Heddigan's Collection
Heddigan's Collection
Apocalyptica - Plays Metallica by Four Cellos (1996)
Στη σημερινή εποχή της παντοκρατορίας του παγκόσμιου ιστού, είναι διαθέσιμη κάθε παράξενη μουσική διασκευή που μπορεί να εφεύρει ο εγκέφαλος του ανθρώπου. Διασκευή Necroburburum με theremin και yodeling (κοινώς λαρυγγισμός) ή πιο mainstream καταστάσεις όπως δύο αιθέριες γκόμενες αρπίστριες να παίζουν Metallica. Τα βίντεο είναι άπειρα και προσωπικά αυτή η υπερπροσφορά διασκευών με αφήνει παγερά αδιάφορo. Μπουζούκι metal και klein mein. Δεν είμαι κατά της χρήσης μη συμβατικών μουσικών οργάνων στη σκληρή μουσική (au contraire), αλλά το "κοιτάξτε με παίζω το Trooper σε ξυλόφωνο" δεν μου προκαλεί κάποιο ενδιαφέρον.
Πριν μπούμε σε αυτό το mood, θυμάμαι στα 90s το μικρό σάλο που είχαν προκαλέσει οι Apocalyptica με το να διασκευάσουν τα hits των Λεφτάλικα σε τσέλο κουαρτέτο. Το τότε μη εξοικειωμένο αυτί μου σε τέτοιο ήχο είχε δεχτεί με ευχαρίστηση αυτή τη μουσική διαφοροποίηση. Αλλά δεν κράτησε πολύ γιατί το replayability τέτοιων δίσκων είναι πολύ χαμηλό. Θα ακούσεις τα τσέλα μία, δύο, τρεις φορές, ύστερα θες να επιστρέψεις στο αυθεντικό.
Το άλμπουμ έκανε μία όποια επιτυχία και για άλλους λόγους. Λειτουργούσε κι ως (αποτυχημένη) μουνοπαγίδα. Έφερνε ο κάφρος το ΔΑΠίτικο γκομενάκι στο σπίτι, της πετούσε "θα βάλω να ακούσουμε βιολοντσέλα". Ξενέρωνε η γκόμενα που ήθελε να ακούσει ντιριντάχτα και τελικά επιστρέφαμε στη safe λύση της γκοθού που γούσταρε κι Apocalyptica (οπότε δεν πήγαιναν χαμένα τα χρήματα που δώσαμε για το άλμπουμ).
Στο δια ταύτα, αν οι Apocalyptica εμφανιζόντουσαν σήμερα, θα ήταν απλά ένα βίντεο στο youtube. Επειδή μουσική από youtube δεν ακούω σχεδόν ποτέ, καλή φάση το CDάκι.
Στη σημερινή εποχή της παντοκρατορίας του παγκόσμιου ιστού, είναι διαθέσιμη κάθε παράξενη μουσική διασκευή που μπορεί να εφεύρει ο εγκέφαλος του ανθρώπου. Διασκευή Necroburburum με theremin και yodeling (κοινώς λαρυγγισμός) ή πιο mainstream καταστάσεις όπως δύο αιθέριες γκόμενες αρπίστριες να παίζουν Metallica. Τα βίντεο είναι άπειρα και προσωπικά αυτή η υπερπροσφορά διασκευών με αφήνει παγερά αδιάφορo. Μπουζούκι metal και klein mein. Δεν είμαι κατά της χρήσης μη συμβατικών μουσικών οργάνων στη σκληρή μουσική (au contraire), αλλά το "κοιτάξτε με παίζω το Trooper σε ξυλόφωνο" δεν μου προκαλεί κάποιο ενδιαφέρον.
