Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από rbrigade »

Heddigan έγραψε: Τρί 07 Ιαν 2020, 16:17 Μετά από τόσα χρόνια που κυκλοφόρησε το Tokyo Tales, κι άπειρες ακροάσεις, πιστεύω πως είναι τίμιο (όχι το καλύτερο) live άλμπουμ αλλά ιστορικής σημασίας. Τα live άλμπουμ που ακολούθησαν αλλά και το dvd ήταν πολύ πιο βελτιωμένα αλλά από κάπου έπρεπε να ξεκινήσουν.
Πλάκα πλάκα αυτό το live είναι ο λόγος που δεν έχω πάει ποτέ να τους δω ενώ σε όλα τα 90's ήταν στις top-3 άντε top-5 αγαπημένες μπάντες μου. Και γενικά με πολύ αγαπημένες μπάντες έχω αυτό το κόλλημα (περιέργως όχι πάντα) ότι δεν θα είναι καλοί live και θα χαλαστώ. Για τον ίδιο λόγο δεν πήγα Bon Jovi.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

rbrigade έγραψε: Πέμ 09 Ιαν 2020, 23:39
Heddigan έγραψε: Τρί 07 Ιαν 2020, 16:17 Μετά από τόσα χρόνια που κυκλοφόρησε το Tokyo Tales, κι άπειρες ακροάσεις, πιστεύω πως είναι τίμιο (όχι το καλύτερο) live άλμπουμ αλλά ιστορικής σημασίας. Τα live άλμπουμ που ακολούθησαν αλλά και το dvd ήταν πολύ πιο βελτιωμένα αλλά από κάπου έπρεπε να ξεκινήσουν.
Πλάκα πλάκα αυτό το live είναι ο λόγος που δεν έχω πάει ποτέ να τους δω ενώ σε όλα τα 90's ήταν στις top-3 άντε top-5 αγαπημένες μπάντες μου. Και γενικά με πολύ αγαπημένες μπάντες έχω αυτό το κόλλημα (περιέργως όχι πάντα) ότι δεν θα είναι καλοί live και θα χαλαστώ. Για τον ίδιο λόγο δεν πήγα Bon Jovi.
Οι Guardian στα 20 και βάλε χρόνια που τους έχω δει τόσες φορές σε Ελλάδα κι εξωτερικό, μπορώ να πω πως στα live είναι επαγγελματίες. Δεν βγάζουν το πάθος της μπάντας που θέλει να τα σπάσει στη σκηνή, αλλά δίνουν χορταστικό live με βάση στην άψογη εκτέλεση της μουσικής.

Τους μποντζόβη μια φορά τους είδα πριν από λίγα χρόνια, για αρένα φάση ήταν πολύ καλοί.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Firewind - Forged by Fire (2005)

Εικόνα

Storm, earth, and fire! Heed my call! I am the son of the wind and rain!

Εκεί που έπαιζε Warcraft III ο Καραμητρούδης σκέφτηκε, "θα φτιάξω heavy power μπαντάρα, με όνομα Firewind, θα γράψω ριφάρες, θα αλλάζω τραγουδιστή κάθε δύο χρόνια σαν τους Rainbow, θα πάρω και τον Μπάμπη τον Κατσιώνη που ξέρει μουσικάρες και το έχει στο να τσακ... επικοινωνεί με τους φανς, θα τους πάρουμε τα σώβρακα". Και κάπως έτσι οι Firewind βγήκαν στον παγκόσμιο μεταλλικό χάρτη, με την Ελληνική σημαία να ανεμίζει για να χαίρονται όσοι νομίζουν πως το heavy metal είναι Champions League.

Η προδιάθεσή μου απέναντι στους Firewind ήταν πάντα αρνητική και σε αυτό είχε αποκλειστική ευθύνη το Hammer και το Rock On που τους πλάσαρε ως το απόλυτο εξαγώγιμο προϊόν μετά το παρθένο ελαιόλαδο. Δεν αμφισβητώ ότι οι Firewind απέπνεαν στη μουσική τους έναν φοβερό επαγγελματισμό με υψηλής ποιότητας κυκλοφορίες (τουλάχιστον αυτές που έχω ακούσει), αλλά τότε είχα ψιλοχαλαστεί.

