Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Reflection - Bleed Babylon Bleed (2017)

Εικόνα

Καθώς έριχνα μία ματιά στην Pitch Black Records, έπεσε το μάτι μου στο εξώφυλλο του Bleed Babylon Bleed. Επιτέλους μία Ελληνική μέταλ μπάντα να δώσει ένα άλμπουμ για τα γεγονότα του Ελληνοτουρκικού πολέμου, την καταστροφή της Σμύρνης και την τραγική τύχη των κατοίκων της Μικράς Ασίας. Τους Reflection τους είχα ακουστά σαν μπάντα, αλλά δεν είχα κάποια επαφή μαζί τους (αν κι είχα ψάξει πιο παλιά να αγοράσω την Οδύσσεια).

Οι δύο τελευταίοι ταραγμένοι αιώνες των Βαλκανίων είναι στιχουργικό χρυσάφι για κάθε είδους μπάντα που θέλει να δώσει έναν ιστορικό χαρακτήρα στη δισκογραφία της. Είναι κρίμα που η καπήλευση της ενασχόλησης με την Ελληνική ιστορία από μία μειονότητα αμόρφωτων ούγκανων, έχει αποτέλεσμα να πετάμε το ιστορικό concept metal στον Καιάδα (στην κυριολεξία).

Επική doom κατάσταση που γουστάρω το ότι είναι διανθισμένη από την πλούσια Ελληνική μουσική παράδοση (είναι ωραίο γενικά ένας σύγχρονος καλλιτέχνης να εμπλουτίζει τη δημιουργία του με τις παραδοσιακές του ρίζες και το μέταλ είναι ότι πρέπει για κάτι τέτοια), φοβερή ατμόσφαιρα χωρίς να γίνεται κατάχρηση σε πλήκτρα και ψιψιψώνια, αδέρφια στη μπάντα (αφού δούλεψε στους AC/DC έτσι πρέπει να γίνεται), κι η φωνή του Θωμαίδη να φωνάζει από μακριά greeklish accent και να δίνει ακόμη πιο γαμάτο τόνο στα κομμάτια.

Kudos για την χρήση στο εσωτερικό του booklet ου μονοκέφαλου αετού των Κομνηνών της Τραπεζούντας που συναντάται στα νομίσματα της Σινώπης του 4ου αιώνα π.Χ.
Άβαταρ μέλους
Starman
Δημοσιεύσεις: 1530
Εγγραφή: Παρ 02 Νοέμ 2018, 14:09
Τοποθεσία: ATHENS

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Starman »

Με μια λέξη. ΕΠΟΣ.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

In Flames - The End (2016)

Εικόνα

Οι In Flames κάποτε έτρεφαν το σεβασμό μου. Μελωδικό death που γαργαλούσε ευχάριστα τα αισθητήρια ακοής μου. Κάπου έκεί στα μέσα της νέας χιλιέτίας την είδαν Radiohead και το σουηδικό παραμύθι έλαβε τέλος.

Στο δισκάδικο της γειτονιάς μου, εκεί που έβλεπα τα επτάρια, λέω να δω παίζει με δαύτους (ελέω του παρελθόντος) και πήρα το single 45άρι The End. Όντως ήταν το Τέλος, οριστικό κι αμετάκλητο.
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από rbrigade »

Έπος η τελευταία παράγραφος!
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Edguy - Space Police - Defenders of the Crown (2014)

Εικόνα

Στην science gallery ZKM στην Καρλσρούη υπάρχει το βιβλίο με τον τίτλο The Bible of German Humour. Πρόκειται για έναν τεράστιο δεμένο τόμο με κενές σελίδες, αντικείμενο το οποίο αυτοσαρκαστικά περιγράφει πλήρως την σχέση των Γερμανών με την ιδιαίτερη αυτή αίσθηση. Ποτέ δεν μου έκατσε καλά η προσπάθεια των Edguy να περάσουν μία χαζοχαρούμενη αισθητική στη μουσική τους. Στην χρυσή πενταετία των Vain Glory Opera - Hellfile Club, δεν με ενοχλούσε τόσο γιατί γούσταρα τη μουσική τους, αλλά από το Rocket Ride και μετά το γάμησαν και ψόφησε.

