Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Blackwinged έγραψε: Δευ 24 Αύγ 2020, 15:11 Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ τότε, αλλά ακόμη και σήμερα ακούγεται πάρα πολύ καλά. Έχω και εγώ την έκδοση με το dvd. Μοναδικό παράπονο πως κρατά λίγο αυτό το making of. Άξιος τιμητής της ιδέας του riff-o-rama ο Μille.
Ναι, το bonus DVD ήταν λίγο "να χαμε να λέγαμε", τρία κλιπς κι ένα μικρό σε διάρκεια making of, αλλά γενικά οι Kreator δεν μας έχουν αφήσει παραπονεμένους από live visual υλικό. Κάθε τρεις και λίγο live DVD κυκλοφορούν.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Heddigan έγραψε: Δευ 24 Αύγ 2020, 09:59 Στην πρώτη δεκαετία του αιώνα, μία υπηρεσία που ακροβατούσε στα όρια της νομιμότητας είχε αρχίσει να ακμάζει στην χώρα.
Και ακόμα καλά κρατεί. Αθάνατα ελληνικά πανεπιστήμια :pasok:
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Iron Savior - Kill or Get Killed

Εικόνα

Αν υπήρχε τρόπος να απενεργοποιήσω το Iron-Savior-fanboy attribute κι έπρεπε να πω δύο λόγια για το Kill or Get Killed, το ρεζουμέ θα ήταν "ωραίος δίσκος αλλά πολύ επανάληψη ρε παιδί μου". Σχεδόν σε όλα τα κομμάτια υπάρχουν αναφορές σε παρελθοντικούς δίσκους, ριφ που έχουν ξαναπαιχτεί, φωνητικές γραμμές που ανασύρουν μνήμες, μέχρι και στα drums υπάρχει deja vu (κι ας είναι το πρώτο άλμπουμ του Patrick Klose με τη μπάντα).

Το ερώτημα είναι, με πειράζει αυτό;

(Iron-Savior-fanboy activated)

Όχι βέβαια, ζμπούτσαμ λέμε, ας κοπιάρει όσο θέλει τον εαυτό του ο Sielck, το αποτέλεσμα αρκεί που είναι δυνατό ατόφιο heavy power metal, όπως το θέλουμε. Τόσα και τόσα συγκροτήματα εκεί έξω, έχουν πολωθεί ορθά οι επαφές βάσης-συλλέκτη/βάσης-εκπομπού και λειτουργούν στην περιοχή του κόρου, κοπιάρουν ασύστολα τις ένδοξές στιγμές του παρελθόντος και καταφέρνουν (περί κατορθώματος πρόκειται) να γράφουν μαλακίες τραγούδια. Και θα κράξω τους Iron Savior που το κάνουν αλλά η μουσική τους εξακολουθεί να είναι γαμάτη?

Αν κάποιος ακούσει σαν πρώτο Iron Savior δίσκο το Kill or Get Killed θα γουστάρει? Ναι. Θα βάλει να παίξει το Roaring Thunder και θα ξεπατωθεί στο headbanging μέχρι να βρει πετρέλαιο. Θα βάλει να πιει μπύρα στην υγειά του Αμβούργου στα From Dust and Rubble και στο Heroes Ascending, ενώ θα αποδώσει τιμές στα ιερά τέρατα του ιδιώματος με το Until We Meet Again.

Μοναδικό παράπονο από την AFM Records, το γεγονός πως δίνω ένα σκασμό λεφτά να πάρω το limited edition βινύλιο για να διαπιστώσω πως η μόνο η CD digipack έκδοση περιέχει τη AC/DC-Sin City διασκευή.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Priamos »

Για λιγο αγχωθηκα οτι θα μοιραζοσουν μαζι μας οτι το αγορασες την εποχη που ησουν λογιστης του Εσκομπαρ, και μετα θα επρεπε να μας σκοτωσεις γιατι θα γνωριζαμε πολλα... :D

