Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Iron Maiden - The Books of Souls (2015)
Iron Maiden - The Book of Souls: Live Chapter (2017)


Εικόνα

Εκλαμβάνω δείγμα πως γερνάω (αν κι ο άντρας ωριμάζει, ποτέ δεν γερνάει) την προτίμησή μου στα μακροσκελή μουσικά κομμάτια, αντί για τα τρίλεπτα σφηνάκια που κυνηγούσα στα νιάτα μου. Αυτή η εγκεφαλική "αλλαγή" ήταν ξεκάθαρη όταν άρχισα να ακούσω το Book of Souls των Maiden που είναι πήχτρα στα "δεν λέει να τελειώσει" τραγούδια. Τρία κομμάτια άνω των δέκα λεπτών (με το Empire of the Clouds να πλησιάζει τα είκοσι), επτά κομμάτια άνω των πέντε λεπτών ενώ το μικρότερο (Tears of a Clown) είναι στα 4:59.

Επί σαράντα χρόνια έχουν κυκλοφορήσει ένα σκασμό δίσκους με ατελείωτες μουσικές ιδέες. Που στον πούτσοinson βρίσκουν την όρεξη οι Maiden, από το A Matter of Life and Death κι έπειτα, να ξεκωλώνονται στο γράψιμο δεν μπορώ να το καταλάβω. Φαίνεται πως δεν πήραν ναρκωτικά όταν ήταν νέοι κι ανακάλυψαν τώρα στα γεράματα την αμφεταμίνη (working class drug κι έτσι). Όποια εξήγηση κι αν υπάρχει, δεν με χαλάει καθόλου, δώστε μουσική στο λαό. Από όλα τα δεινοσαυροσυγκροτήματα, δεν έχω απαίτηση για ένα δεύτερο Seventh Son αλλά θέλω να δω την εμπειρία δεκαετιών αποτυπωμένη στο πεντάγραμμο. Και το Book of Souls δεν απογοητεύει.

Το εναρκτήριο If Eternity Should Fail μπαίνει κατευθείαν στα best of. Είναι 100% pure Maiden classic που γουστάρει ο κάθε οπαδός της μπάντας, o Bruce έγραψε έπος. Προσπερνώ το Speed of Light που πάει (και καλά) να φέρει μυρωδιά από το 80s παρελθόν (αυτές τις μαλακίες να μην έκαναν), το βρίσκω κάπως δήθεν και ψιλοβαρετό (αλλά το βιντεοκλιπ με τα videogames γαμεί άγρια). Το The Great Unknown είναι ok, κάνει όμορφη γέφυρα για το άλλο έπος, το The Red and the Black. Είναι προφανές πως ο Harris έκανε συρραφή (όμορφων) ιδεών για να του βγει ένα κομμάτι δεκατρία λεπτά και το έντυσε στιχουργικά με την ομώνυμη γαλλική νουβέλα. Το αποτέλεσμα μου αρέσει, το γουστάρω όταν παίζει και το γούσταρα ακόμη περισσότερο live. Και το When the River Runs Deep είναι just ok, ενώ η αποκάλυψη είναι το Book of Souls του Gers που όχι απλά γράφει κομμάταρα με πανέμορφες κιθάρες, αλλά βαφτίζει και το άλμπουμ. Janick Gers, ο Αλέκος Αλεξανδρής του heavy metal, που αντέχει στο χλευασμό και στην αμφισβήτηση, αλλά μπαίνει βασικός στο δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος και βγαίνει πρώτος σκόρερ.

Το δεύτερο CD της κυκλοφορίας είναι πιο αδύναμο. Έχει τίμια κομμάτια (Death or Glory, The Man of Sorrows) που κυλούν όμορφα αλλά καμία έκπληξη. Και το κλείσιμο Empire of The Clouds, θα μπορούσε να είναι soundtrack ταινίας εποχής με θέμα την μοιραία πτήση του R101, έχει καλές στιγμές, ωραία μουσικά θέματα, ερμηνεία ο Dickinson, αλλά δεν το βάζεις δίπλα στο Rime of the Ancient Mariner.