Δεν ξέρω αν ο Tobias έχει διασκεδαστικό χαρακτήρα στα groupies κοριτσάκια, αγοράκια ή κυρίες προχωρημένης ηλικίας (μπορεί να είναι μερακλής ο άνθρωπος) και λαμβάνει μία ικανοποίηση. Η κωμική στροφή που έχει δώσει στους Edguy εδώ και χρόνια μου φαίνεται τελείως χαζή (κριντζάρει που λέει και η νέα γενιά).

Αυτά και μ' αυτά, το διπλό βινύλιο Space Police είναι μέτριος δίσκος με highlights το εναρκτήριο Sabre & Torch, το Love Tyger και το Shadow Eaters αλλά και πήχτρα στην επανάληψη, χιλιοπαιγμένες ιδέες κι όπως προανάφερα χαζοχαρούμενο χιούμορ.

P.S Το εξώφυλλο το βρίσκω τέρμα ηλίθιο.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

The Ferrymen - The Ferrymen (2017)

Εικόνα

Έχω αδυναμία στον Mike Terrana και παρακολουθώ την δραστηριότητά του χωρίς βέβαια να αγοράζω κάθε δίσκο που συμμετέχει (θέλει τρεις μισθούς και δύο αποθήκες κάτι τέτοιο). Ο έταιρος βαρκάρης Ronnie Romero, επιλογή του Blackmore για τους ανανεωμένους Rainbow, εκτός από απίστευτη φωνή έχει και το καλύτερο ονοματεπώνυμο στον κόσμο που φέρνει όμορφους συνειρμούς από κοντούς γίγαντες του metal, μάστερ του τρόμου, μπαλαδόφατσα από Αργεντινή και τον μπαμπά του καλύτερου video game όλων των εποχών. Ο τρίτος της παρέας, πιο Σουηδός δεν πάει, Magnus Κarlsson στρατιώτης του καλού heavy/power αναλάμβάνει κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, μουσική σύνθεση, παραγωγή και στίχους.

Αποτέλεσμα το ντεμπούτο των The Ferrymen, ένας δίσκος που αν τον είχα αγοράσει το 1989 θα γούσταρα τρελά, αλλά από το 2017 που τον ακούω δεν με έχει συγκινήσει ιδιαίτερα. Οι συνθέσεις είναι ψιλοgeneric αλλά άψογα εκτελεσμένες με την παιχτική ικανότητα των τριών βαρκάρηδων να τις ανεβάζει δύο τρία σκαλιά πιο πάνω. Υπάρχουν κομμάτια που μου αρέσουν (αυτά που ο Romero κάνει Dio τσαχπινιές) όπως το One Heart, το Darkest Hour και το κλείσιμο του Welcome to My Show, αλλά τα υπόλοιπα τα βρίσκω καλοπαιγμένες φιλεριές.

Δίσκος στον οποίο η συμμετοχή του Terrana με τράβηξε, η φωνή του Romero με έπεισε να μείνω αλλά το μικρό παλαμάρι του βαρκάρη Karlsson με κρατάει σε απόσταση.
Άβαταρ μέλους
Metal_Warrior
Δημοσιεύσεις: 1159
Εγγραφή: Τρί 02 Ιαν 2018, 19:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Metal_Warrior »

Heddigan έγραψε: Παρ 06 Δεκ 2019, 10:10 The Ferrymen - The Ferrymen (2017)

Εικόνα

Δίσκος στον οποίο η συμμετοχή του Terrana με τράβηξε, η φωνή του Romero με έπεισε να μείνω αλλά το μικρό παλαμάρι του βαρκάρη Karlsson με κρατάει σε απόσταση.
τα έχουμε πει στο σχετικό τοπικ, το 2ο που βγήκε φέτος ειναι κλάσεις ανώτερο. Το συγκεκριμένο με απογοήτευσε και μένα, τα κομμάτια πρεπει να ήταν απομεινάρια του Karlsson
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

To A New Evil, το έχω δει που έχει κυκλοφορήσει. Ίσως μπει στο μέλλον σε κάποια παραγγελία, κατά πάσα πιθανότητα θα προσπεράσω.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Demons and Wizards - Touched by the Crimson King (2005)

Εικόνα

Το δεύτερο πόνημα των Kürsch/Schaffer δεν είναι ούτε Guardian ούτε Ais Derth, είναι Dark Tower και Stephen King. Το επτάτομο opus magnum του συγγραφέα των εφηβικών μου χρόνων είναι τόσο δυνατό (σε συνδυασμό με την άψογη στιχουργική ικανότητα του Hansi), που βάζει τις δύο τεράστιες μορφές σε δεύτερο ρόλο.