On topic, μια που πεταχτηκα σαν τη μουτσουνα να σπαμαρω/τρολαρω...οταν βγηκε το πρωτο ψηθηκαμε απο τις συμμετοχες και καποια ωραια κομματακια, αλλα απιστευτα συντομα (απο το επομενο κιολας) χασαμε το ενδιαφερον μας για την μπαντα, σε βαθμο που εκπλησσομαι που α) εχει βγαλει τοσα αλμπουμ, β) υπαρχει ακομα, γ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους ακουν, δ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους γουσταρουν, ε) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που δηλωνουν fan (!!!!) και στ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους αγοραζουν (!!!!!!!).
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Priamos έγραψε: Τετ 26 Αύγ 2020, 10:19 Για λιγο αγχωθηκα οτι θα μοιραζοσουν μαζι μας οτι το αγορασες την εποχη που ησουν λογιστης του Εσκομπαρ, και μετα θα επρεπε να μας σκοτωσεις γιατι θα γνωριζαμε πολλα... :D

On topic, μια που πεταχτηκα σαν τη μουτσουνα να σπαμαρω/τρολαρω...οταν βγηκε το πρωτο ψηθηκαμε απο τις συμμετοχες και καποια ωραια κομματακια, αλλα απιστευτα συντομα (απο το επομενο κιολας) χασαμε το ενδιαφερον μας για την μπαντα, σε βαθμο που εκπλησσομαι που α) εχει βγαλει τοσα αλμπουμ, β) υπαρχει ακομα, γ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους ακουν, δ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους γουσταρουν, ε) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που δηλωνουν fan (!!!!) και στ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους αγοραζουν (!!!!!!!).
Ποιος Εσκομπάρ, μόνο Ελ Τσάπο :D :twisted:

Του αδικείς τους Iron Savior. Τόσο καλό άλμπουμ σαν το πρώτο τους, σίγουρα δεν θα ξαναβγάλουν (εκτός κι αν επιστρέψουν ο Stauch με τον Hansen - και πάλι δεν...), αλλά οι υπόλοιποι δίσκοι που κυκλοφόρησαν έχουν μία άλφα ποιότητα.

Οι Savior είναι μπάντα που αξίζει να ακολουθήσεις, ξέρεις τι θα ακούσεις, surprise factor --> 0, αλλά δεν απογοητεύουν.
Άβαταρ μέλους
Starman
Δημοσιεύσεις: 1530
Εγγραφή: Παρ 02 Νοέμ 2018, 14:09
Τοποθεσία: ATHENS

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Starman »

Priamos έγραψε: Τετ 26 Αύγ 2020, 10:19 γ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους ακουν, δ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους γουσταρουν, ε) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που δηλωνουν fan (!!!!) και στ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους αγοραζουν (!!!!!!!).
Ναι σε όλα, γιατί υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ακούν heavy metal. :twisted:
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

In Flames - Soundtrack to Your Escape (2004)

Εικόνα

Οι In Flames είναι σαν τον Liam Neeson. Εξαιρετικοί καλλιτέχνες που κάποτε είχαν τον καθολικό σεβασμό για τις εξαίσιες παρουσίες τους στον χώρο της τέχνης. O σεβασμός αυτός πήγε περίπατο όταν o Ιρλανδός ηθοποιός άρχισε να τα μπαντασιλίκια υποδυόμενος τον πατέρα που όποτε σήκωνε το τηλέφωνο (αντί για το κλασσικό "παρακαλώ") έλεγε "I will look for you, I will find you... and I will kill you". Παρόμοια φάση κι οι Σουηδοί masters του μελωδικού death metal που ρίχτηκαν με τα μούτρα στις groovatες αμερικανιές απογοητεύοντας στρατιές αφοσιωμένων οπαδών.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η μαλακία παίχτηκε στην αλλαγή του αιώνα μετά το Clayman, όταν στο Reroute to Remain θέλησαν να ανοιχτούν στην αμερικάνικη αγορά (δική μου εικασία) κι υιοθέτησαν έναν ήχο και μία αισθητική που αποτίναξε όλη τη μαγεία που κουβαλούσαν στα πέντε πρώτα άλμπουμ τους. Κι όπως επέλεξαν κι οι ίδιοι, ήταν δρόμος δίχως γυρισμό. Το Soundtrack to Your Escape όμως μου αρέσει. Όχι απλά μου αρέσει, αλλά το έχω λιώσει και θα συνεχίζω να το λιώνω στις ακροάσεις. Είναι από τις περιπτώσεις που ένα άλμπουμ ανήκει σε ένα είδος που δεν το πολυγουστάρω, αλλά συγκεκριμένο άλμπουμ ή τραγούδι μου αγγίζει την ψυχή.

