Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6265
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

Scrollkeeper έγραψε: Παρ 30 Οκτ 2020, 10:54
Heddigan έγραψε: Παρ 23 Οκτ 2020, 11:08 Επειδή έχω παίξει μέχρι Morrowind, παίζει κάτι με τους NPCs στο Oblivion?
Είχαν κάτι θεματάκια / glitches + awkward dialogs.
Το καλυτερο elder scrolls μετα το morrowind ειναι το...Enderal! Εχω πληρη επιγνωση του τι γράφω, ψαχτείτε...
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Helloween - Treasure Chest (2002)

Εικόνα

Στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του τωρινού αιώνα είχα ψιλοπαρατήσει τους Helloween. Δεν με είχαν απογοητεύσει (τι να λέμε τώρα για τη δισκάρα Dark Ride) ευθύ power metal των Γερμανών, απλά είχα μπλέξει με προγκρεσιβιές, μπλακοντεθιές και χαρντροκιλίκια. Από την άλλη κυκλοφορούσαν καινούργιο δίσκο το ίδιο συχνά που σήκωνε το πρωτάθλημα ο Θρύλος, για κάποιον λόγο ένοιωθα πως είχα "μπουχτίσει" (με τους Helloween, όχι με τα σπαθένια πρωταθλήματα).

Έβλεπα λαγούς, καινούργιο Keeper, τον τροχό της τύχης, κολοκύθες παντού και τα προσπερνούσα. Ώσπου στον γυρισμό μου από ένα ταξίδι, αγόρασα στα βιαστικά το Treasure Chest να το ακούω στο αεροπλάνο. Και καθώς είχα τα ακουστικά κι έπαιζαν τα power διαμάντια, το ένα πίσω από το άλλο, ξεφυλλίζοντας το booklet με τις υπέροχες φωτογραφίες από όλη την ιστορία του γκρουπ και τη μίνι αφισούλα με το οικογενειακό δέντρο της μπάντας,... συγκινήθηκα. Είχα ξεχάσει πόσο τεράστια μπάντα είναι οι Helloween, τι ποιοτικό όγκο μουσικής έχουν προσφέρει ύστερα από τα δύο Keepers και πόσο σεβασμό τους οφείλουμε όσοι αγαπούμε το Power ιδίωμα.

Το Treasure Chest είναι η συλλογή που μου αναζωπύρωσε την αγάπη για τους κολοκυθάδες, μία φλόγα που με έφερε κοντά στο ανακαλύψω περισσότερους μουσικούς Helloween θησαυρούς.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8724
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

theBox έγραψε: Σάβ 31 Οκτ 2020, 09:11
Scrollkeeper έγραψε: Παρ 30 Οκτ 2020, 10:54
Heddigan έγραψε: Παρ 23 Οκτ 2020, 11:08 Επειδή έχω παίξει μέχρι Morrowind, παίζει κάτι με τους NPCs στο Oblivion?
Είχαν κάτι θεματάκια / glitches + awkward dialogs.
Το καλυτερο elder scrolls μετα το morrowind ειναι το...Enderal! Εχω πληρη επιγνωση του τι γράφω, ψαχτείτε...
το καλύτερο elder scrolls είναι το arena και το daggerfall :twisted: :twisted: :twisted:
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6265
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

Εντάξει το daggerfall ειναι εκτος συναγωνισμου.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

theBox έγραψε: Δευ 02 Νοέμ 2020, 11:54 Εντάξει το daggerfall ειναι εκτος συναγωνισμου.
Όποιος δεν έχει τερματίσει το Daggerfall, δεν έχει ζήσει πραγματική cRGP εμπειρία.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Nocturno Culto - Misanthrope (2007)

Εικόνα

Δεν είναι rockumentary, δεν έχει live, ώρες ώρες δεν βγάζει καν νόημα, είναι όμως τόσο εθιστικά απολαυστικό φιλμ.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Blackwinged »

Heddigan έγραψε: Τρί 03 Νοέμ 2020, 13:48 Nocturno Culto - Misanthrope (2007)

Εικόνα

Δεν είναι rockumentary, δεν έχει live, ώρες ώρες δεν βγάζει καν νόημα, είναι όμως τόσο εθιστικά απολαυστικό φιλμ.
Το έχω δει. Εγώ σαν ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΣ ΟΠΑΔΟΣ των Darkthrone δεν μπορώ να εκφέρω αντικειμενική άποψη. Πάντως πιστεύω αξίζει να το ψάξει κάποιος να το δει. Θα καταλάβει γιατί αυτοί οι άνθρωποι δημιούργησαν (ινσερτ κόιν) "μουσική" τύπου Under a Funeral Moon και λοιπά.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Rage - Soundchaser (2003)

