Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Priamos »

Ωραίος δίσκος -οπως πάντα :P - από τους αγαπημένους μου Πριμορδιαλ, αλλά σε αντίθεση με την πλειοψηφία των υπολοίπων κυκλοφοριών τους, μαζί με τους ύμνους υπάρχουν και μερικά αψυχολογητα filler. Παρ'ολα αυτά , ξεπερναει άνετα σχεδόν ολες τις κυκλοφορίες της χρονιάς που κυκλοφόρησε. :P
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από LuciferSteele »

Silenius έγραψε: Τετ 22 Ιαν 2020, 11:05
LuciferSteele έγραψε: Δευ 28 Οκτ 2019, 20:10 media center στο κέντρο έχει τις καλύτερες
Media center η τελευταία παρτίδα που είχαν φέρει ήταν τραγική. Δέκα θήκες και έσπασαν όλες στην προσπάθεια να τις ανοίξω. Εν αντιθέσει, μου έχουν βγει πολύ καλές οι θήκες του κατά τα άλλα αχώνευτου Πλαισίου που έχουν και την κλασσική σταμπούλα Compact Disc πάνω.
όντως η νέα του παρτίδα είναι μαλακισμένη!
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Haggard - Awakening the Centuries (2000)

Εικόνα

Δεν έχω κάποιον ιδιαίτερο γκαϊλέ να γνωρίσω μουσικούς και συνθέτες των αγαπημένων μου συγκροτημάτων, αλλά τον Asis Nasseri θα ήθελα να των συναντήσω και να του πω να στρώσει το Βαυαρικό γεματούτσικο πωπουδάκι του και να γράψει ένα ακόμη υπερ-έπος σαν το Awakening the Centuries.

Είναι άλμπουμ που συντρόφευσε στις σπουδές μου στην παγωμένη Στοκχόλμη, έπαιζε στο repeat καθώς προχωρούσα μέσα στα σκοτάδια για να πάω στη σχολή μου και το απολάμβανα μονορούφι (σαν ζεστή σοκολάτα στα 7-11).

Βασισμένο στο δράμα των προφητειών του Νοστράδαμου, είχα πορωθεί τόσο που είχα καθίσει να μεταφράσω τις λατινικές στιχομυθίες που παρεμβάλλονται ανάμεσα στη μουσική για να πιάσω το όλο concept. Συμφωνικό επικό death με φοβερές συνθετικές ιδέες, θεατρική ατμόσφαιρα που λίγα άλμπουμ μπορούν να προσφέρουν και στιχουργική δεινότητα που θα έκανε και τον τελευταίο "ψαγμένο σκεπτικό frustrated προγκρεσιβά" να κλάψει.

Asis παλικάρι μου, αν ποτέ διαβάσεις κατά τύχη αυτό το post, Musik schreiben re!
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Edguy - Theater of Salvation (1999)

Εικόνα

Ήταν το πρώτο άλμπουμ που άκουσα από Edguy και με την ολοκλήρωση της ακρόασης πρέπει να αναφώνησα "το europower βασιλεύει και ζει, θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη!". Και που να ήξερα τι είχε προηγηθεί και τι θα ακολουθήσει. Οι Edguy μόλις είχαν ολοκληρώσει την εφηβεία τους κι είχαν κυκλοφορήσει ήδη τέσσερις δίσκους - δύο κλασσικά power metal διαμάντια. Μπορώ να φανταστώ τη Γερμανίδα μάνα μεταλλού στο Hesse, στα τέλη της δεκαετίας του 90, να κράζει τον ψωλοκοπάνα τεμπελχανά έφηβο γιο της που χαραμίζει τη ζωή του, αντί να έχει για πρότυπο τον Tobias και την παρέα του.

Αναγνωρίζω πως το Vain Glory Opera θεωρείται ως το πιο δυνατό άλμπουμ των Edgay, αλλά προσωπικά το Theater of Salvation έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Το ανθεμικό The Headless game, το ονειρικό Wake up the King, το συναυλιακό Babylon, το έπος Theater of Salvation, το γαμάτο Falling Down, δίχως φιλεριές, απλά αριστούργημα.