Το Forged by Fire είναι δισκάρα με τα όλα της. Πολύ κιθάρα, επιθετικές μελωδίες, όλα τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα σωστό heavy power album. Το εναρκτήριο Kill to Live, το Hate World Hero, το κλείσιμο Land of Eternity πολύ δυνατές στιγμές, ενώ το Tyranny θα μπορούσε να είναι ο νέος εθνικός ύμνος της χώρας (Σωλομέ, σε έφαγε ο Gus). Στο κιθαριστικό instrumental Feast of the Savages παίζει σολιές κι ο Marty Friedman, βινύλιο που το χαίρεσαι!
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Celtic Frost - Into the Pandemonium (1987)

Εικόνα

Ηλιόλουστο σαββατιάτικο πρωινό στα αθώα λυκειακά χρόνια του Heddigan και βόλτα στο Μοναστηράκι. Το quest της ημέρας όριζε την αναζήτηση μουσικών διαμαντιών στην Μέκκα του Αθηναϊκού παζαριού. Μέχρι τότε η οδό Ηφαίστου και τα γύρω στενά, ήταν για μένα treasure caves γεμάτες κόμιξ, βιβλία, περιοδικά πληροφορικής και σουβλάκι. Η αποκάλυψη πως υπάρχουν και δισκοπωλεία στο Μοναστηράκι με γέμισε χαρά και πάθος για καινούργιες ανακαλύψεις. Αφού πρώτα πέρασα από το υπόγειο βιβλιοπωλείο με τον γνωστό σκατόψυχο ιδιοκτήτη - σαμιαμίδι/μουστάκι Scott Columbus - και πήρα γερές τζούρες σαπισμένο χαρτί από υγρασία, κίνησα για τη Νορμανού.

Μετά από αρκετά λεπτά (τα οποία ομοιάζουν με υπέροχες ώρες) ψαξίματος στα ατελείωτα CDs, το μάτι μου έπεσε στο Into Pandemonium με το αριστούργημα εξώφυλλο από το έργο τέχνης Garden of Earthly Delights του Hieronymus Bosch. Δεν είχα ιδέα τότε ποιοι είναι οι Celtic Frost (κάπου τους είχε πάρει το αυτί μου σαν όνομα), ο τίτλος του άλμπουμ και το tracklist στο οπισθόφυλλο με έψησαν πως αυτό θα ήταν το artifact που θα κρατούσα στα χέρια μου από εκείνης της ημέρας την περιπέτεια.

H πρώτη ακρόαση ήταν δύσκολη. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται. Περίεργοι ρυθμοί, απόκοσμα φωνητικά, industrial ήχοι, καταστάσεις έξω από τα έως τότε νερά μου. Μέχρι να φθάσω στο I won't Dance (The Elder's Orient) κομμάτι είχα ήδη πωρωθεί. Πόσα χρόνια έχουν περάσει, ακόμη δεν έχω καταλάβει τι παίζει με το Into the Pandemonium, η πώρωση έχει παραμείνει.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Heddigan την Τρί 14 Ιαν 2020, 21:03, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Blackwinged »

Heddigan έγραψε: Τρί 14 Ιαν 2020, 19:21 Celtic Frost - Into the Pandemonium (1987)

Εικόνα

Ηλιόλουστο σαββατιάτικο πρωινό στα αθώα λυκειακά χρόνια του Heddigan και βόλτα στο Μοναστηράκι. Το quest της ημέρας όριζε την αναζήτηση μουσικών διαμαντιών στην Μέκκα του Αθηναϊκού παζαριού. Μέχρι τότε η οδό Ηφαίστου και τα γύρω στενά, ήταν για μένα treasure caves γεμάτες κόμιξ, βιβλία, περιοδικά πληροφορικής και σουβλάκι. Η αποκάλυψη πως υπάρχουν και δισκοπωλεία στο Μοναστηράκι με γέμισε χαρά και πάθος για καινούργιες ανακαλύψεις. Αφού πρώτα πέρασα από το υπόγειο βιβλιοπωλείο με τον γνωστό σκατόψυχο ιδιοκτήτη - σαμιαμίδι/μουστάκι Scot Colombus - και πήρα γερές τζούρες σαπισμένο χαρτί από υγρασία, κίνησα για τη Νορμανού.