Πλήρως ικανοποιημένος από Maiden που, μαζί με άλλους συνταξιούχους συναδέλφους (που δεν πεθαίνουν κιόλας - τα λέει ο Λοβέρδος), κανονικά θα έπρεπε να αποσυρθούν εδώ και χρόνια (και να αφήσουν καμία καινούργια μπάντα να πουλήσει κάνα δίσκο), συνεχίζουν να κυκλοφορούν άλμπουμ σαν κι αυτό.

Πήρα και το Live Chapter (που κανονικά δεν θα έπρεπε), το οποίο είναι μόνο διπλό CD (no visual), για τη συλλογή της φάσης και γιατί τους είδα live στο Δουβλίνο, στην τότε περιοδεία που έκαναν, οπότε έχω την ψευδαίσθηση πως η φωνή μου στο Wrathchild βρίσκεται κάπου εκεί μέσα.
Άβαταρ μέλους
alexandros
Δημοσιεύσεις: 125
Εγγραφή: Σάβ 15 Αύγ 2020, 15:00

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από alexandros »

Εντάξει, είναι το πρέπον να κάνω το πρώτο μου μουσικό post εδώ μέσα, αναφερόμενος στους Iron Maiden. Λατρεία πρώτη και παντοτινή. Ξεπερνώντας,λοιπόν,τις παρωπίδες ενός fanboy, θεωρώ ότι το book of souls δεν είναι άλμπουμ αριστούργημα (ποιος θα το περίμενε άραγε για μια μπάντα των 80's σήμερα?) και έχει και μερικές μέτριες στιγμές. Παρ'ολ'αυτά, δε μπορώ να κρύψω ότι βρίσκω τουλάχιστον 3 τραγουδάρες και ακόμη και σήμερα, μια 5ετία μετά, ανατρέχω πολύ συχνά σε αυτές. If eternity should fail, tears of the clown και το ανατριχιαστικό empire of the clouds.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6252
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

Θυμαμαι οτι ειχα εκπλαγει με το ποσο μου αρεσε το empire of the clouds. Δυστυχως δεν μπορω να πω το ιδιο και για τον υπολοιπο δισκο.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Starman
Δημοσιεύσεις: 1530
Εγγραφή: Παρ 02 Νοέμ 2018, 14:09
Τοποθεσία: ATHENS

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Starman »

Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω με [mention]alexandros[/mention] προσθέτοντας ομώνυμο και The Red And The Black. Γενικά αυτός ο δίσκος θα είχε άλλη αντιμετώπιση αν ήταν 60 λεπτά max. Παρεμπιπτόντως καλώς ήρθες φίλε.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6252
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

[mention]Heddigan[/mention] εχεις κανει παρουσιαση για το at the edge of time των guardian? Ειναι λιγο δυσκολο να το βρω. Αν οχι,ειμαι περιεργος να διαβασω την αποψη σου σαν οπαδος που εχω καταλαβει πως εισαι.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

theBox έγραψε: Τετ 19 Αύγ 2020, 10:39 @Heddigan εχεις κανει παρουσιαση για το at the edge of time των guardian? Ειναι λιγο δυσκολο να το βρω. Αν οχι,ειμαι περιεργος να διαβασω την αποψη σου σαν οπαδος που εχω καταλαβει πως εισαι.
Όχι, δεν έχω γράψει ακόμη για αυτό, αλλά θα έρθει η ώρα του. Ανάμεικτα τα συναισθήματα για το At the Edge of Time.
Για το Sacred Worlds κόβω φλέβες (και στις δύο εκτελέσεις). Η orchestral version θα έπρεπε να είναι η πυξίδα τους για το Legacy of the Dark Lands αντί για τη ανάλατη σούπα που μας σερβίραν.

Ride into Obsession, Curse my Name, A Voice in the Dark, είναι αξιοπρεπέστατα Guardian κομμάτια.

Tanelorn, Road of No Release, Valkyries, Control the Divine, War of the Thrones, ακούγονται αλλά πάντα μου μένει το παράπονο "μπορούσαν και καλύτερα".

To Wheel of Time θέλω να το διαγράψω από τη μνήμη μου (όπως κι όλο το Beyond the Red Mirror).

