Tα παλιά δισκάδικα
- TitusGroan
- Δημοσιεύσεις: 765
- Εγγραφή: Τρί 05 Ιουν 2018, 22:46
- Τοποθεσία: Ιωαννινα
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Επισης για το SHIVA, εχω εικονες απο δυο δισκαδικα στην ιδια παροδο. Ενα στο βαθος δεξια και ενα στη μεση αριστερα. Δεν ξερω αν ηταν ο ιδιος
- Advancing Yokeda
- Δημοσιεύσεις: 2627
- Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Ναι! Harris!Scrollkeeper έγραψε: ↑Σάβ 20 Νοέμ 2021, 08:12 Νομίζω πως Harris Records λέγονταν κ ήταν στην ίδια στοά με τον Ζαχαρία (πόστερ Σάι Μπαμπα πάνω από το ταμείο). Στην πάροδο του Mr. Βυνίλιου ήταν κ το Shiva Records.
Έσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ και τον Σάι Μπάμπα γιατί και ο Ζαχαρίας ήταν σταθερό στέκι για prog/hard 70's (κυρίως όμως Mr Vinylios για prog).
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Μετά από καιρό πληκτρολόγιο αλλά είναι ωραίο και νοσταλγικό θέμα.
Η μεγαλύτερη δεξαμενή αγοράς μεταλ δίσκων το πρώτο μισό το 80s ήταν τα συνοικιακά δισκάδικα και τα είδη δώρων. Δισκάδικα μπορούσες να βρεις σε κάθε περιοχή δεκάδες. Φυσικά τα μαγαζάκια αυτά έφερναν τα πάντα και κανένα δεν ήταν εξειδικευμένο σε κάποιο είδος μουσικής. Όλα όμως είχαν τουλάχιστον ένα ράφι με δικές μας κυκλοφορίες. Η αντιγραφή κασσέτας πήγαινε στο κατοστάρικο για ολόκληρο δίσκο και στα 150 – 300 δρχ για επιλογή κομματιών.
Από την άλλη τα είδη δώρων ήταν πολύ της μόδας και έβλεπες παντού τέτοια μαγαζιά. Άνοιγαν με το ρυθμό που ανοίγουν σήμερα τα καφέ για take away. Δεν υπήρχε τέτοιο μαγαζί που να μην έχει και ράφια με δίσκους. Ειδικά από το ’83-’84 είχαν και ολόκληρα ράφια αποκλειστικά με heavy βινύλια. Όπως βλέπω τώρα τα πράγματα, νομίζω ότι η τρομακτική επιτυχία του Cum On Feel The Noize, έδωσε την ώθηση ώστε όλα αυτά τα μαγαζιά να εντάξουν το metal στα ράφια τους. Σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο έβρισκες και κάτι. Ενδεικτικά και χωρίς ίχνος υπερβολής θα πω ότι πήρα το Defenders Of The Faith κάπου την άνοιξη του 1984 από μαγαζί στην Πλατεία Αμερικής που κατά βάση πουλούσε νήματα για πλέξιμο, ενώ το We Rock 7’’ από κλειδαράδικο στον Άγιο Λουκά στη Πατησίων. Μου είχε κάνει μια φορά και δώρο 7’’ Bauhaus.
Όλα αυτά τα μαγαζιά πωλούσαν αποκλειστικά καινούργιους δίσκους. Μεταχειρισμένους δεν έπαιρνε κανείς. Άλλωστε μόνο στο Μοναστηράκι μπορούσες να βρεις τέτοιους. Τα παζάρια δίσκων σε συνδυασμό με στήλες σαν το Forgotten Jewels που αναλύσαμε σε άλλο νήμα, άνοιξαν το δρόμο για την αγορά μεταχειρισμένων στα τέλη της δεκαετίας και στην αυγή των 90s.