Μετά από αρκετά λεπτά (τα οποία ομοιάζουν με υπέροχες ώρες) ψαξίματος στα ατελείωτα CDs, το μάτι μου έπεσε στο Into Pandemonium με το αριστούργημα εξώφυλλο από το έργο τέχνης Garden of Earthly Delights του Hieronymus Bosch. Δεν είχα ιδέα τότε ποιοι είναι οι Celtic Frost (κάπου τους είχε πάρει το αυτί μου σαν όνομα), ο τίτλος του άλμπουμ και το tracklist στο οπισθόφυλλο με έψησαν πως αυτό θα ήταν το artifact που θα κρατούσα στα χέρια μου από εκείνης της ημέρας την περιπέτεια.

H πρώτη ακρόαση ήταν δύσκολη. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται. Περίεργοι ρυθμοί, απόκοσμα φωνητικά, industrial ήχοι, καταστάσεις έξω από τα έως τότε νερά μου. Μέχρι να φθάσω στο I won't Dance (The Elder's Orient) κομμάτι είχα ήδη πωρωθεί. Πόσα χρόνια έχουν περάσει, ακόμη δεν έχω καταλάβει τι παίζει με το Into the Pandemonium, η πώρωση έχει παραμείνει.
ΟΛΕ!!!!! Ένας αγαπημένος δίσκος από ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα!! Επίσης το I won't dance είναι το αγαπημένο μου, με κορυφαία στιγμή το παράλογο σόλο... Μεγάλα μαστόρια οι Celtic Frost!! Σε αυτό τον δίσκο από μπετατζήδες μέχρι τότε, έμαθαν να σκαλίζουν πέτρα και να κόβουν μάρμαρα όπως κάποτε ο Φειδίας και μετέπειτα ο Ανθέμιος με τον Ισίδωρο... :metalhead: :metalhead: :metalhead: :metalhead: :metalhead:
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Primordial - Where Greater Men Have Fallen (2014)

Εικόνα

Η Ιρλανδία, στην ολότητα του νησιού, αν και μικρή χώρα έχει προσφέρει πολλά στον χώρο της rock μουσικής. Συγκροτήματα παγκόσμιας εμβέλειας, τεράστιες μορφές, τον George Best (ο απόλυτος rock star) αλλά στο metal παπάρια μάντολες. Λίγα συγκροτήματα για μία χώρα με τεράστια μουσική παράδοση κι ακόμη λιγότερα εκείνα που μπόρεσαν να βγουν από τα στενά όρια του νησιού.

Φωτεινή εξαίρεση οι Primordial, τα πνευματικά τέκνα του Quorthon από το Δουβλίνο. Η παρέα του Nemtheanga (παίζει να τον βάφτισε έτσι ο Nyarlathotep) εδώ και δεκαετίες δίνει πόνο στον χώρο του μαύρου κι άραχνου καταδικασμένα επικού ήχου, με ποιοτικές μόνο κυκλοφορίες που για κάποιο πούστη λόγο έχουν αποχτήσει mainstream status (μακριά από εμάς αυτά).

Το Where Greater Men Have Fallen, δεν επανεφεύρει τον τροχό. Είναι από τις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες όπου οι Primordial έχουν εξελίσσει (αργά και βασανιστικά) τον ήχο τους, περιέχει οχτώ μακρόσυρτα κομμάτια που πρέπει να παίζουν στα ηχεία σε μία βροχερή νύχτα (να ρίχνει καρέκλες έξω) δίπλα στο τζάκι παρέα με ένα μπουκάλι Baileys.

Το αγαπημένο μου άλμπουμ από τις πρόσφατες κυκλοφορίες τους που στην deluxe έκδοση που το έχω έχει και bonus DVD με live εμφανίσεις της χρονιάς που το κυκλοφορήσαν.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Kreator - At the Pulse of Kapitulation (2008)

Εικόνα

Το 1989 ο ιππότης της ασφάλτου David Hasselhof έριξε το τείχος του Βερολίνου κι έφερε την ένωση στον Γερμανικό λαό. Έτσι βρήκαν την ευκαιρία οι Κράσατορ την επόμενη χρονιά να δώσουν live στο Ανατολικό Βερολίνο.