Ήταν το τελευταίο άλμπουμ που αγόρασα στα μέσα της δεκαετίας των 00s πριν αφήσω την Ελλάδα πίσω μου και φύγω με προορισμό τη Στοκχόλμη. Ο τίτλος ήταν τόσο ταιριαστός με την ψυχική κατάσταση που βρισκόμουν αφού ήξερα πως το παρθενικό μου ταξίδι στο εξωτερικό για περαιτέρω σπουδές ήταν παράλληλα μία πραγματική απόδραση από σειρά προσωπικών καταστάσεων (ερωτικά δράματα, κοινωνικές ανησυχίες, υπαρξιακές αναζητήσεις, ποιος στα αλήθεια είμαι εγώ και που πάω με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό μου, με στραβώνουν κι οι προβολείς... γάμησε τα...). Πίστεψα λοιπόν πως αυτό το CD θα είναι όντως το soundtrack της απόδρασής μου και για κάποιον περίεργο λόγο ταίριαξε απόλυτα.

Το groovy nu metal με deathοκραυγές που παίζουν οι In Flames έχεις τις καλές στιγμές του στα F(r)iend, The Quiet Place, My Sweet Shadow, βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το "περίεργο" ρεφρέν του Bottled, κι αγαπώ τους στίχους του In Search for I και Evil in a Closet. Στους στίχους του Soundtrack εκείνη την περίοδο είχα δώσει ιδιαίτερη προσοχή, μιας κι η mid 20s διαταραγμένη ψυχική φάση μου, υπαγόρευε το ξεζούμισμα στίχων, ποίησης, κειμένων κι ότι άλλο εμπίπτει στην συγγραφή λόγου. Επιπρόσθετα μου δούλεψε άψογα κι η επιτηδευμένη metalcore οργή που έβγαζαν οι μπάντες εκείνης της περιόδου (το καλσόν μη σκίσετε) που ακολουθούσαν εκείνο το βραχυχρόνιο (ευτυχώς) ρεύμα. Είχα πολύ οργή μέσα μου τότε και το Soundtrack to Your Escape την ανακάτευε αργά και σταθερά σαν μιξεράκι που φτιάχνει μαρέγκα.

Τα χρόνια πέρασαν, καταλαβαίνω απόλυτα γιατί οι original οπαδοί των In Flames θεωρούν το δίσκο σκουπίδι, γιατί υπάρχει η απαξίωση στην καλλιτεχνική τους στροφή, συμφωνώ μαζί τους αλλά όσο αφορά αυτό το άλμπουμ Damage Done (βολική αναφορά στους συμπατριώτες τους που έμειναν true περισσότερο καιρό, πριν παρακμάσουν κι αυτοί).
Άβαταρ μέλους
alexandros
Δημοσιεύσεις: 125
Εγγραφή: Σάβ 15 Αύγ 2020, 15:00

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από alexandros »