Όσον αφορά το δισκάδικο του Χάρη, ήταν εκεί που σωστά ανέφερε ο @Scrollkeeper. Άνοιξε κάπου το ’96-’97 και δραστηριοποιήθηκε για μια πενταετία. Δεκαπέντε τετραγωνικά μαγαζί, αλλά αρκετά ενημερωμένο. Ο Χάρης πριν το ανοίξει ήταν ναυτικός και είπε να σταματήσει τα ταξίδια ανοίγοντας το μαγαζί. Αν θυμάμαι καλά είχε κάποιον δικό του στην Αμερική που τον τροφοδοτούσε με υλικό. Από αυτόν πρωτοείδα cd της Sentinel Steel και από δική του προτροπή άκουσα για πρώτη φορά Axehammer που φυσικά αγόρασα.
Το δισκάδικο της Αθηνάς ήταν μεγάλο Σαββατιάτικο σχολείο. Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι εκεί γνωρίσαμε και μάθαμε όλη τη συντακτική ομάδα του Χάμμερ. Lord, Άννα, Άρης πριν ανοίξουν το Rock City, εκεί δούλευαν. Ότι δισκοκριτική έγραφαν, περνούσε από ακουστικά έλεγχο τα Σάββατα στον όροφο της Αθηνάς.
Με την ευκαιρία, μιας και δεν αναφέρθηκε, να πω ότι το πρώτο Rock City στη Σωκράτους, πριν το πάρουν τα παιδιά, ήταν πάλι δισκάδικο, το Studio 2001. Αρκετά ενημερωμένο αλλά με μεγάλη έφεση στα bootleg. Όπου bootleg μη πάει ο νους σας σε αυτό που εννοούμε σήμερα. Μιλάμε για τις βινυλιακές εκδόσεις συναυλιών χωρίς την άδεια των συγκροτημάτων. Πχ Iron Maiden live in Komotini. Παραθέτω και διαφήμιση από περιοδικό της εποχής.
Το Happening τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του είχε εστιάσει στο πανκ και στο ανεξάρτητο ροκ. Μετά έκανε μεγάλο άνοιγμα στο μεταλ. Σχετική ιστορία είχα γράψει εδώ: viewtopic.php?f=5&t=2827&p=45833&hilit= ... %B9#p45833
Ένα μεγάλο δισκάδικο που δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ το όνομά του ήταν στην Πανεπιστημίου απέναντι από το ΣτΕ. Ημιυπόγειο, αλλά πολύ κυριλέ και τεράστιο. Καμιά 300αριά τετραγωνικά με μοκέτα κάτω και καμιά δεκαριά υπαλλήλους. Είχε τα πάντα, χιλιάδες δίσκους και για κάποια χρόνια ολόκληρο διάδρομο με metal κυκλοφορίες. Ενδεικτικά αναφέρω ότι από αυτό είχα πάρει το πρώτο Tokyo Blade της Powerstation.
Ένα ακόμα που με τίποτα δεν θυμάμαι το όνομά του ήταν ακριβώς απέναντι από το Πολυτεχνείο. Μικρή βιτρίνα αλλά με υπόγειο και όροφο. Ειδικότητά του τα Soundtrack αλλά και το hard rock. Για μερικά χρόνια και μπόλικο metal. Από εκεί πήρα το Σαμγουερ Ιν Τάιμ (ναι στα Ελληνικά) μόλις κυκλοφόρησε.
Μάλλον Music House λεγόταν ένα από τα δύο παραπάνω.
Έχω και άλλα στο μυαλό μου, αλλά η μνήμη μου δεν με βοηθάει. Τη προ-ιντερνετ εποχή η επικοινωνία γινόταν μόνο τηλεφωνικά, άρα όλοι κάρτες έδιναν. Έχω δεκάδες τέτοιες από μαγαζιά που ούτε θυμάμαι.
ΥΓ: Το πρώτο Shiva στο Μοναστηράκι το είχε ανοίξει ο Γιώργος Παπάζογλου των Badd Kharma, στην μικρή σκοτεινή στοά δεξιά, στο τέρμα της γνωστής που το αφήσαμε πριν κλείσει.