Στο συνολό του είναι καλός δίσκος. Αν ο επόμενος που θα κυκλοφορήσει το 2021, είναι σε αυτό το επίπεδο, χαρούμενος θα είμαι (τους έχει φοβήθει το μάτι μου με το Legacy...)
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

το επόμενο προσευχόμαστε να είναι κάπου ανάμεσα στο "Tales..." και "Imaginations..."...
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Zippo190 έγραψε: Τετ 19 Αύγ 2020, 15:40 το επόμενο προσευχόμαστε να είναι κάπου ανάμεσα στο "Tales..." και "Imaginations..."...
Μήπως θες και παγκόσμια ειρήνη;

Jag Panzer - Ample Destruction (1984)

Εικόνα

Οι Jag Panzer έχουν ακόμη ζωή, θα υπάρξουν μελλοντικές κυκλοφορίες αλλά δύσκολα θα αλλάξουν οι ακόλουθες προσωπικές σταθερές. Αγαπημένο άλμπουμ το The Fourth Judgment, χειρότερο άλμπουμ το Dissident Alliance (αυτό θέλει πολύ κόπο να ανατραπεί) και πιο σπουδαίο/επιδραστικό άλμπουμ το Ample Destruction. Το βινύλιο της συλλογής μου είναι μία true 80s χρονοκάψουλα με underground τσαμπουκαλεμένο heavy metal που βρωμάει δερμάτινη ιδρωτίλα, μπύρα και τσιγαρίλα Καρέλια Ρεκόρ (εγγυημένος καρκίνος στα τέσσερα πακέτα - κανείς δεν έσπασε το ρεκόρ).

Η ιστορία του συγκεκριμένου άλμπουμ με τις bootleg κυκλοφορίες ήταν πάντα ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης, σημείο αναφοράς για τις συγκρίσεις μεταξύ των ιδιαίτερων φωνών των Conklin, του Parduba, του συγχωρεμένου Conca και το εξώφυλλο του μόνιμος υποψήφιος για το χειρότερο στην ιστορία του γκρουπ (αγαπώ τα Playstation 1 εξώφυλα των 90s Jag Panzer). Άλμπουμ ζωντανή ιστορία μουσικού ιδιώματος εύκολα μπορεί να πυροδοτήσει συζητήσεις και λεκτικά debates, που είναι σκέτη απόλαυση για παρείστικη διάθεση, μπύρες και τον ίδιο το δίσκο να παίζει στο repeat.

Και τα εννέα κομμάτια έχουν (πάνω κάτω) ισάξια ποιότητα και δυναμική. Ξεχωρίζω το Warfare για την ρυθμική απαγγελία του Tyrant (με κορωνίτσες εκεί που πρέπει), το Reign of the Tyrants για το μαγικό κιθαριστικό κάλπασμα του Tafolla (ξεκόλλα, τα έχεις παίξει όλα), και το σπονδυλωτό κομμάτι The Crucifix που δεικνύει πως και το underground έχει δικαίωμα στο έπος.

Το κομμάτι της συλλογής μου είναι το remastered βινύλιο που κυκλοφόρησε η High Roller πριν από λίγα χρόνια, με το bonus track το Black Sunday (που του έχουν κολλήσει στο τέλος μία ραδιοφωνική promo διαφήμιση του άλμπουμ εκείνης της εποχής, λίγο what the fuck φάση όταν το πρωτοάκουσα).
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Edguy - Superheroes (2005)

Εικόνα

Από το Superheroes κι ότι ακολούθησε αργότερα είναι η θλιβερή ιστορία μίας μπάντας που πίστευα πως θα κουβαλήσει στις πλάτες της τη φλόγα του αληθινού Europower πνεύματος. Το Superheroes με είχε απογοητεύσει τόσο πολύ που δεν μπήκα καν στη διαδικασία να αγοράσω το Rocket Ride (το άκουσα σε mp3 και δικαιώθηκα), το Tinnitus Sanctus... nope, το Age of the Joker (είδα το clip Robin Hood κι έφριξα) και τους έδωσα μία ακόμη ευκαιρία στο Space Police.

Λίγο η ατελείωτη τυρίλα, η προσήλωση και προώθηση, ότι καλής ιδέας είχε ο Tobias, στο Avantasia project κι ο αναπόφευκτος κορεσμός που επέρχεται στις καθαρόαιμες power metal μπάντες (για αυτό θέλει να ρίξεις λίγο προγκρεσιβιες μετά από 4-5 δίσκους).

