CountRaven έγραψε: ↑Δευ 16 Ιαν 2023, 04:10
Έχετε καταλάβει ότι οι εποχές που ζούμε είναι παραπάνω από δύσκολες και το είδος αργοπεθαίνει; Μάλλον όχι ε;
Το είδος έχει πεθάνει ήδη από τις αρχές των 90s όταν σχεδόν όλες οι εναπομείναντες USPM μπάντες είτε διαλύθηκαν είτε το γύρισαν σε άλλο στιλ (π.χ. groove metal). Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν τόσα φοβερά US progressive/power
demo από εκείνη την εποχή. Είναι μπάντες που σχηματίστηκαν στα τέλη των 80s και όταν 2-3 χρόνια μετά ήταν έτοιμες να βγάλουν δίσκο, καμία εταιρεία δεν ενδιαφερόταν να το κυκλοφορήσει γιατί τα γούστα του αμερικάνικου κοινού είχαν αλλάξει. Έτσι, πολλές εν δυνάμει επίσημες κυκλοφορίες παρέμειναν demo. Οι Prodigy/Oracle είναι μια χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση.
CountRaven έγραψε: ↑Δευ 16 Ιαν 2023, 04:10
Μπορείτε να ρίχνετε τα standards για παρηγοριά επειδή δεν βγαίνουν καλοί δίσκοι.
Εδώ συμφωνώ και διαφωνώ ταυτόχρονα.
Καταρχήν, αν δεν βγαίνουν καλοί δίσκοι τότε γιατί ΟΛΕΣ οι δισκοκριτικές που διαβάζω στο FS (οι επίσημες, όχι αυτά που γράφονται στο forum) είναι από θετικές ως αποθεωτικές; Δεν θυμάμαι ούτε ΜΙΑ φορά να έχετε γράψει σε κριτική κάτι σαν «συμπαθητικές κιθάρες αλλά η φωνή είναι ανύπαρκτη», «άλλη μια nwothm μπαντούλα του σωρού, τίποτα ενδιαφέρον, προσπεράστε άφοβα», «δεν τους πάει καθόλου η νέα μουσική κατεύθυνση, το ντεμπούτο ήταν σαφώς ανώτερο» ή «τι άμπαλοι είναι τούτοι δω ρε»
Αυτές είναι ατάκες που συχνά θα δεις να γράφονται στο forum (π.χ. στο παρόν thread) αλλά ποτέ σε επίσημη δισκοκριτική. Γιατί;
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι καλοί δίσκοι συνεχίζουν να βγαίνουν (δηλαδή αν τα Vultures Vengeance, Riot City, Black Viper, Air Raid, Pharaoh κ.α. είχαν βγει στα 80s σήμερα όλοι θα τα προσκυνούσαμε) αλλά αυτό που έχει σταματήσει τελείως εδώ και πολλάαααααααααα χρόνια (από τα μέσα των 90s ουσιαστικά αν μιλάμε για κλασσικό heavy/power) είναι η ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ. Όταν το 1983 εμφανίστηκαν οι Mercyful Fate, όταν το 1984 εμφανίστηκαν οι YJM's Rising Force, όταν το 1985 εμφανίστηκαν οι Helloween, όταν επίσης το 1985 εμφανίστηκαν οι Watchtower κτλ εισήγαγαν ιδέες και παίξανε πράγματα που δεν είχαν ξαναπαιχτεί ποτέ στο παρελθόν. Παίξανε πράγματα ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ. Ε λοιπόν αυτό το «για πρώτη φορά» έχει τελειώσει εδώ και δεκαετίες για το heavy metal. Ό,τι ακούμε σήμερα, ακόμα και οι μπαντάρες που ανέφερα στην αρχή αυτής της παραγράφου, είναι ένα αναμάσημα πραγμάτων που έχουν ήδη συμβεί αμέτρητες φορές. Από
εξελικτική άποψη, αυτή η μουσική είναι νεκρή. Ασχέτως αν συνεχίζουν να βγαίνουν «καλοί δίσκοι».
Συμφωνώ πάντως πάρα πολύ μαζί σου στο «...ρίχνετε τα standards για παρηγοριά...». Βλέπω αμέτρητες «μεγάλες» μπάντες που κάθε 2-3 χρόνια βγάζουν τον ίδιο δίσκο, με τις ίδιες generic συνθέσεις και την ίδια πλαστική παραγωγή, αλλάζοντας μόνο το εξώφυλλο και τους τίτλους (που και αυτά generic είναι), εντελώς διεκπεραιωτικά και δημοσιοϋπαλληλίστικα, και αντί εδώ μέσα να γράψετε «ΤΙ ΜΙΖΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ, ΚΑΠΟΥ ΕΛΕΟΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ» γράφετε «δισκάρα». Οι περισσότερες μπάντες της Nuclear Blast και της AFM κάπως έτσι είναι. Αλλά αυτή που το έχει ξεφτυλίσει τελείως, ο πρωταθλητής βαρέων βαρών της μιζέριας, του πλαστικού, και της πλήρους απουσίας έμπνευσης και δημιουργικότητας, είναι βέβαια η Frontiers
CountRaven έγραψε: ↑Δευ 16 Ιαν 2023, 04:10
Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το πράγμα με Αμερικάνικο Power Metal; USPM όπως το γράφετε; Η φωνή είναι ανύπαρκτη και το ξαναλέω. Ανύπαρκτη. Άρα πια η σχέση με Αμερικάνικο Power Metal;
Στα δικά μου αυτιά, το IRON BRIGADE είναι περίπου σαν Helstar με mid-range φωνητικά. Αυτό σημαίνει ότι οι κιθάρες ΘΕΡΙΖΟΥΝ και είναι εντελώς USPM λογικής, αλλά τα φωνητικά, ενώ αν ήταν σε μια πιο κλασσική heavy metal μπάντα θα ήταν μια χαρά και απολύτως επαρκή και αποδεκτά, στο
συγκεκριμένο Helstar-oειδές / Agent Steel-οειδές context σε αφήνουν με ένα μόνιμο «παράπονο», «ρε γαμώτο γιατί να μην τραγουδούσε εδώ ο Rivera ή ο Cyriis;;;;;». Δηλαδή βασικά έχουμε ακόμα μια περίπτωση Magnabolt.