Ο Μαύρος Πύργος είναι από τα must mainstream έργα φανταστικής μυθοπλασίας και το Touched by the Crismon King είναι ιδανικό soundtrack για τις ώρες ανάγνωσης των επτά βιβλίων (μιλάμε για πολλά repeat, αλλά αξίζει τον κόπο). Συνθέσεις όπως το Crimson King, Terror Train, Seize the Day και Dorian, αποκτούν άλλο status μουσικής γαματοσύνης ενταγμένες στην concept ιστορία του άλμπουμ.

Σε μία περίοδο που και τα δύο βασικά συγκροτήματα των Kürsch/Schaffer είχαν αρχίσει να δείχνουν σημάδια παρακμής, οι Demons & Wizards κρατούν σταθερά υψηλά τα standards οπότε στο αναμενόμενο άλμπουμ της επόμενης χρονιάς δεν περιμένω τίποτε άλλο παρά ένα αριστούργημα.

Στη συλλογή μου κατέχω την Digipack limited edition με τη διασκευή του Immigrant Song (αουαουαουααααα...ααα) συν bonus tracks, και το πρόσφατο remastered LP.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Accept - Restless and Live (2017)

Εικόνα

Μπάντα που σκίζει σε κάθε live, οφείλει να βγάζει DVD/Blue Rays και να αποτυπώνει την ζωντανή ενέργεια τους στη μικρή οθόνη. Ιδανικό συνοδευτικό για σεξ στον καναπέ του σαλονιού κι όταν μπαίνει το London Leatherboys να αλλάζουν οι ρόλοι με strap-on, μπανάνες, καρότα, ή ότι άλλο έχει το ψυγείο.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Priamos »

Heddigan έγραψε: Δευ 09 Δεκ 2019, 11:23 Ιδανικό συνοδευτικό για σεξ στον καναπέ του σαλονιού κι όταν μπαίνει το London Leatherboys να αλλάζουν οι ρόλοι με strap-on, μπανάνες, καρότα, ή ότι άλλο έχει το ψυγείο.
Γι' αυτό ακούμε μόνο Manowar, για να μη χρειάζεται να αλλάζουν ποτέ οι ρόλοι! :D
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Starman
Δημοσιεύσεις: 1530
Εγγραφή: Παρ 02 Νοέμ 2018, 14:09
Τοποθεσία: ATHENS

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Starman »

Ρε Πρίαμε τι σου συμβαίνει σήμερα; Στάζεις τεστοστερόνη από παντού. Μην ξανοίγεσαι όμως. Στην ηλικία μας πολλές φορές αυτά γυρνάνε μπούμερανγκ. Με μέτρο για να έχουμε. :D :D :D
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

The Doors - The Doors (1967)

Εικόνα

To 1991 η ταινία του Oliver Stone βγήκε στις αίθουσες του κινηματογράφου κι ήταν για πολλούς (και για την αφεντιά μου) η πρώτη επαφή τους με το συγκρότημα του Jim Morrison. Όσους γνωστούς έχω που ασχολούνται φανατικά με Doors εκτός του ότι όλοι είναι ξερακιανοί με skinnie τζιν μακρύ ατημέλητο μαλλί και ρομαντικοί οπαδοί της ΑΕΚ, μισούν αυτή την ταινία. Αν κι έχει περάσει καιρός, θυμάμαι πως ο Val Kilmer ήταν πολύ καλός στο ρόλο του Morrison, κι η ταινία είχε μία άλφα ποιότητα. Λαμβάνοντας υπόψιν πως και τα εν ζωή μέλη της μπάντας έχουν εκφραστεί ενάντια στην ταινία, κάτι παραπάνω θα ξέρουν όλοι αυτοί.

Η πραγματική όμως επαφή με τη μουσική των Doors ήταν στις συναυλίες των WASP που πριν βγει η παρέα του Blackie, στα ηχεία έπαιζε το The End. Ύστερα γνώρισα τις προσωπικές δουλειές του Ray Manzarek για να δώσω τελικά τη δέουσα προσοχή στη άλμπουμ του ίδιου του συγκροτήματος (το πήγα λίγο μέσω Λαμία).