Οπαδικό DVD της thrash μπαντάρας σε ιστορικό live από τα αγνά χρόνια που της θρασοτρουίλας.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

AC/DC - High Voltage (1976)

Εικόνα

Στα 90s πηγαίναμε κι αράζαμε στους Φοίνικες στο Νέο Ηράκλειο κοντά στον σταθμό του Ηλεκτρικού. Ήταν ωραίο φίνο μαγαζάκι με ψαγμένες επιλογές για μπύρα και μουσική από το τεράστιο εύρος της σκληρής μουσικής. Ένα βράδυ που ο DJ μας είχε ζαλίσει σε πανκροκιές Green Day και Offspring ένα αλάνι από την παρέα μας έβαλε χέρι στο μπάρμπα που ήταν στα decks να παίξει και λίγο metal. Στα καπάκια μπαίνουν στα ηχεία AC/DC και Thunderstuck, κι όλο το μαγαζί αρχίζει το "νιανιανιανια...νιανιαααααααααααα... thunder!" με ψείρες να εκτελούν βαλλιστική τροχιά από το headbanging. "Είναι οι AC/DC μέταλ;", αναρωτιέμαι εγώ.

Προφανώς και δεν είναι, αλλά λόγω επιθετικής προσέγγισης που επιλέξαν να ακολουθήσουν στο μπλουζάτο hard rock κι περιρρέουσας αισθητικής εισχώρησαν βαθιά στο dna του μεταλλά. Τους αγάπησαν και τα αντίστοιχα έντυπα κι ηλεκτρονικά (αργότερα) μέσα ενημέρωσης κι η iconic μορφή του Angus Young βρήκε τον τρόπο να εισχωρήσει στις CDοθήκες, δισκοθήκες, youtube/spotify lists (ή ότι άλλο σκατά έχει ο καθένας για να ακούει τη μουσική του) των μαλλιάδων.

Το ντεμπούτο των AC/DC είναι από τους ιστορικούς δίσκους που άλλαξαν το ρου της σκληρού ήχου. Με τις δίδυμες κιθάρες να κεντάνε, ρυθμός για σεμινάριο κι η αλήτική φωνή (που αν και ποτέ δεν χώνεψα - για κάποιο λόγο εξακολουθεί να μου αρέσει) του μακαρίτη του Bon Scott. Το It's a Long Way to the Top είναι το κομμάτι που όρισε τους AC/DC, το The Jack γαμάτο συναυλιακό hit (κι ωραία αφορμή για να κοζάρεις live βυζιά) και το T.N.T η τέλεια μουσική σφήνα για να πάρει ανάσες ο DJ στο set του. Όλα τα κομμάτια του δίσκου έχουν τη δική τους βαρύτητα και σημειολογία στην ιστορία των AC/DC.

Το CD της συλλογής μου είναι η remastered έκδοση της Epic που στις αρχές του αιώνα ξεκίνησα να συλλέγω στην προσπάθεια μου να απεμπλακώ από το σκληρό ναρκωτικό που λέγεται mp3.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Ayreon - Actual Fantasy (1996)

Εικόνα

Τον ψηλολέλεκα Arjen Lucassen τον γνώρισα στο Electric Castle και τον αγάπησα στο Human Equation. Από τότε, τον ακολουθώ φανατικά σε κάθε του project δίχως να έχω προσδοκίες ότι θα κυκλοφορήσει κάτι καλύτερο από το ηλεκτρικό κάστρο ή την ανθρώπινη εξίσωση. Φυσικό επακόλουθο να θέλω να γνωρίσω και το παρελθόν του, την αφετηρία από την οποία οι Ayeronαύτες ξεκίνησαν την εκστρατεία τους.

Το Actual Fantasy είναι το δεύτερο άλμπουμ κι ο μόνος Ayreon δίσκος ο οποίος δεν έχει την απόλυτη έννοια του sci fi opera concept, αλλά κάθε τραγούδι είναι εμπνευσμένο από αγαπημένες ταινίες του Ολλανδού. Παρόμοια φάση πραγματεύτηκε και με τους Star One αργότερα. Ένα άλλο στοιχείο που διαχωρίζει το Actual Fantasy είναι η συμμετοχή ενός main singer, τον Robert Soeterboek (όνομα ταιριαστό για χαφ στον Ολυμπιακό).