Η μεγαλύτερη δεξαμενή αγοράς μεταλ δίσκων το πρώτο μισό το 80s ήταν τα συνοικιακά δισκάδικα και τα είδη δώρων. Δισκάδικα μπορούσες να βρεις σε κάθε περιοχή δεκάδες. Φυσικά τα μαγαζάκια αυτά έφερναν τα πάντα και κανένα δεν ήταν εξειδικευμένο σε κάποιο είδος μουσικής. Όλα όμως είχαν τουλάχιστον ένα ράφι με δικές μας κυκλοφορίες. Η αντιγραφή κασσέτας πήγαινε στο κατοστάρικο για ολόκληρο δίσκο και στα 150 – 300 δρχ για επιλογή κομματιών.
Από την άλλη τα είδη δώρων ήταν πολύ της μόδας και έβλεπες παντού τέτοια μαγαζιά. Άνοιγαν με το ρυθμό που ανοίγουν σήμερα τα καφέ για take away. Δεν υπήρχε τέτοιο μαγαζί που να μην έχει και ράφια με δίσκους. Ειδικά από το ’83-’84 είχαν και ολόκληρα ράφια αποκλειστικά με heavy βινύλια. Όπως βλέπω τώρα τα πράγματα, νομίζω ότι η τρομακτική επιτυχία του Cum On Feel The Noize, έδωσε την ώθηση ώστε όλα αυτά τα μαγαζιά να εντάξουν το metal στα ράφια τους. Σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο έβρισκες και κάτι. Ενδεικτικά και χωρίς ίχνος υπερβολής θα πω ότι πήρα το Defenders Of The Faith κάπου την άνοιξη του 1984 από μαγαζί στην Πλατεία Αμερικής που κατά βάση πουλούσε νήματα για πλέξιμο, ενώ το We Rock 7’’ από κλειδαράδικο στον Άγιο Λουκά στη Πατησίων. Μου είχε κάνει μια φορά και δώρο 7’’ Bauhaus.
Όλα αυτά τα μαγαζιά πωλούσαν αποκλειστικά καινούργιους δίσκους. Μεταχειρισμένους δεν έπαιρνε κανείς. Άλλωστε μόνο στο Μοναστηράκι μπορούσες να βρεις τέτοιους. Τα παζάρια δίσκων σε συνδυασμό με στήλες σαν το Forgotten Jewels που αναλύσαμε σε άλλο νήμα, άνοιξαν το δρόμο για την αγορά μεταχειρισμένων στα τέλη της δεκαετίας και στην αυγή των 90s.
Όσον αφορά το δισκάδικο του Χάρη, ήταν εκεί που σωστά ανέφερε ο @Scrollkeeper. Άνοιξε κάπου το ’96-’97 και δραστηριοποιήθηκε για μια πενταετία. Δεκαπέντε τετραγωνικά μαγαζί, αλλά αρκετά ενημερωμένο. Ο Χάρης πριν το ανοίξει ήταν ναυτικός και είπε να σταματήσει τα ταξίδια ανοίγοντας το μαγαζί. Αν θυμάμαι καλά είχε κάποιον δικό του στην Αμερική που τον τροφοδοτούσε με υλικό. Από αυτόν πρωτοείδα cd της Sentinel Steel και από δική του προτροπή άκουσα για πρώτη φορά Axehammer που φυσικά αγόρασα.
Το δισκάδικο της Αθηνάς ήταν μεγάλο Σαββατιάτικο σχολείο. Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι εκεί γνωρίσαμε και μάθαμε όλη τη συντακτική ομάδα του Χάμμερ. Lord, Άννα, Άρης πριν ανοίξουν το Rock City, εκεί δούλευαν. Ότι δισκοκριτική έγραφαν, περνούσε από ακουστικά έλεγχο τα Σάββατα στον όροφο της Αθηνάς.