Πριν μπούμε σε αυτό το mood, θυμάμαι στα 90s το μικρό σάλο που είχαν προκαλέσει οι Apocalyptica με το να διασκευάσουν τα hits των Λεφτάλικα σε τσέλο κουαρτέτο. Το τότε μη εξοικειωμένο αυτί μου σε τέτοιο ήχο είχε δεχτεί με ευχαρίστηση αυτή τη μουσική διαφοροποίηση. Αλλά δεν κράτησε πολύ γιατί το replayability τέτοιων δίσκων είναι πολύ χαμηλό. Θα ακούσεις τα τσέλα μία, δύο, τρεις φορές, ύστερα θες να επιστρέψεις στο αυθεντικό.
Το άλμπουμ έκανε μία όποια επιτυχία και για άλλους λόγους. Λειτουργούσε κι ως (αποτυχημένη) μουνοπαγίδα. Έφερνε ο κάφρος το ΔΑΠίτικο γκομενάκι στο σπίτι, της πετούσε "θα βάλω να ακούσουμε βιολοντσέλα". Ξενέρωνε η γκόμενα που ήθελε να ακούσει ντιριντάχτα και τελικά επιστρέφαμε στη safe λύση της γκοθού που γούσταρε κι Apocalyptica (οπότε δεν πήγαιναν χαμένα τα χρήματα που δώσαμε για το άλμπουμ).
Στο δια ταύτα, αν οι Apocalyptica εμφανιζόντουσαν σήμερα, θα ήταν απλά ένα βίντεο στο youtube. Επειδή μουσική από youtube δεν ακούω σχεδόν ποτέ, καλή φάση το CDάκι.
- Scrollkeeper
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 5979
- Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
- Επικοινωνία:
Heddigan's Collection
Το πρώτο κ μοναδικό CD που σκότωσα με αντάλλαγμα ένα πακέτο με 5 TDK αγραφες 90αρες. Δεν το μετάνιωσα ποτέ
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Heddigan's Collection
ούτε για σουβέρ;Scrollkeeper έγραψε: ↑Τετ 19 Φεβ 2020, 16:13 Το πρώτο κ μοναδικό CD που σκότωσα με αντάλλαγμα ένα πακέτο με 5 TDK αγραφες 90αρες. Δεν το μετάνιωσα ποτέ
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Heddigan's Collection
Malevolent Creation - Warkult (2004)
Malevolent Creation, το λες και γεμίζει το στόμα σου. Απίστευτο όνομα για metal συγκρότημα, που για να το προφέρεις πρέπει να πάρεις κοφτές ανάσες κι απαραίτητες παύσεις στα ημίφωνα υγρά λάμδα και ρο, αποδίδοντας ένα σκοτεινό μεγαλείο κι ικανοποίηση. Το έχω χρησιμοποιήσει και στο σεξ, αντί να χρησιμοποιήσω τις κοινότυπες παπαριές "τι σου κάνω", στο ιεραποστολικό final run πέταξα ένα αργόσυρτο "Malevolent Creation", η γκόμενα συνταράχθηκε, κι υπήρξε μακρά αμοιβαία ολοκλήρωση.
Εκτός από γαμάτο όνομα, έχουν και γαμάτα άλμπουμ. Το Warkult είναι ένα από αυτά. Τραχύ, μιλιταριστικό death, το άκουσα κι έκανα αίτηση να καταταχθώ στους Blackwater και να φύγω για overkill αποστολές. Γενικώς όποτε κυκλοφορούν δίσκο οι Malevolent αυξάνεται ο ρυθμός επιστράτευσης στις χώρες που υπάρχουν φαν του συγκροτήματος.
Όπως έχω γράψει ξανά, δεν έχω πολλά πολλά με το death, αλλά το εναρκτήριο Dead March με το ακόλουθο Preemptive Strike δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο. Οι πολεμικές ιστορίες συνεχίζονται σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ με προσωπικά αγαπημένα το Merciless και το Section 8.
Ιδανικό soundtrack για εκείνες τις ημέρες που θέλω να λιώσω μπροστά στην οθόνη παίζοντας video games της Wolfenstein σειράς ή όταν οδηγώ για ολοήμερο airsoft με τους μιλιταριστικούς κάγκουρες φίλους μου.