Άλλο ένα όμορφο ποστ από τον φίλο heddigan. Συμφωνώ μάλλον σε όλα. Αν και δεν έζησα σε πραγματικό χρόνο την καλλιτεχνική στροφή των in flames-το soundtrack κυκλοφόρησε την ίδια περίοδο που ξεκινούσα το metal ταξίδι μου,πιτσιρικάς γαρ-θεωρώ κι εγώ ότι από το clayman και μετά την είδαν αλλιώς και έλειψαν οι ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ μελωδίες και δισολίες τους, δίνοντας έμφαση σε πιο άμεσα τραγούδια με δυνατά ρεφραίν για χοροπηδηχτές αρένες. Να δηλώσω ότι το jester race το θεωρώ μουσικό μνημείο και άξιος εκπρόσωπος της μεγάλης των maiden σχολής. Ακόμα και έτσι μέχρι και το a sense of purpose θεωρώ ότι οι in flames είχαν κάτι να πουν και ιδιαίτερα το προαναφερθέν, καθώς και ωραία τραγούδια είχε και ιδιαίτερο ήχο. Μετά από αυτό,το χαός, και φυσικά ο λόγος είναι η αποχώρηση του παιχταρά-συνθεταρά Jesper Stromblad, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν και ιδρυτικό μέλος των hammerfall και έχει και αρκετά credits στα πρώτα δύο αλμπουμ των τελευταίων. Το soundtrack to your escape προφανώς ξενίζει τους παραδοσιακούς φίλους των in flames και γενικότερα όλους τους οπαδούς του ήχου του gothenburg, αλλά είναι τίμιος και έχει προσωπικότητα. Ειδικά αν σε αυτά προστεθεί και το προσωπικό βίωμα του καθενός, είναι λογικό να υπάρχουν άνθρωποι που το έχουν σε ιδιαίτερη εκτίμηση.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8724
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

Priamos έγραψε: Τετ 26 Αύγ 2020, 10:19 Για λιγο αγχωθηκα οτι θα μοιραζοσουν μαζι μας οτι το αγορασες την εποχη που ησουν λογιστης του Εσκομπαρ, και μετα θα επρεπε να μας σκοτωσεις γιατι θα γνωριζαμε πολλα... :D

On topic, μια που πεταχτηκα σαν τη μουτσουνα να σπαμαρω/τρολαρω...οταν βγηκε το πρωτο ψηθηκαμε απο τις συμμετοχες και καποια ωραια κομματακια, αλλα απιστευτα συντομα (απο το επομενο κιολας) χασαμε το ενδιαφερον μας για την μπαντα, σε βαθμο που εκπλησσομαι που α) εχει βγαλει τοσα αλμπουμ, β) υπαρχει ακομα, γ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους ακουν, δ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους γουσταρουν, ε) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που δηλωνουν fan (!!!!) και στ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους αγοραζουν (!!!!!!!).

Εμείς οι νέοι τους ακούμε ακόμα.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

Σχετικα με In Flames, θυμαμαι την προσμονη μου για το colony μιας και whoracle και jester's race τα ειχα λιωσει, και θυμαμαι ποσο ειχα απογοητευτει απο την κυκλοφορια αυτη που στη συνεχεια ελαχιστα τσεκαρα το clayman που μου ειχε φανει ακομα χειροτερο (πιο χαζοχαρουμενο/χοροπηδηχτο) και μετα η ενασχοληση μου με την μπαντα τελειωσε.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Zippo190 έγραψε: Παρ 28 Αύγ 2020, 12:48
Εμείς οι νέοι τους ακούμε ακόμα.
Υπάρχουν νέοι σε αυτό το forum; Αν έχω καταλάβει καλά, όλοι ένα βήμα πριν τη σύνταξη είμαστε.
theBox έγραψε: Παρ 28 Αύγ 2020, 12:53 ... και μετα η ενασχοληση μου με την μπαντα τελειωσε.
Πλέον όλες οι προτάσεις που έχουν να κάνουν με τους In Flames, ολοκληρώνονται με αυτή την φράση.
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από rbrigade »

Priamos έγραψε: Τετ 26 Αύγ 2020, 10:19 Για λιγο αγχωθηκα οτι θα μοιραζοσουν μαζι μας οτι το αγορασες την εποχη που ησουν λογιστης του Εσκομπαρ, και μετα θα επρεπε να μας σκοτωσεις γιατι θα γνωριζαμε πολλα... :D