Με την ευκαιρία, μιας και δεν αναφέρθηκε, να πω ότι το πρώτο Rock City στη Σωκράτους, πριν το πάρουν τα παιδιά, ήταν πάλι δισκάδικο, το Studio 2001. Αρκετά ενημερωμένο αλλά με μεγάλη έφεση στα bootleg. Όπου bootleg μη πάει ο νους σας σε αυτό που εννοούμε σήμερα. Μιλάμε για τις βινυλιακές εκδόσεις συναυλιών χωρίς την άδεια των συγκροτημάτων. Πχ Iron Maiden live in Komotini. Παραθέτω και διαφήμιση από περιοδικό της εποχής.
Το Happening τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του είχε εστιάσει στο πανκ και στο ανεξάρτητο ροκ. Μετά έκανε μεγάλο άνοιγμα στο μεταλ. Σχετική ιστορία είχα γράψει εδώ: viewtopic.php?f=5&t=2827&p=45833&hilit= ... %B9#p45833
Ένα μεγάλο δισκάδικο που δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ το όνομά του ήταν στην Πανεπιστημίου απέναντι από το ΣτΕ. Ημιυπόγειο, αλλά πολύ κυριλέ και τεράστιο. Καμιά 300αριά τετραγωνικά με μοκέτα κάτω και καμιά δεκαριά υπαλλήλους. Είχε τα πάντα, χιλιάδες δίσκους και για κάποια χρόνια ολόκληρο διάδρομο με metal κυκλοφορίες. Ενδεικτικά αναφέρω ότι από αυτό είχα πάρει το πρώτο Tokyo Blade της Powerstation.
Ένα ακόμα που με τίποτα δεν θυμάμαι το όνομά του ήταν ακριβώς απέναντι από το Πολυτεχνείο. Μικρή βιτρίνα αλλά με υπόγειο και όροφο. Ειδικότητά του τα Soundtrack αλλά και το hard rock. Για μερικά χρόνια και μπόλικο metal. Από εκεί πήρα το Σαμγουερ Ιν Τάιμ (ναι στα Ελληνικά) μόλις κυκλοφόρησε.
Μάλλον Music House λεγόταν ένα από τα δύο παραπάνω.
Έχω και άλλα στο μυαλό μου, αλλά η μνήμη μου δεν με βοηθάει. Τη προ-ιντερνετ εποχή η επικοινωνία γινόταν μόνο τηλεφωνικά, άρα όλοι κάρτες έδιναν. Έχω δεκάδες τέτοιες από μαγαζιά που ούτε θυμάμαι.
ΥΓ: Το πρώτο Shiva στο Μοναστηράκι το είχε ανοίξει ο Γιώργος Παπάζογλου των Badd Kharma, στην μικρή σκοτεινή στοά δεξιά, στο τέρμα της γνωστής που το αφήσαμε πριν κλείσει.
- Progress_Lost
- Δημοσιεύσεις: 1896
- Εγγραφή: Παρ 24 Σεπ 2021, 20:25
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Πολύ ωραία ιστορική αναδρομή... Ηail! Mπράβο που κράτησες και τις καρτούλες..
- Advancing Yokeda
- Δημοσιεύσεις: 2627
- Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Η συγκεκριμένη στοά είχε σκάλες προς τα κάτω στην αρχή της... Προσπερνουσες και έβρισκες Harris εκεί που λες.TitusGroan έγραψε: ↑Σάβ 20 Νοέμ 2021, 09:08 Υπηρχε ενα μικρο μαγαζακι στη στοα του Ζαχαρια, στην αρχη δεξια. Ο ιδιοκτητης ηταν ενας πολυ φιλικος και πραος απ'οτι θυμαμαι. Ισως ειναι ο Harris. Δεν θυμαμαι να κατεβαινες σκαλες ομως
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
- TitusGroan
- Δημοσιεύσεις: 765
- Εγγραφή: Τρί 05 Ιουν 2018, 22:46
- Τοποθεσία: Ιωαννινα
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Μπερδευτηκα με το Shiva Records... Εχουμε την πρωτη στοα δεξια του Ζαχαρια οπου ηταν ο Harris. Μετα παλι δεξια ενα ανοιχτο μικρο δρομακι αδιεξοδο ακριβως κολλητα με το 7+7, οπου εκει εγω θυμαμαι το Shiva, αλλα κι αλλο ενα δισκαδικο...Πριν 2-3 χρονια που περασα στο βαθος ειναι ενα δισκαδικο αρκετα μεγαλο, ο mr vinylios; Επομενη στοα παλι δεξια ποιος ειναι ακομα και τωρα;
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Το Music Corner εννοείς; Υπάρχει ακόμα σε άλλη θέση, αρκετά διαφορετικό από παλιότερα.Starman έγραψε: ↑Σάβ 20 Νοέμ 2021, 13:27
Ένα μεγάλο δισκάδικο που δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ το όνομά του ήταν στην Πανεπιστημίου απέναντι από το ΣτΕ. Ημιυπόγειο, αλλά πολύ κυριλέ και τεράστιο. Καμιά 300αριά τετραγωνικά με μοκέτα κάτω και καμιά δεκαριά υπαλλήλους. Είχε τα πάντα, χιλιάδες δίσκους και για κάποια χρόνια ολόκληρο διάδρομο με metal κυκλοφορίες. Ενδεικτικά αναφέρω ότι από αυτό είχα πάρει το πρώτο Tokyo Blade της Powerstation.