Malevolent Creation, το λες και γεμίζει το στόμα σου. Απίστευτο όνομα για metal συγκρότημα, που για να το προφέρεις πρέπει να πάρεις κοφτές ανάσες κι απαραίτητες παύσεις στα ημίφωνα υγρά λάμδα και ρο, αποδίδοντας ένα σκοτεινό μεγαλείο κι ικανοποίηση. Το έχω χρησιμοποιήσει και στο σεξ, αντί να χρησιμοποιήσω τις κοινότυπες παπαριές "τι σου κάνω", στο ιεραποστολικό final run πέταξα ένα αργόσυρτο "Malevolent Creation", η γκόμενα συνταράχθηκε, κι υπήρξε μακρά αμοιβαία ολοκλήρωση.
Εκτός από γαμάτο όνομα, έχουν και γαμάτα άλμπουμ. Το Warkult είναι ένα από αυτά. Τραχύ, μιλιταριστικό death, το άκουσα κι έκανα αίτηση να καταταχθώ στους Blackwater και να φύγω για overkill αποστολές. Γενικώς όποτε κυκλοφορούν δίσκο οι Malevolent αυξάνεται ο ρυθμός επιστράτευσης στις χώρες που υπάρχουν φαν του συγκροτήματος.
Όπως έχω γράψει ξανά, δεν έχω πολλά πολλά με το death, αλλά το εναρκτήριο Dead March με το ακόλουθο Preemptive Strike δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο. Οι πολεμικές ιστορίες συνεχίζονται σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ με προσωπικά αγαπημένα το Merciless και το Section 8.
Ιδανικό soundtrack για εκείνες τις ημέρες που θέλω να λιώσω μπροστά στην οθόνη παίζοντας video games της Wolfenstein σειράς ή όταν οδηγώ για ολοήμερο airsoft με τους μιλιταριστικούς κάγκουρες φίλους μου.
Heddigan's Collection
Αργά αλλά σταθερά αποκαλύπτεται η σκοπιμότητα αυτού του ιδιόμορφου thread. Όσο οι μυρωδιάδες σχολιάζουν περί μουσικής ο Hedigan ξετυλίγει 100+1 στρατηγικές για πετυχημένο καμάκι
Heddigan's Collection
Ναι, ήταν καλό μαγαζί. Κάτι μαχαίρια έβγαιναν που και που, αλλά συμβαίνουν αυτά παντού.Corum Jhaelen Irsei έγραψε: ↑Παρ 21 Φεβ 2020, 12:41 Πολυ ωραιο μαγαζι οι Φοινικες, για οσο κρατησε...
Οι εποχές του καμακιού έχουν τελειώσει ανεπιστρεπτί, παντρεμένος με παιδί πλέον.
Και μιας κι αναφέρομαι στο γάμο και τη συζυγό μου. Τα επόμενα κομμάτια της συλλογής είναι σχετικά με εκείνη. Ο Cohen ναι μεν δεν είναι metal αλλά πιστεύω πως έχει θέση σε κάθε μουσικό forum.
Leonard Cohen - Live Songs (1973)
- New Skin for the Old Ceremony (1974)
- Death of a Ladies' Man (1977)
- Recent Songs (1979)
- I'm Your Man (1988)
- The Future (1992)
- Live in London (2009)
- Songs from the Road (2010)
- Old Ideas (2012)
- Live in Dublin (2014)
- Popular Problems (2014)
- You Want it Darker (2016)
- Thanks for the Dance (2019)
Με τη σύζυγό μου ενώσαμε τις ζωές μας αλλά και τις μουσικές συλλογές μας. Μαζί της ανακάλυψα τον τεράστιο Leonard Cohen ο οποίος η μουσική κι ολόκληρη η ζωή του ήταν Rock με όλη τη σημασία της λέξης.
