WAR FLAG OF THE SUN KNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Κουβέντες μεταλλικές, απλές και σταράτες...
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

Το Battle Cry είναι συγγενές του Hail to Εngland (επικά και τα 2, απλά δεν τίθεται καν ζήτημα ίδιου επιπέδου.)

Η θεματολογία μπορεί να αγγίζει το σύγχρονο κόσμο ή τον αρχαίο ή έναν φανταστικό.

Το ζήτημα είναι να απαντούνται το αφηγηματικό και το εικονικό (κυρίως) και σε δεύτερο επίπεδο για τη σύγχρονη αντίληψη περί μουσικής το μακροσκελές. Όταν μπαίνει το συναισθηματικό στοιχείο μέσα, το πώς νιώθει ο καλλιτέχνης ή ο πρωταγωνιστής, τότε μειώνεται το έπος και σε αυτό το κομμάτι ο Τσάμης είναι μάστορας.

Οι Manowar από την άλλη μας λένε πως νιώθουν στο πχ Heart of steel, αλλά είναι στο Battle hymns, Dark avenger, Blood of my enemies και άλλα ομοίου στυλ που παρουσίασαν στον κόσμο το πώς εκφράζεται το επικό στοιχείο στο μέταλ.
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

Επίσης, Box, επειδή ανέφερες τους Lordian Guard, η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι είναι επικότεροι των Warlord, αφού ο Τσάμης είναι storyteller της Βίβλου...
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
JimmyF
Δημοσιεύσεις: 460
Εγγραφή: Τρί 03 Σεπ 2019, 12:37

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από JimmyF »

Εγώ το έχω λύσει μάλλον στο δικό μου κεφάλι:
Είμαι τσαντισμένος? Τα χω πάρει βρε αδερφέ στη δουλειά? Τσακώθηκα (τις παλιές εποχές) με τη γκόμενα?
Epic Metal-->Manowar (Blood of my enemies), Virgin Steele (Victory is Mine), Omen (Battle Cry) κλπ :twisted: :twisted: :D
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6252
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από theBox »

Advancing Yokeda έγραψε: Τρί 14 Ιαν 2020, 10:14 Επίσης, Box, επειδή ανέφερες τους Lordian Guard, η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι είναι επικότεροι των Warlord, αφού ο Τσάμης είναι storyteller της Βίβλου...
Ειναι ΣΑΦΩΣ επικότεροι των (παλιών) Warlord.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

JimmyF έγραψε: Τρί 14 Ιαν 2020, 10:16 Εγώ το έχω λύσει μάλλον στο δικό μου κεφάλι:
Είμαι τσαντισμένος? Τα χω πάρει βρε αδερφέ στη δουλειά? Τσακώθηκα (τις παλιές εποχές) με τη γκόμενα?
Epic Metal-->Manowar (Blood of my enemies), Virgin Steele (Victory is Mine), Omen (Battle Cry) κλπ :twisted: :twisted: :D
Για τέτοιες λυρικές :D στιγμές της ζωής μας, οι Slayer έδωσαν το φάρμακο με τον πρώτο τους δίσκο!
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από rbrigade »

Υπερτονίζετε την μελωδική/λυρική/συναισθηματική πλευρά των Warlord, αλλά ο Τσάμης έχει ασχοληθεί σε πολλά κομμάτια με ιστορικά/μυθολογικά/πολεμικά θέματα: Lucifer's Hammer, Invaders, Winds of Thor, Achilles Revenge, City Walls of Troy, Kill Zone, Night of the Fury. Επίσης η θρησκευτική του προσέγγιση εμπεριέχει το ''πολεμικό/επικό'' στοιχείο: Deliver Us from Evil, Child of the Damned, Black Mass, War in Heaven, 70,000 Sorrows. Είτε σε συμβολικό επίπεδο είτε παίρνοντας κατά γράμμα αυτά περί μάχης καλού κακού, αγγέλων/δαιμόνων κτλ. Άλλωστε η Βίβλος (ειδικά Παλαιά Διαθήκη και Αποκάλυψη) είναι από μόνη της ένα έπος. Και τέλος να μην ξεχνάμε ότι έπος δεν σημαίνει μόνο πόλεμος και μάχες. Έπη ήταν και αυτά του Ησιόδου (διδακτικά). Από αυτήν την άποψη όλα τα διδακτικής/φιλοσοφικής υφής τραγούδια του μπορούν να ενταχθούν στον επικό κύκλο, ειδικά αν ειδωθούν από την σκοπιά του ανθρώπου που τίθεται ενάντια στην μάζα διατυπώνοντας αλήθειες (ή ''αλήθειες''): Aliens, Battle of the Living Dead, Thy Kingdom Come. Εν τέλει 2-3 καψουροτράγουδα (Winter Tears, Lost and lonely days) και άλλα 2-3 προσωπικής υφής τραγούδια (Soliloquy, Glory, Father) μένουν που δεν εμπεριέχουν επικό στοιχείο και εντάσσονται αποκλειστικά στο λυρικό μέταλ.
Άβαταρ μέλους
Xstroyer
Δημοσιεύσεις: 1850
Εγγραφή: Πέμ 11 Ιαν 2018, 12:26