.
Surreal Killer
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Ναι, τώρα που το λες, μάλλον αυτό είναι στην προηγούμενη εκδοχή του. Εντυπωσιακό κατάστημα το παλιό.Priamos έγραψε: ↑Σάβ 20 Νοέμ 2021, 14:49Το Music Corner εννοείς; Υπάρχει ακόμα σε άλλη θέση, αρκετά διαφορετικό από παλιότερα.Starman έγραψε: ↑Σάβ 20 Νοέμ 2021, 13:27
Ένα μεγάλο δισκάδικο που δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ το όνομά του ήταν στην Πανεπιστημίου απέναντι από το ΣτΕ. Ημιυπόγειο, αλλά πολύ κυριλέ και τεράστιο. Καμιά 300αριά τετραγωνικά με μοκέτα κάτω και καμιά δεκαριά υπαλλήλους. Είχε τα πάντα, χιλιάδες δίσκους και για κάποια χρόνια ολόκληρο διάδρομο με metal κυκλοφορίες. Ενδεικτικά αναφέρω ότι από αυτό είχα πάρει το πρώτο Tokyo Blade της Powerstation.
.
- Scrollkeeper
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 5979
- Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
- Επικοινωνία:
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Όχι ακριβώς «παλιό δισκάδικο», αλλά ο Γρεγκ πριν ακόμα ανοίξει το μαγαζί στην Ακαδημίας, την εποχή που έτρεχε το mailorder έδινε θυμάμαι μερικές φορες ραντεβού στο Rock City. Ίσως πρέπει να ανοιχτεί ένα τόπικ για τα παλιά -κ υπό εξαφάνιση πλέον- mailing lists από αυτούς που το έχουν τιμήσει κατά το παρελθόν. Προσωπικά με εξαίρεση κάποιες στοχευμένες αγορές που έκανα κατά καιρούς, δεν ασχολήθηκα ουσιαστικά ποτέ με αυτό «σπορ».
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
- Advancing Yokeda
- Δημοσιεύσεις: 2627
- Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33
Re: Tα παλιά δισκάδικα
από τέτοιο mailing list κατάφερα να βρω το 1ο Doomsword, κοντά 1 χρονο μετά την κυκλοφορία του.Scrollkeeper έγραψε: ↑Κυρ 21 Νοέμ 2021, 19:53 Όχι ακριβώς «παλιό δισκάδικο», αλλά ο Γρεγκ πριν ακόμα ανοίξει το μαγαζί στην Ακαδημίας, την εποχή που έτρεχε το mailorder έδινε θυμάμαι μερικές φορες ραντεβού στο Rock City. Ίσως πρέπει να ανοιχτεί ένα τόπικ για τα παλιά -κ υπό εξαφάνιση πλέον- mailing lists από αυτούς που το έχουν τιμήσει κατά το παρελθόν. Προσωπικά με εξαίρεση κάποιες στοχευμένες αγορές που έκανα κατά καιρούς, δεν ασχολήθηκα ουσιαστικά ποτέ με αυτό «σπορ».
