ αυτό το δίσκο. Κοπιάρει πολύ Priest σε κάποια σημεία (και ποιος δεν το έχει κάνει), αλλά δώσε του μία ευκαιρία και θα ανταμοιφθείς.

Helloween - Pumpkins United (2017)

Εικόνα

Σεπτέμβριος του 2007, οι Helloween με τους Gamma Ray δίνουν συναυλία στην Αθήνα. Τεράστιο live από τους μπαμπάδες του ευρωπαϊκού power. Οι δύο πιο έντονες αναμνήσεις από εκείνη τη νύχτα ήταν: το encore με όλα τα μέλη των Helloween/Rays επί σκηνής να παίζουν το I Want Out και το Future World, και το μπαμπάτσικο βρώμικο που τσάκισα μετά τη συναυλία.

Η επανένωση των κολοκυθάδων είχε μπει στο αυλάκι και δέκα χρόνια μετά, Pumpkins United και περιοδεία. Το 10ιντσο 45άρι έχει μόνο ένα κομμάτι που έγραψαν για να γιορτάσουν τo reunion, ψιλοgeneric helloween κομμάτι που κρύβει κάτι από τις εποχές των Keepers.
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από rbrigade »

2-3 κομματάκια είναι το Clovenhoof. Απλά αξιοπρεπές
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Blind Guardian - Legacy of the Dark Lands (2019)

Εικόνα

Η ενασχόληση με τη μουσική αποτελεί και διαδικασία κοινωνικοποίησης. Ακούμε τη μουσική που γουστάρουμε, αλλά νοιώθουμε την ανάγκη να τη μοιραστούμε και με τους γύρω μας, να τη σχολιάσουμε, να την κράξουμε ή να την αποθεώσουμε. Οι Blind Guardian από το Night at the Opera (μη πω από το Nightfall), έχουν πάψει να είναι η ιερή αγελάδα και κάθε νέα τους κυκλοφορία περνάει από το κόσκινο της σκληρής κριτικής με φαινόμενα απαξίωσης (ειδικά με την μούφα του κόκκινου καθρέφτη).

Το orchestral project για το οποίο μας πρήζουν τα μπελερίνια εδώ κι είκοσι χρόνια, επιτέλους έγινε πραγματικότητα. Στους Blind Guardian, όπως και στις γυναίκες, λειτουργώ με το κάτω το κεφάλι, οπότε είχα προπαραγγέλει το αλμπουμ σε digipack και earbook εκδόσεις. Επιτέλους κρατώ το CD που περιέχει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της αγαπημένης μου μπάντας, ένα μουσικό project που αποπερατώθηκε μετά από δεκαετίες από την ανακοίνωσή του (έργο ελληνικού δημοσίου). Ημέρες πριν ακόμη πάρω το CD στα χέρια μου, έχω διαβάσει κριτικές, reviews, previews, απόψεις κι όλες συμφωνούν σε ένα πράγμα. Είναι βαρετό, είναι κουραστικό, είναι πήχτρα στη φανφάρα.

Άγχος με έχει καταβάλει. Είναι δυνατόν να είναι τόσο μαλακία; Το single δεν ήταν τόσο κακό. Μήπως υποβάλω τον εαυτό μου σε αυθυποβολή κι αποφασίζω defacto να μου αρέσει οτιδήποτε φέρει το logo των βάρδων; Σύγχυση επικρατούσε μέσα μου. Είχα να νοιώσω τέτοιες καταστάσεις από το Γυμνάσιο που σιχαινόμουν να χέσω στις τουαλέτες του σχολείου κι έκανα κάθε φορά στο μαντραπήδα στο διάλειμμά να πάω στην τουλέτα του σπιτιού μου.

Και ναι, είναι βαρετό, κουραστικό, πήχτρα στη φανφάρα, είναι αναπάντεχα τραγικά κακό, ακόμη και για soundtrack με συνοδεία ορχήστρας. Για είκοσι χρόνια ζούσαμε στην ελπίδα ότι οι παλιοί καλοί βάρδοι θα επιστρέψουν. Είχα φθάσει στο σημείο να χαίρομαι όταν κυκλοφορούσαν μπαλούφες, σκεφτόμουν μέσα μου "κρατάνε τις καλές ιδέες για το ορχηστρικό άλμπουμ". Κάποιες καλές στιγμές στο Harvester of Souls και στο This Storm, αλλά μέχρι εκεί. Πίκρα κι απογοήτευση σαν μετά τον τελικό με τη Μπανταλόνα.

Παρόλαυτα, η κυκλοφορία του Legacy of the Dark Lands, πέρα του κρατά ζωντανό ένα συγκρότημα που έχει προσφέρει πολλά, έχει και τα θετικά σημεία:
- Η προηγούμενη κακομοιριά με τον κόκκινο καθρέφτη δείχνει τώρα κάπως καλύτερη.
- Το επόμενο άλμπουμ θα είναι καλύτερο (χειρότερο δεν παίζει).
- Επιτέλους ο Thomen Stauch δικαιώθηκε πλήρως και μπορεί από την χαρά κι ικανοποίησή του να αναστήσει τους Savage Circus.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”