Είναι μαγικό το πως έχουν συνδεθεί σημαντικές στιγμές στο ζεύγος μας με την τεράστιες μουσικές συνθέσεις του Εβραίου από τον Καναδά και τους ποιητικούς στίχους του. Ο γάμος μας, η κηδεία του πεθερού μου, χαρές κι απογοητεύσεις της ζωής μας έχουν ντυθεί με ύμνους όπως Tower of Song, The Partisan, I'm your Man, First we Take Manhattan (προσωπικό αγαπημένο), Going Home και το απίστευτο Hallelujah.
Οι live εκτελέσεις που ξεκίνησε έπειτα από το 2008 (βλέπε Live in Dublin) θεωρώ πως αποδίδουν στο έπακρο το εύρος της μουσικής που κρύβουν οι συνθέσεις κι οι στίχοι.
Ο Cohen απεβίωσε το 2016 αλλά έχουν κυκλοφορήσει δύο ακόμη μεταθανάτιοι δίσκοι γιατί τέτοιες τεράστιες μορφές συνθέτουν ακόμη και στον άλλο κόσμο.
P.S Δίνω τα πάντα για μία σοβαρή metal tribute κυκλοφορία στη μουσική του. Υπάρχουν διάσπαρτα κομμάτια σε συλλογές αλλά όχι κάποιος tribute δίσκος.
Heddigan's Collection
Idle Hands - Mana (2019)
Στην διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων, υπήρξε μία μικρή περίοδος που παραλίγο να γίνω full time γκοθάς. Είχα μπλέξει σε μία παρέα που παίζαμε Vampire the Masquerade live, είχα ανακαλύψει τους Sisters of Mercy/Sentenced και με τραβούσε το όλο θέμα. Ευτυχώς δεν ενέδωσα στον πειρασμό, μιας κι οι καμπαρντίνες δεν ήταν του γούστου μου (ούτε για το πορτοφόλι μου) και δεν είχα υπερδυνάμεις να μπορώ να βλέπω τη νύχτα φορώντας γυαλιά ηλίου.
Ειδικά μετά το πέσιμο που είχαν φάει κάτι γκοθάδες, (ήμουν μάρτυρας) έξω από το Underground στα Εξάρχεια από άγρια μέταλλα, επιβεβαίωσε την επιλογή μου. Γενικότερα θυμάμαι τους γκοθάδες, παρά την badass εμφάνιση, να τρώνε πιο πολύ φάπα κι από τις πινέζες στη Χρυσοστόμου Σμύρνης. Κρίμα τα παιδιά, ούτε προκαλούσαν ούτε τίποτε.
Η μουσική τους όμως είναι και γαμώ, και σαν ιδίωμα έχει δώσει πολύ ωραίους γκοθ ροκ και μέταλ δίσκους. Είχα πολύ καιρό να πάρω έναν τέτοιο δίσκο και με το Mana των Idle Hands γούσταρα αρκετά. Τον τραγουδιστή, Gabriel Franco, δεν τον έχω ακούσει στα προηγούμενα συγκροτήματα που συμμετείχε, αλλά στους Idle Hands συνδυάζει φωνητική αισθητική Joy Division με metal κιθαριστικά περάσματα και πιασάρικες γκοθ μελωδίες.
Ξεχώρισα τα Don't Waste your Time, Give me to the Night και το Mana, αλλά κι ο υπόλοιπος δίσκος κυλάει όμορφα.
Το clear βινύλιο της συλλογής μου, περιλαμβάνει giant booklet (κάτι που πρέπει να το υιοθετήσουν όλες οι δισκογραφικές γιατί γαμάει), κι αφίσα φώτο του συγκροτήματος (κάτω από μία γέφυρα σε κάτι βρομόνερα) του Peter Beste η οποία είναι φοβερή και δίνει bonus points στην κυκλοφορία.