Το άλμπουμ βρομοκοπάει Arjenίλα από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι το κλείσιμο και του τελευταίου δαιδαλώδους κομματιού (όλα τα κομμάτια είναι επτά με εννέα λεπτά) κι έτσι πρέπει να είναι. Περιέχει πολλές ιδέες (σε άγουρη μορφή) που θα μετουσιωθούν σε αριστούργημα στα επόμενα άλμπουμ. Ειδικά αν γίνει νοητή σύνδεση με τις ταινίες (Name of the Rose, Tron, Odyssey 2001 κ.α) ή τα story concepts του μπάρμπα, αποκτά ακόμη πιο πολύ βάθος η ακρόαση.

Το Actual Fantasy δεν είναι για κοπάνημα ούτε για να βγουν περιστασιακά γούστα. Η ακρόαση απαιτεί ύφος Μαέβιους Παχατουρίδη, όρεξη για ανάλυση τι στον μαύρο μπούτσο έγινε στο τέλος της ταινίας του Κιούμπρικ και πολύ κόκκινο κρασί. Είναι το ζυμάρι με το οποίο ο Διονύσης Σαββόπουλος της Ολλανδίας θα πλάσει και θα δώσει στην ανθρωπότητα τα ακόλουθες ιδιοφυείς μουσικές δημιουργίες του.

Το CD της συλλογής μου είναι η revisited edition του 2004. Δεν έχω την original για να συγκρίνω, αλλά ηχητικά είναι άψογη και συνοδεύεται με DVD με καλούδια.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

The Crown - Iron Crown (2018)

Εικόνα

Εξαιτίας του απίστεύτου άλμπουμ Hell is Here που πρωτοέβγαλε η μελωδική death μπαντάρα The Crown το 1999, το οποίο το είχα λιώσει (και το έχασα ο παπάρας), τσιμπάω από δω κι από εκεί πράγματα από δαύτους. Κι εξακολουθούν να το έχουν άγρια, όπως στο επτάιντσο αυτό σινγκλάκι.

Αριθμημένο limited στα 300 κομμάτια.
Άβαταρ μέλους
Silenius
Δημοσιεύσεις: 705
Εγγραφή: Σάβ 03 Φεβ 2018, 15:13

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Silenius »

apeitharxos έγραψε: Τρί 06 Αύγ 2019, 16:17
Heddigan έγραψε: Δευ 05 Αύγ 2019, 15:37
Για όσους δεν γνωρίζουν, οι Asphyx παίζουν Death Doom. Προσοχή, δεν είναι το ίδιο με το Doomdeath (κάτι σαν το ΚΚΕ Μ-Λ και Μ-Λ ΚΚΕ).
Δεν έχω ξανακούσει τον όρο Death Doom, ως ξεχωριστό ιδίωμα (το doom death προφανώς και καταλαβαίνουμε όλοι τι είναι). Πάντως, να υποθέσω ότι τελικά και εσύ δεν έχεις καταφέρεις να τον προσδιορίσεις;
Στην πραγματικότητα ο σωστός όρος θα ήταν mid tempo death metal. To death/doom μοιραία σε πάει αλλού και σε μπάντες όπως η Αγία Τριάδα του Η.Β. (My Dying Bride, Anathema, Paradise Lost), Saturnus κτλ. Οι Asphyx παίζουν καρακλασικό old school death metal απλά είναι βαρύ και ασήκωτο με ελάχιστες εξάρσεις.
Άβαταρ μέλους
Silenius
Δημοσιεύσεις: 705
Εγγραφή: Σάβ 03 Φεβ 2018, 15:13

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Silenius »

Heddigan έγραψε: Κυρ 20 Οκτ 2019, 18:55
apeitharxos έγραψε: Κυρ 20 Οκτ 2019, 18:25 Κορυδαλλιώτης θα είσαι, αν είσαι Προοδευτική, δεν εξηγείται αλλιώς...
Ο μπαμπάς μου ήταν Κορυδαλιώτης και πήρα την σωστή οπαδική ανατροφή.
Το θέμα είναι, είσαι μόνο Προοδευτική; Εκεί είναι η μαγκιά! Γιατί εγώ είμαι Νικαιώτης και είμαι Ιωνικός και τέλος! Απλά η μεγάλη μου διαφορά με τους υπόλοιπους Ιωνικούς είναι ότι έχοντας μεγαλώσει στον Κορυδαλλό και πηγαίνοντας σχολείο όλα μου τα χρόνια εκεί, έχω συμπάθεια και όχι αντιπάθεια στην Προοδευτική.
Άβαταρ μέλους
Silenius
Δημοσιεύσεις: 705
Εγγραφή: Σάβ 03 Φεβ 2018, 15:13

