Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Κουβέντες μεταλλικές, απλές και σταράτες...
Άβαταρ μέλους
TitusGroan
Δημοσιεύσεις: 765
Εγγραφή: Τρί 05 Ιουν 2018, 22:46
Τοποθεσία: Ιωαννινα

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από TitusGroan »

Χαιρετω τη μεταλοπαρεα!
Ψιλοφυσιολογικη μεταβαση για μενα απο Doors (πολυ Doors ομως...) σε ελληνικο ροκ, purple, zeppelin, uriah heep κτλ μεχρι που ερχεται κασετουλα απο κολλητο με sepultura και death την οποια ακουω μεν αγνοω δε για καιρο. Απλα ανακαλυπτω οτι υπαρχει και το μεταλ και μαλιστα σε προχωρημενη εκδοχη! Καπου εκει μεταξυ 93-94 ψιλοθυμαμαι τον ιδιο κολλητο να μου δινει κατι twisted sister και priest που ομως "δεν ειναι κ πολυ μεταλ" χαχα. Το μπαμ γινεται εντελως τυχαια στο φοβερο γιαννωτικο ραδιοφωνο οπου ενα βραδυ κυριακης ακουω το Upon the highest Mountain των Lake of Tears. Εκπομπαρα τριωρη με αφιερωματα σε φανταστικη λογοτεχνια υπο τους ηχους Blind Guardian, In the Woods και κατι τετοια περιεργα! δευτερο μπαμ ερχεται απο την εκπομπη του Στασινοπουλου στον 902 ο οποιος ειχε πανελλαδικη εμβελεια και τον πιαναμε στα Γιαννενα αλλα για καποιο λογο ακουγοταν ο ηχος απο μπουντρουμι, Iron Griffin και Chevalier ενα πραμα. Warning of Danger λοιπον, Symphony of steel κτλ. Καπου εκει σκαει και η εκπομπη του Γιαννη Χατζη η οποια με εμπασε κανονικα στο power epic doom κτλ. Θυμαμαι χαρακτηριστικα εκπομπη με καποιον καλεσμενο απο Αθηνα (απο μπαντα; Δεν θυμαμαι) ο οποιος εκανε επιλογες σαν το Medieval steele και Destiny falls to ruin οποτε το νερο κυλισε στο αυλακι....ο Χατζης εβαζε και κατι Royal Hunt κλπ. Τον ευγνωμονω!
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από apeitharxos »

Advancing Yokeda έγραψε: Πέμ 16 Ιαν 2020, 15:01

Κάθε στίχος και κάθε νότα από κάθε κομμάτι των Manowar που εξυμνεί τη μουσική αυτή και αυτούς που την παίζουνε ή ακούνε είναι ιερά.
Ποτέ άλλοτε ο καλπασμός των τεσσάρων καβαλάρηδων της Αποκαλύψεως δεν σκέπασε με Ιερό Τρόμο τη φαντασία μας, όσο στον βαρβαρικό καλπασμό των τυμπάνων του Revelation.
Ποτέ άλλοτε δεν φτάσαμε τόσο κοντά στην ημέρα της Κρίσεως, πάνω από τα ερείπια του θνητού μας κόσμου, όσο ακούγοντας το συγκεκριμένο κομμάτι.
Ποτέ άλλοτε πριν οι Βλάσφημοι δεν γεύτηκαν από το Κρασί του Θυμού Του, όσο σε αυτό το κομμάτι, όπου και θανατώθηκαν μαζί το Θηρίο...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
giannis.pantazis
Δημοσιεύσεις: 106
Εγγραφή: Τετ 16 Μάιος 2018, 17:37

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από giannis.pantazis »

Γύρω στο 82 σε ηλικία 10 χρονών που αγόρασα την πρώτη κασέτα "εταιρείας" με συλλογή ποπ ροκ, έπιασα τον εαυτό μου να γουστάρει τα πιο "σκληρά" κομμάτια που δεν ήταν καν μεταλ. Κάποια από αυτά ψάχνω να τα βρω αλλά δεν τα πολυθυμάμαι. Η κασέτα πρέπει να έχει γίνει σκόνη.

Το δεύτερο κρούσμα ήταν όταν άκουσα το Sleeping bag των ZZ top κάπου το 83 - 11 χρονών σε μια άλλη συλλογή και το έλιωνα στο repeat. Αλλά δεν ψαχνόμουν ιδιαίτερα (Πέμπτη, έκτη δημοτικού λέμε τώρα)

Πρώτη γυμνασίου η αποκάλυψη ήρθε όταν άκουσα σε ένα κασετόφωνο εκδρομής ή το No One like you ή το in trance ή και τα δύο μαζί. Ρίγος!! Ένας γείτονας μου έδωσε σε κασέτες τα Blackout, love at first τα οποία τα έλιωσα στην κυριολεξία.