Κατά την άποψή μου, η αξία του Theater of Salvation δεν περιορίζεται μόνο στην προσφορά ενός άριστου power metal δίσκου. Ο διάδοχός που θα ακολουθήσει δεν είναι η ρετουσαρισμένη επανακυκλοφορία του Savage Poetry ούτε το φοβερό Mandrake. Αυτό που ακολουθήσει ηχητικά είναι το The Metal Opera κι η γέννηση των Avantasia.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Forgotten Realm - Power and Glory (2008)

Εικόνα

Τα Βασίλεια της Λήθης ή ευρέως γνωστά ως Forgotten Realms ήταν ο αγαπημένος fantasy κόσμος που μεγάλωσε γενιές νερντουλάδων, μέσα από pen n paper RPG, νουβέλες, κόμιξ και βιντεοπαιχνίδια. Αυτό το ιερό όνομα το πήρε ο David Fefolt (με τέτοιο επώνυμο δεν κάνεις καριέρα) και το έκανε συγκρότημα. Μαζί με τον νεοκλασικό κιθαρίστα Matthew Mills, έναν μπασίστα σεσσιονά τον Sanders και τον ManowaRhino βγάλανε power metal δίσκο τον οποίο κυκλοφορήσαν από την Sonic Age Records.

Το αποτέλεσμα είναι απογοήτευση. Τα τραγούδια είναι όλα γραμμένα από την τριπλέτα Fefolt, Mills και Sanders. Βαρετές μετριότητες που με κοιμίζουν, τίποτε το ενδιαφέρον στους στίχους, αλλά το χειρότερο είναι οι επιτηδευμένες παύσεις μέσα στα κομμάτια για να δώσει ένα κιθαριστικό neoclassic γλουγλουγλουγλουδο-γέμισμα. Πέρα από τις άνευρες συνθέσεις και την κιθάρα γαλοπούλα, το drum session του Rhino είναι τελείως διεκπαιρεοτικό σαν να ακούς drum machine. Γεγονός που ενισχύει τη θεωρία συνωμοσίας γύρω από το αν ο Rhino είναι υπαρκτό πρόσωπο ή μία πλασματική περσόνα, ένα animatronics puppet που δημιουργήθηκε στις αρχές του 90 κι διαιωνίζεται η ύπαρξή του για τις ανάγκες της συγκάλυψης.

Εξαίρεση αποτελεί το επτάλεπτο κομμάτι Forgotten Realm, το οποίο ακούγεται κάπως, κι η Rainbow (τρομάρα τους) διασκευή στο Man on The Silver Mountain.

Σαν οπαδός της λεπτομέρειας, δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο το thanks-section του booklet και την κάψα των Fefolt και Rhino να ευχαριστήσουν τους Αμερικάνους στρατιώτες για την υπηρεσία που προσφέρουν στην ανθρωπότητα, ιδιαίτερα στο Ιράκ και τη Μέση Ανατολή. Μετά τις συζύγους, γονείς και παιδιά, σειρά έχει ο ελευθερωτής freedom fighter Αμερικάνος πεζοναύτης - America fuck yeah, democracy motherfuckers!
Άβαταρ μέλους
vasilis2112
Δημοσιεύσεις: 933
Εγγραφή: Τρί 02 Οκτ 2018, 02:02

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από vasilis2112 »

Το Eternal Fire είναι μεγάλη κομματάρα!

Edit: Path to the Fire λέγεται το κομμάτι.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος vasilis2112 την Σάβ 25 Ιαν 2020, 21:11, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Άβαταρ μέλους
Metal_Warrior
Δημοσιεύσεις: 1159
Εγγραφή: Τρί 02 Ιαν 2018, 19:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Metal_Warrior »

είσαι αρκετά σκληρός, δεν ειναι τόσο κακό το forgotten realm και σίγουρα θα προτιμήσω να ακούσω αυτό από το άλμπουμ που έχεις παραπάνω
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Sorry guys, δεν μου έκατσε καλά το άλμπουμ. Γούστα είναι αυτά.
Άβαταρ μέλους
Metal_Warrior
Δημοσιεύσεις: 1159
Εγγραφή: Τρί 02 Ιαν 2018, 19:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Metal_Warrior »

Heddigan έγραψε: Σάβ 25 Ιαν 2020, 21:41 Sorry guys, δεν μου έκατσε καλά το άλμπουμ. Γούστα είναι αυτά.
φυσικά, no problem. και για τα ονόματα που έχει μέσα θα έπρεπε να ειναι καλύτερο, συμφωνώ
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

θυμάμαι προώθηση του Forgotten Realm όταν είχε βγεί, δεν ήταν κακός δίσκος αλλά όπως και το Angels of Babylon λίγο ντεμέκ. Μετά η μπάντα δεν έκανε κάτι άλλο. Edguy έπος.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Rage - Reflection of a Shadow (1990)

Εικόνα

Για χρόνια οι έτεροι φίλοι μου Rage-άδες μου είχαν πρήξει τα αμελέτητα το συγκεκριμένο άλμπουμ. Τις γνωστές ιστορίες πως οι Rage έγραψαν τα κομμάτια με βάση της επιταγές της Noise που ήθελε κάτι κοντά στο ύφος των Keepers, κι ότι το συγκρότημα δεν έχει την ελευθερία που θα έπρεπε και πως η μουσική είναι επιτηδευμένη κι αρχίδια καπαμά.

Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω τα γεγονότα αλλά το Reflection of a Shadow είναι ένας αξιοπρεπέστατος Rage δίσκος της συνθετικής δεινότητας του Peavy Wagner και του Manni Schmidt, με τον Ευθυμιάδη να συμπληρώνει το power trio στα drums. Όμορφο speed/power από τη νοσταλγική περίοδο των Rage που γερνάει όμορφα σαν την Άντζελα Γκερέκου (βάλτε όποια milfάρα θέλετε). Με αγαπημένα όπως True Face in Everyone, Flowers that Fade in My Hand, Reflection of a Shadow, το hit - Waiting For the Moon και το Dust στο οποίο ανατριχιάζω κάθε φορά που παίζει.

Μοναδική παραφωνία το εξώφυλλο του John Scarpati, που από το λίγο που τον έψαξα φωτογράφος είναι ο άνθρωπος. Είχε αναλάβει το photo shooting της μπάντας αλλά του είπαν να κάνει και το εξώφυλλο μιας και ξέρει από γκουμπιούτερ. Είναι το μοναδικό εξώφυλλο στο οποίο παίρνει το credit του Cover art. Πάλι καλά που οι φραγκοφονιάδες στη Noise δεν τον έβαλαν να κάνει και τη μίξη του δίσκου να μην πληρώνουν μηχανικό ήχου.

Αυτό το άλμπουμ κλείνει, κατά τη γνώμη μου, μία εποχή με πολλούς νοσταλγούς. Η (μουσική) εφηβεία των Rage λαμβάνει τέλος, το speed θα δώσει τη θέση του στο heavy, η φωνή του Wagner θα γρεζώσει και τα καλύτερα έρχονται.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

Έξοχος δίσκος. Θεωρώ όμως ότι η μουσική εφηβεία τελειώνει στο "Perfect man" όπου συνθετικά, στιχουργικά και αισθητικά περνάνε σε άλλο επίπεδο.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Zippo190 έγραψε: Δευ 27 Ιαν 2020, 13:28 Έξοχος δίσκος. Θεωρώ όμως ότι η μουσική εφηβεία τελειώνει στο "Perfect man" όπου συνθετικά, στιχουργικά και αισθητικά περνάνε σε άλλο επίπεδο.
Τα πέντε πρώτα άλμπουμ νομίζω έχουν πιο συγγενή ήχο. Από Trapped μέχρι End of All Days θα έλεγα είναι τα golden years, μετά το γυρίζουν στο συμφωνικό/πομπώδες μέχρι το Strings to a Web (με κάτι ενδιάμεσες εξαιρέσεις) και τέλος μετά το διαζύγιο με τον Λευκορώσο back to the roots.

Πέρα από την προσωπική εκτίμηση, τη δαιδαλώδη πορεία των Rage μπορεί κανείς να τη διαχωρίσει με χίλια δύο κριτήρια. Ήχος, συνθέσεις, lineup, κιλά και μαλλιά του Wagner, είναι λίγο χάος η κατάσταση.

Destruction - Thrash Anthems II (2017)

Εικόνα

Τα compilations και οι best of κυκλοφορίες έχουν πεθάνει. Η νόρμα που όρισαν οι Maiden: Single -> Full Length -> ανούσιο Live -> ακόμη πιο ανούσιο Best Of και πάμε από την αρχή έχει τελειώσει κι όλοι οι ψυχαναγκαστικοί μπορούμε να αναπνεύσουμε (οικονομικά και κυριολεκτικά).

Πλέον η φάση είναι αλλιώς. Δεν βγάζουμε νέο δίσκο αντάξιο του παρελθόντος (γιατί αυτό θέλει δουλειά κι έμπνευση). Θα ξαναπαίξουμε στο studio κομμάτια του παρελθόντος, θα παίξουμε διασκευές, λίγο remix, λίγο remastered, revisited edition, αγάπη έχουμε επέτειο, αυτοκρατορική έκδοση, προεδρική έκδοση, ότι πολίτευμα προτιμά ο καθένας. Και λογίζονται για κάποιο λόγο στις metal εγκυκλοπαίδειες ως main κυκλοφορίες.