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Silenius »

LuciferSteele έγραψε: Δευ 28 Οκτ 2019, 20:10 media center στο κέντρο έχει τις καλύτερες
Media center η τελευταία παρτίδα που είχαν φέρει ήταν τραγική. Δέκα θήκες και έσπασαν όλες στην προσπάθεια να τις ανοίξω. Εν αντιθέσει, μου έχουν βγει πολύ καλές οι θήκες του κατά τα άλλα αχώνευτου Πλαισίου που έχουν και την κλασσική σταμπούλα Compact Disc πάνω.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Silenius έγραψε: Τετ 22 Ιαν 2020, 09:51
apeitharxos έγραψε: Τρί 06 Αύγ 2019, 16:17
Heddigan έγραψε: Δευ 05 Αύγ 2019, 15:37
Για όσους δεν γνωρίζουν, οι Asphyx παίζουν Death Doom. Προσοχή, δεν είναι το ίδιο με το Doomdeath (κάτι σαν το ΚΚΕ Μ-Λ και Μ-Λ ΚΚΕ).
Δεν έχω ξανακούσει τον όρο Death Doom, ως ξεχωριστό ιδίωμα (το doom death προφανώς και καταλαβαίνουμε όλοι τι είναι). Πάντως, να υποθέσω ότι τελικά και εσύ δεν έχεις καταφέρεις να τον προσδιορίσεις;
Στην πραγματικότητα ο σωστός όρος θα ήταν mid tempo death metal. To death/doom μοιραία σε πάει αλλού και σε μπάντες όπως η Αγία Τριάδα του Η.Β. (My Dying Bride, Anathema, Paradise Lost), Saturnus κτλ. Οι Asphyx παίζουν καρακλασικό old school death metal απλά είναι βαρύ και ασήκωτο με ελάχιστες εξάρσεις.
O όρος Death Doom ήταν καθαρά για promo από την δισκογραφικη, συμφωνώ πως οι Asphyx είναι καθαρά old school death μπάντα με χαμηλές ταχύτητες. Η μόνη επαφή με το doom είναι πως αναφέρουν τους Candlemass στα credits. Κατά τα άλλα τους γουστάρω με τα χίλια.
Silenius έγραψε: Τετ 22 Ιαν 2020, 10:51
Heddigan έγραψε: Κυρ 20 Οκτ 2019, 18:55
apeitharxos έγραψε: Κυρ 20 Οκτ 2019, 18:25 Κορυδαλλιώτης θα είσαι, αν είσαι Προοδευτική, δεν εξηγείται αλλιώς...
Ο μπαμπάς μου ήταν Κορυδαλιώτης και πήρα την σωστή οπαδική ανατροφή.
Το θέμα είναι, είσαι μόνο Προοδευτική; Εκεί είναι η μαγκιά! Γιατί εγώ είμαι Νικαιώτης και είμαι Ιωνικός και τέλος! Απλά η μεγάλη μου διαφορά με τους υπόλοιπους Ιωνικούς είναι ότι έχοντας μεγαλώσει στον Κορυδαλλό και πηγαίνοντας σχολείο όλα μου τα χρόνια εκεί, έχω συμπάθεια και όχι αντιπάθεια στην Προοδευτική.
Η (πικρή) αλήθεια πως η πλειοψηφία των οπαδών της Πρόο είναι και Ολυμπιακοί. Δεν αποτελώ εξαίρεση. Όσο μίσος κι αν έχουμε για τον Ιωνικό παραδεχόμαστε το ξύλο που παίξατε με τους γάβρους.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Heddigan έγραψε: Τετ 15 Ιαν 2020, 11:53 Primordial - Where Greater Men Have Fallen (2014)

Εικόνα
Το συγκεκριμένο αλμπουμ «βρωμάει» βρεγμένη εξοχή, όπως ακριβώς το είπες για βροχερές μέρες. Ήπιων τόνων δίσκος, που μπορεί να μετατρέψει μέχρι κ το ηλιόλουστο Dallas, Texas στη Mordor με ένα μόλις άκουσμα :pasok:
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”