theBox έγραψε: ↑Τετ 11 Μαρ 2020, 09:28
rbrigade έγραψε: ↑Τετ 11 Μαρ 2020, 01:12
Έχω παρατηρήσει πολλές φορές ότι με αποσπούν και χάνω πράγματα από την μουσική.
Ακριβώς το αντιθετο συμβαινει εδω. 11 στις 10 φορες, οταν καθομαι να ακουσω κατι διαβαζοντας στιχους προσεχω ακομα περισσοτερα πραγματα στη μουσικη που αλλίως θα μου διέφευγαν. Πιθανολογω πως εχει να κανει αφενος με τον ενισχυμενο βαθμο "συγκεντρωσης" στην ακροαση, οσο και με την καλυτερη εικονα της "δομης" του κομματιου, μιας και το layout του κειμενου σε "οδηγει" τροπο τινα. Προφανως δεν μιλάω για 3λεπτα ποπ κομμάτια
Συγκεντρωμένη 100% ακρόαση μουσικής κάνοντας κάτι άλλο δεν υφίσταται. Αν θες να κάνεις συγκεντρωμένη ακρόαση σταματάς οτιδήποτε άλλο, ιδανικά κλείνεις φώτα, κλείνεις μάτια και επικεντρώνεσαι σε αυτό που ακούς. Όσο ικανός κι αν είσαι στο multitasking είναι θέμα εγκεφαλικό, η ανάγνωση των στίχων σε αποσπά έστω και σε ένα ποσοστό. Σου δίνω όμως το εξής: Στο metal λόγω έντασης μουσικής και μίξης των φωνητικών πιο χαμηλά απ' ότι σε άλλα είδη, αλλά λόγω και της ερμηνείας, με τσιρίδες, γρέζια κτλ, λαμβάνοντας υπόψιν επίσης ότι εμείς δεν είμαστε αγγλόφωνοι και δεν τα πιάνουμε όλα 100%, είναι πολλές φορές απαραίτητο να ανατρέξουμε σε τυπωμένους στίχους για να καταλάβουμε τι ειπώθηκε και να καταλάβουμε γιατί χρωματίζει με συγκεκριμένο τρόπο η φωνή στο χ σημείο κτλ. Αλλά οι στίχοι (όχι η γραμματοσειρά τους και το layout τους) δεν είναι θέμα artwork. Θα μπορούσες να τους έχεις σε μπανάλ γραμματοσειρά, μαύρα γράμματα σε άσπρο φόντο όπως ήταν στο πρώτα cd και να κάνεις την δουλειά σου. Άρα είναι άλλο ζήτημα εντελώς, για το οποίο ίσως ανοίξω ξεχωριστό topic.
Επίσης ποιος μιλάει για 3λεπτα pop κομμάτια; Είναι κάποιο αστειάκι για να με υποτιμήσεις;
theBox έγραψε: ↑Τετ 11 Μαρ 2020, 09:28
Ειπα και πριν και ΕΥΤΥΧΩΣ δεν το διαβασες γιατι θα ανατιναζόταν το κεφάλι σου, οτι εχω δωσει δευτερη (και τριτη) ευκαιρια σε δισκους που δεν μου αρεσουν και ΤΟΣΟ πολυ (ειναι ας πουμε 7αρια). Ισως μαλιστα υποσυνειδητα να αξιολογουσα ενα 7αρι με 8 μονο και μονο για το πως με προδιαθέτει το εξωφυλο του. Αυτο λειτουργει και αντιστροφα...το τελευταιο Slough Feg με χαλασε τοσο πολυ το μη-εξωφυλλο που δεν ασχοληθηκα τοσο μαζι του οσο θα εκανα συνηθως (ακραιο παραδειγμα που δεν συμβαινει συχνα, αυτο στο δίνω)
Ειναι κατι απο αυτα που κανω ΛΑΘΟΣ (λολ)? Μπά, απλα ως διαφορετικοι άνθρωποι, βιωνουμε με διαφορετικο τρόπο το κοινο μας hobby. Αλοιμονο αν υπήρχε τυπολογιο για το πως θα επρεπε να απολαμβάνει ο καθένας τη φαση.
Ευχαριστώ για αυτό που γράφεις. Μόλις απέδειξες:
Α) Ότι υποβάλλεις τον εαυτό σου αξιολογώντας δίσκους παραπάνω από όσο αξίζουν λόγω εξωφύλλου
Β) Ότι χαντακώνεις δίσκους που μπορεί να άξιζαν
Δικαίωμά σου εννοείται, αλλά δεν μπορώ να μην πω ότι απλά αποδεικνύεις τα επιχειρήματά μου (το παραδέχεσαι κιόλας).
Επίσης δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι όταν σας έφερα σαν παράδειγμα ''μη εξώφυλλα'' όπως Back in black, Black album κτλ μου τα ψιλοβγάλατε καλλιτεχνικό statement, αλλά το Slough Feg είναι απλά ''μη εξώφυλλο'' (btw αξιόλογο μου φάνηκε, αλλά δεν το άκουσα ακόμα ολόκληρο). Δεν υπάρχει δηλαδή ενιαία γραμμή σε αυτό, πάει αναλόγως την συμπάθεια του καθενός σας στον εκάστοτε δίσκο/καλλιτέχνη, ενώ στην ουσία πρόκειται για ίδιου τύπου εξώφυλλα.