To αρκετά καλό Judas at the Opera με τη συμμετοχή του Michael Kiske κι η διασκευή The Spirit των Magnum είναι τα μόνα πράγματα που βρίσκω ενδιαφέροντα σε αυτό το EP, τα υπόλοιπα κομμάτια, το ανούσιο making of video του Superheroes που περιέχει το DVD και το - τυρίλα/ζαμπονίλα όσο δεν πάει - εξώφυλλο είναι οι λόγοι διαζυγίου με τη μπάντα.
Άβαταρ μέλους
alexandros
Δημοσιεύσεις: 125
Εγγραφή: Σάβ 15 Αύγ 2020, 15:00

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από alexandros »

Starman έγραψε: Τετ 19 Αύγ 2020, 10:32 Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω με @alexandros προσθέτοντας ομώνυμο και The Red And The Black. Γενικά αυτός ο δίσκος θα είχε άλλη αντιμετώπιση αν ήταν 60 λεπτά max. Παρεμπιπτόντως καλώς ήρθες φίλε.
Καλώς σε βρήκα!
Πάντως,το thread είναι απολαυστικό. Κάποιες περιγραφές είναι τρομερές. Συν ότι με ιντρίγκαρε να ασχοληθώ με αλμπουμς που έχω χρόνια να ακούσω ή που μου έχουν διαφύγει (και συνειδητοποιώ ότι είναι και πολλά κάπως κλασσικά)
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Ironsword - Servants of Steel (2020)

Εικόνα

H 4η Μαίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα Star Wars (May the fourth be with you κι έτσι...). Εκείνη την ημέρα όλοι οι Star Wars fans κάθονται και λιώνουν σε μαραθώνιους να βλέπουν τις τριλογίες του George Lucas. Φλωριές…, διαστημικές ιστορίες για παιδάκια. Παίρνω την πρωτοβουλία κι ορίζω την 19η Μαρτίου ως επίσημη ημέρα Conan the Barbarian. Ο Μάρτιος είναι ο μήνας αφιερωμένος στον θεό του πολέμου Άρη (incarnation του Crom) κι ο αριθμός δεκαεννέα ομοιάζει (με πολύ φαντασία) με πολεμιστή που κρατάει το δόρυ του (19).

Εκείνη η ημέρα θα πρέπει να αναλώνεται σε ανάγνωση της Robert Howard λογοτεχνίας, λιώσιμο στα comic της περιόδου Roy Thomas/John Buscema, στήσιμο server για Age of Conan (και το Conan Exiles είναι καλό), προβολή της τηλεοπτικής σειράς Conan the Adventurer (τεράστιε Ralf Moeller), κατανάλωση μπριζολιδιών, ατελείωτα μπουκάλια μπύρας και βάρβαρο σεξ με μελαχρινό γκομενάκι (αυτό είναι optional για ευνόητους λόγους). Όλη η ημέρα πρέπει να "ντυθεί" με τη μουσική των Ironsword που θα παίζει στο repeat. Οι Πορτογάλοι μύστες του επικού heavy metal που τιμούν ευλαβικά τον σπουδαίο ήρωα της νεότερης λογοτεχνικής γραμματείας (μέχρι και την γραμματοσειρά Crom χρησιμοποιούν για τον τίτλο του άλμπουμ).

Με το που ανοίγω το gatefold του διπλό βινύλλιο Servants of Steel, έχει οδηγίες χρήσης: "To be played at maximum volume!". Αυτονόητη οδηγία αφού με το που θα μπει η βελόνα στο αυλάκι, το χέρι πάει αυτόματα στο volume ποτενσιόμετρο και να το γυρίζει προς τα δεξιά μέχρι να βρει τοίχο. Ο δίσκος περιέχει τόση πολύ επική μουσική γαματοσύνη που ο εγκέφαλος αυτόματα δίνει οδηγία "ψιτ μεγάλε, δεν θέλω να χάσω ούτε ίχνος decibel από αυτό το αριστούργημα". Προειδοποίηση που θα έπρεπε να υπάρχει είναι όταν παίζει ο δίσκος, να υπάρχει ένας κουβάς πρόχειρος για το λιωμένο ατσάλι που χύνεται από το πικάπ.