Κάπου στη δευτέρα γυμνασίου 84-85 μου δίνει ένας ξάδερφος το Number of the beast το οποίο το άκουγα μεν, με ξένιζε πάρα πολύ η όλη φάση, αλλά ήθελα να το ακούω συνέχεια. Αυτό το prisoner με είχε στοιχειώσει.

Μετά παρέες στην τρίτη γυμνασίου, Saxon, ACDC, Accept και πάει λέγοντας. τα κλασσικά πράματα. Το 87-88 στην πρώτη-δευτέρα λυκείου ζήσαμε την έκρηξη του hard & Heavy στην Αμερική σε real time. Τρέλα! 88 maiden Φιλαδέλφεια πάνω στο peak τους και στην δική μας κάβλα των 16 ήρθε κι έδεσε.
https://vinylom.com | Vinyl Marketplace
Άβαταρ μέλους
castledemon
Δημοσιεύσεις: 932
Εγγραφή: Δευ 02 Απρ 2018, 14:02

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από castledemon »

Ωραιο θεμα.
Δεν εχω καποιο στορυ να αναφέρω, γενικα με τη μνημη μου δεν τα παω και πολυ καλα.
Αλλά η πρωτη μου σκεψη ηταν το Trash του Alice Cooper (πιο συγκεκριμενα τα Bed Of Nails, Poison μια και μιλαμε για τραγουδια), κατι που ανεφεραν και οι περισσότεροι εδω μεσα. Το οποίο δεν το περιμενα για να ειμαι ειλικρινης, και ισως θα επρεπε να γινει μια ειδικη μνεια σε αυτο το αλμπουμ μνημείο που έμπασε τοσο κοσμο στον θαυμαστο κοσμο του Hard Rock / Metal.
Η πρωτη επαφη με αμιγως μεταλ ηταν φυσικα το Black Album (για αυτο εχουν γινει απειρες αναφορες στο παρελθον) και το Enter Sandman, Unforgiven κτλ
Επίσης, μέσα από τις ταινίες, με θυμαμαι να βλέπω το Flash Gordon (μη ρωτατε χρονια, κυκλοφορησε οταν γεννηθηκα, οποτε δε θυμαμαι σε ποσο τρυφερη ηλικια το πρωτοακουσα) και τους Queen να με αφηνουν μαλακα.

Ομοίως και στο Highlander to Princes of The Universe (αυτο ισως λιγο περισσοτερο σαν επιρροή)
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

castledemon έγραψε: Παρ 17 Ιαν 2020, 08:58 Ωραιο θεμα.
Δεν εχω καποιο στορυ να αναφέρω, γενικα με τη μνημη μου δεν τα παω και πολυ καλα.
Αλλά η πρωτη μου σκεψη ηταν το Trash του Alice Cooper (πιο συγκεκριμενα τα Bed Of Nails, Poison μια και μιλαμε για τραγουδια), κατι που ανεφεραν και οι περισσότεροι εδω μεσα. Το οποίο δεν το περιμενα για να ειμαι ειλικρινης, και ισως θα επρεπε να γινει μια ειδικη μνεια σε αυτο το αλμπουμ μνημείο που έμπασε τοσο κοσμο στον θαυμαστο κοσμο του Hard Rock / Metal.
Η πρωτη επαφη με αμιγως μεταλ ηταν φυσικα το Black Album (για αυτο εχουν γινει απειρες αναφορες στο παρελθον) και το Enter Sandman, Unforgiven κτλ
Επίσης, μέσα από τις ταινίες, με θυμαμαι να βλέπω το Flash Gordon (μη ρωτατε χρονια, κυκλοφορησε οταν γεννηθηκα, οποτε δε θυμαμαι σε ποσο τρυφερη ηλικια το πρωτοακουσα) και τους Queen να με αφηνουν μαλακα.

Ομοίως και στο Highlander to Princes of The Universe (αυτο ισως λιγο περισσοτερο σαν επιρροή)
Καλά το intro του highlander ήταν κάργα μέταλ επιρροή!

Αλλά είναι ο κακός στην 1η ταινία Highlander που δίδαξε το outlook του χεβυμεταλλά :twisted:
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
Xstroyer
Δημοσιεύσεις: 1850
Εγγραφή: Πέμ 11 Ιαν 2018, 12:26

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Xstroyer »

Όμορφο θέμα.