Εικόνα

H μασκότ (λέξη κι αυτή...) των Rage, που τους συνοδεύει από το Invisible Horizons EP κι έπειτα, άξιζε να έχει το δικό της άλμπουμ. To Soundchaser, η πιο ισχυρή heavy metal μασκότ με το καλύτερο origin story που ρίχνει ξύλο σε κάτι Eddieδες, νεκροκέφαλους, χαυλιοδοντόφατσες, μούμιες, νυχτερίδες και φώκιες αλλά σέβεται τον τυφλό φρουρό. Υβρίδιο σάρκας και μηχανής, κατασκευασμένο από τους Παλαιούς για να τους προστατεύει, εξελίχθηκε σε μία μηχανή καταστροφής που μοναδικός του σκοπός είναι να καταστρέψει οτιδήποτε παράγει ήχο.

Με αυτό το hype, δεν θα μπορούσαν να γράψουν τίποτε λιγότερο από μία επική heavy δισκάρα. Το πολυεθνικό τρίο στα καλύτερά του. Ανοίγουν με την κιθαριστική Smolksiά το Orgy of Destruction και στο καπάκι σκάει στη μάπα αυθεντικό ανθεμικό Rage και War of Worlds. Η φωνή του Wagner είναι σαγηνευτική, δεν γίνεται να μην την ερωτευθείς κι ο μοϊκάνας βαράει καλά τα τύμπανα. Το Soundchaser έχει επιπλέον μπόλικα heavy διαμάντια, το ομώνυμο και το Defenders of the Ancient Life που ακολουθεί ενώ βαράει άσχημα και το Human Metal. Στην ολότητά του το άλμπουμ είναι σε υψηλό επίπεδο, γιατί Rage αφού.

Το κλείσιμο είναι ονειρικό με το Falling from Grace (το οποίο κακώς κατά την άποψή μου χωρίζεται σε δύο μέρη). Τι ακουστικές κιθάρες, τι όμορφες μελωδίες, ριφάρες, κουπλεδορεφερνάρες, συναίσθημα και ποίηση.

Εκείνη την περίοδο ήδη έχοντας έναν ατελείωτο κατάλογο από διαμάντια, είκοσι χρόνια στο κουρμπέτι και γράφουν ακόμη έπη που δεν εκτιμήθηκαν όσο έπρεπε από τη metal κοινότητα. Η μορφή του Peavy Wagner έπρεπε να στέκεται δίπλα στα ιερά τέρατα της heavy metal μουσικής και το όνομα των Rage φιγουράρει headliner σε φεστιβάλ παγκόσμιας προσέλευσης, με συρροή fans από ολόκληρο τον πλανήτη, δίνοντας τρίωρα shows τιμώντας τον τεράστια ιστορία τους.
Άβαταρ μέλους
Metal_Warrior
Δημοσιεύσεις: 1159
Εγγραφή: Τρί 02 Ιαν 2018, 19:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Metal_Warrior »

δισκάρα το soundchaser και μάλλον το τελευταίο δυνατό τους άλμπουμ
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Metal_Warrior έγραψε: Πέμ 05 Νοέμ 2020, 20:11 δισκάρα το soundchaser και μάλλον το τελευταίο δυνατό τους άλμπουμ
Και το Strings to a Web ήταν αρκετά καλό (αν και πιο πολύ Smolksi παρά Rage), τα υπόλοιπα (post Soundchaser εποχή) δίχως να είναι δισκάρες, σε όλα βρίσκεις διάσπαρτη καλή μουσική.

Nightfall - Lyssa (2004)

Εικόνα

Παλαιότερα που είχα μία φιλική επικοινωνία με την Εύα από τους Killinnocence, είχαμε πιάσει την πάρλα για το ποιος είναι το πιο μανάρι από την Ελληνική metal σκηνή. Είχαμε καταλήξει πως ο Ευθύμης ο Καραδήμας από τους Nightfall είχε το κατιτίς στο στυλ του που τραβούσε τα γυναικεία (κι ανδρικά, why not, open your mind) βλέμματα. Επειδή η Εύα είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κι οξυδερκή άτομα που έχω ποτέ γνωρίσει, η γνώμη της απολάμβανε πάντα το σεβασμό μου. Οπότε μου είχε κολλήσει στο μυαλό πως έπρεπε κάποια στιγμή να αποχτήσω άλμπουμ Nightfall, μήπως πάρω λίγη έμπνευση και μου κάτσει κι εμένα κανένα γκομενάκι (αν γίνεται, με πρόβλημα στην όραση κι ακοή για να παραβλέψει το πως είμαι και τι λέω).