Από τα μελοποιημένα έπη του Κιμμέριου ήρωα που παρουσιάζουν οι Iron Sword, μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο, μιας και πάντα θέλω να τα απολαύσω όλα. Αν μου έβαζε ο Conan το σπαθί στο λαιμό κι έπρεπε να διαλέξω τρία: (i) το περίτεχνο Tower of the Elephant, (ii) το (έρχομαι να σας πάρω τα κεφάλια καριόλιδες) Red Nails και (iii) το (guitar was made to serve the gods of epic heavy metal) Isle of the Damned. Ύστερα ο Κιμμέριος θα μου έπαιρνε φυσικά το κεφάλι γιατί θα έπρεπε να είχα βρει έναν τρόπο να συμπεριλάβω όλα τα κομμάτια (δεν βγάζεις άκρη με τους βάρβαρους).

Δίσκος στολίδι για τη συλλογή μου, που προτρέπει τον Mark Shelton να χαμογελάει με ικανοποίηση εκεί ψηλά στην αίθουσα ψυχών του Arioch.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

Αγαπάμε Ironsword αλλά ομολογώ ότι η στροφή από το εκπληκτικό "Overlords of chaos" στο τελείως Manilla Road ύφος δεν την είδα με καλό μάτι. Όχι ότι με χαλάει ιδιαίτερα αλλά χάσανε την όποια ταυτότητα μπορεί να είχαν.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από rbrigade »

Heddigan έγραψε: Τετ 19 Αύγ 2020, 15:56
Zippo190 έγραψε: Τετ 19 Αύγ 2020, 15:40 το επόμενο προσευχόμαστε να είναι κάπου ανάμεσα στο "Tales..." και "Imaginations..."...
Μήπως θες και παγκόσμια ειρήνη;
Ε ναι ρε Zippo, το ξεχείλωσες το θέμα! :D
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Kreator - Enemy of God (2005)

Εικόνα

Το άλμπουμ αυτό και το πως το απόχτησα συνδέονται με ένα από τα πιο ντροπιαστικά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Ήρθε η ώρα να εξομολογηθώ και να εξαγνισθώ.

Στην πρώτη δεκαετία του αιώνα, μία υπηρεσία που ακροβατούσε στα όρια της νομιμότητας είχε αρχίσει να ακμάζει στην χώρα. Η εκπόνηση φοιτητικών εργασιών, πτυχιακών μέχρι διδακτορικών συγγραμμάτων κατά παραγγελία (με το αζημίωτο φυσικά). Σαν νέος και φέρελπις επιστήμονας που ακόμη δεν είχε έρθει σε σύγκρουση με αρχές κι αξίες, δελεάστηκα από το ζεστό κι άμεσο χρήμα που θα μπορούσε να μου αποφέρει η ενασχόληση μου ως εκπονητής. Μέσω αγγελίας ήρθα σε επαφή με έναν από τους "γνωστούς" του χώρου, τον οποία είχα την ατυχία να τον γνωρίσω και προσωπικά. Ο τύπος ήταν τεράστιο λαμόγιο-τσουτσέκι-μούτρο που πέρα από χρήματα πρόσφερε κι εναλλακτικές μορφές πληρωμής στους "δυνατούς/πιστούς" εκπονητές. Με την ιδιότητα του πανεπιστημιακού, μου είχε υποσχεθεί πως (αν ήθελα) αντί για χρήματα θα μπορούσε να μπει το όνομα μου σε δημοσιεύσεις (άνευ ουσιαστικής συμμετοχής) σε conferences που ο ίδιος συμμετείχε στην επιτροπή, να μπω ενεργά σε ερευνητικά projects τα οποία διεύθυνε ο ίδιος, ή ακόμη και φοιτήτριες (λόγω έλλειψης χρημάτων) που θα περνούσαν από το κρεβάτι μου (της πόπης γίνεται στα Ελληνικά πανεπιστήμια).