Στην διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων, υπήρξε μία μικρή περίοδος που παραλίγο να γίνω full time γκοθάς. Είχα μπλέξει σε μία παρέα που παίζαμε Vampire the Masquerade live, είχα ανακαλύψει τους Sisters of Mercy/Sentenced και με τραβούσε το όλο θέμα. Ευτυχώς δεν ενέδωσα στον πειρασμό, μιας κι οι καμπαρντίνες δεν ήταν του γούστου μου (ούτε για το πορτοφόλι μου) και δεν είχα υπερδυνάμεις να μπορώ να βλέπω τη νύχτα φορώντας γυαλιά ηλίου.
Ειδικά μετά το πέσιμο που είχαν φάει κάτι γκοθάδες, (ήμουν μάρτυρας) έξω από το Underground στα Εξάρχεια από άγρια μέταλλα, επιβεβαίωσε την επιλογή μου. Γενικότερα θυμάμαι τους γκοθάδες, παρά την badass εμφάνιση, να τρώνε πιο πολύ φάπα κι από τις πινέζες στη Χρυσοστόμου Σμύρνης. Κρίμα τα παιδιά, ούτε προκαλούσαν ούτε τίποτε.
Η μουσική τους όμως είναι και γαμώ, και σαν ιδίωμα έχει δώσει πολύ ωραίους γκοθ ροκ και μέταλ δίσκους. Είχα πολύ καιρό να πάρω έναν τέτοιο δίσκο και με το Mana των Idle Hands γούσταρα αρκετά. Τον τραγουδιστή, Gabriel Franco, δεν τον έχω ακούσει στα προηγούμενα συγκροτήματα που συμμετείχε, αλλά στους Idle Hands συνδυάζει φωνητική αισθητική Joy Division με metal κιθαριστικά περάσματα και πιασάρικες γκοθ μελωδίες.
Ξεχώρισα τα Don't Waste your Time, Give me to the Night και το Mana, αλλά κι ο υπόλοιπος δίσκος κυλάει όμορφα.
Το clear βινύλιο της συλλογής μου, περιλαμβάνει giant booklet (κάτι που πρέπει να το υιοθετήσουν όλες οι δισκογραφικές γιατί γαμάει), κι αφίσα φώτο του συγκροτήματος (κάτω από μία γέφυρα σε κάτι βρομόνερα) του Peter Beste η οποία είναι φοβερή και δίνει bonus points στην κυκλοφορία.
Heddigan's Collection
Οι οστρογότθοι πάντα ήταν συμπαθέστατοι, ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που κοίταζαν την δουλειά τους. Πολύ περισσότερο από τον Λάκη τον Μετάλλικα από τα Σεπόλια.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Heddigan's Collection
Από την μία τους βλέπεις και δεν μπορείς να μην γελάς ή να μην συγχύζεσαι (εννοώ τους γραφικούς με τα extreme ντυσίματα, μαλλιά, piercings κτλ), αλλά από την άλλη με ποιο δικαίωμα να πας να κοπανήσεις κάποιον που δεν σε έχει βλάψει; Και μάλιστα ποιος, ο μεταλλάς που όσο να 'ναι υποφέρει από μια ψιλοαπαξίωση και έναν στιγματισμό (σήμερα ίσως ελαχιστότατα, παλιότερα προφανώς πολύ περισσότερο)
Heddigan's Collection
Θα ελεγα, μεταξυ σοβαρου κι αστειου, οτι ο "κομπλεξισμος" και η βια/μίσος, εκτονωνεται κυρίως προς τα κατω στην κοινωνικη "τροφικη αλυσιδα".
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Heddigan's Collection
Μακάρι το μόνο ξύλο που σχετίζεται με τη μουσική να ήταν εκείνο που πέφτει στα mosh pits στις συναυλίες. Δυστυχώς nope.
Antrhax - A Monster at the End (2016)
Υπάρχουν οι Big Four του Αμερικάνου Thrash, νταξ' τους ακούω. Κατ' εμέ, τους Big Four τους κοιτούν από ψηλά οι ΤΕOD (Testament, Exodus, Overkill, Death Angel) αλλά αυτό το single ανήκει στην πρώτη συνομοταξία.