Χρόνια αργότερα σε μία μαζική online παραγγελία, χώθηκε και το Lyssa. Είχε μέσα συμμετοχή στα τύμπανα από τον Κόλλια και τον Κατσιώνη στα πλήκτρα/κιθάρες και τον Γιώργο Μπόκο στην lead κιθάρα, οπότε λέω "θα είναι καλή φάση". Στο (όχι ακριβώς) booklet (αυτή η μαλακία που ξεδιπλώνει και σπάει μπάλες), είχε ωραίες φιλοσοφικές σκέψεις (από τον Καραδήμα φαντάζομαι) για το υπαρξιακό θέμα της ζωής, του θανάτου και τo μεταθανάτιο ερώτημα. Ωραία πράγματα να διαβάζεις καθώς παίζει το άλμπουμ.

Γκρουβάτη ντεθίλα με λίγα μπλιμπλίκια εδώ κι εκεί, καλπάζοντες ρυθμούς, βοθροφωνητικά που βγάζεις άκρη τι λένε και ποικιλία από samples (ψαλμωδίες, αμανέδες, ανατολίτικα) για ακουστικό καλλωπισμό των κομματιών. Ξεχώρισα τα δύο πρώτα Dark Red Sky και Swollen για το χώσιμο που δίνουν, το The Perfect Li(f)e για τις ωραίες κιθάρες αλλά γενικότερα το άλμπουμ κυλάει όμορφα.

Μη έχοντας ακούσει τίποτε άλλο από τους Nightfall, πέρα τις live εμφανίσεις και κάτι clips στο TV Wars, δεν γνωρίζω αν το Lyssa είναι αντιπροσωπευτική τους κυκλοφορία, η καλύτερή τους ή η χειρότερή τους. Θα έλεγα πως όταν είμαι σε mood Exhumation/Nightrage και θέλω και κάτι παραπάνω, θα το βάλω να παίξει και θα περάσω καλά.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Savage Circus - Of Doom and Death (2009)

Εικόνα

Έχω ιδιαίτερη αγάπη για αυτή τη μπάντα. Την αντιμετωπίζω σαν την "μικρή" ομάδα που η πλειοψηφία των οπαδών κάποια υποστηρίζει, σαν εναλλακτική καψούρα παράλληλα με το μεγάλο σύλλογο της πόλης. Θα ήθελα πολύ να επανασυνδεθεί με τον πρωτεργάτη της Thomen Stauch, τους Persuaders Carlsson και Norberg και τον Piet Sielck στην παραγωγή. Αμφιβάλω αν κάτι τέτοιο θα γίνει, μάλλον με το όνειρο θα μείνω, οπότε απολαμβάνω τα δύο άλμπουμ που έγραψαν στα '00s.

Έχω ξεκάθαρη προτίμηση στο Dreamland Manor που Guardianίζει περισσότερο, ενώ το Of Doom and Death έχει πιο πολύ Iron Saviorίλα. Δισκάρες και τα δύο, κι ας λείπει ο Stauch από το δεύτερο με τον Mike Terrana να γεμίζει τα παπούτσια (που λογικά είναι μέσα στη μπόχα από την ιδρωτίλα που παράγει ο ντράμερ με τη δίκαση) του Thomen.

Η συνταγή είναι πάνω κάτω η ίδια. Καταιγιστικός ρυθμός με τις ριφάρες τη μία πίσω από την άλλη και τη χαρακτηριστική φωνή (που ο Kürsch έκανε trademark) του Jens Carlsson να χώνει ασταμάτητα. Οι δομές των κομματιών ελάχιστα progressοβίζουν, όπως οι Guardian της χρυσής εποχής, δίνοντας μπόλικα μπαμπάτσικα επτάλεπτα κομμάτια για να γουστάρουμε. Από μία ηλικία και μετά, απολαμβάνω τα μακροσκελή τραγούδια πολύ περισσότερο από τα τρίλεπτα σφηνάκια του στυλ "παίζω ένα ριφ, πάρε κουπλέ, πάρε ρεφρέν, τελειώσαμε πάμε για μπύρες".