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από Xstroyer »

rbrigade έγραψε: Τρί 14 Ιαν 2020, 20:46 Εν τέλει 2-3 καψουροτράγουδα (Winter Tears, Lost and lonely days) και άλλα 2-3 προσωπικής υφής τραγούδια (Soliloquy, Glory, Father) μένουν που δεν εμπεριέχουν επικό στοιχείο και εντάσσονται αποκλειστικά στο λυρικό μέταλ.
Ποσοστιαία βέβαια, και αυτά πολλά είναι αφού καμιά 20αριά έχουν γράψει όλα κ όλα... :P
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από apeitharxos »

Μιας που πιάσαμε και τα σκαναρίσματα, ας ολοκληρώσουμε σιγά σιγά μια δουλειά που αφήσα στη μέση.
Μέχρι στιγμής έχουν παρουσιαστεί:
Dec, '90
Mar. '91
Jun. '91
Dec. '91
Apr. '92
Sept. '92
και ήρθε η μεγάλη στιγμή για το εκτενές αφιέρωμα στο Triumph of Steel (τεύχος Dec. '92), καθώς η κυκλοφορία του εν λόγω τεύχους συμπίπτει σχεδόν χρονικά με το πρώτο live των Manowar στην Ελλάδα, στις 21/11/92 στα πλαίσια της Triumph of Steel περιοδείας (θυμίζω ότι το metal hammer κάθε μηνός κυκλοφορούσε λίγες ημέρες πριν μπει ο εκάστοτε μήνας, οπότε οι δύο ημερομηνίες λογικά πρέπει να είναι πολύ κοντά).

Εικόνα

Εικόνα
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

apeitharxos έγραψε: Κυρ 27 Δεκ 2020, 23:39 Μιας που πιάσαμε και τα σκαναρίσματα, ας ολοκληρώσουμε σιγά σιγά μια δουλειά που αφήσα στη μέση.
Μέχρι στιγμής έχουν παρουσιαστεί:
Dec, '90
Mar. '91
Jun. '91
Dec. '91
Apr. '92
Sept. '92
και ήρθε η μεγάλη στιγμή για το εκτενές αφιέρωμα στο Triumph of Steel (τεύχος Dec. '92), καθώς η κυκλοφορία του εν λόγω τεύχους συμπίπτει σχεδόν χρονικά με το πρώτο live των Manowar στην Ελλάδα, στις 21/11/92 στα πλαίσια της Triumph of Steel περιοδείας (θυμίζω ότι το metal hammer κάθε μηνός κυκλοφορούσε λίγες ημέρες πριν μπει ο εκάστοτε μήνας, οπότε οι δύο ημερομηνίες λογικά πρέπει να είναι πολύ κοντά).

Εικόνα

Εικόνα
Πρέπει να είναι το 1 τεύχος WF που δεν εχω στη συλλογή μου.
Στη Metal Age αναφέρει τα κορυφαία των Manowar για τα 80's, αλλά έχω έντονη διαφωνία με τις επιλογές.
Προσπερνώ εύκολα τη χαριτωμενιά στον επίλογο.
Και πιο σημαντικό από κάθε λέξη στα κείμενα...... Πόσο νιώσιμο το πρόχειρο artwork με τον Man of War στο βουνό!!!!!!!

:metalhead: :metalhead: :metalhead:
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από apeitharxos »

Advancing Yokeda έγραψε: Τρί 29 Δεκ 2020, 09:33
Προσπερνώ εύκολα τη χαριτωμενιά στον επίλογο.