σήμερα, το discogs έτσι όπως παρουσιάζει ο καθένας την πραμάτια του, μου φέρνει έντονα στο μυαλό εκείνες τις σελίδες
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
- Lo Spirito Continua
- Δημοσιεύσεις: 46
- Εγγραφή: Τρί 02 Ιούλ 2019, 00:36
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Eίχα την τύχη να μεγαλώσω στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, και σαν παιδί έχω 2 πολύ ισχυρές αναμνήσεις:
1) Το ένα δισκάδικο ήταν ο "Εξάγγελος", το υπόγειο heavy metal του Ανδρέα. Το δημοτικό μου (36ο) ήταν ακριβώς δίπλα, και στο φεύγα πάντα πηγαίναμε και κοιτούσαμε τα εξώφυλλα-τα οποία ακόμα τα θυμάμαι ποιά ήταν στην βιτρίνα: Jag Panzer, Metallica, Motorhead, Helloween. Ο Ανδρέας είχε πάρε-δώσε με Νέα Υόρκη, και αγόραζε ασταμάτητα private και άγνωστες κυκλοφορίες για το μαγαζί.
2) Το άλλο ήταν το Rollin Under, το οποίο ήταν στα 30 μέτρα από το πατρικό μου. Πιο κοντά στα γούστα μου σαν έφηβος, κουβαλούσε τεράστιο στοκ από punk, hardcore και thrash (από μεταλ), και εκεί πήρα τους πρώτους μου δίσκους Misfits, DRI, Zoetrope, Dead Kennedys-και μιλάμε για τιμές σκότωμα, 1000-1200 δρχ το 1996-1999.
Από rock city πήρα σχεδόν όλα τα νούμερα της Rough Justice, Combat Core καθώς και τα θρας όπως Nuclear Assault, Sacred Reich σε τιμές που ξεκινούσαν από 200 δρχ (σπίτι είχαμε μόνο πικαπ, οπότε cd δεν επαιζε)...το πράγμα ξέφυγε τελείως την πρώτη φορά που πήγα Αγγλία (1998), και από εκεί και μετά ψώνιζα σχεδόν αποκλειστικά από τα μεταχειρισμένα της Αγγλίας, μέχρι και σήμερα.
Θεσσαλονίκη πάντως χάλασε πάρα πολύ όταν άνοιξαν τα πρώτα αμιγώς μεταχειρισμενάδικα (ονόματα δεν αναφέρω, αλλά είναι γνωστοί γλίτσες), όπου φυσικά για να βρεις αξιόλογο δίσκο κάτω από 5.000 δρχ δεν έπαιζε με τίποτα.
1) Το ένα δισκάδικο ήταν ο "Εξάγγελος", το υπόγειο heavy metal του Ανδρέα. Το δημοτικό μου (36ο) ήταν ακριβώς δίπλα, και στο φεύγα πάντα πηγαίναμε και κοιτούσαμε τα εξώφυλλα-τα οποία ακόμα τα θυμάμαι ποιά ήταν στην βιτρίνα: Jag Panzer, Metallica, Motorhead, Helloween. Ο Ανδρέας είχε πάρε-δώσε με Νέα Υόρκη, και αγόραζε ασταμάτητα private και άγνωστες κυκλοφορίες για το μαγαζί.
2) Το άλλο ήταν το Rollin Under, το οποίο ήταν στα 30 μέτρα από το πατρικό μου. Πιο κοντά στα γούστα μου σαν έφηβος, κουβαλούσε τεράστιο στοκ από punk, hardcore και thrash (από μεταλ), και εκεί πήρα τους πρώτους μου δίσκους Misfits, DRI, Zoetrope, Dead Kennedys-και μιλάμε για τιμές σκότωμα, 1000-1200 δρχ το 1996-1999.