Νομίζω πως για μένα ήταν στρωμένος ο δρόμος, αφού στο σπίτι μου έπαιζε κάθε μέρα αρκετή μουσική. Απλώς, αντί να παίζει Καζαντζίδης και Διονυσίου, έπαιζαν πολλά διαφορετικά πράγματα. Η μητέρα μου άκουγε κυρίως 60s, 70s rock και proggressive όπως Pink Floyd, Genesis, Camel και παρόμοια πράγματα, ενώ ο πατέρας μου άκουγε από rock μέχρι metal. Η μητέρα μου πιο "περίπλοκα" πράγματα, ο πατέρας μου τα άμεσα.

Ως μπόμπιρας, δεν συγκρατούσα τίτλους τραγουδιών φυσικά, αλλά εξώφυλλα δίσκων και ονόματα συγκροτημάτων. Αργότερα που άρχισα να συνειδητοποιώ κάποια πράγματα, σκεφτόμουν πως τα έλεγα και γέλαγα μόνος μου. "To χέρι στο ουράνιο τόξο" από Rainbow, "οι κύριοι που χαιρετιούντε" από Pink Floyd και "τα πρόσωπα βουνό" από Deep Purple.

Στα 10 χρόνια μου, κάπου το 1987, μου έκαναν δώρο τη πρώτη μου κασέτα εταιρίας, το "Run For Cover" του Gary Moore. Έχοντας κάτι δικό μου, το άκουγα κάθε μέρα στο γουοκμαν και είχα πάθει ψύχωση με το "Out in the Fields". Αυτό το κομμάτι, είναι σημαντικό μέρος των παιδικών μου χρόνων. Mπορεί αυτή τη κασέτα να μου τη πήραν για να μην ανακατεύω τις άλλες κασέτες και να νιώθω πως έχω κάτι δικό μου, αλλά ήταν φανταστικό το συναίσθημα του να έχεις τη "δική σου μουσική". Σαν να γράφτηκε για σένα και απευθύνεται σε εσένα.

Έχοντας λίγη παραπάνω μουσική "ωριμότητα" λόγω του σπιτιού, κάποια πράγματα ερχόντουσαν πιο ήπια στα αυτιά μου, ενώ κάποια άλλα ήταν τρομερά ενοχλητικά. Μου άρεσε που σε κανα πάρτυ έπαιζε Duran Duran, Sandra και τέτοια, αλλά δεν άντεχα με τίποτα το μπουζούκι. Μέχρι και σήμερα, μου φαίνεται ως το πιο ενοχλητικό όργανο που υπάρχει. Ακόμα και αν ο Iommi παίξει μπουζούκι, δεν θα μπορώ να το ακούσω. Παρόλα αυτά, αν άκουγε Κοντολάζο αντί για Whitesnake o πατέρας μου, μπορεί να μην είχα πρόβλημα.

Μετά από εκείνη τη κασέτα λοιπόν, θυμάμαι έντονα τα επόμενα πράγματα που άκουσε ο πατέρας μου και με "γράπωσαν". Μπορεί να ήταν και το timing πιο σωστό, αφού είχα περάσει πλέον τα 10 και καταλάβαινα λίγο παραπάνω σε σχέση με πιο πριν. Αυτά που θυμάμαι να ακούω συνέχεια και με στιγμάτισαν, σαν δίσκοι πλέον και όχι μεμονωμένα κομμάτια, αφού έβαζε ολόκληρο το album, ήταν το Whitesnake "1987" (που το έλεγε μέτριο ο πατέρας μου σε σχέση με τα παλιά, αλλά το είχε λιώσει), το Saxon "Destiny" (επίσης, το έλεγε μέτριο, αλλά και αυτό το είχε λιώσει), το Ozzy "Νο Rest For The Wicked" και το Iron Maiden "Seventh Son of a Seventh Son". Eκείνη την εποχή, η μητέρα μου είχε αρχίσει να ακούει λιγότερη μουσική πλέον, δεν έβαζε τα "δικά της" και συνήθως έπαιζαν οι προτιμήσεις του πατέρα μου. Αυτά τα albums, σε συνδυασμό με Scorpions, Gary Moore και Black Sabbath (που ήδη τα έλεγα "τα αγαπημένα μου"), έστρωσαν το δρόμο για αυτό που είμαι σήμερα.