Μοντέρνο (παραπάνω από ότι θα ήθελα) thrash με ένα (καλό) κομμάτι από το άλμπουμ For All Kings, κι ένα (εξίσου καλό) B side από τις ηχογραφήσεις του ίδιου άλμπουμ.
Antrhax - A Monster at the End (2016)
Υπάρχουν οι Big Four του Αμερικάνου Thrash, νταξ' τους ακούω. Κατ' εμέ, τους Big Four τους κοιτούν από ψηλά οι ΤΕOD (Testament, Exodus, Overkill, Death Angel) αλλά αυτό το single ανήκει στην πρώτη συνομοταξία.
Μοντέρνο (παραπάνω από ότι θα ήθελα) thrash με ένα (καλό) κομμάτι από το άλμπουμ For All Kings, κι ένα (εξίσου καλό) B side από τις ηχογραφήσεις του ίδιου άλμπουμ.
Heddigan's Collection
Bal Sagoth - Atlantis Ascendant (2001)
Κάποιος σοβαρός επιχειρήματίας των γραμμάτων και των τεχνών να πάρει το συγγραφικό/μουσικό έργο του Byron Roberts και να αναθέσει σε βαρβάτο θίασο να μεταφέρει το έργο των Bal Sagoth σε cosmic horror θεατρικές παραστάσεις (πόσο θα γαμούσε κάτι τέτοιο). Κάθε Bal Sagoth άλμπουμ είναι μία πύλη που με οδηγεί σε κοσμικές διαστάσεις κι ονειροκόσμους που η πανίσχυρη ανθρώπινη φαντασία μπορεί μόνο να πλάσει.
Ο Βύρωνας όντας κι ο ίδιος συγγραφέας, γνήσιο τέκνο των Lovecraft/Howard, ντύνει τη συγγραφή του με ένα μουσικό πέπλο που μόνο η μέταλ μουσική μπορεί να προσφέρει. Κιθάρα, μπλιμπλίκια, συμφωνική μπλακίλα και θεατρική απαγγελία, σκέτη απόλαυση. Κάθε έργο των Bal Sagoth είναι μοναδικό, όπως και το Atlantis Ascendant, το προτελευταίο άλμπουμ τους πριν το κλείσουν το μαγαζί (? - επαναδραστηριοποιηθήτε ρε μαλακές, ειδικά τώρα που ο Roberts έγραψε και νέο βιβλίο).
Πέρα από τους στίχους, το Atlantis Ascendant περιέχει πολύ καλή μουσική. Θέλει ακροάσεις, προσήλωση και προσοχή, δεν είναι να το βάλεις να παίζει την ώρα που μαγειρεύεις. Σαν ένα καλό λογοτεχνικό έργο, με ανταμείβει κάθε φορά που ξεδιπλώνω αστροχάρτες αρχαίας κοσμογραφίας.
Όσο για το αν θα υπάρξει συνέχεια στους Bal Sagoth, παραθέτω την απάντηση του Roberts πριν από λίγα χρόνια:
Alas, there are currently no plans for any further Bal-Sagoth albums. The heaxlogy is complete. But nothing has been ruled out, and I have all the story material prepared for albums 7, 8 and 9… even the cover artwork is ready. But now is not the time. Perhaps one day!
Κάποιος σοβαρός επιχειρήματίας των γραμμάτων και των τεχνών να πάρει το συγγραφικό/μουσικό έργο του Byron Roberts και να αναθέσει σε βαρβάτο θίασο να μεταφέρει το έργο των Bal Sagoth σε cosmic horror θεατρικές παραστάσεις (πόσο θα γαμούσε κάτι τέτοιο). Κάθε Bal Sagoth άλμπουμ είναι μία πύλη που με οδηγεί σε κοσμικές διαστάσεις κι ονειροκόσμους που η πανίσχυρη ανθρώπινη φαντασία μπορεί μόνο να πλάσει.