Αν κι είχα αηδιάσει πλήρως με το σίχαμα, μπήκα στο κύκλωμά του κι εκπόνησα μία σειρά από εργασίες με επιτυχία και μπήκε χρήμα στο ταμείο. Είχα βρει μία διέξοδο να μπορέσω να χρησιμοποιήσω τις θεωρητικές μου γνώσεις με άμεσο (καλό) χρηματικό αντίκτυπο, κάτι που το παρών σύστημα αγορά εργασίας δεν προσφέρει (όποιος έχει λιώσει σε πανεπιστήμια κι έρευνα καταλαβαίνει απόλυτα τι γράφω).

Το αξιακό εσωτερικό μου σύστημα είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται, τύψεις με είχαν κατακλύσει, τα χρήματα που κρατούσα ήταν βρώμικα. Παρενέβαινα στο ταλαιπωρημένο σύστημα εκπαίδευσης της χώρας, το οποίο είχε ήδη τα χίλια μύρια προβλήματα. Αποφάσισα να πω στον βρωμιάρη ότι παραιτούμαι και πως θα τον εκθέσω στην πανεπιστημιακή κοινότητα (τίποτε δεν έκανα γιατί ήμουν κότα, ντροπή μου, ακούω και Manowar).

Παράτησα όλα τις εργασίες που είχα αναλάβει στη μέση δίχως επιστροφή, ώσπου ένας φοιτητής Ηλεκτρονικής ζήτησε να με συναντήσει. Το μήνυμα που μου έστειλε ήταν ιδιαίτερα σπαρακτικό, οπότε δεν αρνήθηκα. Συναντηθήκαμε στο κέντρο και μου έσκασε με μπλούζα Kreator, μεταλλάς ο μικρός. Μου εξήγησε πως περίμενε την πτυχιακή από τη μεριά μου, είχε προπληρώσει τον απατεώνα και πλέον ήταν ξεκρέμαστος. Με παρακάλεσε αν μπορώ να του δώσω ότι είχα γράψει μήπως και μπορέσει να το σώσει. Ο μικρός με συγκίνησε επειδή ήταν από φτωχή οικογένεια όπου σπούδαζε κι εργαζόταν παράλληλα (είχε και καλό μουσικό γούστο). Αποφάσισα όχι απλά να του παραδώσω ότι είχα συγγράψει αλλά να τον βοηθήσω να την ολοκληρώσει και να κατανοήσει πλήρως το θέμα (άνευ χρημάτων). Παραβρέθηκα και στην παρουσίαση της πτυχιακής όπου ο μικρός γάμησε παίρνοντας τη maximum βαθμολογία/επίπεδο δυσκολίας.

Με ευχαρίστησε από καρδιάς και μου έδωσε δώρο την Limited edition, digipack με bonus DVD του Enemy of God των Kreator. Μία από τις "επαγγελματικές" δισκάρες που κυκλοφορεί η μπάντα από το 2001 και μετά, γεμάτη thrash κιθαριστικές μελωδίες, οργή για το σάπιο σύστημα και στίχους γεμάτους τροφή για σκέψη. Όχι τόσο δυνατό σαν τον προκάτοχό του, Violent Revolution, αλλά με το ομώνυμο, τα Voices of the Dead, Murder Fantasies και το απόλυτο Under a Total Blackened Sky γίνεται μια χαρά η δουλειά.

Έχοντας κυκλοφορήσει ένα κάρο άλμπουμ κι ολοκληρώνοντας τα πειράματα και τους μοντερνισμούς, οι Kreator γράφουν "ασφαλές" thrash metal με σωστή παραγωγή, φρέσκιες ιδέες, (που και που) αναμοχλεύοντας το παρελθόν ότι πρέπει για ένα fan της μπάντας που θέλει να συνεχίσει να τους ακολουθεί.

Με το παλικάρι βρεθήκαμε και στη συναυλία που έδωσαν οι Kreator στην Αθήνα, στην Hordes of Chaos περιοδεία (με Caliban, Eluveitie και Emergency Gate) ξεσπώντας σε συν-οργασμικό headbanging στο Voices of the Dead στα πλαίσια του metal-brotherhood bonding που αναπτύχθηκε μεταξύ μας.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Blackwinged »

Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ τότε, αλλά ακόμη και σήμερα ακούγεται πάρα πολύ καλά. Έχω και εγώ την έκδοση με το dvd. Μοναδικό παράπονο πως κρατά λίγο αυτό το making of. Άξιος τιμητής της ιδέας του riff-o-rama ο Μille.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”