Όταν αγγίξαμε το 1990, ήμουν ήδη 13 και το έπαιζα ιστορία στους φίλους μου με "Painkiller", τη νέα ανακάλυψη. Σημαντική στιγμή, η πρώτη μου αγορά στο release date, που ήταν το "No More Tears" του Ozzy. Την ίδια χρονιά, είχα δει και το Terminator 2 στο κινηματογράφο, και από τότε έχω δει όλες τις ταινίες δράσης (όχι τις κωμωδίες) του Τιτάνα σε σινεμά! Άσχετο, αλλά μου ήρθε αυτή συγκυρία, γιατί πολύ απλά, όπως και άλλοι, έχω συνδυάσει πολλές "μουσικές" στιγμές με διάφορα γεγονότα.

Παρόλα αυτά, προσωπικά μιλώντας, θεωρώ πως ο συνειδητοποιημένος ακροατής ξεκινάει από την ηλικία των 16. Αν έχει ήδη κάποια ερεθίσματα και ακούσματα, θα ανακαλύψει σπουδαία πράγματα, με το ψάξιμο. Αν του σκάσει "φλασιά" σε εκείνη την ηλικία, αυτά που θα του κουνήσουν τη γη για πρώτη φορά, θα γίνουν τατουάζ στη καρδιά του, άσχετα με την ιστορία και το τι μπορεί να θεωρείται κλασικό και αποδεκτό.

Επειδή αυτή τη στιγμή που γράφω αυτό το κειμενάκι, έχω συγκινηθεί, μου βγαίνει η ανάγκη να γράψω πως μου λείπει ο πατέρας μου, και όπου και αν είναι, θέλω να του αφιερώσω το "Rock The Nations", που το είχε ως μοναδικό ραφτό στο καφέ δερμάτινο που φόραγε συνέχεια.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Priamos »

Μακάρι να χαμε την τύχη του xstroyer στο οικογενειακό μουσικό background .... αλλά δεν την ειχαμε. :D Από τον μεγάλο αδερφό έμαθα την κλασική μουσική και Θοδωράκηδες/Χατζηδακηδες/Μικρουτσικους, αν και τότε τα τελευταία τα απαξιωνα. Πρώτο αγαπημένο συγκρότημα οι...Modern Talking :D αλλά το 1986 σε κάθε σπίτι ακόμα και του πιο άσχετου με rock, υπήρχε το Scorpions best σε κασέτα, οπότε κόλλησα και γω Scorpion-ιτιδα από κάποιο ξάδερφο. Στη συνέχεια Final Countdown και You Give Love a Bad Name που προαναφέρθηκαν και βαθμιαία άρχισα να σκληραινω. Για να έρθει το 89 (νωρίτερα είχα ακούσει κι άλλα Manowar και είχα πάθει την πλάκα μου), όπως έχω ξαναπεί, που σε εκπομπή του Γεωργιοπούλου έπαιξε το Battle Hymn και άλλαξε οριστικά η ζωή μου.
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Celephais
Δημοσιεύσεις: 490
Εγγραφή: Παρ 25 Μάιος 2018, 01:24

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Celephais »

Χαίρομαι πολύ που όπως και σε εμένα, όμορφες αναμνήσεις ξύπνησαν και σε πολλούς από εσάς με το τόπικ αυτό. Αυτός ήταν ο στόχος. Πάντως σαν παρατήρηση βλέπω τεράστια επιρροή μάλλον περισσότερο στους γύρω από τα 40, του Trash του Alice Cooper.
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από LuciferSteele »

στο σπίτι μου δεν έπαιζε γενικά μουσική. οπότε ότι μουσική άκουγα ήταν μέσω της τηλεόρασης. ακουστικό και οπτικό λοιπόν πήγαιναν χέρι χέρι. η πρώτη σημαντική εμπειρία ήταν όταν τυχαία πέτυχα το Land of Confusion των Genesis, πρέπει να ήμουν 8 με 9 ετών. με σφράγισε πραγματικά. εκείνα τα χρόνια ήταν και το μπάσιμο του MTV οπότε αφιέρωνα πολύ χρόνο να χαζεύω τα κλιπ. φυσικά Alice Cooper που τον αναφέρατε όλοι, το Trash ήταν δίσκος-σταθμός. το One των Metallica. Cradle of Love από Billy Idol. Και δώστου Guns n Roses, δώστου Def Leppard. από τα χριστούγεννα του 89 και μετά, άρχισα να λαμβάνω μουσικά δώρα. το 89 τη διπλή κασσετοσυλλογή HIts 9 του Αθήνα 9,84 (με Europe και Chicago να ξεχωρίζουν). Ακολούθησε η συλλογή Αντ1 Hits 91 (όλεθρος στη δεύτερη πλευρά με Bon Jovi, Scorpions, Winger, Alias) και το δεύτερο best of των Queen. Ενδιάμεσα μου έγραψαν και το Charmed Life του Billy Idol σε κασσέτα όπως και το Justice από Metallica.
συνοψίζω τα πιο τρανταχτά κομμάτια για να είμαι εντός θέματος