Για ποιο λόγο να το προσπεράσεις? Δηλαδή αν εγώ πω ότι το hip-hop είναι μουσική από μαύρους της Αμερικής, για μαύρους της Αμερικής δεν είναι κάτι αντίστοιχο? Θέλοντας να υπονοήσω πως είναι ταιριαστό στην κουλτούρα αυτών των κοινωνιών και, ίσως, και στα γονιδιακά τους χαρακτηριστικά...
Κάποιος θα μπορούσε να το πει από τους μαύρους μουσικούς, και να μην τρέχει τίποτα, μπορεί ήδη να το έχει αναφέρει κάποιος...
Αντίστοιχα, συμβαίνει και με το metal. Δηλαδή τις υψιφωνίες των λευκών δεν μπορούν να τις πετύχουν οι επίδοξοι μαύροι metal τραγουδιστές...Θα μου πεις υπάρχουν και οι Black Death, μπαντάρα...Πόσες όμως τέτοιες αντίστοιχες μπάντες υπάρχουν, και μάλιστα ο τραγουδιστής τους τραγουδάει με γρέζια όχι με υψίφωνα...Που εμένα ούτε το ένα με χαλάει ούτε το άλλο...Ανάλογα πώς μου κάθεται στο αυτί κάθε φορά, και ανάλογα το εκάστοτε μουσικό υπόβαθρο...
Τώρα βέβαια αν εδώ ο SunKnight υπονοεί ότι οι μαύροι της Β. Αμερικής ή της Αγγλίας απαγορεύεται να παίζουν heavy metal λόγω χρώματος, ξέρουμε πολύ καλά πως στην Λ. Αμερική που είναι μια αχανής περιοχή συνεχούς παραγωγής metal μπαντών, το 75% είναι σκουρόχρωμοι, Ινδιάνοι.
Άρα για εμένα είναι θέμα κουλτούρας ξεκάθαρα και, μερικώς, γονιδιακών θεμάτων, για τον SunKnight μπορεί να είναι αυτό που λέει, αν όμως προσπαθήσει να το αιτιολογήσει θα αναζητήσει και αυτός τα αίτια στην κουλτούρα...
Κάπου τα ξαναλέγαμε αυτά εδώ μέσα, με τον Redsharks να συμμετείχε στην συζήτηση επίσης...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

apeitharxos έγραψε: Τρί 29 Δεκ 2020, 20:32
Advancing Yokeda έγραψε: Τρί 29 Δεκ 2020, 09:33
Προσπερνώ εύκολα τη χαριτωμενιά στον επίλογο.

Για ποιο λόγο να το προσπεράσεις? Δηλαδή αν εγώ πω ότι το hip-hop είναι μουσική από μαύρους της Αμερικής, για μαύρους της Αμερικής δεν είναι κάτι αντίστοιχο? Θέλοντας να υπονοήσω πως είναι ταιριαστό στην κουλτούρα αυτών των κοινωνιών και, ίσως, και στα γονιδιακά τους χαρακτηριστικά...
Κάποιος θα μπορούσε να το πει από τους μαύρους μουσικούς, και να μην τρέχει τίποτα, μπορεί ήδη να το έχει αναφέρει κάποιος...
Αντίστοιχα, συμβαίνει και με το metal. Δηλαδή τις υψιφωνίες των λευκών δεν μπορούν να τις πετύχουν οι επίδοξοι μαύροι metal τραγουδιστές...Θα μου πεις υπάρχουν και οι Black Death, μπαντάρα...Πόσες όμως τέτοιες αντίστοιχες μπάντες υπάρχουν, και μάλιστα ο τραγουδιστής τους τραγουδάει με γρέζια όχι με υψίφωνα...Που εμένα ούτε το ένα με χαλάει ούτε το άλλο...Ανάλογα πώς μου κάθεται στο αυτί κάθε φορά, και ανάλογα το εκάστοτε μουσικό υπόβαθρο...
Τώρα βέβαια αν εδώ ο SunKnight υπονοεί ότι οι μαύροι της Β. Αμερικής ή της Αγγλίας απαγορεύεται να παίζουν heavy metal λόγω χρώματος, ξέρουμε πολύ καλά πως στην Λ. Αμερική που είναι μια αχανής περιοχή συνεχούς παραγωγής metal μπαντών, το 75% είναι σκουρόχρωμοι, Ινδιάνοι.
Άρα για εμένα είναι θέμα κουλτούρας ξεκάθαρα και, μερικώς, γονιδιακών θεμάτων, για τον SunKnight μπορεί να είναι αυτό που λέει, αν όμως προσπαθήσει να το αιτιολογήσει θα αναζητήσει και αυτός τα αίτια στην κουλτούρα...
Κάπου τα ξαναλέγαμε αυτά εδώ μέσα, με τον Redsharks να συμμετείχε στην συζήτηση επίσης...
Προφανώς και μιλάμε για πιθανότητα και όχι για δυνατότητα το να βρεις μέταλ μπάντες με μέλη της μαύρης φυλής, όμως το βρίσκω άκυρο να χρωματίζεις έτσι το μέταλ, τη στιγμή που μπορείς να δώσεις έναν οποιοδήποτε άλλο δόκιμο τίτλο και σε μια φράση να δείξεις γιατί το μέταλ (σύμφωνα με τον τίλτο που του απέδωσες) τείνει να εξαφανιστεί.
Με άλλα λόγια ο όρος Λευκή Μουσική είναι αδόκιμος.
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από apeitharxos »