Η ύπαρξη τέτοιων δίσκων (προφανώς) και δεν με ενοχλεί (ας κυκλοφορεί ο καθένας ότι θέλει, klein) και το Thrash Anthems II το τσίμπησα γιατί, ναι μεν δεν πεθαίνω για Destruction, κάθε τρεις και λίγο έρχονται Δουβλίνο μαζί με άλλα thrash συγκροτήματα που θέλω να δω, οπότε να έχω μία καλύτερη μουσική αντίληψη της Καταστροφής.

Σαν καλογυαλισμένο best of, λειτουργεί μια χαρά ο δίσκος, το μόνο θέμα είναι πως επειδή είμαι ψυχάκιας, νοιώθω ότι πρέπει να αγοράσω κάποια στιγμή και το Thrash Anthems I και την (σίγουρη) μελλοντική κυκλοφορία που θα κλείσει την τριλογία.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Asphyx - The Rack (1991)

Εικόνα

Σαπίλα, σκατίλα, βοθρίλα, οσμή από πατσά που έχει ξεμείνει στο ψυγείο 2 εβδομάδες και μεταλυκειακό death metal. Αργό και βασανιστικό όταν πρέπει, σαν τον πυραμιδοκέφαλο στο silent hill που σέρνει τη σπαθούκλα του, επιθετικό και μοβόρικο όταν οι περιστάσεις το επιβάλουν.

Στην αρχή το έβλεπα σαν ιστορικό reference του περιορισμένου death sub sector της συλλογής μου, αλλά σταδιακά αγκάλιασα τα σαπισμένα πλευρά του και του έδωσα μία νοσηρή αγκαλίτσα.

Το κομμάτι της συλλογής μου είναι το (υποδειγματικό) anniversary edition της Century Media, με δυνατό booklet και σχόλια των συντελεστών, ενώ περιέχει και bonus CD με διάφορες death μπάντες να διασκευάζουν το άλμπουμ.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Greece Attacks - The Next Assault (2004)

Εικόνα

Από άποψη πλουραλισμού, ποιότητας κι αισθητικής η Ελλάδα έχει μία πάμπλουτη metal σκηνή. Χώρα με πάμπλουτη μουσική παράδοση που αντικατοπτρίζει τη λαογραφικό αποτύπωμα ανά τις δεκαετίες, στο χώρο του σκληρού ήχου υπήρξαν κι υπάρχουν πολλά συγκροτήματα με ποιοτικές κυκλοφορίες.

Σε ένα θεωρητικό δυστοπικό σενάριο όπου στη χώρα έχει κυριαρχήσει ένα εθνικό ολοκληρωτικό καθεστώς όπου επιτρέπει στους πολίτες μόνο ότι έχει Ελληνική προέλευση, οι μεταλλάδες θα την έβγαζαν μια χαρά. Ίσως να υπήρχε ένα πρόβλημα με τη χρήση της Αγγλικής γλώσσας που κυριαρχεί, αλλά κι εκεί θα την γλύτωναν οι μπλακάδες/ντεθάδες που ούτως ή άλλως δεν βγάζει κανείς νόημα τι στον μαύρο μπούτσο λένε. Όπως κι αν έχει, άνετα θα μπορούσε να ζήσει κάποιος την μουσική μεταλλική εμπειρία μόνο με Ελληνικά συγκροτήματα.

Κατά περιόδους έχω συλλέξει πολλές συλλογές με Ελληνικά συγκροτήματα από το Invader, Hammer και fanzines, αλλά τη συγκεκριμένη του Άγγελου Μπαλτά την είχα πάρει σε ένα δισκάδικο στο Μοναστηράκι όταν είχε κυκλοφορήσει και θυμάμαι πως εκτίμησα ιδιαίτερα το booklet με φώτος και βιογραφικό για κάθε συγκρότημα (εποχές που mid 00s που ναι μεν υπήρχε internet αλλά ακόμη δεν υπήρχε πολύ πληροφορία στον ιστό). Οι συλλογές εκείνη την εποχή ήταν ο καλύτερος τρόπος να ανακαλύψεις και να πάρεις ένα καλό δείγμα από πληθώρα συγκροτημάτων, γιατί καλή η γραπτή περιγραφή της μουσικής σε ένα περιοδικό ή fanzine αλλά δεν υπάρχει σύγκριση με το να βάλεις να παίξει στο CD player το κομμάτι του συγκροτήματος που μέχρι πριν αγνοούσες.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”