Ο Βύρωνας όντας κι ο ίδιος συγγραφέας, γνήσιο τέκνο των Lovecraft/Howard, ντύνει τη συγγραφή του με ένα μουσικό πέπλο που μόνο η μέταλ μουσική μπορεί να προσφέρει. Κιθάρα, μπλιμπλίκια, συμφωνική μπλακίλα και θεατρική απαγγελία, σκέτη απόλαυση. Κάθε έργο των Bal Sagoth είναι μοναδικό, όπως και το Atlantis Ascendant, το προτελευταίο άλμπουμ τους πριν το κλείσουν το μαγαζί (? - επαναδραστηριοποιηθήτε ρε μαλακές, ειδικά τώρα που ο Roberts έγραψε και νέο βιβλίο).
Πέρα από τους στίχους, το Atlantis Ascendant περιέχει πολύ καλή μουσική. Θέλει ακροάσεις, προσήλωση και προσοχή, δεν είναι να το βάλεις να παίζει την ώρα που μαγειρεύεις. Σαν ένα καλό λογοτεχνικό έργο, με ανταμείβει κάθε φορά που ξεδιπλώνω αστροχάρτες αρχαίας κοσμογραφίας.
Όσο για το αν θα υπάρξει συνέχεια στους Bal Sagoth, παραθέτω την απάντηση του Roberts πριν από λίγα χρόνια:
Alas, there are currently no plans for any further Bal-Sagoth albums. The heaxlogy is complete. But nothing has been ruled out, and I have all the story material prepared for albums 7, 8 and 9… even the cover artwork is ready. But now is not the time. Perhaps one day!
Heddigan's Collection
Starfire Burning ενας απο τους τρεις πιο πολυακουσμενους δισκους μου εβερ. Μετα δυστυχως η ποιοτητα πεφτει εκθετικα με καθε κυκλοφορια και ανεβαινει καπως στο τελευταιο της εξαλογιας. Ή μαλλον δεν ειναι ακριβως οτι πεφτει η ποιοτητα, απλα γινεται ΠΟΛΥ πιο DISNEY και πλαστική, σε σχεση με τα δυο πρωτα, και ειδικα με το δευτερο που ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ σαν να βιωνεις τις πιο ΣΚΟΤΕΙΝΑ επικες ιστοριες του Howard.
[mention]Heddigan[/mention] Που ζεις αγορι μου; εχουμε επαναδραστηριοποιηση της μπάντας με όλα τα μελη πλην του Byron, στους KULL το οποιο βγηκε περσι (και φετος αναμενεται το βινυλιο). Το αλμπουμ λεγεται exile.
Το ξέρω πως ακουγεται αστειο, αλλά ΔΕΝ ειναι, ειναι good old Bal Sagoth, μια μιξη cthonic cronicles και starfire burning, αρκετα πιο σκοτεινουλι δλδ απο τη μεσαια περιοδο. Και ο τραγουδιαρης την παλευει μια χαρα.
[mention]Heddigan[/mention] Που ζεις αγορι μου; εχουμε επαναδραστηριοποιηση της μπάντας με όλα τα μελη πλην του Byron, στους KULL το οποιο βγηκε περσι (και φετος αναμενεται το βινυλιο). Το αλμπουμ λεγεται exile.
Το ξέρω πως ακουγεται αστειο, αλλά ΔΕΝ ειναι, ειναι good old Bal Sagoth, μια μιξη cthonic cronicles και starfire burning, αρκετα πιο σκοτεινουλι δλδ απο τη μεσαια περιοδο. Και ο τραγουδιαρης την παλευει μια χαρα.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Heddigan's Collection
Πωωω, τι λες τώρα, δεν το είχα υπόψιν για τους Kull (αν και χωρίς Byron, ήδη έχω λίγο ξενερώσει).
Αν ακουμπάει Starfire Burning, ο δίσκος έχει μπει στις προσεχώς αγορές.
Αν ακουμπάει Starfire Burning, ο δίσκος έχει μπει στις προσεχώς αγορές.