Συμφωνώ μαζί σου!
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από apeitharxos »

Τώρα που το θυμήθηκα: Δεκαετία '90, Rock City Ακαδημίας, ήταν στο ταμείο εκείνος ο τύπος με τα μαύρα μούσια που κάποιες φορές έκανε τα μαλλιά του γαλλική κοτσίδα, αυτός που, τέλος πάντων, έβλεπα πάντα στο μαγαζί όποτε έμπαινα, και είχε ένα υφάκι μερικές φορές...κάπως...
Δεν λέω για τους άλλους δύο που έπαιζαν και dj στο Χωρίς Ανάσα κάποιες φορές...Και στο Grotta...
Οπότε συζητούσαν με κάποιον για το Metal (μπορεί να ήταν και Περβανίδης αυτός-δεν θυμάμαι), και του λέει ο ταμίας για το NWOBHM: Ότι επειδή ξεκίνησε να παίζεται στις μεγάλες βιομηχανικές πόλεις της Βρετανίας, είναι η μουσική της λευκής εργατικής τάξης στα ξεκινήματά του (στην δεκαετία του '90 αυτά, που δεν υπήρχε πολιτική ορθότητα, που να σου απαγορεύει να εκφράζεσαι)... Απλώς το αναφέρω ότι έχει μια βάση...Χωρίς να υπονοώ οτιδήποτε για διαχωρισμούς κλπ...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

apeitharxos έγραψε: Τετ 30 Δεκ 2020, 00:25 εκείνος ο τύπος με τα μαύρα μούσια που κάποιες φορές έκανε τα μαλλιά του γαλλική κοτσίδα, αυτός που, τέλος πάντων, έβλεπα πάντα στο μαγαζί όποτε έμπαινα, και είχε ένα υφάκι μερικές φορές...κάπως...
υπήρχε κάποιος σ' αυτό το μαγαζί χωρίς υφάκι? :D

Πάντως θυμάμαι τον κοντοκουρεμένο με το καπέλο αρκετά συμπαθητική φυσιογνωμία 9σε σύγκριση με τους άλλους)
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
RedSharks
Δημοσιεύσεις: 329
Εγγραφή: Τετ 12 Σεπ 2018, 10:25

WAR FLAG OF THE SUNKNIGHT: Η θρυλική στήλη του Metal Hammer

Δημοσίευση από RedSharks »

apeitharxos έγραψε: Τρί 29 Δεκ 2020, 20:32
Advancing Yokeda έγραψε: Τρί 29 Δεκ 2020, 09:33
Προσπερνώ εύκολα τη χαριτωμενιά στον επίλογο.

Για ποιο λόγο να το προσπεράσεις? Δηλαδή αν εγώ πω ότι το hip-hop είναι μουσική από μαύρους της Αμερικής, για μαύρους της Αμερικής δεν είναι κάτι αντίστοιχο? Θέλοντας να υπονοήσω πως είναι ταιριαστό στην κουλτούρα αυτών των κοινωνιών και, ίσως, και στα γονιδιακά τους χαρακτηριστικά...
Κάποιος θα μπορούσε να το πει από τους μαύρους μουσικούς, και να μην τρέχει τίποτα, μπορεί ήδη να το έχει αναφέρει κάποιος...
Αντίστοιχα, συμβαίνει και με το metal. Δηλαδή τις υψιφωνίες των λευκών δεν μπορούν να τις πετύχουν οι επίδοξοι μαύροι metal τραγουδιστές...Θα μου πεις υπάρχουν και οι Black Death, μπαντάρα...Πόσες όμως τέτοιες αντίστοιχες μπάντες υπάρχουν, και μάλιστα ο τραγουδιστής τους τραγουδάει με γρέζια όχι με υψίφωνα...Που εμένα ούτε το ένα με χαλάει ούτε το άλλο...Ανάλογα πώς μου κάθεται στο αυτί κάθε φορά, και ανάλογα το εκάστοτε μουσικό υπόβαθρο...
Αϊντε πάλι τα ίδια και τα ίδια... Το heavy metal (και το σκληρό ροκ γενικά) ΠΡΟΦΑΝΩΣ και είναι «λευκή μουσική», με την έννοια ότι το ποσοστό των αφροαμερικανών που ασχολούνται με αυτό είναι αμελητέο (πρακτικά ανύπαρκτο). Αυτό όμως συμβαίνει γιατί οι Αφροαμερικάνοι απλά ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ να παίξουν heavy metal, όπως δεν ενδιαφέρονται να παίξουν country, όπως γενικά δεν ενδιαφέρονται για καμία λευκή μουσική (προσοχή, λέω ΓΕΝΙΚΑ, γιατί εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν, όπως π.χ. στην κλασσική μουσική η πολύ σπουδαία σοπράνο Jessye Norman), και όχι γιατί είναι κατά οποιονδήποτε τρόπο κατώτεροι από τους λευκούς, η γιατί τέλως πάντων κάτι έχουν τα γονίδια τους που τους κάνει να ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να παίξουν λευκή μουσική.