Το The Doors είναι εξαιρετικό ντεμπούτο τεσσάρων μουσικών που η έμπνευση και το ταλέντο έτρεχε από τα μπατζάκια, δίσκος κειμήλιο για την ιστορία της ροκ μουσικής, ένα ακόμη βινύλιο που δεν πρέπει να λείπει από καμία δισκοθήκη.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Doro - Love's Gone to Hell (2016)

Εικόνα

Η Doro Pesch ποτέ δεν με ενθουσίασε ούτε με τους Warlock ούτε με τη σόλο καριέρα της. Ότι έχω ακούσει από δαύτη μου κάνει από μέτριο ως αδιάφορο. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τώρα που είναι στα πενήντα της, σωστή milfoκυρία, απολαμβάνει ένα status divaς.

Ανεξαρτήτου του προσωπικού μου γούστου, στο κυνήγι μου να συλλέξω τις κυκλοφορίες μνημόσυνο για τον Lemmy, τσίμπησα το 7" single που περιέχει και το It Still Hurts (με συμμετοχή του μακαρίτη).
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Manowar - Hail to England (1984)

Manowar - Hail to Scotland (2014)


Εικόνα

Το άλμπουμ που βάζει με βαριά καρδιά στη συλλογή του κάθε Ιρλανδός και γενικότερα κάθε αντι-Βρετανός. Προσωπικά, το καλύτερο άλμπουμ των Manowar με δύο μόνο μελανά σημεία. Ο τίτλος κι η διάρκεια. Για να σπάσει λίγο η Αγγλίλα, έχω προσθέσει και το bootleg βινύλιο με τη Σκωτσέζικη version που τσίμπησα σε ένα vinyl παζάρι στο Kilkenny. Πέρα της κανονικής έκδοσης έχω και την Imperial edition στην οποία έχει γίνει φοβερή δουλειά.

Blood of My Enemies: Το πληρέστερο τραγούδι που έγραψε και παρουσίασε αυτό το συγκρότημα. Όλη η μουσική ψυχοσύνθεση των Manowar μπορεί να χαρακτηριστεί με αυτό το κομμάτι. Δεν είναι τυχάια στo no 7 στη BNR's 100 Favorite Metal Songs του Brian Russ (άπειρα respect).

Each Dawn I Die: Σαν πίνακας του Boris Vallejo που σου δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα και ταξιδεύει το μυαλό σου, έτσι κι αυτό το τραγούδι με έχει μεταφέρει νοερά σε εξωτικούς ονειροκόσμους με τη μοναδική φωνή του Adams να ξεστομίζει τους αινιγματικούς στίχους. Αδικημένο συναυλιακά αριστούργημα.

Kill with Power: Κλασσικό hit για τα live που μόνο οι Manowar μπορούν να δώσουν και να συζητιούνται για δεκαετίες.

Hail to England: Κατανοώ πως το συγκρότημα δημιουργήθηκε σε English ground, αλλά τόση καύλα πια με την Αγγλία αυτός ο De Maio. Σκέψου να είχε γαμήσει για πρώτη φορά στην Αγγλία. Το κομμάτι είναι ύμνος, ακόμη κι αν δίνει Hail στους Βρετανούς φλώρους.

Army of the Immortals: Αν πάρουμε όλα τα κομμάτια που έχουν γράψει οι Manowar για τους οπαδούς, φτιάχνουμε ολόκληρη δισκογραφία. Αυτό όμως είναι το καλύτερο, το πιο αγαπημένο, το πιο true. Metal makes us strong ρε μουνιά, θα σας βρούμε και θα σας πιούμε το αίμα!

Black Arrows: Έπρεπε να παίξει κάποιο balance στην αρχιδάτη γαματοσύνη του δίσκου, οπότε πριν το grand finale έπρεπε να μπει αυτό το ανούσιο - παίζω μπάσο - πράγμα.

Bridge of Death: O δίσκος κλείνει όπως ανοίγει. Με τελειότητα. Απίστευτη υπερεπική ανθεμική doomιά που καθηλώνει ακόμη και τους μεγαλύτερους πολέμιους της μπάντας.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”