Genesis - Land of Confusion
Alice Cooper - Poison
Alice Cooper - Bed of Nails
Alice Cooper - House of Fire
Metallica - One
Scorpions - Tease Me Please Me
Winger - Can't Get Enough
Chicago - Stay the Night
Queen - Who Wants to Live Forever
Queen - The Show Must Go On
Billy Idol - Cradle of Love
Bon Jovi - Blaze of Glory
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από rbrigade »

Ναι, Queen και αυτοί πολύ σημαντικοί, I want it all και The show must go on ήταν must, δεν λογιζόσουν ως φυσιολογικός αν δεν γούσταρες. Και μιας και αναφέρθηκαν αρκετά αοράκια/ροκάκια, να πούμε δυο ακόμα κομμάτια, The Hooters- Johnny B και Cutting Crew- (I just) Died in your arms
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Blackwinged »

Celephais έγραψε: Παρ 17 Ιαν 2020, 23:18 Χαίρομαι πολύ που όπως και σε εμένα, όμορφες αναμνήσεις ξύπνησαν και σε πολλούς από εσάς με το τόπικ αυτό. Αυτός ήταν ο στόχος. Πάντως σαν παρατήρηση βλέπω τεράστια επιρροή μάλλον περισσότερο στους γύρω από τα 40, του Trash του Alice Cooper.
Όσοι φίλοι και γνωστοί μου είναι σε αυτήν την ηλικία, εκεί γύρω στα 40 λίγο πάνω, λίγο κάτω, πάντα το αναφέρουν αυτό το κομμάτι. Σε μία best of τύπου κασέτα που μου είχε γράψει τότε παλιός γείτονας, με ακραία συγκροτήματα, Sadistic Intent, Pestilence, Morgoth κλπ το είχε πετάξει και αυτό μέσα... Μιχαλάκης..
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Blackwinged »

Άσχετο. Είδα αυτό το επίθετο Γεωργιόπουλος να αναφέρεται εδώ, αλλά και στο topic νυχτερινή ζωή. Έχει διαβάσει κάποιος το βιβλίο του; Αξίζει; Έχω δει στο youtube μία συνέντευξη σχετικά με αυτό και προσωπικά μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Συμφωνούσα σε πολλά. Απλά από Φεβρουάριο και μετά θα έχω τη δυνατότητα για αγορές και σκέφτομαι να τον τιμήσω.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Priamos »

Blackwinged έγραψε: Σάβ 18 Ιαν 2020, 13:33 Άσχετο. Είδα αυτό το επίθετο Γεωργιόπουλος να αναφέρεται εδώ, αλλά και στο topic νυχτερινή ζωή. Έχει διαβάσει κάποιος το βιβλίο του; Αξίζει; Έχω δει στο youtube μία συνέντευξη σχετικά με αυτό και προσωπικά μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Συμφωνούσα σε πολλά. Απλά από Φεβρουάριο και μετά θα έχω τη δυνατότητα για αγορές και σκέφτομαι να τον τιμήσω.
Δες εδω αποψεις:
viewtopic.php?f=41&t=152&start=15
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Celephais
Δημοσιεύσεις: 490
Εγγραφή: Παρ 25 Μάιος 2018, 01:24

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Celephais »

[mention]Blackwinged[/mention] φίλε επειδή έχει περάσει αρκετός καιρός και το ολοκλήρωσα το βιβλίο να σου πω ότι αυτό που γράφω στο τόπικ που σου υπέδειξε ο [mention]Priamos[/mention] παραπάνω, το πιστεύω 100% και σήμερα μετά από καιρό. Είναι ακριβό και ογκώδες το βιβλίο και η αγορά του απαιτεί λίγο να το σκεφτεί κάποιος.
Άβαταρ μέλους
starchild
Δημοσιεύσεις: 275
Εγγραφή: Τετ 10 Ιαν 2018, 17:05

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από starchild »

Βασίλης Καρράς - Τηλεφώνησέ μου Κασσέτα
Whitesnake - Still of The Night (απο γραμμενη κασσετα με greatest hits)
Manowar - Louder Than Hell Κασσετα
Απάντηση

Επιστροφή στο “Heavy metal καταστάσεις...”