Αυτές οι τελευταίες ανεκδιήγητες καφρίλες που αναφέρω (περί γονιδίων, λευκής ανωτερότητας κτλ) βρίσκονταν πάντα στην ιδεολογική ατζέντα του Πρασούλα γιατί ο τύπος ποτέ δεν το έκρυψε ότι είναι ρατσιστής (και φασίστας). Η υποτιθέμενη «λευκή ανωτερότητα» ήταν πάντα στην ατζέντα των ιδεών που προσπαθούσε να περνάει μέσα από τα κείμενά του, είτε με σύντομα σχολιάκια σαν αυτό του επιλόγου του συγκεκριμένου War Flag που συζητάμε εδώ, είτε με πιο εκτενείς αναλύσεις.

Αυτό που πάντα συνέβαινε με τους αφροαμερικάνους είναι ότι οι δικές τους μουσικές είχαν τεράστια απήχηση στους λευκούς, από τα blues, τη jazz, τη soul, το funk, μέχρι και σήμερα με το hip hop, μιλάμε για μουσικές με πολύ μεγάλο κοινό όλων των «χρωμάτων» και «φυλών» και τις οποίες πάντα προσπαθούσαν να παίξουν ΚΑΙ λευκοί μουσικοί. Υπάρχουν εξαιρετικοί λευκοί μπλουζίστες, τζαζίστες, χιπχοπάδες κτλ και τα ποσοστά τους δεν είναι καθόλου αμελητέα. Ενώ το αντίστροφο, αφροαμερικάνοι να παίζουν λευκές μουσικές, απλά δεν συνέβει ποτέ, πλήν ελαχίστων και αμελητέων εξαιρέσεων. Θεωρώ ότι οι λόγοι είναι καθαρά κοινωνικοί και έχουν να κάνουν με τη θέση που είχαν και έχουν οι αφροαμερικανοί στην αμερικάνικη κοινωνία (βλ. ρατσισμός, racial segregation κτλ), που μέχρι και σήμερα είναι πολίτες δευτέρας κατηγορίας. Αυτός ο ρατσισμός που βίωναν και βιώνουν από τους λευκούς τους έκανε κλειστούς στο να αποδεχτούν τα λευκά πολιτισμικά προϊόντα. Αυτή η κλειστότητα όμως δεν υπήρχε ποτέ από την αντίστροφη κατεύθυνση (μια χαρά χόρευαν οι λευκοί με swing μουσική το '30 και μια χαρά ακούγανε Miles Davis το '50 και μια χαρά ακούγανε James Brown, Marvin Gaye και Jimi Hendrix τη δεκαετία του 60, κτλ κτλ κτλ).

Γράφω τόση ώρα τη λέξη «αφροαμερικάνος» και όχι μαύρος, γιατί έγχρωμοι άνθρωποι δεν είναι μόνο οι μαύροι της Βόρειας Αμερικής. Το παράδειγμα της Λατινικής Αμερικής που ανέφερε ο απείθαρχος είναι πολύ καλό. Την εποχή που ο Πρασούλας έγραφε τις ρατσιστικές ανοησίες του, η συνεισφορά της Λατινικής Αμερικής στο heavy metal ήταν αμελητέα (πλην του extreme metal - βλ. Sepultura, Sarcofago κτλ - το οποίο όμως έτσι και αλλιώς απέρριπτε ο Πρασούλας συνολικά) για αυτό και δεν την έλαβε υπόψιν του. Σήμερα, το γεγονός ότι κάποιες από τις καλύτερες (και πιο 'true') NWOTHM μπάντες βγαίνουν από εκείνες τις χώρες, απλά ξεβρακώνει τον Πρασούλα και τις θεωρίες του.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Heavy metal καταστάσεις...”