On topic, μια που πεταχτηκα σαν τη μουτσουνα να σπαμαρω/τρολαρω...οταν βγηκε το πρωτο ψηθηκαμε απο τις συμμετοχες και καποια ωραια κομματακια, αλλα απιστευτα συντομα (απο το επομενο κιολας) χασαμε το ενδιαφερον μας για την μπαντα, σε βαθμο που εκπλησσομαι που α) εχει βγαλει τοσα αλμπουμ, β) υπαρχει ακομα, γ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους ακουν, δ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους γουσταρουν, ε) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που δηλωνουν fan (!!!!) και στ) υπαρχουν ακομα ανθρωποι που τους αγοραζουν (!!!!!!!).
Και γω ζούσα στην πλάνη ότι αξίζει μόνο το πρώτο και ότι μετά έπεσε πολύ επανάληψη, φλώρεψαν κτλ (ενώ στην ουσία είχα ακούσει μόνο το δεύτερο και τους άφησα). Το 2015 ακούω το Megatropolis 2.0 (που είναι επανηχογράφηση του έκτου δίσκου τους Megatropolis του 2007) και μένω μαλάκας με το κατακλυσμιαίο bukkake metal ύμνων. Τσεκάρω και το Rise of the hero του 2014 που περίμενε στωικά στον φάκελο ''Not checked'' και τρώω και από κει τις σφαλιάρες μου. Δεν έχω αναπληρώσει το ενδιάμεσο κενό των 00's, αλλά ότι βγάλανε στην τρέχουσα δεκαετία είναι τούμπανο.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

rbrigade έγραψε: Παρ 28 Αύγ 2020, 22:20 Και γω ζούσα στην πλάνη ότι αξίζει μόνο το πρώτο και ότι μετά έπεσε πολύ επανάληψη, φλώρεψαν κτλ (ενώ στην ουσία είχα ακούσει μόνο το δεύτερο και τους άφησα). Το 2015 ακούω το Megatropolis 2.0 (που είναι επανηχογράφηση του έκτου δίσκου τους Megatropolis του 2007) και μένω μαλάκας με το κατακλυσμιαίο bukkake metal ύμνων. Τσεκάρω και το Rise of the hero του 2014 που περίμενε στωικά στον φάκελο ''Not checked'' και τρώω και από κει τις σφαλιάρες μου. Δεν έχω αναπληρώσει το ενδιάμεσο κενό των 00's, αλλά ότι βγάλανε στην τρέχουσα δεκαετία είναι τούμπανο.
Δώστε ένα πούρο στον κύριο κι ένα Bourbon με πάγο.

Να τσεκάρεις Condition Red από 00s.

Leash Law - Dogface (2004)

Εικόνα

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, όταν κυκλοφόρησε το μοναδικό άλμπουμ των Leash Law το έβλεπα παντού. Σε όποιο δισκάδικο κι αν πήγαινα, στο Metropolis, στο Rock City, στα Εξάρχεια, σε περιοδικά κι ιστοσελίδες. Δεν γνώριζα ποιοι είναι οι Leash Law αλλά η υπερβολική μου έκθεση στο αινιγματικό του εξώφυλλο, με ώθησε κάποια στιγμή να το αγοράσω.

Όταν έπιασα το CD στα χέρια μου, πριν ακόμη βάλω το CD να παίξει, πήρα το βιβλιαράκι να το ξεψαχνίσω. Όσον αφορά το booklet, από αισθητικής άποψης και design είναι άψογο με το κόκκινο χρώμα να κυριαρχεί παντού σε μαύρο φόντο. Όσον όμως αφορά τη γεωμετρία με την οποία "κόπηκε" το χαρτί, είναι τόσο "κακοποιημένη" που με κάνει να πιστεύω πως στην Black Lotus Records τους βγήκε πιο φθηνά να ζητήσουν από το τοπικό χασάπικο να αναλάβει το booklet trimming.

Αγνοώντας το random μήκος της κάθε σελίδας του booklet, ανοίγω να δω ποιοι είναι οι Leash Law. Τραγουδιάρης ο Wade Black. Καλή φάση, τίμιος παίχτης και μόνο που έχει παίξει αλλαγή του Midnight λέει πολλά (άσχετα αν το Astronomica είναι κάπως αμφιλεγόμενο). Κιθάρες οι Rick Renstrom κι Emo Mowery, δεν τους ήξερα αλλά είχαν ωραίες φάτσες (αν ήμουν γκόμενα έμπαινα). Μπάσο ο ένας μπουλούκος ο Stephen Elder και στα drums o τεράστιος Richard Christy. Ειδικά ο τελευταίος με χαροποίησε ιδιαίτερα, o Cristy συμμετέχει μόνο σε βαρβάτα projects (έτσι πίστευα).