Αγαπημένα κομμάτια το Empire και το From the Ashes (που μαϊμουδεύει αρκετά το Imaginations from the Other Side) και το ομότιτλο. Μνεία και στο Ballad of Susan, το όποιο αν και το παραβρήκα επιτηδευμένο Queen, έχει πολύ δυνατό ρεφρέν που μέχρι κι ο Roland Deschain το εγκρίνει.

Κυκλοφορία που βάζει κάτω και σαπακιάζει τα δύο τελευταία Guardian κι αποδεικνύει πόσο λάθος ήταν η στροφή που πήρε η μπάντα (ο μεγάλος σύλλογος της πόλης) μετά την αποχώρηση του τεράστιου Thomen the Omen.
Άβαταρ μέλους
Metal_Warrior
Δημοσιεύσεις: 1159
Εγγραφή: Τρί 02 Ιαν 2018, 19:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Metal_Warrior »

δισκάρα, μου πήρε πολλά χρόνια να νιώσω με αυτούς γιατί νόμιζα είναι στρούμφ, αλλά καλιω αργά...
Άβαταρ μέλους
Aphelian
Δημοσιεύσεις: 658
Εγγραφή: Παρ 03 Αύγ 2018, 13:19

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Aphelian »

Καλο και χρυσο το Of Doom and Death (Devil's Spawn το απολυτο κομματι) αλλα το Dreamland Manor παιζει μπαλα σε εντελως άλλα σαλόνια που ουτε ο μεγαλος συλλογος της πολης δεν πλησιαζει πλεον. Σταματαω εδω για να μην πω καμμια χοντράδα :D
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6265
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

Aphelian έγραψε: Δευ 09 Νοέμ 2020, 15:19 Καλο και χρυσο το Of Doom and Death (Devil's Spawn το απολυτο κομματι) αλλα το Dreamland Manor παιζει μπαλα σε εντελως άλλα σαλόνια που ουτε ο μεγαλος συλλογος της πολης δεν πλησιαζει πλεον. Σταματαω εδω για να μην πω καμμια χοντράδα :D
Οσο με ειχε εντυπωσιασει το Manor οταν βγηκε (δεν μπορουσα να πιστεψω πως ακουγα παλιους καλους γκαρντιαν), τοσο με ειχε απογοητευσει το Doom. Πρεπει να αντεξε 5-6 ακροασεις μονο και μετα μπηκε στο χρονοντουλαπο της ιστοριας.

Ισως ηρθε η ωρα για μια επανακροαση/επανεκτιμηση, αν και δεν ελπιζω σε θαυματα.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Aphelian
Δημοσιεύσεις: 658
Εγγραφή: Παρ 03 Αύγ 2018, 13:19

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Aphelian »

theBox έγραψε: Δευ 09 Νοέμ 2020, 15:42
Aphelian έγραψε: Δευ 09 Νοέμ 2020, 15:19 Καλο και χρυσο το Of Doom and Death (Devil's Spawn το απολυτο κομματι) αλλα το Dreamland Manor παιζει μπαλα σε εντελως άλλα σαλόνια που ουτε ο μεγαλος συλλογος της πολης δεν πλησιαζει πλεον. Σταματαω εδω για να μην πω καμμια χοντράδα :D
Οσο με ειχε εντυπωσιασει το Manor οταν βγηκε (δεν μπορουσα να πιστεψω πως ακουγα παλιους καλους γκαρντιαν), τοσο με ειχε απογοητευσει το Doom. Πρεπει να αντεξε 5-6 ακροασεις μονο και μετα μπηκε στο χρονοντουλαπο της ιστοριας.

Ισως ηρθε η ωρα για μια επανακροαση/επανεκτιμηση, αν και δεν ελπιζω σε θαυματα.
Θαυμα σιγουρα δεν θα γινει καθως κι εγω ειχα απογοητευτει απο το of doom and death, συνολικα με κουρασε (το ντεμπουτο δεν μπορω να ξεκινησω να περιγραφω ποσο ψηλα το εχω, ισως γι αυτο), αλλα εχει καποιες πολυ καλες στιγμες. Καμμια σχεση ομως με το υπερεπος Dreamland Manor.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”