Από rock city πήρα σχεδόν όλα τα νούμερα της Rough Justice, Combat Core καθώς και τα θρας όπως Nuclear Assault, Sacred Reich σε τιμές που ξεκινούσαν από 200 δρχ (σπίτι είχαμε μόνο πικαπ, οπότε cd δεν επαιζε)...το πράγμα ξέφυγε τελείως την πρώτη φορά που πήγα Αγγλία (1998), και από εκεί και μετά ψώνιζα σχεδόν αποκλειστικά από τα μεταχειρισμένα της Αγγλίας, μέχρι και σήμερα.
Θεσσαλονίκη πάντως χάλασε πάρα πολύ όταν άνοιξαν τα πρώτα αμιγώς μεταχειρισμενάδικα (ονόματα δεν αναφέρω, αλλά είναι γνωστοί γλίτσες), όπου φυσικά για να βρεις αξιόλογο δίσκο κάτω από 5.000 δρχ δεν έπαιζε με τίποτα.
- Progress_Lost
- Δημοσιεύσεις: 1896
- Εγγραφή: Παρ 24 Σεπ 2021, 20:25
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Kαι αφού πιάσαμε και τη Θεσσαλονίκη ας μιλήσουμε για το Steel Gallery. Ήταν τέλη του '96 προς '97 όταν πρωτοείδα τις διαφημίσεις του δισκάδικου αυτού στις πρώτες σελίδες των τότε περιοδικών. Ήταν σαν να άνοιγε ένας νέος κόσμος με άπειρα συγκροτήματα που δεν υπήρχαν πουθενά, ένας εντελώς διαφορετικός metal κόσμος. Talamasca, Z -Lot -Z, Dorian Gray, Tramontane (Θεοί!), Talisphere, Dream Child, Power of Omens, και τόσα άλλα ονόματα που από την ονομασία και μόνο ήθελες να τα μάθεις και να δεις τι παίζουν όλα.
Δυστυχώς δεν έχω επισκεφτεί το μαγαζί αλλά μόνο από τηλεφωνικές παραγγελίες - πέρα από τον λίγο καιρό που λειτούργησε Αθήνα. Αν κάποιος έχει ιστορίες/αναμνήσεις/trivia από τα 90s κυρίως ας πει! Πάντως ήταν από τα πρώτα εξειδικεύμενα δισκάδικα στο underground και μάλιστα στο US power/progressive!
Δυστυχώς δεν έχω επισκεφτεί το μαγαζί αλλά μόνο από τηλεφωνικές παραγγελίες - πέρα από τον λίγο καιρό που λειτούργησε Αθήνα. Αν κάποιος έχει ιστορίες/αναμνήσεις/trivia από τα 90s κυρίως ας πει! Πάντως ήταν από τα πρώτα εξειδικεύμενα δισκάδικα στο underground και μάλιστα στο US power/progressive!
Re: Tα παλιά δισκάδικα
@Progress_Lost την περίοδο που αναφέρεις κυνηγούσα "τηλεφωνικά" στο Steel Gallery το Dream Child - Torn Between Two Worlds το οποίο είχε πολύ καλές κριτικές από τα fanzin της εποχής. Τελικά δεν τα κατάφερα να το πετύχω, όμως το πέτυχα πριν 1,5 χρόνο στο discogs σε εκπληκτική τιμή και πλέον κοσμεί τη συλλογή μου. Άλλα φετίχ εκείνης της εποχής που είχε το Steel Gallery ήταν Wizard-Son of Darkness και Nocturnal Rites-In a Time of Blood and Fire.
- Progress_Lost
- Δημοσιεύσεις: 1896
- Εγγραφή: Παρ 24 Σεπ 2021, 20:25
Re: Tα παλιά δισκάδικα
Ίδια εποχή αγοράζαμε! Όταν το ζήτησα, το είχε και το έστειλε. Αγαπημένη αγορά από το κατάστημα: "Νοthing is Sacred" των Gargoyle. Ήταν μια επανέκδοση του πρώτου άλμπουμ που μάλλον για λόγους δικαιωμάτων είχε τίτλο του κομματιού αυτού.