To Dogface είναι US Power metal τικάροντας όλα τα κλισέ του ιδιώματος: στριγκλοφωνή, κιθάρες ξυράφια, thrashospeedιές εδώ κι εκεί, ταχύτητα, ένα κομμάτι μπαλάντα, στίχοι για την μπουντάνα την κοινωνία. To άλμπουμ στο σύνολό του είναι καλό αλλά μετά από αρκετές ακροάσεις δεν σου μένει κάποιο αξιοσημείωτο κομμάτι (ίσως το Better when Betrayed που βγάζει και μία σκοτεινή μαυρίλα). Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν ο καλλιτέχνης (ή η δισκογραφική) που ρίχνει την ιδέα για το μουσικό project έχει σκόρπιες leftover ιδέες που δεν θέλουν να πάνε χαμένες. Στην περίπτωση των Leash Law στη συγγραφή των κομματιών συμμετέχουν όλοι (πλην του Elder), οπότε μου γέννησε προσδοκίες που δεν τις ικανοποίησε κι έμεινα λίγο με το χοντροκομμένο booklet στο χέρι.

Η παραγωγή είναι Wade Black και γενικότερα ο Black κυριαρχεί στο Dogface. Η φωνή του έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο κι είναι ο κύριος λόγος που μπαίνει να παίξει το CD (δεν λες πάω να ακούσω Leash Law, αλλά γνήσια αμερικάνικη τσιρίδα Wade Black). To project δεν προχώρησε, η μπάντα διαλύθηκε, κρίμα θα ήθελα και μία δεύτερη ευκαιρία από αυτή την ομάδα. Τη φωνή του Wade την βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αλλά ο τσιφλίμαγκας δε λέει να βγάλει δεύτερο δίσκο σε όποια μπάντα κι αν έχει συμμετάσχει.
Άβαταρ μέλους
alexandros
Δημοσιεύσεις: 125
Εγγραφή: Σάβ 15 Αύγ 2020, 15:00

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από alexandros »

Το είχα πάρει πιτσιρικάς το album από περίπτερο, όταν η Black Lotus έδινε τους δίσκους της πέντε-πέντε. Θυμάμαι το πακέτο που είχα πάρει περιείχε το leash law, ένα infernal majesty, ένα ελληνικό hardcore(?) συγκρότημα και ένα ή δύο ακόμη που μου διαφεύγουν. Να πω την αλήθεια, το cd το πούλησα-αντάλλαξα και δε θυμάμαι καθόλου περί τίνος πρόκειται. Ως πιτσιρικάς είχα και άλλα γούστα και μπορεί να το αδίκησα. Αλλά το εξώφυλλο και γενικότερα τέτοιου είδους εξώφυλλα ΤΑ ΜΙΣΩ. Προτιμώ να έχω cd-r με στίχους γραμμένους στο χέρι, παρά αφηρημένα φώτοσοπ. Βάζω στοίχημα ότι το εξώφυλλο είναι δουλειά του seth των septic flesh, αφού έχει κάνει και άλλα παρόμοια, βάζοντας πρόσωπα ζώου σε ανθρώπινο σώμα ή κάτι τέτοιο.
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από rbrigade »

Αισχρό εξώφυλλο και μάπα δίσκος, όπως σχεδόν οτιδήποτε έκανε ο Black μετά τους Crimson Glory. Τρία ευρώ το πήρα και τα κλαίω, δεν θυμάμαι αν κατάφερα να το πουλήσω, αλλά πως να το πουλήσεις αφού ο δίσκος δεν πρέπει να πούλησε τίποτα και της έμεινε στα χερια της εταιρείας με αποτέλεσμα να το σκοτώνει όσο όσο....
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”